ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΥΘΜΕΝΟΙ ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΟΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ
Εσωτερική Ασφάλεια – Αντιμετώπιση διαφόρων αναρχοαυτόνομων ομάδων /Συνέχεια των άρθρων για ζητήματα Εσωτερικής Ασφάλειας
Σε προηγούμενο άρθρο-τομή για την εσωτερική ασφάλεια αναφέρθηκα στο θέμα των προσφύγων, μεταναστών και λαθρομεταναστών. Η εσωτερική ασφάλεια βέβαια έχει και πολλούς άλλους κινδύνους να αντιμετωπίσει, όπως το κοινό έγκλημα, το οργανωμένο έγκλημα, τα ναρκωτικά, και σωρεία άλλων απειλών που επηρεάζουν την ασφάλεια τόσο του συγκροτημένου κράτους όσο και των πολιτών, ατομικά και ως σύνολο. Σε αυτή την κατηγορία απειλών εντάσσονται και ομάδες ταραχοποιών που προκαλούν με τη συμπεριφορά τους, προξενούν ζημιές σε περιουσίες, και με τις δράσεις τους είναι πιθανόν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία ή ακόμα και τη ζωή πολιτών. Μεταξύ τέτοιων ομάδων, ιδιαίτερη ‘διασημότητα” έχει αποκτήσει ο «Ρουβίκωνας» ή οι Ρουβίκωνες όπως αποκαλούνται τα μέλη του. Γι’ αυτό το λόγο καλό θα ήταν να εξετάσουμε λίγο βαθύτερα αυτή τη «συλλογικότητα», όπως την έχουν βαφτίσει που έχει προεκτάσεις και σε άλλους προβληματικούς χώρους.
Πριν αρχίσω την ανάλυσή μου,(αναφορικά με τον Ρουβίκωνα) κρίνω σκόπιμο να ξεκινήσω από την ίδια την ονομασία του, διότι όπως είπε και ο αρχαίος ημών πρόγονος Αντισθένης, «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Ο Ρουβίκωνας (Rubicone) είναι ποταμός στη βόρεια Ιταλία που εκβάλλει στην Αδριατική θάλασσα. Στη ρωμαϊκή εποχή ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς να τον διαβούν με τις λεγεώνες τους, ώστε να αποτραπεί η είσοδος στρατευμάτων στην Ιταλία κι έτσι να αποφευχθεί το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. Το 49 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρ αποφάσισε να περάσει το Ρουβίκωνα, πριν συγκρουστεί με τον Πομπήιο, και τότε μάλιστα αναφώνησε την περίφημη ιστορική φράση «ο κύβος ερρίφθη» (alea jacta est). Έκτοτε, η φράση «διέβη τον Ρουβίκωνα» έχει την έννοια ότι κάποιος έλαβε συνειδητά μια απόφαση για ριψοκίνδυνη ενέργεια (κατά κανόνα σύγκρουση) με απρόβλεπτες και πιθανώς επικίνδυνες συνέπειες, και μάλιστα η απόφασή του αυτή είναι οριστική και αμετάκλητη.
Από αυτά και μόνο μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι σκοπός ύπαρξης του «Ρουβίκωνα» είναι η συνειδητή σύγκρουση μέσα σε ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτή θα μπορούσε να έχει (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, υγείας κλπ). Οδηγούμαι λοιπόν στη σκέψη ότι δεν πρόκειται για μια γλυκανάλατη συλλογικότητα τάχα αριστερών ψευτοπροοδευτικών θολοκουλτουριάρηδων που τους ενδιαφέρει η προσωπική τους προβολή, είτε για λόγους ιδεολογίας είτε για επίτευξη προσωπικών επιδιώξεων στην πολιτική. Αντίθετα, οι στόχοι που επιλέγουν, ο τρόπος δράσης τους και η επαναστατική ρητορική τους παραπέμπουν σε μια οργάνωση δομημένη από ανθρώπους που γνωρίζουν, και δεν απέχουν πολύ από αυτές των τρομοκρατικών οργανώσεων. Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρώ να αναβαθμίσω τον Ρουβίκωνα σε τρομοκρατική οργάνωση ούτε και υπονοώ οτιδήποτε πέρα όσων γράφω. Θα αναφερθώ παρακάτω εκτενέστερα σε αυτόν τον κίνδυνο. Οφείλω όμως να επισημάνω από την αρχή τις ομοιότητες στις δομές και στους τρόπους δράσης τους, από το πρώτο βήμα (επιλογή των στόχων) μέχρι το τελευταίο (βιντεοσκόπηση και δημοσιοποίηση για επικοινωνιακή εκμετάλλευση).
Πολλά έχουν λεχθεί για τις πιθανές σχέσεις και διασυνδέσεις μεταξύ Ρουβίκωνα και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι σε θέση να αποδείξω τίποτα από τα λεγόμενα αυτά ούτε και θέλω να πιστεύω ότι ισχύει κάτι τέτοιο μέχρι απόδειξης του εναντίον.. Αν τυχόν ίσχυει, αν υπήρχε πολιτική καθοδήγηση και κατεύθυνση για τις δράσεις τους, αν η πρόκληση εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην ήδη ταλαιπωρημένη και εξαντλημένη ελληνική κοινωνία ήταν επιλογή του ίδιου του τότε κυβερνώντος κόμματος, αυτό θα ήταν άκρως επικίνδυνο τόσο για τη δημοκρατία μας όσο και την πληγωμένη κοινωνική μας συνοχή. Ωστόσο, μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η ανοχή που έδειχνε η κυβέρνηση Τσίπρα στο Ρουβίκωνα, και μάλιστα η προστατευτική ρητορική πολλών προβληματικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι βρίσκαν συνεχώς δικαιολογίες για τις ενέργειές του, τον παρουσιάζουν ως «συλλογικότητα», υποβαθμίζουν τη σημασία των αποτελεσμάτων και των συνεπειών τους, αποφεύγουν να καταδικάσουν τις δράσεις του (συνήθως καλύπτονται πίσω από την κομπλεξική στερεότυπη δήλωση «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»), ενώ προσπαθούν επίμονα να αλλάξουν το θέμα της συζήτησης κάθε φορά που γίνεται ερώτηση ή λόγος για το Ρουβίκωνα (πχ υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να μιλούσαν για πιο σοβαρά θέματα όπως η έξοδος από τα μνημόνια, η Τουρκική προκλητικότητα κλπ). Αυτή η ανοχή και προστασία ήταν και είναι ύποπτη και κάθε άλλο παρά καθησυχάζει τους όποιους συνειρμούς περί διασυνδέσεων.Και πάλι δεν έχω συγκεκριμένα στοιχεία και αποδείξεις.
Παρόλα αυτά, οι συνέπειες από τη δράση του Ρουβίκωνα είναι αρκετές και σημαντικές:
1. Ανησυχία και φόβος. Οι πολίτες και οι δημόσιοι λειτουργοί είναι λογικό να ανησυχούν και να φοβούνται ότι μπορεί να αποτελέσουν είτε στόχο είτε παράπλευρη απώλεια των δράσεων του Ρουβίκωνα, με συνέπειες για την υγεία ή και τη ζωή τους.
2. Διχασμός της κοινωνίας. Η πολιτική εκμετάλλευση των ενεργειών και των αποτελεσμάτων τους από κάθε πολιτική παράταξη, είτε πρόκειται για υποστήριξη, κάλυψη, ανοχή ή καταδίκη, είτε για οποιαδήποτε ρητορική (ήπια ή σκληρή), δίνουν έδαφος σε διχασμό της κοινωνίας, σε μια περίοδο μάλιστα που προέχει η ομοψυχία γιατί το μεταναστευτικό διαλύει την χώρα.
3. Πολιτικές συνέπειες. Δεν μπορεί κάποιος να περιμένει από σοβαρά κράτη, οι πρεσβείες των οποίων δέχονται επιθέσεις από το Ρουβίκωνα, να αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα μια κυβέρνηση που δείχνει είτε απρόθυμη είτε αδύναμη να τις προστατεύσει και να πατάξει τέτοιες συμπεριφορές.Δεν μας εκλαμβάνουν καθόλου σοβαρά.
4. Πρόκληση ζημιών. Οι δράσεις του Ρουβίκωνα συνοδεύονται συνήθως από πρόκληση ζημιών, είτε σε ιδιωτικές περιουσίες είτε σε δημόσια. Οι πρώτες επιβαρύνουν τους άτυχους ιδιώτες ενώ τις δεύτερες καλούνται να τις πληρώσουν από τους φόρους τους οι άγρια φορολογούμενοι πολίτες που υποφέρουν εδώ και χρόνια.
5. Τουρισμός. Συνήθως η δράσεις ανάλογων εξτρεμιστικών οργανώσεων με πιθανές συνέπειες στην ασφάλεια και την υγεία τουριστών (έστω και ως παράπλευρες απώλειες) οδηγούν πολλά κράτη να εκδώσουν τουριστικές οδηγίες. Σε αυτό το πλαίσιο είναι πιθανόν να πληγεί ο τουρισμός, που κατά τα άλλα αποτελεί τη λεγόμενη βαριά βιομηχανία της χώρας.
