Γυρίσαμε την πλάτη στο Χριστό
στις μέρες μας το είδαμε κι αυτό
βιβλία ελληνικής παιδείας
να ‘ναι μνημεία αθεΐας
Σαν χείμαρρος η κατηφόρα
τα πάντα παρασέρνει τώρα
κι όλα όσα μας δίνει η φύση
Ο άνθρωπος θέλει να τα σβήσει
Στην πιο όμορφη γωνιά της γης
αυτή που λέμε εμείς πατρίδα
απάτριδες κι άθεοι ευθύς
σταυρώνουν πάλι την ελπίδα
Σταυρώνουν πάλι το Χριστό
γιατί πιστεύουν πως η λήθη
διώχνει την πίστη στο Θεό
κι όλους στα τάρταρα μας ρίχνει
Πολλοί είν’ αυτοί που προσδοκούν
πάλι να δούνε Ελλάδας τέφρα
σκέψου και πραξε με μυαλό
με προσοχή τους φίλους μέτρα
Πόσο ακόμα θα κρατήσει
τώρα αυτή η δοκιμασία
κανείς δεν ξέρει να σου πει
μ’ αυτό δεν έχει σημασία
Απ’ το κατάρτι του Χριστού
κρατήσου με τα δύο τα χέρια
και μην αφήσεις στην ψυχή
να μπουν του μίσους τα μαχαίρια
Απ’ των Αγίων τις ζωές
και με της Παναγιάς τη χάρη
στα πόδια σου θε να σταθείς
φονιάς ψυχής να μην σε πάρει
Να ξέρεις πάντα η προσευχή
τη θάλασσα σου γαληνεύει
διώχνει μακριά τους πειρατές
που η αμαρτία τους θεριεύει
Τι είναι σκέψου η ζωή
δώρο Θεού μα και αγώνας
άνοιξη η πίστη στο Χριστό
κι η αμαρτία μας χειμώνας
Η πίστη δίνει τη χαρά
ελπίδα,αγάπη,αισιοδοξία
και θα μας βγάλει νικητές
στου χρόνου τη δοκιμασία
Θα έλθει πάλι εποχή
που ορθοδοξία και πατρίδα
το φως θα δώσουνε στη γη
ανθρώπων θα ‘ναι η πυξίδα
Τότε που θα ‘ναι παρελθόν
η τωρινή δοκιμασία
δεν θα ρωτάς “πόσο ακόμα”
αλλά με δάκρυα χαράς
της Πόλης,της Άγια Σοφιας
θα το φιλάς το άγιο χώμα…