ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
Έχω ξανααναφερθεί στον συγκεκριμένον, όπως πχ εδώ > www.triklopodia.gr/bas_4-κοσμοκαλόγερος-για-τα-επερχόμενα-2/
Η ζωή μου τά έφερε έτσι, ώστε να συναντήσω κάποιους γεροντάδες του Θεού (το γράφω έτσι κι όποιος καταλαβαίνει), ώστε να μην μπορώ να εκφράσω το παραμικρό παράπονο στον Χριστό ότι δεν με φρόντισε και σε αυτό. Αλλά με τους γεροντάδες (ειδικά αυτούς που συστήνονται σαν οι χειρότεροι των ανθρώπων) φοβάσαι ότι τους “σπαταλάς” τον χρόνο, που αφιερώνουν προσευχόμενοι για όλον τον κόσμο (αδιάλειπτη προσευχή) ενώ σε άτομα σαν τον συγκεκριμένο νοιώθεις πιο άνετα να συζητήσεις και διάφορα γενικότερα θέματα. Βέβαια κανείς δεν ξέρει αν κάποιοι σαν αυτόν προσεύχονται το ίδιο θερμά ή και θερμότερα από γεροντάδες. Βάζεις όμως τον “εγωισμό” σου, παραβλέπεις την πιθανή προσευχή του και κοιτάς να “ρουφήξεις” ό,τι περισσότερο πνευματικό μπορεί να χωρά το κεφάλι σου…
– Παππού, καλημέρα!
– Καλημέρα αγόρι μου!
– Έχεις λίγο χρόνο παππού να σε ρωτήσω κάτι;
– Όσο θέλεις.
– Πάμε να καθήσουμε σε εκείνο το παγκάκι του πάρκου, μια κι έχει λιακάδα και είμαστε αμπόλιαστοι; Να κεράσω καφεδάκι και γλυκό; … Πες μου σε παρακαλώ, κατά όπως νομίζεις, τι φταίει κι ο κόσμος έφτασε σε αυτό το χάλι;
– Η ηθική πτώση του ανθρώπου!
– Σύμφωνοι αλλά από που ξεκινά αυτή η πτώση.
– Βλέπεις όλους αυτούς που κινούνται γύρω μας; Αν σου πω να πας να τους ρωτήσεις ποιός είναι ο σκοπός της ζωής τους, πόσοι πιστεύεις ότι θα απαντήσουν αυτό που συ θεωρείς σωστό;
– Παππού, με αφήνεις κατάπληκτο…
– Αν συνεχίσεις να τους ρωτάς από που ήρθαν και που θα πάνε μετά θάνατον, τότε θα κλάψεις με την ασχετοσύνη του κόσμου. Aυτά τα προβλήματα απασχολούσαν τους αρχαίους μας προγόνους. Νοιάζονταν για την αυτογνωσία και τον σκοπό του ανθρώπου. Τους απασχολούσε από που ήρθαν και που θα πάνε. Μπορεί να μην βρήκαν την απάντηση αλλά νοιάζονταν έντονα για το νόημα της ζωής. Γιατί νομίζεις ότι φιλοσοφούσαν; Σήμερα τι κάνει ο κόσμος; Τα μόνα που τους νοιάζουν είναι η καλοπέραση, το κινητό, το αυτοκίνητο, το ντύσιμο, η μόδα, το ζευγάρωμα για sex, το χρήμα για να εξασφαλίσουν τα προηγούμενα και το κοινωνικό status, ουσιαστικά σαν τα βρέφη “μαμ, κακά και νάνι”. Ο,τιδήποτε κοσμικό και μάλιστα φτηνό κοσμικό τους απασχολεί. Έχουν αποποιηθεί όχι απλά κάθε τι πνευματικό αλλά ακόμα και το ίδιο τους το μυαλό. Αν τους προβληματίσεις θα εκνευριστούν. Δεν αντέχουν να τους χαλάς την πνευματική ραστώνη!
– Θεωρείς δηλαδή ότι από κατήχηση δεν έχει γίνει τίποτα;
– Η κατήχηση είναι μια πονεμένη ιστορία, και χρειάζεται αλλά θέλει τρόπο.
– Δηλαδή παππού;
– Η γνώση περί Θεού δεν είναι σαν την κοσμική γνώση, που και σε αυτήν γίνεται λάθος. Δεν πρέπει απλά να μάθεις αλλά να κατανοήσεις, να μπορείς ακόμα και να διδάξεις. Στην γνώση της Πίστης τώρα απαιτείται βίωμα, δεν διδάσκεται απλά σαν Μαθηματικά ή Φυσική, λύνουμε κι ασκήσεις και περνάμε τις εξετάσεις. Εξ αρχής πιστεύω ότι η τοποθέτηση ότι ο Χριστός ήρθε να μας δείξει έναν τρόπον ζωής είναι εντελώς λανθασμένη, διότι δίνει την αίσθηση ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι ζωής, όπως αυτός που βιώνουμε. Ο Χριστός δεν ήρθε να διδάξει έναν ακόμα τρόπο ζωής ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.
– Αν παππού σου ζήταγαν να κατηχήσεις τον κόσμο, πως θα ξεκινούσες;
– Ποιός είμαι εγώ, αγόρι μου, να κατηχήσω; Πρώτα απ’ όλα διαφωνώ στην έννοια της κατήχησης. Είδες πουθενά την λέξη “κατήχηση” στα Ευαγγέλια; Αυτό που θα μπορούσα να σου πω είναι πως εγώ αντιμετωπίζω τον εαυτό μου μέσα στον ψευτόκοσμο.
– Με ενδιαφέρει πολύ να το ακούσω.
– Ήρθα αγόρι μου στον κόσμο από τους γονείς μου μέσω της διαδικασίας δημιουργίας ανθρώπου, που ο Χριστός μας δώρησε ανεπίστρεπτα παρά την πτώση μας. Σκέψου ότι για να ενσαρκωθεί ο Ίδιος δεν χρησιμοποίησε την Παντοδύναμη Δημιουργική του ικανότητα αλλά το ζήτησε από την Θεοτόκο. Μόνος Του δεν κάνει τίποτα άνευ της συναίνεσης του ανθρώπου. Όπως ζήτησε από την Θεοτόκο έτσι ρώτησε και τον παραλυτικό «θέλεις υγιής γενέσθαι». Τόση ευγένεια έχει και με τίποτα δεν παραβιάζει το αυτεξούσιο του ανθρώπου, γιατί χωρίς αυτεξούσιο δεν σώζεται ο άνθρωπος. Αυτά να απασχολούν αρκετούς, που κατηγορούν τον Θεό ότι δεν τους προστατεύει, αφού δεν το ζητούν.
Ήρθα λοιπόν στον κόσμο με “προίκα” τα χαρίσματά μου, για τα οποία δεν πρέπει να επαίρομαι αφού χαρίσματα είναι, η Χάρη Του μου τα έδωσε κι αντίστοιχα δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν για αυτά που έχει, διότι είναι σαν να κατηγορώ τον Χριστό, που του τα έδωσε. Αν οι άλλοι τον βλέπουν για βλάκα, δεν μου επιτρέπεται να τον βλέπω όμοια κι εγώ γιατί είναι κατάκριση του ίδιου του Θεού. Εκείνος σαν Παντογνώστης ήξερε όταν του έδινε τα χαρακτηριστικά του.
– Ωραία, παππού, αλλά τότε τα χαρίσματα πως και γιατί τα χρησιμοποιούμε;
– Τα χρησιμοποιώ αγόρι μου για το τεστ της ζωής. Παράλληλα με τα χαρίσματα ο Χριστός μου έδωσε τα κουσούρια, τα πάθη, τα ελαττώματά και τις αναποδιές της ζωής, με άλλα λόγια τον Σταυρό μου. Σαν να μου είπε ο Χριστός : “πάρε αυτά τα όπλα~χαρίσματα και με αυτά φέρε εις πέρας την αποστολή~βιοτή σου και θα σε βαθμολογήσω ανάλογα για την Αιώνια Ζωή”. Αλλά το τεστ της βιοτής δεν έχει μόνο εμένα στο κάδρο αλλά και τον πλησίον. Γιατί ισχύει το «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». Είμαι υποχτεωμένος με τα χαρίσματα να βοηθήσω τον πλησίον, σαν αδελφό μου και να μην κάνω κατάχρηση των δωρισμένων χαρισμάτων για προσωπική μου ωφέλεια. Εδώ λοιπόν βλέπω (για τον εαυτό μου μιλώ πάντα, έτσι σου είπα εξ αρχής) ότι δεν μπορώ να διαμαρτύρομαι για τίποτα. Δεν μπορώ να πω “γιατί Θεέ μου αρρώστησα;” αφού είναι στα θέματα του προσωπικού μου τεστ, όπως και δεν μπορούσα στο σχολείο να διαμαρτυρηθώ γιατί έβαζε ο καθηγητής δύσκολο θέμα στο διαγώνισμα. Οφείλω να σκύψω το κεφάλι και να το παλέψω, ΟΜΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ. Δεν ξεχνώ ότι «χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Αν θεωρήσω ότι από μόνος μου θα το περάσω δείχνω εγωισμό. Ξέρω ότι αν σκύψω το κεφάλι αναλαμβάνοντας το βάρος της αποστολής μου με βεβαιότητα ότι αφού το ζητήσω θα με βοηθήσει Εκείνος τόσο κι όσο κι όταν πρέπει, γιατί Εκείνος το υποσχέθηκε : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται». Έτσι θα αποδείξω την Πίστη μου σε Αυτόν έστω κι αν κάνω χρόνια να πάρω την βοήθεια. Οι δοκιμασίες Του είναι πάντοτε ανάλογες των αντοχών μας, ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ αλλά και πιθανόν ποτέ λιγότερο. Σκέψου ο Ιώβ τι τράβηξε ή ο Αβραάμ, που του ζήτησε να θυσιάσει το μονάκριβο, που έκανε αμάν να αποκτήσει.
