Δεν θα αφήσουμε με τα πλοκάμια τους να στραγγαλίσουν το Ορθόδοξο πνεύμα που κατοικεί στη γη μας.
Τα κάλλη τους και τα στολίδια τους δεν μας συγκινούν!
Ούτε τ’ ωραίο τραγούδι τους.
Η ψυχή τους είναι μαύρη. Από σκοτάδι έρχονται και εκεί πρέπει να γυρίσουν.
Εδώ είναι γη μαρτύρων, που μας καλούν να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, στον τρόπο μας, στο ανεξάντλητο της πατρίδας μας φως.
Μας περιμένουν με θησαυρούς στα χέρια, άφθαρτους, ανεκτίμητους!
Μας οδηγούν με λάβαρο νίκης και μας μηνύουν πως ο δρόμος μας για την ελευθεριά είναι δύσκολος ,μα είναι ένας.
Είδε κανείς ποτέ ελευθεριά χωρίς αγώνα;;
Κι είναι ο αγώνας τέτοιος που ακροβατεί πάνω στη ζωή και στον θάνατο.
Κάλιο να χάσετε όλα τα υπάρχοντα, κάλιο και την ζωή σας παρά την αιώνια και θεϊκή ψυχή σας!
Αυτό μας λένε οι μάρτυρες!
Δώσε Θεέ μου μιά σπρωξιά , να ανέβει η ελληνική ψυχή ψηλά και να αντικρίσει ουρανό , να νιώσει τ΄αγέρι της χαράς και της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!
Να καταλάβει η δόλια, πως για πέταγμα στους ουρανούς εφτιάχτηκε.
Σήκω Ρωμηέ!
Πάρε τα μάτια σου απ’ τη γή και σήκωσ΄τα ψηλά!
Δεν είσαι εσύ να σέρνεσαι για να ζητείς ψεύτικους παραδείσους.
Εσένα Ρωμηέ σου ‘δωσε ο Πατέρας δώρα ουράνια μα και επίγεια.
Σου ετοίμασε θρόνο βασιλικό, και συ γίνεσαι επαίτης και υπηρέτης των φαύλων Δυτικών;;;
Που είναι η αγάπη σου γι Αυτόν ,πού είναι η δύναμή σου;;
Όλα είναι εμπρός σου. Όλα της πατρίδας σου δώρα.Κι ο πλούτος. Κι η δόξα. Και η Ελευθερία.
Δεν έχεις παρά να πεις:
“Συ είσαι η βροχή της αφθαρσίας κι ο ατίμητος Μαργαρίτης της θεϊκής αστραπής· το ζωοπάροχο τσαμπί που αποστάζει το γλυκασμό της παγκόσμιας σωτηρίας. Το φως το αληθινό και ανέσπερο·”
Θεέ μου…οδήγησε πάλι στο φως την βασανισμένη Ρωμιοσύνη!