Αλίμονο στους ζωντανούς
και στην πικρή σκλαβιά τους
αλίμονο στ΄ανήμπορο
βαρύ περπάτημά τους
στα βόρεια της Ηπείρου
αποζητεί την λευτεριά
στην πονεμένη γη του
Ζήλεψε ο εχθρός το πέταγμα
και το καθάριο βλέμμα
τον θάνατό του γύρεψε
το ελληνικό του αίμα
Στην τελευταία του πνοή
άνοιξε τα φτερά του
“ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ” φώναξε
και σφάλισε την ματιά του
Τον κλαίει η Βόρειο Ήπειρος
τον κλαίει όλη πατρίδα
μα ο θάνατός του γέννησε
αντρειωμένη ελπίδα
Γιατί ζυγώνει ο καιρός
που οι Ελληνες θα σμίξουν
τα τείχη θα γκρεμίσουνε
τα σύνορα θα ανοίξουν
Σήκω αητέ θα του ειπούν
πέταξε στον αιθέρα
και δες την γη που αγαπάς
λεύτερη πέρα ως πέρα.