6. Τρομοκρατία. Η διεθνής τρομοκρατία αναζητά πιθανούς συνεργάτες σε κάθε ευκαιρία. Οι ιθύνοντες παρακολουθούν συστηματικά τις δράσεις και τη διεισδυτικότητα των διαφόρων αναρχικών ομάδων και εξτρεμιστικών οργανώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν κρίνουν ότι μπορούν να προσεταιριστούν κάποιες από αυτές, τις προσεγγίζουν αρχικά σε ιδεολογικό επίπεδο, και στη συνέχεια τις δελεάζουν με προβολή, καθοδήγηση, χορήγηση τεχνογνωσίας και εξοπλισμού, χρηματοδότηση, και ότι άλλο θα μπορούσε να ενδιαφέρει κατά περίπτωση. Με αυτό τον τρόπο αποκτούν πρόσβαση στο εσωτερικό των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται αυτές οι αναρχικές ομάδες και εξτρεμιστικές οργανώσεις, αναλαμβάνουν αρχικά τον ιδεολογικό έλεγχο και αργότερα τον επιχειρησιακό σχεδιασμό τους, και τελικά εκμεταλλεύονται την όποια αποδοχή και διεισδυτικότητά τους για την επίτευξη των δικών τους σκοπών. Δεν κινδυνολογώ, οφείλω όμως να επισημάνω τον κίνδυνο εξέλιξης «συλλογικοτήτων» όπως ο Ρουβίκωνας σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο.Δεν μπορεί να ασχολούμαστε κάθε χρόνο με τοΠολυτεχνείο καισυναφείς ομάδες …
Ο τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη επίΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του (πρωί 23 Μαΐου 2018), ερωτηθείς για το τι κάνει η Ελληνική Αστυνομία στο θέμα του Ρουβίκωνα, είπε ότι η Αστυνομία κάνει ότι μπορεί. Ελπίζω να είπε ψέματα. Αρνούμαι να πιστέψω ότι η Ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από μερικές προσαγωγές και συλλήψεις κουκουλοφόρων που αργότερα αφήνονται ελεύθεροι επειδή δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία. Αν δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω με το Ρουβίκωνα, τότε θα πρέπει να υποθέσω ότι η εξάρθρωση των σπειρών ναρκωτικών, λαθρεμπορίου, οργανωμένου εγκλήματος ή κάποιων έστω καιστημένων επιχειρήσεων κατά τρομοκρατών κλπ, τα οποία έχει πετύχει, δεν αποτελούν προϊόντα ικανότητας αλλά απλή τύχη. Ειλικρινά πιστεύω ότι η Αστυνομία μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα στο θέμα του Ρουβίκωνα και άλλων αναρχοαυτόνομων ομάδων , αλλά μάλλον ισχύει αυτό που ακούγεται από πολλά στελέχη της, ότι δηλαδή τα χέρια τους είναι δεμένα από την πολιτική ηγεσία. Και σε αυτό το σημείο είχαν και έχουν τεράστιες ευθύνες τόσο ο εκάστοτε πρωθυπουργός όσο και οι εκάστοτε Υπουργοί Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης.
Πολλά πρέπει να γίνουν και μάλιστα τα περισσότερα θα έπρεπε να είχαν ήδη γίνει εδώ και καιρό. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά. Ούτε η αδράνεια ούτε οι λάθος επιλογές είναι ο ενδεδειγμένος και υπεύθυνος τρόπος αντιμετώπισης που επιβάλλεται. Κατόπιν αυτών προτείνω τα παρακάτω για την αντιμετώπιση του Ρουβίκωνα και άλλων παρόμοιων οργανώσεων:
1) Συνειδητοποίηση εκ μέρους όλων των πολιτικών δυνάμεων, και κυρίως της κυβέρνησης, ότι ο Ρουβίκωνας και άλλες παρόμοιες οργανώσεις αποτελούν πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί.Γιατί οι πλείστοι Υπουργοί που πέρασαν από τέτοιες θέσεις ήσαν και είναι μετριότητες
2) Αντιμετώπιση του Ρουβίκωνα με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι λοιπές οργανώσεις που ενεργούν εκτός των ορίων του νόμου (πχ με τα ίδια κριτήρια που αντιμετωπίζονται οι δράσεις των εγκληματικών οργανώσεων, όπως της Χρυσής Αυγής κλπ).
3)Νομοθετικές ρυθμίσεις που να επιτρέπουν στη Δικαιοσύνη να δικάζει γρήγορα τους συλλαμβανόμενους και να επιβάλλει συγκεκριμένες ποινές, μεταξύ των οποίων θα μπορούσε να είναι και η υποχρεωτική πληρωμή ή κατάσχεση περιουσιών για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν.
