ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας αναλυτής, ιστορικός ερευνητής
Ο φιλοτουρκισμός των ΗΠΑ στα όρια του μισελληνισμού
Επειδή δεν έχουμε πόλεμο δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη.
Γ.Ρ.
Είναι εξαιρετικά προβληματικό για όσους ακόμη σεβόμαστε τις ΗΠΑ, ως κατ’ αρχάς δημοκρατικών αρχών υπερδύναμη, να λέμε και να γράφουμε, ότι: «για την ξεκάθαρα φιλοτουρκική στάση τους η οποία φτάνει στα όρια του μισελληνισμού ευθύνονται μόνο κάποιες ελίτ.» Και τούτο διότι αυτές οι ελίτ εντοπίζονται πλέον μονίμως στην ενιαία ραχοκοκαλιά της αμερικανικής πολιτικής εξουσίας, αδιακρίτως κυβερνήσεων. Διαχρονικά οι ΗΠΑ ποτέ δεν βοηθούν την χώρα μας εάν αυτή η «βοήθεια» δεν εξυπηρετεί κυρίως τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι ελάχιστοι φιλέλληνες Γερουσιαστές αποτελούν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον πάγιο φιλοτουρκικό κανόνα των ΗΠΑ.
Από την άλλη, ο Πόλεμος στις μέρες μας έχει πάρει νέες μορφές, με πιο πρόσφατη αυτή του «υβριδικού». Και βέβαια, επειδή με κάποιους δεν έχουμε πόλεμο, με την κλασική έννοια, δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη.
Ειδικά μετά τον Β΄Π Π οι σχέσεις Ελλάδος-ΗΠΑ-Τουρκίας πέρασαν σταδιακά σε μια νέα φάση υβριδικώς εμπόλεμων «Συμμάχων». Και για μεν την Τουρκία αυτό δεν θέλει καμία επεξήγηση, αλλά οι σχέσεις Ελλάδος-ΗΠΑ εξελίσσονται εξαιρετικά δυσμενώς για τη χώρα μας με κορύφωση την ανοιχτή επέμβαση και αμέριστη βοήθεια στους Τούρκους από τον κ. Χ. Κίσινγκερ-ΗΠΑ, το 1974, ώστε να καταλάβουν και έκτοτε να κατέχουν το 36,4% της Κύπρου. Όμως το 1974 αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς οι ΗΠΑ διατηρούν μεν μια ρητορική γενικώς και αορίστως υπέρ της Ελλάδος, αλλά στην πράξη διακατέχονται από βαθύ πλέγμα τουρκοφιλίας και ευνοούν την Τουρκία. Κι αυτό αποτελεί έναν ακόμη τρόπο υβριδικού πολέμου.
Ωστόσο η διακρατική προπαγάνδα Ελλάδος-ΗΠΑ κάνει λόγο συνεχώς για «άριστο κλίμα» όπως στο ακόλουθο απόσπασμα: «Ο κ. Πομπέο θα ταξιδέψει στην Ελλάδα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη, 28-30 Σεπτεμβρίου 2020[…]για να ανανεώσει την κοινή μας δέσμευση για προώθηση της ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Δυτικά Βαλκάνια, καθώς και να γιορτάσουμε την ισχυρότερη σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας τις (τελευταίες) δεκαετίες.», (27/9/2020, επίσημο Ανακοινωθέν του ΥπΕξ των ΗΠΑ, το οποίο εξέδωσε η Αμερικανική Πρεσβεία Αθηνών.) Ας κρατήσουμε την αναφορά στα «Δυτικά Βαλκάνια», και το ότι το Ανακοινωθέν αναφέρεται διεξοδικώς στην «αξιοποίηση» της Θεσσαλονίκη μέσω σχεδίου «αγωγών μεταφοράς ενέργειας» το οποίο ρητώς περιλαμβάνεται στην διεθνώς παράνομη «Συμφωνία των Πρεσπών.» Την οποία κατασκεύασαν διακομματικά οι ΗΠΑ πριν την επιβάλουν στανικά στη χώρα μας.
Και ναι μεν η προπαγάνδα είναι δραστική αλλά ακόμη δραστικότερη είναι η αλήθεια των γεγονότων, διότι αυτά εκ της φύσεώς τους «γέγοναν»» και δεν αλλάζουν. Κορυφαίο γεγονός των τελευταίων ημερών, το οποίο ξεχείλισε το ποτήρι των ανθελληνικών ενεργειών των ΗΠΑ σε βάρος της χώρας μας, είναι η απαράδεκτη πλην ισχυρότατου πολιτικού αποτελέσματος «Έκθεση» του αμερικανικού ΥπΕξ (State Department) που διαβιβάστηκε στις 18/3/2020 στο Κογκρέσο, στο πλαίσιο των διατάξεων του «Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act». Η «Έκθεση» αναρτήθηκε προ ημερών από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σε αυτήν οι Αμερικανοί «δεν αναγνωρίζουν στην Ελλάδα ότι κατέχει εθνικό εναέριο χώρο μέχρι τα δέκα (10) μίλια». Παρόλο που η χώρα μας από το 1913 (!) έχει ανακηρύξει νομοτύπως και διεθνώς τα θαλάσσια σύνορά της στα δέκα (10) μίλια τα οποία με σειρά νόμων ακολουθούνται και από τα εναέρια! Ειδικότερα δε με Προεδρικό Διάταγμα, το Π.Δ. 618/31, από 19/9/1931 το οποίο κατέθη επίσης νομοτύπως στην Κοινωνία των Εθνών, (ΟΗΕ).
Η Ελλάς τόσο από το 1911 οπότε απέκτησε δια νόμου αεροπορία (πολεμική από το 1912 –μάχη του Μπιζανίου) όσο και μετά τον ειδικό νόμο περί αεροπορίας, του 1921, έκανε ανεμπόδιστη και αδιαμφισβήτητη χρήση του εθνικού εναέριου χώρου της μέχρι τo μοιραίο έτος 1974, οπότε δέχτηκε δύο τεράστια πλήγματα. Το ένα ήταν η προδοσία/εθνική καταστροφή της Κύπρου. Και το δεύτερο, ότι τότε ξεκίνησε η Μεταπολίτευση η οποία κατέληξε στα υποδουλωτικά Μνημόνια, την επί 99 χρόνια δέσμευση κρατικής περιουσία, την αποικιοκρατική υπαγωγή της χώρας μας στο Αγγλικό Δίκαιο, τις κατάφορες παραβιάσεις του Συντάγματος μέσω ιδιοτελών Αναθεωρήσεων, την διάλυση του κράτους, τον σταδιακό αφοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, και εν τέλει την απόλυτη φαλκίδευση της Δημοκρατίας μας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Τούρκοι διείδαν ορθά την επερχόμενη Μεταπολιτευτική διάλυση της Ελλάδος, ήδη από την εθνοβλαπτική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Α΄, να αποχωρήσει η χώρα μας μόνον… από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, στις 14/8/1974. Αυτή η αυτοκτονική και πολιτικά ευήθης απόφαση λήφθηκε από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας μας, λίγες μέρες μετά την προηγηθείσα ηττοπαθή και τραγική για τον ελληνισμό ρήση/απόφασή του: «η Κύπρος κείται μακράν», με την οποία εγκατέλειψε στο μη έλεος του Αττίλα ΙΙ την Κύπρο. Από τότε οι Τούρκοι έθεσαν την δόλια «λογικοφανή» απαίτησή τους να αναλάβουν αυτοί, στο στρατιωτικό πλαίσιο της Συμμαχίας, την «φύλαξη» του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου, αφού η Ελλάς παρέμενε μόνο εντός του πολιτικού σκέλους του ΝΑΤΟ! Έτσι, ήταν η ίδια η χώρα μας που έδωσε το δικαίωμα στη Τουρκία να απαιτήσει την «επιτήρηση» την οποία βαθμηδόν μετέτρεψε σε εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος. Όμως αυτό συνέβαινε και συμβαίνει πάντοτε με την ανοχή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Ασφαλώς και γνωρίζει το ΥπΕξ των ΗΠΑ, ότι η ανεμπόδιστη και αδιαμφισβήτητη χρήση από την Ελλάδα του Εθνικού Εναέριου Χώρου της, από το 1911 μέχρι το 1974, πράγμα που έγινε με επάλληλους ειδικούς νόμους και προεδρικό διάταγμα, δημιουργεί πρόσθετο, ατράνταχτο κανόνα Εθιμικού Δικαίου τον οποίο αναγνωρίζει η Διεθνής Νομολογία και αποδέχονται όλα τα Διεθνή Δικαστήρια στα οποία θα πρέπει να προσφύγει όποιος έχει αντίρρηση. Αλλά οι ΗΠΑ δεν προσφεύγουν και εφαρμόζουν την δόλια μέθοδο μιας τέτοιας «Έκθεσης», επινοώντας στην ουσία δήθεν «νομικά» επιχειρήματα υπέρ της Τουρκίας τα οποία αυτή θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει διεθνώς σε βάρος της Ελλάδος, καθώς πάντοτε καιροφυλακτεί στο βάθος η Χάγη.
Το πλέον απαράδεκτο, στην ως άνω «Έκθεση» των ΗΠΑ, δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζει ελληνικό δικαίωμα στην απόσταση μεταξύ έξη και δέκα (6-10) μιλίων στον αέρα, αλλά ούτε καν στα έξη (6) μίλια στη θάλασσα. Γιατί σε δύο (2) σημεία της αναγράφεται επί λέξει: «η Ελλάδα διεκδικεί έξη (6) ναυτικά μίλια στο Αιγαίο». Την ίδια ακριβώς έκφραση «η Ελλάς διεκδικεί τα έξη (6) μίλια» χρησιμοποίησε και ο ΥπΕθΑ της Τουρκίας κ. Χ. Ακάρ στις δηλώσεις του, 23/11/2020 (βλ. βίντεο στο Διαδίκτυο). Ο απόλυτος συντονισμός των κ.κ. Πομπέο – Ακάρ είναι αυταπόδεικτος. Και οι δύο συμφωνούν: αφού η Ελλάς «διεκδικεί» τώρα… τα έξη (6) μίλια, άρα δεν κατέχει ούτε αυτά στο Αιγαίο.
Η «Έκθεση» λέει ακόμη: «(οι ΗΠΑ) δεν μπορούν να εκφράσουν γνώμη για το πόσες ήταν οι παραβιάσεις του ελληνικού Εναέριου Χώρου, τις οποίες έκαναν οι Τούρκοι, στο διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου 2020.» Και, για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία στο ότι βοηθιούνται πάση δυνάμει οι Τούρκοι, στους οποίους πρωτίστως απευθύνεται η «Έκθεση» και δευτερευόντως στο Κογκρέσο, αυτή ξεκαθαρίζει ρητά, ότι: «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναερίου χώρου.» Όπως ακριβώς λυσσαλέα λέει η Τουρκία!
Αυτές οι διεθνώς παράνομες, κυνικές αμφισβητήσεις του State Department οδηγούν στο εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα, ότι η Ελλάδα δήθεν «δεν έχει διακηρυγμένα διεθνή σύνορα.» Και βεβαίως στην ουσία λέγεται με ωμότητα αυτό που γνωρίζαμε εδώ και δεκαετίες: «μη τολμήσετε να επεκτείνεται τα χωρικά σας ύδατα στα δώδεκα (12) μίλια, γιατί εμείς αμφισβητούμε ακόμη και τα έξη (6).» Όμως, επειδή οφείλουμε να διαβάζουμε και πίσω από τις γραμμές η «Έκθεση» υποβάλλει και κάτι σημαντικότερο: αφού η χώρα μας, δήθεν, «δεν διαθέτει οριοθετημένα σύνορα» θα επιτραπεί στην Τουρκία να τα «διευθετήσει» μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Γερμανία και λοιπές δημοκρατικές… δυνάμεις, όπως έκαναν με την Γιουγκοσλαβία την οποίαν και διαμέλισαν.
Αξία έχουν και τα εξής: Α. οι Αμερικανοί επέλεξαν να «διαρρεύσουν» την «Έκθεσή» τους τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου 2020. Ακριβώς όταν η Τουρκία κορύφωνε τον κατακτητικό σεληνιασμό της σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου με παραβιάσεις ή και κατοχή των ΑΟΖ τους, υπερπτήσεις επάνω από ελληνικά νησιά, (και όχι μόνο στα 6-10 μίλια!), και με επιβολή του Αττίλα ΙΙΙ στην Αμμόχωστο. Β. ο κ. Πομπέο, που υπέγραψε την εν λόγω μισελληνική, διεθνώς ψευδή «Έκθεση», στην επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα, 27/9/2020, διαβεβαίωνε τον φίλο… του, πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, στο σπίτι του οποίου και φιλοξενήθηκε στην Κρήτη, για την «μοναδική φιλία του, τόσο προς το πρόσωπό του όσο και προς την χώρα μας.»
Απέναντι σε αυτή την κατάφωρη παρανομία του αμερικανικού ΥπΕξ θέλουμε να υπενθυμίσουμε ξανά τους σχετικούς ελληνικούς νόμους και το Προεδρικό Διάταγμα, (όπως κάναμε και στο:
με τα οποία η Ελλάδα από το 1913 έχει κατοχυρώσει διεθνώς σε θάλασσα και αέρα, ότι ο εθνικός της χώρος είναι δέκα (10) μίλια:
α. Νόμος (ΔΡΜΑ΄) 4141/1913, (στη θάλασσα και αντιστοίχως τον αέρα.)
β. Νόμος 2569/1921, (στον αέρα.)
γ. Νόμος 5017/1931, (στη θάλασσα και τον αέρα.)
δ. Προεδρικό Διάταγμα 618/31, (στη θάλασσα και τον αέρα), από 19/9/1931, (πρόεδρος Αλέξανδρος Ζαΐμης, πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος), το οποίο κατετέθη στην Κοινωνία των Εθνών (ΟΗΕ) και φυσικά ισχύει.
