ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
Mη ψάχνεις για ζωη στο άδειο μου βλέμμα
στις άδειες φλέβες μου μην ψάχνεις για σφυγμό,
μες τα χαλάσματα αφουγκράσου τον χαμό,
στις λαμαρίνες δες κυλάει το γαύρο αίμα…
Μη ψάχνεις χρώμα στου Ερέβους τα σκοτάδια
ψυχή κατάμαυρη σαν το άψυχο κορμι σου…
Στέκει παράμερα η άυλη μορφή σού,
μ’ένα παράπονο ανείπωτο στα χείλη.
Κι εγώ δεν έχω πλέον χρόνο ούτε τρόπο
να σου γλυκάνω το παράπονο που σ’έχει…
Ξέρω η φωνή που σου’χε πει<<θα σε προσέχει>>
ήμουν εγώ,μα δεν το μπόρεσα παιδί μου.
Κι ήθελά μόνο να σε βρω στον άλλο κόσμο
για ν’αντικρίζαμε μαζί μια χαραυγή…
Κι όπως το χέρι στοργικά θα σου κρατούσα,
θε να σου έλεγα ΕΛΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ.
ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ
