ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
Η Συρία, επίσημα η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, έχει πληθυσμό περίπου 22,1 εκατ. κατοίκους και έκταση 185,180 τ.χλμ. Οι Άραβες είναι η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα και οι Μουσουλμάνοι είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα. Η Συρία κυβερνάται από το 1963 από το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ και τον Μπααθισμό, μια ιδεολογία που πρεσβεύει τον αραβικό σοσιαλισμό και τον αραβικό εθνικισμό. Οι Ορθόδοξοι Σύροι ξεπερνούν το 23 % του συνολικού πληθυσμού.
Η Συρία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Γαλλική κυριαρχία στις 17 Απριλίου 1946. Το 1961 έγινε ανεξάρτητο κράτος. Η κυρίαρχη σύγχρονη γνώμη υποστηρίζει ότι το όνομα «Συρία» προέρχεται παραγοντικά από το αρχαιοελληνικό όνομα: Σύριοι ή Σύροι, που και αυτά τα ονόματα προέρχονται από το Assur (Ασσυρία) στη βόρεια Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ).
Ο παλαιότερος καταγεγραμμένος ιθαγενής πολιτισμός στην περιοχή ήταν το Βασίλειο της Έμπλα κοντά στο σημερινό Ιντλίμπ, στη βόρεια Συρία. Η Έμπλα φαίνεται να ιδρύθηκε γύρω στο 3500 π.Χ. Το πρώτο μισό του 23ου αιώνα π.Χ., η Έμπλα αποδυναμώθηκε από έναν μακροχρόνιο πόλεμο και ολόκληρη η Συρία έγινε μέρος της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας, που ήταν η πρώτη αρχαία αυτοκρατορία της Μεσοποταμίας μετά τον μακρόβιο πολιτισμό των Σουμερίων.
Τον 21ο αιώνα π.Χ., οι Ούριοι εγκαταστάθηκαν στα βορειοανατολικά τμήματα της Συρίας, ενώ στην υπόλοιπη περιοχή κυριαρχούσαν οι Αμορίτες. Ακολούθησαν το βασίλειο του Yamhad (σύγχρονο Χαλέπι) και το Ουγαριτικό βασίλειο κατά τον 18 π.Χ. αιώνα. Το Γιαμάντ κατακτήθηκε από τους Χετταίους περί το 1600 π.Χ. Το Ουγαριτικό βασίλειο κατακτήθηκε από λαούς της Ινδο-Ευρωπαϊκής Θάλασσας τον 12ο αιώνα π.Χ. Οι λαοί αυτοί μιλούσαν Σημιτικές γλώσσες ή διαλέκτους (Χαναανική, Αραμαϊκή και Ουγαριτική).
Έκτοτε, η Συρία έγινε πεδίο μάχης για διάφορες ξένες αυτοκρατορίες, όπως ήταν η Αυτοκρατορία των Χετταίων, η Αυτοκρατορία των Μιτάννι, η Αιγυπτιακή Αυτοκρατορία, η Μέσο-ασσυριακή Αυτοκρατορία και σε μικρότερο βαθμό η Βαβυλωνία. Μια ομάδα Χαναναίων, γνωστή ως Φοίνικες, ήρθε να κυριαρχήσει στις ακτές της Συρίας από τον 13ο αιώνα π.Χ., ιδρύοντας πόλεις-κράτη όπως η Amrit, η Simyra και η Shuksi.
Στα τέλη του 11ου αιώνα π.Χ., οι αραμικές φυλές απέκτησαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της σημερινής Συρίας και η ευρύτερη αυτή περιοχή έγινε γνωστή ως Αραμέα ή Αράμ. Από τον 10ο αιώνα π.Χ., η Συρία έγινε μέρος της αχανούς Νεοασσυριακής Αυτοκρατορίας, η οποία καταλύθηκε το 605 π.Χ. Στη συνέχεια, τα εδάφη της σημερινής Συρίας έγιναν μέρος της Νέο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας (605 π.Χ.-539 π.Χ.) και της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών Περσών (539 π.Χ.-330 π.Χ.).
Η σημερινή Συρία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 330 π.Χ. και έγινε επαρχία της Ελληνικής Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (323 π.Χ.-64 π.Χ.), με τους βασιλιάδες των Σελευκιδών να αυτοαποκαλούνται «Βασιλιάς της Συρίας» και η πόλη της Αντιόχειας να είναι η πρωτεύουσά της. Οι Έλληνες ήταν αυτοί που εισήγαγαν το όνομα «Συρία» στην περιοχή.
