Τί λέει ἡ μακραίωνη ἱστορία
καί τί πρέπει νά προσέξουν
οἱ νεότουρκοι καί… οἱ σύμμαχοί τους.
Ἐπειδή ὁ Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν καί οἱ ὑποτελεῖς ὑπουργοί του ἒχουν
σηκώσει τόν τελευταῖο καιρό ψηλά τόν <ἀμανέ>, καί ἀπειλοῦν ἀσύστολα,
ἀναιδῶς καί προκλητικά τόν Ἑλληνισμό urbi et orbi, στηριζόμενοι
βεβαίως καί στόν ἐνδοτισμό τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, πού
θυμίζει τήν συμπεριφορά τοῦ <Γυμνοῦ Πιθήκου> μπροστά στόν ἰσχυρότερο,
σύμφωνα μέ τόν βιολόγο συγγραφέα Μόρις, ὀφείλουμε νά ὑπενθυμίσουμε
λίγα ἱστορικά γεγονότα. Οἱ ἱστορικές ὑπενθυμίσεις δέν βλάπτουν.
Ἀντιθέτως, ἲσως συνετίσουν κάποιους ἀνιστόρητους θερμοκέφαλους.
Ἱστορικά, οἱ δύο ὂχθες τοῦ Αἰγαίου ἐλέγχονται ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων
ἀπό τό ἑλληνικό στοιχεῖο. Καί μόνο τό γεγονός ὃτι οἱ Τοῦρκοι ἀποκαλοῦν
τούς Ἓλληνες Γιουνάν (Ἲωνες) καί τήν Ἑλλάδα Γιουνανιστάν (Ἰωνία),
ἀναγνωρίζουν τήν πανάρχαια παρουσία τῶν Ἑλλήνων στήν Μικρά Ἀσία.
Ἀς μήν ἀνατρέξουμε στήν Μυκηναϊκή ἐποχή τῶν Ἀχιγιάβα (Ἀχαιῶν) καί τῶν
Ἀρζάβα (Ἀρκάδων) στήν ἐποχή τῶν Χετέων, ἀλλά ἀς σταθοῦμε στά ἱστορικά
γεγονότα ὃπως ἐξελίχθηκαν ἀπό τόν 5ο π.Χ. αίῶνα, ὃταν ἀκόμη οἱ Τοῦρκοι
φυλετικά ἦσαν ἀνύπαρκτοι στήν περιοχή, ζῶντας ἲσως στίς στέππες τῆς
Μογγολίας, γιά νά ἐκδιωχθοῦν πολύ ἀργότερα κάποιες πατριές Ὀσμανιδῶν
κατά τόν 6ο μ.Χ, αἰῶνα καί νά τοποθετηθοῦν ὡς ὁροφύλακες τοῦ
Βυζαντίου, πού εἶχε προβλήματα μέ τήν Ἀνατολή.
Ἒχομε καί λέμε λοιπόν:
Οἱ Ἀσιανοί (τότε ἦσαν Μῆδοι καί βάρβαροι) ἐξεδιώχθησαν ἀπό τήν Μικρά
Ἀσία μετά τήν ἱστορική ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος ὑπό τόν Θεμιστοκλῆ καί
τίς προηγηθεῖσες μάχες τοῦ Μαραθῶνος καί τῶν Πλαταιῶν. Οἱ Ἀσιανοί
ξαναγύρισαν στήν Μ. Ἀσία καί στήν Κύπρο, ὣσπου ὁ Κίμων, ὁ γιός τοῦ
Μιλτιάδου, ἒδωσε τό 450 π.Χ. μέσα σέ μία ἡμέρα δύο ναυμαχίες καί μία
πεζομαχία στήν Κύπρο μέ 200 τριήρεις, καταβυθίζοντας τούς στόλους τῶν
Αἰγυπτίων καί τῶν Φοινίκων καί ἐκδιώκοντας τούς Πέρσες ἀπό τήν Κύπρο
καί τά παράλια τῆς Μ. Ἀσίας. Κάτι τέτοιο δέν ἒχει συμβεῖ ξανά ποτέ
στήν παγκόσμια ἱστορία σέ ὃλες τίς ἐποχές. Ὁ Κίμων πεθαίνοντας εἶπε
στούς ὁπλίτες του νά μή μάθουν τόν θάνατό του οἱ ἐχθροί καί
ἀναθαρρήσουν. Ἒτσι ἡττήθησαν θανόντος τοῦ Κίμωνος. Ἒτσι ἒμεινε
ἱστορική ἡ ρήση: <Καί νεκρός ἐνίκα>.