– Δεν τα σκέφθηκα ποτέ έτσι, παππού.
– Δεν σου λέω κάτι διαφορετικό απ’ όσα η Αγία Γραφή και η πατερική παράδοση.
– Όχι, παππού αλλά ποτέ δεν τα είχα γκρουπάρει έτσι στο μυαλό μου. Πολύ “επιστημονικά” τα λες.
– Τα βλέπω όπως τα έβλεπα και στην δουλειά μου. Ο καθένας την δουλειά του δεν λέμε; Όποιος ασχολείται με το τι κάνει ο άλλος και κυρίως αν τον κατακρίνει ή τον καρφώνει, εισπράττει τον χαρακτηρισμό της κουτσομπόλας ή του ρουφιάνου. Εδώ γιατί να ισχύει κάτι διαφορετικό; Στην δουλειά δεν πρέπει να βοηθήσω τον άλλον αν θέλω να θεωρούμαι συνάδελφος; Στην ζωή όμοια πρέπει να βοηθήσω τον αδελφό μου. Να στο πω και διαφορετικά : σε μια αθλητική ομάδα, αν ο συμπαίκτης μου έχει πρόβλημα, δεν πρέπει να τον βοηθήσω; Ομαδικό είναι το σπορ, όλοι μαζί θα κερδίσουμε ή όλοι μαζί θα χάσουμε.
– Παππού, από που προκύπτει ότι η ζωή είναι ομαδικό “σπορ”;
– Το είπε ο Χριστός : «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε». Ο Χριστός παροτρύνει ακόμα να βοηθήσω τον αδελφό μου, για να βοηθήσει εμένα Εκείνος. Όταν μιλά για το σώμα της Εκκλησίας, δεν πρέπει να σκεφτώ ότι λειτουργεί όπως το ανθρώπινο σώμα; Κάθε κύτταρο εκτελεί διαφορετική εργασία κι όλα τα άλλα το έχουν ανάγκη. Αν αυτό το κύτταρο ασθενήσει και υπολειτουργεί, δεν πρέπει να γύρω του να το βοηθήσουν; Αν καταρρεύσει όλο το σύστημα αυτών, δεν επιβαρύνεται όλος ο οργανισμός; Κι αν ένα κύτταρο ζει παρασιτικά έναντι των γειτονικών του και “τους τρώει το φαί” τι γίνεται; Ένας όγκος, που βλάπτει όλον τον οργανισμό και που αν εξελιχθεί θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Όπως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα έτσι και το Θεϊκό της Εκκλησίας, «αλλήλων τα βάρη βαστάζουσιν» με την διαφορά ότι το Θεϊκό είναι εξ αρχής αιώνιο, λόγω της Κεφαλής και το πρόβλημα των κυττάρων του είναι να γίνουν αιώνια κι αυτά και να μην αποβληθούν σαν καρκινικά κύτταρα.
– Θαυμάζω την παραβολική σου ικανότητα, παππού.
(συνεχίζεται σε επόμενο, όπου ο κοσμοκαλόγερος μας αποκαλύπτεται και μας αποκαλύπτει πως βλέπει τις εξελίξεις)
ΥΓ – Αθλητισμός σήμερα >
https://www.brighteon.com/24813051-4f58-43e5-a6bf-d3094e1d6f86
