(Συνέχεια άρθρου : www.triklopodia.gr/κυανουσ-ουρανοσ-ζωοδοχοσ-πηγη-ή-φονισ/ )
3 – Η ενηλικίωσις του παιδιού σηματοδοτεί το τέλος της γονεϊκής προσπαθείας του «αὐξάνεσθε» για το τέκνο. Θα ρωτήσει κάποιος “δηλαδή παύουμε να ασχολούμεθα μαζί του;” Οι πατέρες της Εκκλησίας λέγουν ότι πλέον χρειάζεται προσευχή και με πολύ προσοχή η όποια βοήθεια, σεβόμενοι το αυτεξούσιον. Αρχικώς ο γονεύς οφείλει να έχει μεταδώσει την απαιτούμενην υπευθυνότητα προς τα τέκνα, ώστε αυτά να είναι ικανά να αναλάβουν την ζωήν τους και αν δεν το έχει καταφέρει είναι ήδη σε δυσμενή θέσιν έναντι του Κριτού. Αν ο ίδιος ο Δημιουργός σέβεται το αυτεξούσιον, ο άνθρωπος πρέπει να Τον ακολουθεί κατά γράμμα και γράμμα είναι ο Θείος Λόγος. Οποιαδήποτε παρέκκλισις είναι ποινικώς κολάσιμος κατά τον Θείον Νόμον. Ισχύει το «… ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ιω.η’12). Ο γονεύς, που έχει εκτρέψει τα τέκνα του από τον δρόμον του «αὐξάνεσθε», τα έχει οδηγήσει προς το (πνευματικώ) «θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». Δεν το γράφω για αυτόν που δεν πιστεύει αλλά για εκείνον που λέει ότι πιστεύει εις τον Χριστόν και καταντά χειρότερος/η από τον μη πιστεύοντα. Ο μη πιστεύων θα έχει την δικαιολογίαν της αγνοίας ενώπιον του Τελικού Κριτού, ο λέγων ότι πιστεύει τι θα έχει, όταν θα αποδειχθεί υποκριτής/τρια και θα δικασθεί ως πνευματικός φονεύς ή πνευματική φόνισσα του τέκνου του; Διότι το “πιστεύω εις τον Χριστόν” οφείλει να συμπληρώνεται με την προσπάθειαν τηρήσεως των εντολών Του. Τονίζω “προσπάθειαν” όχι ακριβή τήρησιν (διότι ουδείς άξιος) αλλά το να έχει δώσει αντίθετον κατεύθυνσιν των εντολών του είναι φρικτόν.
Φρικτότερον όμως ακόμα, είναι το να συνεχίζει να εκτρέπει το παιδί ακόμα και μετά την ενηλικίωσιν ή και να το εκβιάζει ψυχικώς, ώστε να ακολουθεί το θέλω του γονέα. Διότι καταπατά το αυτεξούσιον του τέκνου και είναι εντελώς αντιδιαμετρικώς του Θείου Νόμου Δημιουργίας. Αυτός ο γονεύς καταντά φονεύς και συνηθέστερον οι μητέρες αναδεικνύονται αντί Ζωοδόχος Πηγή ΦΟΝΙΣΑ!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ : οφείλεις να έχεις μεταδώσει την υπευθυνότητα εις το ενηληκιωθέν τέκνον και την γνώσιν, ώστε να αναλάβει μόνο του το «αὐξάνεσθε» και να μην το εμποδίζεις καθ’ οιονδήποτε τρόπον εγωιστικώς. Οποιαδήποτε ανάμιξις εις το αυτεξούσιόν του είναι αντιτιθέμενη στο «αὐξάνεσθε» του, πνευματικώς κολάσιμος και η μάνα κινδυνεύει ως φόνισσα (ομοίως ο πατέρας).
Σημειώνω εδώ ότι ο χαρακτηρισμός ΦΟΝΙΣΣΑ, τον οποίον χρησιμοποιώ δεν είναι δικός μου αλλά του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, ο οποίος γράφει : “Οι μητέρες εκείνες που αποχαυνωμένες από το πάθος (από νοσηρή αγάπη), επιδιώκουν, εις βάρος του συμφέροντος των παιδιών, την συνεχή παρουσία τους κοντά τους, θα μπορούσαν δίκαια να ονομασθούν όχι μητέρες, αλλά ΦΟΝΙΣΣΕΣ των παιδιών τους”. Δεν θα ασχοληθώ με παραδείγματα σωματικώς εγκληματικά, τα οποία βλέπει ο κόσμος από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ή το βλακοκούτι (~τηλεόρασις). Θα δώσω κάποια παραδείγματα πνευματικώς εγκληματικά, τα οποία έχουν πέσει εις την αντίληψίν μου από άτομα υπεράνω πάσης υποψίας, τα οποία πιθανόν να είναι και δακτυλοδεικτούμενα από την κοινωνία ώς πρότυπα. Ουαί!