Ο Μέγας Πομπήιος, στρατηγός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατέλαβε την Αντιόχεια και μετέτρεψε τη Συρία σε ρωμαϊκή επαρχία το 64 π.Χ. Ο έλεγχος της περιοχής Συρίας πέρασε από τους Ρωμαίους στη Ρωμανία-Βυζάντιο με τη διάσπαση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πρώτη αλληλεπίδραση του Μωάμεθ με τους ανθρώπους και τις φυλές της Συρίας ήταν το 626 μ.Χ.
Στη συνέχεια, η Συρία κατακτήθηκε από τους Άραβες και τα αραβικά έγιναν η κυρίαρχη γλώσσα στη Συρία, ενώ ακολούθησαν μετέπειτα οι δυναστείες των Ομαγιάδων, Αββασιδών, Τουλουνίδων, των Ισχιντίδων και Χαμδανίδων. Ενδιαμέσως, χρονικά, η Συρία καταλείφθηκε για περίπου έναν αιώνα από τους Σταυροφόρους της Δύσης (μεταξύ 1098 και 1189). Η Συρία κατακτήθηκε ακολούθως από τους Σελτζούκους, τους Μογγόλους και τους Μαμελούκους. Το 1516, η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέκτησε τη Συρία.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπήκε στη σύγκρουση στο πλευρό της Γερμανίας και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Το 1920 τα γαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Συρία, αφού η διάσκεψη του Σαν Ρέμο πρότεινε η Κοινωνία των Εθνών να θέσει τη Συρία υπό γαλλική εντολή. Οι Γάλλοι εκκένωσαν τα στρατεύματά τους από τη Συρία τον Απρίλιο του 1946.
Τον Νοέμβριο του 1956, η Συρία υπέγραψε σύμφωνο με την τότε Σοβιετική Ένωση. Τον Φεβρουάριο του 1958, ο Σύρος Πρόεδρος Shukri al-Quwatli και ο Αιγύπτιος Nasser ανακοίνωσαν τη συγχώνευση της Αιγύπτου και της Συρίας, δημιουργώντας την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία. Η Συρία αποσχίστηκε από την ένωση με την Αίγυπτο τον Σεπτέμβριο του 1961, μετά από πραξικόπημα.
Ακολούθησε το πραξικόπημα του Μπάαθ τον Μάρτιο του 1963. Ο Χαφέζ αλ Άσαντ έγινε πρόεδρος της Συρίας το 1971. Τον Οκτώβριου του 1973, η Συρία και η Αίγυπτος ξεκίνησαν τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ κατά του Ισραήλ. Το 2005, η Συρία τερμάτισε τη στρατιωτική της παρουσία στον Λίβανο. Από το καλοκαίρι του 2000, ηγέτης της Συρίας είναι ο σημερινός πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ, γιος του Χαφέζ αλ Άσαντ.
Στις 15 Μαρτίου 2011 ξεκινάει στη Συρία ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος και η χώρα αυτή γίνεται η ανεπίσημη «αυλαία» και το μαλακό εφαλτήριο του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα συστημικά ΜΜΕξαπάτησης πολύ σωστά αναφέρουν ότι ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος έχει τις απαρχές του στην εξέγερση που ξέσπασε και στη Συρία στα πλαίσια της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης». Από την άλλη πλευρά, όμως, τα ίδια ΜΜΕξαχρείωσης δεν αναφέρουν ή αποκρύβουν ή και δεν γνωρίζουν καν το ποιοι σχεδίασαν και το ποια είναι τα πραγματικά αίτια και οι σκοποί πίσω από την Αραβική Άνοιξη.
Επίσης, οι απανταχού μισθοφόροι των κοσμοκρατόρων Ρότσιλντ πολύ σωστά τονίζουν ότι η εμφύλια σύγκρουση στη Συρία ξεκίνησε ως μια σειρά διαδηλώσεων, που μετά τη βίαιη καταστολή τους από τον στρατό εξελίχθηκαν σε ένοπλη γενικότερη εξέγερση και αρκετές πόλεις πολιορκήθηκαν. Παραταύτα όμως, οι προσκυνημένοι υπηρέτες του Κ. Σβαμπ δεν αναφέρουν και ίσως δεν έχουν πάρει και καν την παραμικρή μυρουδιά για το ποιοι είναι οι τελικοί υπερκείμενοι στόχοι και το τι εν τέλει κρύβεται πίσω από την επιφανειακά και εξωτερικά «αθώα» και συγκυριακά «τυχαία» Αραβική Άνοιξη.
