Τις «δυναμικές» εκφράσεις που έγραψα στο άρθρο Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΕΛΕΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ δεν τις έγραψα με δική μου πρωτοβουλία.
Την «ευθύνη» αναλαμβάνει ο προφητευόμενος και, δια του προφητευόμενου, ο Θεός (ο Χριστός), με τον τρόπο που εξηγήσαμε στο τελευταίο άρθρο ΤΟ ΒΑΡΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ ΤΩΝ ΥΒΡΕΩΝ.
Τα γράφω αυτά με τη δική του έγκριση.
Έχω στενή σχέση με τον προφητευόμενο.
Μερικά άρθρα αναγνωστών που δημοσιεύθηκαν στην Τρικλοποδιά τους τελευταίους μήνες και υπογράφονται ως Υ.Α. είναι του προφητευόμενου.
Μιλώντας για προφητευόμενο αναφέρομαι στο πρόσωπο που δημοσίευσε στην Τρικλοποδιά, τον Νοέμβριο του 2019, το «1ο μήνυμα από τον προφητευόμενο Βασιλέα Ιωάννη», καθώς και το «2ο μήνυμα».
Στο άρθρο Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ : ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ και στα υπόλοιπα άρθρα της ίδιας σειράς, ο «φίλος του Κυρίου» ΔΕΝ είναι ο προφητευόμενος, αλλά κάποιος άλλος πνευματοφόρος άνθρωπος που δρα ΓΙΑ ΛΟΓΙΑΡΙΑΣΜΟ του προφητευόμενου, χωρίς να ταυτίζεται με αυτόν.
Στο ερώτημα πώς δικαιούται τότε να λέει «ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ» (δηλαδή ο προφητευόμενος) η απάντηση είναι ότι ο Θεός δίνει ενίοτε λόγια σε αγίους ανθρώπους που μοιάζει να αναφέρονται στον εαυτό τους, ενώ στην πραγματικότητα αναφέρονται σε άλλο πρόσωπο.
Γιʼ αυτό και ο ευνούχος της βασίλισσας Κανδάκης ρωτάει: «περί τίνος ο προφήτης λέγει τούτο; περί εαυτού ή περί ετέρου τινός;» (Πραξ, 8,34).
Ο προφήτης Δαβίδ δηλώνει θεόπνευστα «ουκ εγκαταλείψεις την ψυχή μου εις άδου», κάτι που παραπέμπει καταρχήν στον εαυτό του, αλλά ο Απόστολος Πέτρος εξηγεί ότι ο Δαβίδ δεν μιλά εδώ για τον εαυτό του, αλλά για τον Χριστό (Πραξ, 2, 29-31).