Με λύπη χτές είδα σε video όσα συνέβησαν στη Βουλή με αφορμή το θέμα της Εθνικής κυριαρχίας που εθίχθη στη συζήτηση για τη παράνομη και αντισυνταγματική επικύρωση της παράδοσης της χώρας στους δανειστές με μια Διεθνή Συνθήκη, που κατά το Σύνταγμα απαιτεί ψήφιση από 181
βουλευτές. Ακουσα τις βλακείες του Παυλόπουλου για τo θέμα του “mandatory law” και διεπίστωσα τη δημόσια ανοχή στις φοβερές επιστημονικές του απόψεις απο τους “νομικούς” του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Είναι ανίκανοι να καταλάβουν ένα άρθρο που διαβάζουν. Για τέτοιο επίπεδο ασχετoσύνης ή μειδοσίας μιλάμε. Και τα δύο έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Είναι πρακτικά ισοδύναμα. Aφού έρριξαν όλοι τις κορώνες τους, παρέδωσαν με χαρά την Εθνική κυριαρχία στους δανειστές.
Αγριο ήταν το δούλεμα Βενιζέλου και Παυλόπουλου στο ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Είναι αυτά τα κόμματα για να κυβερνήσουν; Mε τί θα κυβερνήσουν; Με την ασχετοσύνη τους; Mε το κουρκούτι, που έχουν αντί για μυαλό; Με τη παιδική χαρά που τους διακρίνει; Με τί;
Η γενική εικόνα της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης συνέθετε ενα ζωγραφικό πίνακα στραπατσαρισμένο, ζωγραφισμένο με τα δάκτυλα από πιθήκους makaka. Ολοι μίλαγαν απουσία μέτρου, γνώσης και λογικής με χαρακτηριστικά κατωτέρων θηλαστικών του ζωικού βασιλείου. Αυτοί οι τύποι, αφού έκαναν με τις αποφάσεις του το λαό να ξεχάσει τα Ελληνικά του, στο τέλος τα ξέχασαν και οι ίδιοι. Δεν μπορούν ούτε Ελληνικά να διαβάσουν. Πώς να καταλάβουν τί ακριβώς λέει ένα άρθρο;
Υπενθυμίζω το ΦΕΚ(240/2012) και τη “Σύμβαση Τροποποίησης της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης” σύμφωνα με την οποία, στο κεφάλαιο 4 με τίτλο: Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία, στην παράγραφο 4.4 αναφέρεται:
Είθισται σε συμφωνίες μεταξύ συμβαλλομένων διαφόρων εθνικοτήτων να ορίζεται ένα δικαστήριο κοινής αποδοχής στο οποίο θα επιλύονται οι οιεσδήποτε διαφορές προκύψουν μεταξύ των και στο οποίο και μόνο αυτές θα εκδικάζονται. Σε αυτό το ΦΕΚ δίδεται η αποκλειστική δικαιοδοσία για τη δουλειά αυτή στο δικαστήριο του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. Αν κάτι δεν πάει καλά για κάποιο λόγο η Ελλάδα δεν μπορεί να “αμυνθεί” σε Ελληνικά δικαστήρια. Οι δανειστές μπορούν να απαιτήσουν και να πάρουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων και των κερδών απο την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου π.χ. των υδρογονανθράκων. Tα Ελληνικά δικαστήρια δεν έχουν λόγο σε οποιαδήποτε μελλοντική διένεξη των συμβαλλομένων μερών, άν και εφόσον υπάρξει.
Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι. Αμφότεροι μπλοφάρουν…
Σύμφωνα με το άρθρο 4.4, η Ελλάδα έχει παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών της στοιχείων, εκτός αν υπάρχει αναγκαστικός νόμος (νόμος που το συγκεκριμένο δικαστήριο στο Λουξεμβούργο πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθήσει). Προσοχή. Αυτό δεν αναφέρεται σε Ελληνικό δικαστήριο όπως υποστηρίζεται από “εξέχοντες” “νομικούς” στην Ελλλάδα και ακούστηκε στη Βουλή… αλλά σε νόμο που το δικαστήριο του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου υποχρεούται να ακολουθήσει. Για το λόγο αυτό άλλωστε δεν γράφεται στη σχετική παράγραφο “not prohibited by Greek mandatory law” αλλά γράφεται απλά “not prohibited by mandatory law”. Δεν ξέρω αν με εννοείτε;
Διαβάστε και τις παραγράφους 4.1, 4.2 και 10. του ίδιου ΦΕΚ, που ακολουθούν και που λένε ότι…
Σύμφωνα με τα γραφόμενα ανωτέρω, η Ελλάδα αποδέχεται πλήρως και σαφώς ότι το Αγγλικό Δίκαιο υπερτερεί και εφαρμόζεται έναντι του Ελληνικού Δικαίου που θεωρητικά ακυρώνεται (άρθρο4.2). Την εκτέλεση της παρούσας σύμβασης τα συμβαλλόμενα μέλη υποχρεούνται να υπαγάγουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου και όχι τα Ελληνικά Δικαστήρια, όπως κάποιοι μνημονιακοί “νομικοί” στην Ελλάδα υποστηρίζουν. Το άρθρο 10. επισφραγίζει σαφώς τη μείωση της Εθνικής κυριαρχίας και αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος.