Οἱ αἰῶνες περνοῦν, οἱ Ἀσιανοί ξανακατέβηκαν στήν Μ. Ἀσία, τήν ὁποία
ὑποδούλωσαν ἐπί πολλούς αἰῶνες. Ὣσπου ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τό 330 π.Χ.
κατέλαβε τήν Μ. Ἀσία καί τήν Αἲγυπτο καί ἒκανε τό Αἰγαῖο καί πάλι τήν
<ἡμετέραν θάλασσαν> τοῦ Ἀρριανοῦ.
Τήν σκυτάλη παρέλαβε ἡ Ἑλληνορθόδοξη Βυζαντινή Αὐτοκρατορία ἀπό τόν 6ο
ἓως τό 12ο αἰῶνα μ.Χ. Τότε, στήν ἀρχή παρουσιάσθηκαν οἱ Ὀσμανίδες,
δυσαρεστημένες πατριές τοῦ Τζεγκίς Χάν, οἱ ὁποῖοι ἂρχισαν ά
ἐξισλαμίζουν τό ἑλληνικό στοιχεῖο μέ ἀλλεπάλληλα παιδομαζώματα, ὣστε
ἒφθασαν τελικά νά καταλάβουν τήν Βασιλεύουσα καί τά <θέματα> τοῦ
Ἀνατολικοῦ Κράτους, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τήν Ἑλλάδα.
Μετά τήν νικηφόρο Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21, ἱδρύθηκε ἡ <Φάλαγγα τῶν Ἰώνων>,
μέ συμμετοχή τῶν περισσοτέρων ὁπλαρχηγῶν, πρός ἀντιμετώπιση τῶν ἀγρίων
σφαγῶν ἀπό τίς τουρκικές ὀρδές στήν Μ, Ἀσία. Ἡ Τουρκία ἐξακολουθοῦσε
νά εἶναι Ἰωνία.
Στούς Βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1914, οἱ νεότουρκοι θά μποροῦσαν νά
εἶχαν χάσει τήν Βασιλεύουσα ὑπό τήν ἡγεσία τῶν Βενιζέλου και βασιλέως
Κωνσταντίνου, ἀλλά λόγω λαθῶν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας ὁ ἐπανελληνισμός
τῆς Μ. Ἀσίας καί τῆς Θράκης δέν πραγματοποιήθηκε καί ἡ Ἑλλάδα
παρέμεινε κυρίαρχη στήν μία ὂχθη καί στά νησιά τοῦ Αἰγαίου.
Στόν Β´Παγκόσμιο πόλεμο ὁ Ἰσμέτ Ἰνονοῦ κατόρθωσε νά πείσει τόν
Τσώρτσιλ ὃτι ἡ Τουρκια δέν ἒπρεπε νά πάρει μέρος στόν πόλεμο, καί δέν
πῆρε. Καί μετά τήν νίκη τῶν συμμάχων, ἢθελε κι αὐτή…μερίδιο νικητοῦ σέ
βάρος τῆς Ἑλλάδος, ἀλλ᾽ αὐτό ἀποκλείσθηκε ἀπό τίς διεθνεῖς συνθῆκες
καί τά σύνορα ὁριστικοποιήθηκαν. Ἀκόμη καί ὁ Χίτλερ ἒπλεξε τό ἐγκώμιο
τῶν Ἑλλήνων πολεμιστῶν, ἐνῶ ὁ Τσώρτσιλ εἶπε ὃτι <στό ἑξῆς δέν θά λέμε
ὃτι οἱ Ἓλληνες πολέμησαν σάν ἣρωες, ἀλλά ὃτι οἱ ἣρωες πολεμοῦν σάν
Ἓλληνες>.
