Εξαιρετικά ανησυχητικά είναι τα σημάδια που έχουν αρχίσει να μαζεύονται και αφήνουν περιθώρια σε σκέψεις, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε με βάση κάποιο σενάριο, να επιχειρήσει να συσπειρώσει το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δείχνουν ικανά ακόμα και να τον οδηγήσουν στην έξοδο, επιλέγοντας κάποια πολεμική σύγκρουση στο εξωτερικό… σε τελική ανάλυση αυτό θα είναι απόλυτα σνεπές με τις προεκλογικές του εξαγγελίες, από τις οποίες έχει μπορέσει να υλοποιήσει μικρό μέρος…
Ήδη, κάποια σημάδια αρχίζουν να φαίνονται στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, καθώς οι Ιρανοί δίνουν συνεχώς προσχήματα με τον Τραμπ να τους διαμηνύει μέσω ανακοίνωσης του Λευκού Οίκου ότι θα αντιμετωπίσουν «νέες και σοβαρές συνέπειες» εάν δεν αφήσουν ελεύθερους να επιστρέψουν στις ΗΠΑ «όλους τους Αμερικανούς πολίτες οι οποίοι είναι άδικα φυλακισμένοι» στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Η αλήθεια είναι ότι οι «σκληροί» Φρουροί της Επανάστασης φροντίζουν να συλλαμβάνουν με διάφορα – έως και γελοία – προσχήματα για να συλλαμβάνει και να κρατά πολίτες διπλής υπηκοότητας, κατά προτίμηση Αμερικανούς, θεωρώντας πως έτσι αποκτά διαπραγματευτική δύναμη και ενισχύει την αποτροπή του απέναντι στις ΗΠΑ.
Το τελευταίο διάστηκα στο Ιράν οι «Φρουροί» έχουν εξαπολύσει επίθεση κατά του προέδρου Χασάν Ρουχανί, όλως τυχαίως ανακάλυψαν και υποθέσεις διαφθοράς στην επιχειρηματική δραστηριότητα του αδερφού του τον οποίον και συνέλαβαν (πολύ συνηθισμένο…), μετά τη σύγκρουση για το θέμα της εξαπόλυσης πυραύλων κατά στόχων του ISIS στο έδαφος του Ιράκ, για την οποία η απόφαση δεν πέρασε όπως φαίνεται από τον πρόεδρο καθόλου…
Ο Τραμπ στις αναφορές του αξίωσε την επιστροφή και του πρώην πράκτορα του FBI, Ρόμπερτ Λέβινσον, ο οποίος εξαφανίστηκε πριν από 10 χρόνια, καθώς επίσης Ιρανοαμερικανό επιχειρηματία και τον πατέρα του. Το Ρεπουμπλικανικό ακροατήριο πιθανότατα θα έβλεπε θετικά τη σκλήρυνση της στάσης απέναντι στο Ιράν.
Την ίδια στιγμή, Πεντάγωνο και State Department θα προσπαθούν να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις στις νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή που διαμορφώνονται μετά το εμπάργκο στο Κατάρ από άλλες σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου, με την προσθήκη της Αιγύπτου.
Σε αυτό το σκηνικό η στάση της Μόσχας θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη των διμερών σχέσεων Μόσχας-Ουάσιγκτον, οι οποίες όμως προς το παρόν, πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, με τα τεκμήρια της ρωσικής ανάμιξης στις αμερικανικές εκλογές να πυκνώνουν.
Εδώ ο Τραμπ θα πρέπει να προσέξει, καθώς εάν οι Ρώσοι επιλέξουν να στηρίξουν το Ιράν απογοητευμένοι από τη στασιμότητα που τους πλήττει πολύ σκληρά από οικονομικής απόψεως, θα μπορούσαν να αποδεσμεύσουν -με τις γνωστές μεθόδους- στοιχεία που θα αποτελούσαν το τελειωτικό χτύπημα στον Τραμπ, καθώς η αρχική «επένδυση» στην προοπτική ανάδειξής του, μάλλον επιδείνωσε την κατάσταση παρά τη βελτίωσε, κάτι στο οποίο θα επιχειρηθεί να μπει ένα τέλος.