4) Επικοινωνιακή επίθεση στο Ρουβίκωνα και στις άλλες αναρχοαυτόνομες ομάδες , σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, κατάλληλες -εξειδικευμένες και μη-δεσμευμένες ιστοσελίδες και έγκυρους αναλυτές, ώστε να μειωθεί η όποια αποδοχή και τυχόν επιδοκιμασία των ενεργειών του από την κοινωνία.
5)Πολιτική βούληση που θα επιτρέπει την αντιμετώπιση τέτοιων οργανώσεων από την Ελληνική Αστυνομία.
6)Εξοπλισμός της Αστυνομίας με σύγχρονο εξοπλισμό και μέσα, κατάλληλα για την αντιμετώπιση ‘ειδικής φύσης’ ταραχών.
7)Έντονη δραστηριοποίηση πάνω στη συλλογή πληροφοριών για τις επικείμενες ενέργειες του Ρουβίκωνα και συναφών οργανώσεων . Αυτό το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, γι’ αυτό και θα επεκταθώ λίγο. Είναι λογικό να μην μπορεί η Αστυνομία να βρίσκεται παντού και να προστατεύει όλους τους πιθανούς στόχους. Οφείλει λοιπόν να έχει έγκαιρη ενημέρωση, ώστε να γνωρίζει πού και πότε πρέπει να εστιάσει την προσοχή της και να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της. Υπάρχει πληθώρα τρόπων και μέσων που μπορούν να αξιοποιηθούν γι’ αυτού του είδους την «κατασκοπεία». Ενδεικτικά αναφέρω: εκμετάλλευση του συστήματος C4I, παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, εντοπισμός ΙΡ υπολογιστών που χρησιμοποιούνται, εντοπισμός των εκτυπωτών στους οποίους τυπώνονται οι προκηρύξεις (οι σχετικοί ξέρουν ότι αυτό είναι δυνατόν), συστηματική παρακολούθηση στο ίντερνετ και ιδιαίτερα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, συλλογή πληροφοριών από πρόσωπα που γνωρίζουν αλλά φοβούνται να μιλήσουν (με χαρακτηρισμό τους ως προστατευόμενους μάρτυρες), απόκτηση πληροφοριών από μέλη των οργανώσεων που συλλαμβάνονται ή προσάγονται, συλλογή και εξέταση γενετικού υλικού και λοιπών στοιχείων από τα σημεία των επιθέσεων, αξιοποίηση οπτικού υλικού απ’ όλα τα συστήματα επιτήρησης (δημόσια και ιδιωτικά) γύρω από τα σημεία των επιθέσεων, διείσδυση πρακτόρων στις συγκεκριμένες οργανώσεις για έγκαιρη πληροφόρηση από μέσα, προσεταιρισμός στελεχών τους έναντι κινήτρων, μέθοδοι κατασκοπείας επί των οποίων δεν κρίνω σκόπιμο να επεκταθώ εδώ, συνεργασία με υπηρεσίες πληροφοριών άλλων χωρών που έχουν κλιμάκιά τους στην Ελλάδα (πχ οι ΗΠΑ), και τόσοι άλλοι τρόποι, παραδοσιακοί και σύγχρονοι. Το πώς ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά είμαι βέβαιος ότι θα τα γνωρίζουν καλά και στην Αστυνομία και ίσως στην ΕΥΠ.
Αν όμως ισχύει η δήλωση του πρώην Υπουργού,(αν και επίσης με την τωρινή ηγεσία δεν είμαι ικανοποιημένος) ότι ‘η Αστυνομία κάνει ότι μπορε” τότε προφανώς υπάρχει πρόβλημα και προσφέρομαι να αναλάβω οικειοθελώς και αμισθί την εκπαίδευση των στελεχών της Αστυνομίας σε αυτές τις μεθόδους, τόσο προσωπικά όσο και με τη συνδρομή εκλεκτών φίλων που γνωρίζουν.
Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι Ρουβίκωνας και συναφείς οργανώσεις αποτελούν πραγματικό και σοβαρό πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας, με πραγματικές συνέπειες και πραγματικούς κινδύνους, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί. Είμαι βέβαιος ότι αυτό το αντιλαμβάνεται το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και των πολιτικών κομμάτων, πρωτίστως όμως πρέπει να το αντιληφθεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Διαφορετικά, ως κοινωνία θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τις ίδιες (και πιθανότατα χειρότερες) συνέπειες από τις δράσεις αναρχοαυτόνομων και θα παρακολουθούμε για πολύ καιρό ακόμα τις ίδιες συζητήσεις, από τα ίδια άτομα, με τα ίδια επιχειρήματα, και την ιδια ασυναρτησιόλογία στα τηλεοπτικά παράθυρα.