Σήμερα ἡ Ἑλλάδα δέν ἐνοχλεῖ κανένα, εἶναι σταθερός γεωπολιτικός
παράγων στήν περιοχή καί δέν διεκδικεῖ τίποτε. Ὃμως δέν διαθέτει
πολιτική ἡγεσία ἀναστήματος, πνίγεται στήν διαπλοκή καί στήν διαφθορά
καί εἶναι κατώτερη τῶν περιστάσεων, ὃπως συνέβη πολλές φορές στήν
μακραίωνη ἱστορία της. Οἱ Νεότουρκοι, τούς ὁποίους δογματικά ἀνέχεται
ἡ διεθνής διπλωματία ὃταν παραβιάζουν τό διεθνές δίκαιο ἀτιμωρητί, δέν
πρέπει νά ξεχνοῦν ὃτι ἡ Ἑλλάδα ἒχει ἰσχυρή ἀποτρεπτική ἰσχύ γιά νά
ἀντιμετωπίσει κάθε ἐπιβουλή ἀμυντικῶς. Οἱ ὀρέξεις τῶν Τούρκων
ἀνεβίωσαν μετά τήν εἰσβολή στήν Κύπρο (καί πάλι λόγω σφαλμάτων τῆς
πολιτικῆς ἡγεσίας καί ἐν προκειμένω τῆς χούντας τοῦ Ἰωαννίδη), καί τήν
ἀνεύρεση ὑδρογονανθράκων στό Αἰγαῖο, τά ὁποῖα, τό τονίζουμε, ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙΜΑ, καί συμπεριφέρονται
σάν συνιδιοκτῆτες στό Αἰγαῖο, κατά παράβαση τοῦ διεθνοῦς δικαίου καί
ἰδιαίτερα τοῦ Δικαίου τῆς Θαλάσσης, πού ἡ Τουρκία δέν ἒχει ὑπογράψει.
Καί γιά μέν τό οἰκόπεδο 3 δέν ἒχει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, διότι
τοῦτο βρίσκεται στήν Ἀμμόχωστο καί Καρπασία πού θεωρεῖται οἰονεί
τουρκική ΑΟΖ. Ὃμως στό οἰκόπεδο 10 δημιουργεῖ προβλήματα, χωρίς βέβαια
νά εἶναι σέ θέση νά θίξει τίς πετρελαϊκές ἑταιρίες κολοσσούς, πού
ἀρχίζουν ὑποθαλάσσιες γεωτρήσεις. Καί βέβαια, μιλοῦμε γιά φυσικό ἀέριο
καί ὂχι πετρέλαιο πού εἶναι πιό βαθειά. Γι αὐτό λέμε ὃτι ἐπισήμως δέν
εἶναι γνωστό ἂν τά ἀποθέματα εἶναι ἐκμεταλλεύσιμα, δηλαδή σέ ἐπάρκεια
καί ποιότητα πού νά ἀφήνει κέρδος ἡ ἐξόρυξη. Τό τούρκικο παζάρι
γίνεται γιά νά εἶναι παρούσα καί ἡ Τουρκία στήν μοιρασιά. ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, τῆ
ἐπινεύσει μάλιστα τῶν <μεγάλων προστατῶν> τῆς πολιτικῆς τοῦ <ἀνήκομεν
εἰς τήν δύσιν>.
Ἒτσι οἱ Τοῦρκοι μέ τόν σουλτάνο τους ἐστράφησαν πρός τήν Ἑλλάδα, τήν
ὁποία διαρκῶς ἀπειλοῦν μέ θερμό ἐπεισόδιο, προκαλοῦν μέ παντοίους
τρόπους καί προσπαθοῦν νά πτοήσουν τό ἀξιόμαχο καί τό ἠθικό τῶν
Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ <ἀχίλλειος
πτέρνα> τους. Ἀς μήν ὑποτιμοῦν τήν Ἑλλάδα λόγω ὐπεροπλίας τους,
ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς ἡγεσίας. Θά τά βροῦν σκοῦρα οἱ Τοῦρκοι <ἂν
ἀνοίξουν τήν πόρτα τοῦ φρενοκομείου>, ὃπως εἶχε πεῖ στόν πρόεδρο
Τζόνσον ὁ <Γέρος τῆς Δημοκρατίας>.
Ἡ ἱστορία ἒχει μιλήσει ἐδῶ καί αἰῶνες. Θά ξαναμιλήσει ἂν χρειασθεῖ.