Οι «κορυφές» την Νομικής στην Ελλάδα δεν πήραν είδηση τα παραμύθια Πάκη και Βενιζέλου. Τόσα χρόνια τους δουλεύουν… ακόμη τρώνε ότι τους πούν; Mήπως τελικά είναι δικαιολογία όλων για αυτό που γίνεται;
Αντιλαμβάνεστε την ποιότητα, το επιστημονικό επίπεδο και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα εθνικά θέματα στη Βουλή; Aντιλαμβάνεστε την ασχετοσύνη που επικρατεί; Αντιλαμβάνεστε την ανυπαρξία της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής που απαστράπτουσα σκύβει συνέχεια σε όσα τις ζητούν;
Τα κόμματα, παρότι διαθέτουν στα ΜΜΕ μεγάλους νομικούς φωστήρες (χαμογελαστούς και ψευτομαγγίτες) δεν έχουν μάθει Ελληνικά, είναι επιρρεπή στο δούλεμμα και έχουν οσφυοκάμπτες και κομπλεξικούς βουλευτές. Αλλα αντί άλλων έλεγαν στη συζήτηση στη Βουλή.
Στο τέλος ο Λαφαζάνης του ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε να υπερασπίσει δήθεν την “αυτονομία” της Βουλής, αλλά “ξέχασε” να μιλήσει για τα μεγάλα επιδόματα των “αστέγων” υπαλλήλων της Βουλής, όπως και άλλα κόμματα… Οι ΑΝΕΛ πιό έξυπνοι δεν άγγιξαν το θέμα. Βρωμάει η Βουλή. Πολύ βρωμάει.
Ενδιαφέρον είναι να δείτε και αυτό το άρθρο μου εδώ, για το πώς η κυβέρνηση παρέδωσε κρυφά την ΑΟΖ στους δανειστές και για το πώς αυτό εμφανίστηκε σαν διπλωματική νίκη απο τα ΜΜΕ. Παρότι βουλευτές με διαβάζουν, κανένας δεν έκανε επερώτηση ακόμη για το θέμα.
Η σιωπή της Καμόρα και η μειοδοσία φαίνεται ότι δεν είναι προνόμιο μόνο των τρών κομμάτων-πτωμάτων της συγκυβέρνησης. Είναι η δύναμη που κινεί τα πάντα στο Ελληνικό κοινοβούλιο, που δεν θέλει μόνο τρείς κάλπες (όσες και οι προτάσεις) στη Βουλή για τα στικάκια που κανένας δεν ήξερε πώς τυπικά να παραλαμβάνει και να παραδίδει μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στο Δημόσιο Τομέα. Με καθηγητές Νομικής στα ΑΕΙ σαν τον Παυλόπουλο και το Βενιζέλο αυτό δικαιολογείται.
Το “Ενδοξο” και “Τιμημένο” ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει βγάλει το κόσμο στους δρόμους έξω απο τη Βουλή. Δεν το έκανε. Είναι παραδομένο. Αυτό σημαίνει πλέον, ότι ο ένας κρατάει εκεί μέσα τον πισινό του άλλου. Στο χορό του Ζαλόγγου όλοι θα πέσουν μαζί. Μαρσάρουν μόνο μπροστά στις κάμερες όλοι και μόνο για τα μάτια. Δεν θα τους βγεί σε καλό και θα το πληρώσει η Ελλάδα.
ΥΓ. Εδώ έρχεστε για να μαθαίνετε και να μη μιλάει κανείς για IQ μπροστά μου. Ειστε άσχετοι, άχρηστοι, ηλίθιοι και καταδικασμένοι απο τη φύση σας να ζείτε σαν σκλάβοι. Είναι επιλογή σας και τη σέβομαι μέχρι του σημείου να μη με ενοχλείτε. Αλλά η βλακεία σας και ο τρόπος που αποδέχεστε τα πράγματα είναι ένα φαγητό, που δεν μπορώ να φάω.