«Ως αρχηγός κόμματος η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Υπάρχει μια εν ενέργεια απόφαση για μη χρήση του όρου Μακεδονία. Αυτό για να ανατραπεί θα πρέπει να γίνει σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε μια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όταν είναι να ληφθεί μια τέτοια απόφαση υπάρχει ο δρόμος της ψηφοφορίας στη Βουλή και ο άλλος δρόμος με διαδικασία πιο θεσμική, δηλαδή δια του συμβουλίου των αρχηγών των κομμάτων. Όπως και να έχει εμείς ως ΑΝΕΛ δεν θα ψηφίσουμε όνομα με τον όρο »Μακεδονία». Άρα αν υπάρχει πλειοψηφία περνάει, αν δεν υπάρχει δεν περνάει».
Αυτά δήλωσε σήμερα ο υπουργοπάνος Καμμένος, επιμένοντας στην εκ του ασφαλούς… μακεδονομαχία, αλλά… χωρίς να χάσει και τα υπουργεία.
Με δεδομένη την απολύτως αρνητική θέση της Χρυσής Αυγής, αλλά και την θέση της ΝΔ, η οποία –αν και συμφωνεί με την προδοσία του ονόματος της Μακεδονίας- «δεν θα ψηφίσει μια πρόταση που θα φέρει μεμονωμένα ένα κόμμα της συγκυβέρνησης», όπως δήλωσε σήμερα η Ντόρα, μένει να τοποθετηθούν η κλεφτοπασοκαρία, το λεβέντικο και το… τιμημένο κουκουέ. Γιατί άραγε αποφεύγουν τα τρία αυτά κόμματα να πάρουν οποιαδήποτε θέση και επί της ουσίας (για την προδοσία του ονόματος της Μακεδονίας), αλλά και αν θα συναινέσουν με οποιαδήποτε «λύση» προταθεί, αλλά μόνο από το ένα κόμμα της συγκυβέρνησης, διευκολύνοντας έτσι τον Καμμένο να το παίζει… αδιάλλακτος μακεδονομάχος και την συγκυβέρνηση (που κατά τα άλλα καταγγέλλουν…) να βγει αλώβητη και να παραμείνει στην εξουσία; Έχουν κάνει συμφωνίες, κάτω από το τραπέζι, με τον mister Tsipra, για «προστασία» του κυβερνητικού του εταίρου; Ή μήπως υπάρχει εδώ… υπερατλαντική οδηγία (από τους προστάτες του Καμμένου Αμερικάνους) προς τα τρία κόμματα;