Μια είδηση τεράστιας σημασίας η οποία όμως πέρασε “στα ψιλα” της εγχώριας και διεθνούς αμυντικής ειδησιογραφίας ήταν οτι η Αυστραλία και η Ολλανδία επιλέχτηκαν από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ προκειμένου να γίνουν διεθνή περιφερειακά κέντρα αποθήκευσης ανταλλακτικών για το μαχητικό 5ης γενιάς F-35 Lightning II.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μέρος ευρύτερού σχεδίου που άρχισε να υλοποιείται από το 2014 ώστε να δημιουργηθεί υποδομή τεχνικής υποστήριξης εκτός ΗΠΑ για όλους τους διεθνείς χρήστες F-35.
Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη πτυχή του προγράμματος του νέου μαχητικού 5ης γενιάς που έχει ήδη αποκτηθεί από 11 χώρες αποτέλεσε «αντικείμενο έριδος» καθώς η δημιουργία επισκευαστικών κέντρων έχει για προφανείς λόγους σημαντικό αντίκτυπο στις τοπικές οικονομίες.
Υπενθυμίζεται ότι η Ιταλία έχει επιλεγεί ως κέντρο τελικής συναρμολόγησης και ελέγχου ενώ η Ιαπωνία δημιούργησε εγχώρια υποδομή συναρμολόγησης και εργοστασιακής υποστήριξης για το F-35.
Η δημιουργία περιφερειακών κέντρων αποθήκευσης ανταλλακτικών θα επιτρέψει την ομαλή διαχείριση και τροφοδοσία των χρηστών του Lightning II με ανταλλακτικά τόσο στην Ευρωπαϊκή ήπειρο όσο και στη Λεκάνη του Ειρηνικού.
Τμήματα και ανταλλακτικά πάσης φύσεως θα συσκευάζονται και θα αποστέλλονται από τις δύο αυτές χώρες σε όλους περιφερειακούς χρήστες σε αντίθεση με την πάγια πρακτική που εφαρμόζεται σήμερα με απευθείας αποστολή από την κατασκευάστρια εταιρία στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την Lockheed Martin η διαδικασία αυτή θα αποτελέσει μια αξιόπιστη μέθοδο που θα μειώσει σημαντικά και το κόστος υποστήριξης του στόλου μαχητικών F-35 από όλες τις χώρες χρήστες. Ήδη υπάρχει πλούσια εμπειρία και αποδεδειγμένη ικανότητα υποστήριξης από το πρόγραμμα του μαχητικού F-16 το οποίο χρησιμοποιούν σήμερα 26 χώρες σε ολόκληρο το κόσμο.
Σημαντικές όμως θα είναι στο πρόγραμμα του F-35, οι διαφορές στην διαδικασία προώθησης ανταλλακτικών, την παρακολούθηση αποθεμάτων διεθνώς αλλά και την κατάσταση συστημάτων που βρίσκονται ανα πάσα στιγμή σε αεροσκάφη όλων των χρηστών (η οποία πλέον μετατρέπεται σε πλήρως ηλεκτρονικη, χάρις το ψηφιακό σύστημα υποστήριξης ALIS).
Η συγκριση προμηθευτών σε Ανατολή και Δυση
Η παραπάνω εξέλιξη αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα της νοοτροπίας κατασκευαστών μαχητικών – ιδίως στις ΗΠΑ – οι οποίοι αποδίδουν ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα εξασφάλισης μακροχρόνιας τεχνικής υποστήριξης εκτός από τη διαδικασία εμπορικής προώθησης και πώλησης σε εξαγωγικους πελάτες.
Συγκριτικά ο εν λόγω τομέας είναι και αυτός που συγκεντρώνει κατά κανόνα τα φώτα της δημοσιότητας σε όλες τις περιπτώσεις διεθνών διαγωνισμών μαχητικών, αφήνοντας στην “αφάνεια” το τί συμβαίνει μετά την.. “απομάκρυνση εκ του ταμείου”.
Κατά συνέπεια η βελτιστοποίηση της διαδικασίας υποστήριξης, αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για την διατήριση διαθεσιμοτητας του στόλου μαχητικών μιας αεροπορικής δύναμης.
Ο συγκεκριμένος τομέας είναι και η ειδοποιός διαφορά κατασκευαστών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη σε σχέση με τους αντίστοιχους από τη Ρωσία όπου η ένοια “εξασφαλισμένη υποστήριξη” έχει εντελώς διαφορετική αντίληψη και νόημα εφόσον εξαρτάται από συγκυριακές – οικονομικές συνθήκες.
Σε αυτή τη παράμετρο κρίσιμη είναι επίσης η ευρύτητα της βάσης των χρηστών και του αριθμητικού μεγέθους του στόλου ενός τύπου μαχητικού που πετάει ενταγμένο όχι μόνο στη χώρα παραγωγής αλλά και σε άλλες αεροπορικές δυνάμεις χωρών, σε όλόκληρο το κόσμο.
Ο λόγος αυτός σε συνδυασμό με το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής απαρτίων (όπως κινητήρες, ηλεκτρονικά συστήματα κ.α) είναι και η βασική αιτία που όλοι ανεξαιρέτως οι χρήστες ρωσικών μαχητικών αντιμετωπίζουν προβλήματα διατήρησης διαθεσιμότητας σε βάθος χρόνου με αποτέλεσμα την – κατά πολύ – μικρότερη απόδοση για πτητική εκμετάλευση συγκριτικά με τα δυτικά-νατοικά στάνταρ.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ινδίας η οποία αν και διαθέτει περί τα 230 μαχητικά Su-30Mk/MKI, μαζί με ευρεία εγχώρια υποδομή αεροπορικής βιομηχανίας, αντιμετωπίζει επί σειρά ετών προβλήματα διαθεσιμότητας κάτω από το 50%. Τα προβληματα αυτά αποδίδονται κατά κύριο λόγο στη δυσκαμψία της διαδικασίας προμήθειας των απαραίτητων ανταλλακτικών από τη Ρωσία που θα επιτρέψουν την επαναφορά σε αποδεκτά επίπεδα της πτητικής εκμετάλευσης του στόλου των Flanker.
Φυσικά εκτός από την αξιοπιστία σε θέματα ομαλής υποστήριξης από τον κατασκευαστή, όλα καταλήγουν και στην οικονομική δυνατότητα του εκάστοτε χρήστη να χρηματοδοτήσει το λεγόμενο FOS (κάτι που στην Ελλάδα φαίνεται οτι “ανακαλύψαμε” σχετικά πρόσφατα)..