Πάντα μελετώ τα άρθρα του κ.Χρήστου Μαντζιάρη καθότι αποτυπώνει την πολύπλευρη γνώσιν του περί του διεθνώς γίγνεσθαι (στο αναφερόμενον ως “νέα τάξιν πραγμάτων” και τα συναφή), δίνει πολύ ενδιαφέρουσες και ελαχίστως γνωστές πτυχές και ασφαλώς έχει την ίδια ιδεολογία με μένα, την Ελληνορθοδοξία.
Με αφορμή λοιπόν το πολύ ακριβές άρθρον του «Αυτοί εμποδίζουν την ένωση των πατριωτικών κομμάτων» (www.triklopodia.gr/χρήστος-μαντζιάρης-αυτοί-εμποδίζουν/ ) θα θέσω το θέμα από μίαν άλλη σκοπιά (σε καμμία περίπτωσιν αντιπαρατιθέμενος με το εν λόγω άρθρο του) : «Γιατί εμποδίζεται η ένωσις των πατριωτικών κομμάτων», με το “εμποδίζεται” ρήμα παθητικής φωνής, εις αντίθεσιν με το “εμποδίζουν”, που χρησιμοποίησε ο κ.Μαντζιάρης.
Έχοντας μία μακράν σχέσιν με τον αθλητισμόν, με οικογενειακήν παράδοσιν και από διάφορα πόστα, θυμάμαι ένα δόγμα του, που σίγουρα ισχύει και στους πολέμους κι όπου υπάρχει αντιπαράθεσις δυνάμεων : «ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ».
Ίσως κάπου να μην αποτυπώνεται στο σκορ, όπως για παράδειγμα στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχει η πιθανότητα μια καθολική υπεροχή όλης της διαρκείας να μην υλοποιηθεί σε νίκη και η ομάδα να χάσει με ένα τυχαίο γκολ της άλλης πλευράς. Όμως είναι δόγμα :
«ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ», εξ ου και η φράσις «ο νικητής επεβλήθη»!
Πάντοτε γελώ όταν ακούω δικαιολογία του ηττημένου “δεν έπαιξα καλά” και θυμάμαι την αντερώτησιν,, που κάναμε «τί έκανε ο αντίπαλος, ώστε να μην παίξεις καλά;».
Όλα αυτά έχουν άμεση σχέσιν με τον εγωισμόν του παίκτη, καθότι κρίνει εξ ιδίων και ελάχιστοι έχουν πλέον σφαιρικήν άποψιν απαντώντες “ο αντίπαλος έπαιξε καλύτερα και μου επεβλήθη”.
Τα αναφέρω αυτά, δεδομένου ότι υφιστάμεθα έναν διαχρονικόν πόλεμον ως έθνος και η “εθνική” ομάδα σχεδόν διαρκώς χάνει πανηγυρικώς. Δεν αναφέρομαι μόνον στα τελευταία έτη της μεταπολιτεύσεως (ω! τι λέξις…) αλλά στα τελευταία 200 έτη (παρότι άρχισαν με μία νίκη, την μερική απελευθέρωσιν) για να μην πω σχεδόν 2500 έτη.
Η δική μου προσέγγισις είναι : “ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ;”
Αν υπήρχαν θα είχαν κοινή ιδεολογία, εθνική (πατριωτικήν) ιδεολογία.
Αν όμως δεν έχουν κοινήν ιδεολογίαν τότε ποίο είναι πατριωτικό;
Καί ποία είναι η εθνική ιδεολογία;
Έχω βαρεθεί όσα έτη αντιλαμβάνομαι την ζωή, να ακούω “είμαστε Έλληνες ρε!”, “για την Ελλάδα ρε γαμώτο”, “θα τους πάρουμε τα σώβρακα” και διάφορα άλλα παρόμοια, τα οποία σε ασχετοσύνη κατεβάζουν το επίπεδο στην γνωστή πεζοδρομιακή διαμάχη “ξέρεις ποιός είμαι, ρεε;”. Σίγουρα ο τελευταίος ερωτών, ξέρει για το ποιός είναι το “εγώ” του και τίποτα περισσότερο.
Είναι μεγάλη αισχύνη η σημερινή πνευματική κατάστασις για τον νεοέλληνα, τον απόγονον των ενδόξων προγόνων μας, αυτών που έθεσαν τις βάσεις του μοναδικού πνευματικού πολιτισμού, αυτών που καθόρισαν τις έννοιες με την Φιλοσοφία, αυτών που έλεγξαν την αλήθεια των συμπερασμάτων με την Λογική, που έπλασαν την μοναδικήν Ελληνικήν γλώσσαν, ώστε να πρωτοεκφραστούν και γραφούν τα μοναδικά πνευματικά έργα τους και υλοποίησαν αυτά στην πράξιν. ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝ ΤΑ ΑΓΝΟΕΙ ΠΛΗΡΩΣ.
