Αξίζει πάντως να σημειωθεί, ότι αυτή η αγωγή η οποία βρικόνταν στα χέρια μας εδώ και αρκετές ημέρες και είχαμε ενημερώσει σχετικά τον κ. δήμαρχο, επρόκειτο να κοινοποιηθεί στο δήμο τη Μ.Τετάρτη.
Επειδή για διάφορους λόγους δεν κατέστη αυτό δυνατό, θα επιτευχθεί εντός των προσεχών ημερών.
Τι έχει γίνει όμως στην πραγματικότητα;
Πρώτα- πρώτα με το θέμα του ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΜΟΥ.
Για δε το συγκεκριμένο ακίνητο του Δήμου στο ΓΕΡΑΝΟ αναφέρεται ότι πρόκειτα για δάση, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο 3 του ν.4280/14.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι ο δήμος για την επίδικη έκταση δεν θεμελίωσε ποτέ λόγω της μορφολογίας του εδάφους, δικαίωμα διηνεκούς εξουσίασης (τεσσαρούφ) καλλιεργώντας την έκταση επί μία δεκαετία και μέχρι το 1949, ούτε κατέστη κύριος, σύμφωνα με το άρθρο 9, παρ. 1, εδάφιο α΄του ν. 2100/1952.
Και ερχόμαστε τώρα στις 4 αγωγές εναντίον της Μονής για τους Αρκιούς.
Προ μηνών για αντίστοιχες υποθέσεις, το ίδιο κράτος είχε φάει τα μούτρα του, και δυστυχώς επανέρχεται, δείχνοντας την υποκρισία του για άλλη μια φορά.
Και δεν πέρασαν δύο μήνες από τότε που ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Κουρουμπλής στους Αρκιούς, όταν του έθεσαν το πρόβλημα οι κάτοικοι είπε: «τι θέλει το κράτος, παίρνοντάς σας τα οικόπεδα να φύγετε και οι υπόλοιποι από αυτόν τον τόπο;»
Παρά λοιπόν τα λεγόμενα του υπουργού ότι το ελληνικό κράτος δεν τα διεκδικεί έχουμε αυτό το μπαράζ των αγωγών και με αφορμή και βάση τους δασικούς χάρτες εφαρμόζει μια καλά οργανωμένη παρεμβατική πολιτική κατάληξη της οποίας θα είναι:Μετά από λίγο και αφού περιέλθουν στην κατοχή του κράτους θα τα αποχαρακτηρίσει και θα τα μοσχοπουλήσει για να γεμίσει τα άδεια ταμεία του ΤΑΙΠΕΔ.
Τι κάνει ο κόσμος; Τι κάνει ο Δήμος; Τι κάνει η Μονή; Τι κάνει το Πατριαρχείο;
Παίρνω αφορμή από το τελευταίο, το ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ γιατί επιτέλους πρέπει να παίξει το ρόλο που του αρμόζει.
Αν διαβάσει κάποιος το αιτιολογικό αμφισβήτησης της ιδιοκτησίας της Μονής τόσο στην Πάτμο όσο και στους Αρκιούς με δέος θα διαπιστώσει ότι υπάρχει άρνηση της ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας αυτής που σεβάστηκαν ακόμη και οι Οθωμανοί κατακτητές
Αναφέρεται λοιπόν: ότι τα χρυσόβουλα δεν συνιστούν νόμιμους τίτλους κτήσεως κυριότητας κατά παράγωγο τρόπο αλλά μόνο συνδυαζόμενα με πράξεις νομής μπορούν να προσπορίσουν δικαίωμα κυριότητας με πρωτότυπο τρόπο.
Οι ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΟΙ ΛΟΓΟΙ δεν αποτελούν νόμιμους τίτλους κτήσεως κυριότητας και παρά το γεγονός ότι εμφανίζονται ως ες αεί, αυτές με το τελευταίο χρυσόβουλο φτάνουν μέχρι το 1329.
Αυτές και άλλες ανιστόρητες θέσεις αναφέρονται.
Όμως αν είναι έτσι τότε γιατί στο Ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 18 παράγραφο Β, ρητά αναφέρεται περί του αναπαλλοτρίωτου της περιουσίας του ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μονή Πάτμου;
Το Πατριαρχείο λοιπόν και ειδικά ο Παναγιότατος Πατριάρχης μας κάποτε θα πρέπει να αντιδράσει.
Και επειδή δεν εκτιμήθη ότι ο πρ. ηγούμενος Αμφιλόχιος Καμίτσης που έκανε τις αγωγές εναντίον του ελληνικού δημοσίου προστατεύοντας την περιουσία της Μονής καθαιρέθη, πρέπει να μάθουμε τελικά:
Ο σημαντικότερος φορέας της βυζαντινής αυτοκρατορίας και συνεχιστής της, πως άραγε αισθάνεται που αμφισβητούνται όλα τα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων της βασιλεύουσας;
Βέβαια για μεν το Μοναστήρι και την περιουσία του το παρήγορο είναι ότι σχεδόν επί καθημερινής ή εβδομαδιαίας βάσης εκδικάζονται αγωγές του ελληνικού δημοσίου εναντίον της Μονής και όλες απορρίπτονται, επειδή ήδη υπάρχει δεδικασμένο προηγούμενων αποφάσεων με τις οποίες τα ελληνικά δικαστήρια ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝτην περιουσία της Μονής και εν πολλοίς ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ τις ανιστόρητους ισχυρισμούς του ελληνικού δημοσίου περί της μη ισχύος των χρυσόβουλων λόγων.
Πιθανόν και ως εκ τούτου δεν προβαίνει σε άσκηση εφέσεων αφού είναι σίγουρο ότι λόγω του δεδικασμένου θα τις χάσει.
Για το ΔΗΜΟ όμως είναι διαφορετικά και ισχύει η παροιμία: «Πηγαίνει ξυπόλυτος στ’ αγκάθια», επειδή, ούτε χρυσόβουλα έχει, ούτε επίσημο παραχωρητήριο έχει, ούτε άρθρο του συντάγματος που να προστατεύει την περιουσία του έχει.
Και τι έχει μόνο; Το περίφημο πια ΝΟΤΑΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ με τις 60 υπογραφές με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα, και φυσικά ποτέ δεν του παραχωρήθηκε δικαίωμα κυριότητας, αλλά μόνο χρήσης. Και αυτό «παίζεται»
Πάντως μένουμε με την ικανοποίηση, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν ότι όλοι οι κατακτητές σεβάστηκαν την περιουσία της Μονής.
Η δε δωρεά του Μωάμεθ του Πορθητή, η μεγάλη καντήλα, που υπάρχει στο σκευοφυλάκιο της Μονής θα θυμίζει πάντα τη ρήση: ότι «το ελληνικό κράτος βγάζει μόνο του τα μάτια του. Ή μήπως και ο Δήμος»
Σα δε ντρεπόμαστε λιγάκι…
Μήπως ήλθε ο καιρός να ξυπνήσουμε από το λήθαργο;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ www.patmostimes.gr
http://www.patmostimes.gr/category/8947-1720-3
Πηγή
Πηγή