Ακόμη, οι σκοτεινές στοές των «πεφωτισμένων» πιονιών του Τζορτζ Σόρος πολύ σωστά τονίζουν ότι υπάρχουν πάνω από 500.000 νεκροί στη Συρία, πάνω από 4 εκατ. πολίτες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και πάνω από 7,7 εκατ. Σύροι έχουν εκτοπισθεί εντός της Συρίας. Εντούτοις όμως, τα τέκνα κατάρας και ηθικοί αυτουργοί συνεχίζουν να κρύβονται επιμελώς στα παρασκήνια και να κατευθύνουν με σιδηρά ράβδο τα καλοπληρωμένα, στημένα, ανόητα, προδοτικά και κάθε μορφής και ιεραρχίας και εθνικότητας σπουδαία και αναλώσιμα ανδρείκελά τους.
Έχω γράψει και αναλύσει εκτενώς και πάλι και ξανά ότι: Οι σιωνιστές Εβραίοι άρχισαν να ξεδιπλώνουν και στην Αφρική το από δεκαετίες παγκόσμιο σχέδιό τους που θα καταλήξει στον πυρηνικό αρμαγεδδώνα και την μαζική εξόντωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Μέσα από τα προγραμματισμένα παγκόσμια αιματοκυλίσματα, τις ενέσεις του Γκέιτς, τα χερτζ των 5G, το θειάφι και τα πυρηνικά, οι σκοτεινές στοές θέλουν να μας παρουσιάσουν ως τελική «λύση-λύτρωση» μια Εβραιο-σιωνιστική κυβέρνηση-δικτατορία (περισσότερα στο βιβλίο μου «Σιωνισμός και ο προ των πυλών Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις Αγαθός Λόγος, 2019).
Η αρχή της αιματοβαμμένης σιωνιστικής «Αραβικής Άνοιξης» έγινε στις 18 Δεκεμβρίου 2010, στην Τυνησία, με γεωπολιτικό άρωμα, τη γεωστρατηγική δοσολογία και τις γεωπολεμικές «ευλογίες» των κοσμοκρατόρων Ρότσιλντ. Αμέσως, η προγραμματισμένη από τις σκοτεινές στοές φλόγα της εξέγερσης και διαδοχικών αιματοκυλισμάτων μεταφέρθηκε στη συνέχεια και σε πολλά κράτη του αραβικού κόσμου: Συρία, Αίγυπτος, Μπαχρέϊν, Υεμένη, Αλγερία, Ιράν, Ιράκ, Ιορδανία, Μαρόκο, Λιβύη, κλπ.
Και ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι υποδαυλισμένες φωτιές και «με δάκτυλο» εξεγέρσεις σταμάτησαν ή μετριάσθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό, εντούτοις, στη Συρία και στη Λιβύη αυτές οι εξεγέρσεις μετατράπηκαν σε σφοδρούς εμφυλίους πολέμους που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Και αυτό όχι τυχαία. Την μεν Λιβύη οι «πεφωτισμένοι» την χρειάζονται για κεντρικό παίκτη και πολεμικό «πυροκροτητή» στη Βόρεια Αφρική σε σχέση με τον σε εξέλιξη Γ΄ΠΠ και την Συρία για συγκρουσιακό «γεω-κατανεμητή», συμπαίκτη και παράγωγο πολεμικό «πυροκροτητή» στην Μέση Ανατολή.
Ο εν εξελίξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο 3 περιφερικούς γεωπολεμικούς «πυροκροτητές»: Τουρκία, Ιράν και Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται σε διενέξεις, διαπραγματεύσεις, πολέμους και συγκρούσεις με όλους τους γείτονές της και φυσικά και όχι μόνον.
Ούτε θα είναι επίσης τυχαίο ότι ο επερχόμενος και προσχεδιασμένος βομβαρδισμός του Ιράν από Ισραήλ/ΗΠΑ θα είναι αυτό το γίγα γεγονός που θα αποτελέσει το παγκόσμιο εναρκτήριο λάκτισμα ή το γεωστρατηγικό «τζάμπολ» για να φτάσουμε στη συνέχεια στον επίγειο πυρηνικό αρμαγεδδώνα. Σε ότι αφορά ειδικότερα τον Ερντογάν, αφού ολοκληρώσει την «βρώμικη» δουλειά, θα φύγει στη συνέχεια οριζόντια ή κάθετα.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Συρία είναι συμπληρωματικός γεωστρατηγικός αγωγός, ιμάντας, πλαίσιο και κατανεμητής, διότι διασυνδέει και διασυνδέεται έννομα, εθνικά, έμμεσα και άμεσα με εξέχουσας γεωπολιτικής σημασίας παίκτες, συμφέροντα, και προπολεμικούς παραμέτρους και διεθνικές μεταβλητές όπως είναι η Τουρκία, το Ιράν, ο Ερντογάν και η Ρωσία.