Ωστόσο υπάρχει και νεώτερη ελληνική νομολογία που ενισχύει τα ως άνω, καθώς και γνωματεύσεις διεθνούς εμβέλειας Ελλήνων νομικών του Διεθνούς Δικαίου, όπως οι διακεκριμένοι καθηγητές: Ιωάννης Σπυρόπουλος, Εμμανουήλ Ρούκουνας, Μαριάνθη Κλάδη-Ευσταθοπούλου, κ.α. Εκτενείς αναφορές στο θέμα, από πλευράς Γεωπολιτικής, έχει κάνει και ο καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ κ. Ιωάννης Θ. Μάζης ο οποίος και υπενθύμισε στο δημόσιο λόγο του την ανωτέρω νομική πραγματικότητα.
Στην προαναφερθείσα μισελληνική ανακοίνωση του αμερικανικού ΥπΕξ αντέδρασε μέχρι και η ελληνική κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας στις ΗΠΑ κάτι το οποίο θεώρησε πως δήθεν δεν γνωρίζουν…: ότι δηλαδή η Ελλάς έχει διεθνώς χαραγμένα σύνορα σε αέρα και θάλασσα. Και αναφέρθηκε στα γνωστά και τετριμμένα πλην παγκοσμίως ισχύοντα: την Συνθήκη της Λοζάνης, 1923, το Πρωτόκολλο των Αθηνών, 1926, την Συνθήκη των Παρισίων, 1947, την διεθνώς ισχύουσα αρχή της «Μέσης γραμμής» μεταξύ ελληνικών νησιών ή νησίδων και τουρκικών ακτών. Όπως και το ότι τα εξωτερικά σύνορα της Ελλάδος, και τα χωρικά της ύδατα είναι διεθνώς, νομίμως αποτυπωμένα και αποτελούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης! Φανταζόμεθα ότι με αυτή την ανακοίνωση του ελληνικού ΥπΕξ, εκεί στην Ουάσιγκτον θα έπεσαν από τα σύννεφα, χάνοντας κάτι από τον μισελληνικό κυνισμό τους.
Είναι καταφανές ότι οι ΗΠΑ και η Ελλάδα βρίσκονται και σε αυτό το ζήτημα, ζήτημα ύπαρξης για την χώρα μας, σε πλήρη αντίθεση! Ασφαλώς η υπερδύναμη θα κάνει τα πάντα, ακόμη κι αν χρειαστεί να περιμένει δεκαετίες, (έτσι έκανε πάντοτε, βλ. Σχέδιο CIA-Άτσεσον, α΄, β΄ –1964) προκειμένου να επιβάλλει την καταστροφική βούλησή της για επαναχάραξη των ελληνικών συνόρων επ’ ωφελεία της Τουρκίας.
Ωστόσο ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται μέσα από την Ελλάδα. Καθώς σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης, μέχρι σήμερα, συσσωματώθηκε στη χώρα μας μια καταφανής Πέμπτη φάλαγγα Εθνομηδενιστικού Διεθνισμού και ταυτόχρονης εθελοδουλίας στους Τούρκους. Παράλληλα ένα μισελληνικό μπλοκ στο εξωτερικό καιροφυλακτεί πότε θα δημιουργηθεί στην Ελλάδα η κρίσιμη πολιτική μάζα εγκάθετων ενδοτικών πολιτικών (διατί να το κρύψωμεν άλλωστε…), ώστε να συντελεστεί ο εθνικός ακρωτηριασμός της. Προς το παρόν, αλλά για πόσο ακόμη, αναζητούνται περισσότερα του ενός κόμματα ως δήθεν Κυβέρνηση Εκτάκτου Ανάγκης, γιατί «Εθνική» δεν την λες, ώστε να μοιραστούν την ενδοτικότητα, και παράδοση (λέγεται και αλλιώς) στους Τούρκους, εθνικών εδαφών, ΑΟΖ και Εναέριου Χώρου, με ή χωρίς την παγίδα της Χάγης. Κάτι παρεμφερές έγινε και με την διεθνώς παράνομη, εθνοκτόνο «Συμφωνία των Πρεσπών».
Ελπίζουμε όσα απεργάζεται η εκάστοτε… «Αυτοκρατορία του κακού», όπως έλεγε κάποτε ο πρόεδρος Ρέιγκαν, να μην μπορέσει να εκτελέσει τα μισελληνικά σχέδιά της. Όμως για να αποτύχουν αυτά τα σχέδια, οι Έλληνες, θα πρέπει προηγουμένως να κατανικήσουν την στο εσωτερικό Πέμπτη φάλαγγα ελληνώνυμων που χειραγωγούνται από τους ξένους. Και, μέσα σε κλίμα ομόνοιας, ενότητας, εθνικής ανατροπής και επανάστασης συνειδήσεων να στραφούν εγκαίρως –μεταξύ πολλών άλλων– και σε μια νέα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Γιατί η μονοκαλλιέργεια, στο τέλος, καταστρέφει και το ίδιο το χωράφι.