ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
Δείτε— αν αντέχετε για 30’’ — το παρακάτω βιντεοκλίπ των 10 δευτερολέπτων.
Είναι η εικόνα που βλέπει μπροστά του καθημερινά ένας μηχανοδηγός επιβατικής αμαξοστοιχίας που κινείται νύχτα στο «ρεύμα ανόδου» πχ ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
Το μόνο σίγουρο — αυτό που του δίνει την ηρεμία να ανάβει τσιγάρο, να πίνει τον καφέ του, μετά από το βραδυνό τοστ — είναι πως κινείται στο σωστό ρεύμα της διαδρομής. Πράγμα που του βεβαιώνει άλλωστε ο άγρυπνος προβολέας του σε ακτίνα 100 μέτρων.
Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε έναν μηχανοδηγό επιβατικής αμαξοστοιχίας που θα δεχόταν να οδηγεί στο αντίθετο ρεύμα διανύοντας 10, 20, 40 ή 70 χιλιόμετρα της διαδρομής, αν δεν ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος 1000% πως η γραμμή αυτή της «καθόδου» θα ήταν «νεκρή» (δηλαδή εξαρχής κλειστή σε κάθε άλλο τραίνο με κατεύθυνση την κάθοδο) σε όλο το μήκος της, μέχρι τον τελικό του προορισμό;
Τώρα λοιπόν που καταλάβατε το πρώτο λογικό ερώτημα, πάμε στο δεύτερο:
Ας υποθέσουμε πως ο ίδιος μηχανοδηγός που γνώριζε πως κινείται στο αντίθετο ρεύμα της γραμμής «καθόδου» με κατεύθυνση την «άνοδο», πλησιάζει το τούνελ των Τεμπών και με τρόμο αντιλαμβάνεται σε απόσταση 1-2 χιλιομέτρων ένα «γνώριμο» αμυδρό φως ενός άλλου τραίνου να τρεμοσβήνει απειλητικά από την είσοδο του τούνελ.
Τι θα έκανε ενστικτωδώς σε αυτή τη περίπτωση;
Δεν θα τραβούσε τα χειρόφρενα για να ακινητοποιήσει το τραίνο του στα 50-100 μέτρα;
Δεν θα μετέδιδε Σήμα Κινδύνου/Συναγερμού SOS προς το Κέντρο Ελέγχου ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του σιδηροδρομικού Δικτύου της Χώρας (και όχι μόνο στο Σταθμό της Λάρισας που είχε αφήσει πίσω στα 25-30 χιλιόμετρα);
Δεν θα άναβε του προβολείς κινδύνου και την μεγαφωνική «κόρνα» πρός το άλλο τραίνο που ξεπροβάλει από το τούνελ;
Δεν θα άνοιγε όλες τις πόρτες της αμαξοστοιχίας καλώντας τους επιβάτες να εξέλθουν επειγόντως;
Αν δεν έκανε τίποτα από αυτά, είναι 99% σίγουρο πως δεν είδε ΚΑΝΕΝΑ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΤΟΥΝΕΛ, ούτε στα 2000, ούτε στα 1000, ούτε στα 500, ούτε στα 200 μέτρα από την είσοδο του τούνελ.