Επανερχόμενος στο αθλητικό παράδειγμα, για να επιβάλλει το παιχνίδι της μία ομάδα απαιτείται να έχει στρατηγική. Κάθε παίκτης έχει συγκεκριμένον ρόλον, να προωθήσει το παιχνίδι, να καλύψει τον συμπαίκτη, να εμποδίσει την επιβολή της αντιπάλου στρατηγικής. Κάθε παίκτης γνωρίζει καλά, πέρα από τις δικές του αρμοδιότητες και τις αντίστοιχες των συμπαικτών του αλλά και των αντιπάλων, ώστε να εμποδίσει το παιχνίδι τους. Όλοι οι παίκτες έχουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας, ώστε να μην γίνονται παρανοήσεις, όπως κάποτε έγινε ασυνεννοησία τερματοφύλακος και οπισθοφύλακος, όταν ο ένας φώναζε ΠΙΑΣΤΗΝ (την μπάλλα) και ο άλλος νόμιζε ΑΣΤΗΝ και η μπάλλα έμπαινε στα δίκτυα ανεμπόδιστη! Κάτι που γίνεται κατά συρροήν στα ελληνικά δίκτυα επί δυο αιώνες!
Σαν συμπέρασμα προκύπει ότι η Ελλάδα είναι μια ανερμάτιστη ομάδα, με όχι απλά ΜΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ αλλά επιβληθείσα στρατηγική ήττας, από την οποία μόνο ο “από μηχανής θεός” μας σώζει από τον υποβιβασμό στην 125η κατηγορία. Ο σημερινός νεοέλλην δεν έχει καμμία ιδεολογία, καμμία ιστορική γνώσιν, ώστε να διδαχθεί από τους τιμημένους προγόνους μας.
Στην Πνύκα είπε ο μέγιστος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης : «Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.»
(https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8c3e9046-78fb-48f4-bd82-bbba28ca1ef5/kolokotronis.pdf )
Χωρίς θύραθεν παιδεία ο Θεόδωρος (~Θεού+δώρον) και οι λοιποί ήρωες, είχαν τον θαυμασμόν για τους προγόνους τους και την εθνικήν ομοψυχίαν (όσο κράτησε), ώστε να καταφέρουν την μεγίστη νίκη για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι (όσο νομίζουμε ότι είμαστε) και να υφίσταται έστω στα χαρτιά το κράτος ΕΛΛΑΣ. Την έλλειψιν της θύραθεν παιδείας όμως την υπερκάλυψαν με την αντικατάστασιν του “από μηχανής θεού” με τον “Ενσαρκωθέντα και Αναστάντα από αγάπη για τον άνθρωπον -και ειδικώς για τον Έλληνα- Θεάνθρωπον”, ώστε να κάνουν το αδύνατον δυνατόν. Οι σημερινοί τι έχουν, όταν αγνοούν ακόμα κι έναν Κολοκοτρώνη;
Λοιπόν τα πατριωτικά κόμματα ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, οπότε δεν μπορούν να επιβάλουν το παιχνίδι, όπως επιβάλει η τακτική που οδηγεί σε νίκη. Δεν εμποδίζουν την ένωσιν των πατριωτικών κομμάτων, απλά δεν υπάρχουν πατριωτικά κόμματα. Άλλο αν έχουν μια πατριωτική θολή (έστω αγαθή) διάθεσιν κι άλλο να ενσωματώνουν την πατριωτική γνώσιν. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα συγχρόνων υποτιθεμενων εθνικιστών. Απαξιώ, είναι άρπα τον έναν και χτύπα τον στον άλλον, είτε ως γνώσις είτε ως πρόθεσις. Δεν αφορά αυτό κάποιες φωτεινές περιπτώσεις όπως π.χ. του κ.Δημητρίου Νατσιού, που αναγκάζεται να πολιτευτεί.
Χωρίς στρατηγική, χωρίς εθνική γνώσιν το παιχνίδι είναι χαμένο από τα αποδυτήρια.
Γι αυτό ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ η ένωσις των πατριωτικών κομμάτων, αφού δεν υπάρχουν!
Ευτυχώς υπάρχει Θεός (όχι από μηχανής), που θα φέρει έτσι τις καταστάσεις, ώστε και οι αντίπαλοι να συντριβούν και οι Έλληνες να αναμορφωθούν!
(σχετικά : www.triklopodia.gr/αυτοσ-ειναι-ο-ελληνισμοσ-κι-οσοι-αντεχ/
https://www.brighteon.com/2170036f-df63-4039-9bb7-0cf5dbf95342 )