Σε ότι αφορά την Τουρκία και τον πρόεδρο Ερντογάν, η Συρία βρίσκεται σε χρόνιο, σφοδρό, πολυσχιδή και πολυδιάστατο πόλεμο μαζί τους, αφού, ανάμεσα στα άλλα, η Τουρκία έχει εισέλθει επανειλημμένα, κατέχει ήδη και βομβαρδίζει κατά καιρούς τα εδάφη των Κούρδων της Συρίας στη Βόρεια Συρία, κλπ. Από την άλλη, το Ιράν βοηθάει με πολλούς τρόπους, μέσα και μεθοδεύσεις την κυβέρνηση του προέδρου Άσαντ τόσο μέσα από τη Συρία και κυρίως κατά του Ισραήλ όσο ομοίως και με διάφορες κινήσεις, διεθνικές δράσεις και πολιτικές εκτός Συρίας.
Σε ότι αφορά τη Ρωσία, η Συρία αποτελεί τη γεωστρατηγική «ναυαρχίδα» της Κόκκινης Αρκούδας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, αφού, εκτός όλων των άλλων, η Ρωσία διαθέτει δικά της στρατιωτικά λιμάνια, αεροδρόμια, στρατό, βάσεις επικοινωνιών, κλπ. στο έδαφος της Συρίας. Πέραν αυτών, ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ είναι, και ατό με μεγάλη διαφορά, ο καλύτερος και ο πιο πιστός και τίμιος φίλος της Ρωσίας γενικά και του προέδρου Πούτιν ειδικά.
Από τα ανωτέρω και μόνον συνάγεται εύκολα ότι η Συρία έπρεπε να «αλωθεί» πρώτη στην Μέση Ανατολή και να συνεχίσει η ίδια χώρα να «αλέθεται» συνεχώς, ως «κύριο πιάτο», υπογείως, υποβολιμαία, πολυμερώς, πολυσχιδώς και ασταμάτητα μέχρι να φτάσει η στιγμή όπου θα γεμίσει η γη με θειάφι, απεμπλουτισμένο ουράνιο, σχασμένο πλουτώνιο, κλπ: Όλα φιλεύσπλαχνα «δώρα», ανθρωποκεντρικές απλοχεριές και αγαπολογικά «αντίδωρα» στην οικουμένη από τους φιλάνθρωπους σιωνιστές και απογόνους του Ιούδα, που μέρα και νύχτα ετοιμάζουν και εργάζονται για την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» ή παγκόσμια γενοκτονία.
Διαβάστε κάποιους πρόσφατους τίτλους και υπότιτλους ειδήσεων : «Συνάντηση των ΥΠΕΞ Τουρκίας, Συρίας, Ιράν και Ρωσίας στη Μόσχα». «Το τουρκικό ΥΠΕΞ κάλεσε τον πρέσβη των ΗΠΑ, εκφράζοντας την ενόχλησή του για την επίσκεψη του στρατηγού Μάιλι στην Συρία». «Χαλέπι: 3 νεκροί από επιδρομή του Ισραήλ που έθεσε εκτός λειτουργίας το αεροδρόμιο». «Ο ΥΠΕΞ του Ιράν επισκέπτεται σεισμοπαθείς στη Συρία». «Συρία: Drones βομβάρδισαν εργοστάσιο πυρομαχικών φιλοϊρανικών οργανώσεων. 7 οι νεκροί». «Στη Μόσχα ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ». Κλπ.
Κλείνοντας, θα καταθέσω τρία δικά μου συμπεράσματα. Πρώτον, η επιλογή των τέκνων κατάρας να αναχθεί και να «στεφθεί» η Συρία σε κεντρικό γεωστρατηγικό κατανεμητή και περιφερειακό διακλαδωτή των σκοτεινών σχεδίων τους στην Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο ήταν πράγματι μια εξόχως άριστη σατανική επιλογή. Δεύτερον, η Συρία ήταν είναι και θα παραμείνει η καλύτερη φίλη και η πιο πιστή σύμμαχος χώρα της Ρωσίας. Τρίτον, τέλος, η Συρία θα επανενωθεί μετά το πέρας του σε εξέλιξη Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας
