Η σφαγή στο χωριό Οραντούρ σιρ Γκλαν, (χωριό που έμεινε αναλλοίωτο – διατηρητέο και οι κάτοικοι έκτισαν δίπλα καινούριο χωριό) έχει τη δική της, γαλλική πτυχή. Στα γεγονότα της 10ης Ιουνίου 1944 μετείχαν, πέραν των Γερμανών SS, και Γάλλοι υπήκοοι, Αλσατοί για την ακρίβεια. Η υπόθεση δίχασε τον Ιανουάριο του 1953 καθώς δικάστηκαν και «μη Γερμανοί», δηλαδή οι Αλσατοί από το στρατιωτικό δικαστήριο του Μπορντό. Η απόφαση τους έκρινε ένοχους και, παρά τα κάποια ελαφρυντικά, τους επέβαλε βαριές ποινές: μία θανατική ποινή και καταναγκαστικά έργα για τους 14 Αλσατούς κατηγορούμενους. Ωστόσο, τέσσερις ημέρες αργότερα, Αλσατοί βουλευτές κατέθεταν πρόταση νόμου αμνηστίας, η οποία υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία από τη Βουλή, με τις κοινοβουλευτικές ομάδες να έχουν διασπαστεί στο θέμα. Όμως οι κάτοικοι της Λιμουζέν δεν συγχώρεσαν αυτό που χαρακτήρισαν «προδοσία» και όχι «κατευνασμό» των παθών, όπως το εμφάνισε η κυβέρνηση.
Ο δήμαρχος του χωριού επέστρεψε μάλιστα το μετάλλιο που του είχε απονέμει η κυβέρνηση και για χρόνια οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν ήσαν ευπρόσδεκτοι στο χωριό. Επίσης ανάρτησε στήλη αναθέματος στην πλατεία του χωριού όπου εγράφησαν όλα τα ονόματα των βουλευτών που ψήφισαν την πρόταση αμνηστίας.
Μόνο στρατηγός ντε Γκολ θα περάσει στις 21 Μαΐου του 1962, και ο Μιτεράν το 1994 στην λήξη της θητείας του.( Ο Μιτεράν ήταν από αυτούς που ψήφισαν υπέρ της αμνηστίας ). Η “πληγή” θα κλείσει (?) με την αναγνώριση, το 1999, από τον τότε πρόεδρο Ζακ Σιράκ, για πρώτη φορά, των ευθυνών της Γαλλίας στο Ολοκαύτωμα…
Ιδού λοιπόν “πεδίον δόξης λαμπρόν” για τους δημάρχους των μαρτυρικών περιοχών, που από τα λόγια θέλουν να περάσουν στα έργα.
1) Να κηρυχθούν “persona non grata” οι αξιωματούχοι που στηρίζουν την εκχώρηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς.
2) Ανάρτηση στις πλατείες των χωριών στήλης με τα ονόματα των εκχωρητών της ιστορίας μας στους Σκοπιανούς.
Κι όποιος νομίζει ότι θίγεται ας πάει στα δικαστήρια.
Ή ας βάλει τα ΜΑΤ να τις ξηλώσουν.
Υ.Γ. Αυτή η άποψη ότι τάχα μου δήθεν ο μισός πλανήτης τους αναγνωρίζει σαν “Μακεδόνες” κι εμείς δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, είναι σαν να λέμε ότι ο Κολοκοτρώνης κι ο Νικηταράς έπρεπε να ρωτήσουν την Ιερά Συμμαχία και τον Μέτερνιχ πριν κάνουν την επανάσταση.
Αρίμνηστος