■ 40χρονη μάνα με δυο τέκνα, για να επιτύχει το άνευ ουσιαστικού λόγου διαζύγιό της και να ζήσει την πολύ μεγάλη ζωή (αφού η ήδη ζωή της ήταν μια χαρά), κατηγορεί στην 14χρονη κόρη της τον πατέρα, με τον οποίον είχε άψογη σχέσιν, λέγοντας “αν πας με αυτόν δεν θα σε αφήνει να βγαίνεις”. Αυτή ήταν η διδαχή της για το «αὐξάνεσθε» της κόρης της. Προσέξτε τι πέρασε στην κόρη της : 1ον ότι το πλέον σημαντικόν είναι να βγαίνει και 2ον ότι όποτε θέλουμε “διαολοστέλνουμε” τον άντρα του σπιτιού (δεν μας χρειάζεται) και κάνουμε κουμάντο μόνες μας. Παράτησε τα τέκνα με μια οικιακή βοηθόν, απουσιάζουσα τακτικότατα από την οικογενειακήν εστίαν, για την μεγάλη ζωή σε δεξιώσεις και ακριβά τουριστικά θέρετρα. Αργότερα παντρεύτηκε τον “καλό της” παρά το ότι η μητέρα της είπε “έναν γαμπρό αναγνωρίζω”. Η κόρη της παντρεύτηκε κάποιον, ώστε να μπορεί να τον κουμαντάρει (όπως διδάχθηκε, ώστε αν θελήσει αργότερα να τον “εξαποστείλει”) κι έχει απαγορεύσει με τον τρόπον της στον πατέρα της να βλέπει το εγγόνι του. “Εξαιρετικές” ΖΩΟΔΟΧΟΙ ΠΗΓΑΙ… διαλύουσες οικογένειες, πατρικές σχέσεις, σχέσεις παππούδων-εγγονών και πάει περίπατο το «αὐξάνεσθε» μέχρι τρίτης γενεάς (ως τώρα). Κοσμικώς είναι δακτυλοδεικτούμενες, ως αποπνέουσες την κοσμική μόδα της (ψευδο)”ελευθερίας”. Όπως αυτές, οι οποίες δολοφονούν τα έμβρυα : ΣΩΜΑ ΜΟΥ, είμαι ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω. Ελευθερία λέει, αλλά μετά ήρθαν τα δύσκολα. Πέρασαν τα μεγαλεία, πέρασαν τα “Ντουμπάι”α, οι δεξιώσεις αντικαταστάθηκαν με 5-10 βιντεοκασέτες κάθε βράδυ στο σπίτι, μέχρι που ήρθε ο καρκίνος. Πόσο σκληρός ο πνευματικός νόμος;
■ Εδώ ο άκρατος διαβολισμός. Μάνα μεγαλώνει την κόρη της (εντός οικογενείας με παρόντα πατέρα) με τρομερή σκληρότητα, ώσπου η κόρη κάποια στιγμή παντρεύεται. Η μάνα επεμβαίνει εκ του “μακρόθεν”, όπως έκανε και στα άλλα μέλη της άμεσης οικογενείας της. Αντί να μεγαλώσει την κόρη της με τον Λόγον του Θεού, διαβάζει τα ρήματα του πονηρού και η μαγεία χωρίζει το ζεύγος με μία μικρή κόρη. Χρόνια μετά τον χωρισμόν κι ενώ με απίστευτες εκβιαστικές ενέργειες προσπαθεί να ποδηγετήσει την κόρη, διώχνοντας αυτήν από το οικογενειακό αρχοντόσπιτο και την οικογενειακή βιομηχανία (μιλάμε για μεγαλοσόι), η κόρη ξαναπαντρεύεται. Η μαγεία επιστρατεύεται πάλι, ο νέος γάμος χαλάει κι αυτός και η τότε μικρή εγγονή και νυν άνω των 30 με ψυχολογικά προβλήματα. Πάλι το «αὐξάνεσθε» κατεστραμμένο μέχρι τρίτη γενεά (ως τώρα). Αλλά μεγαλοσόι…
■ Μάνα χάνοντας τον σύζυγο στα 40, δεσμεύει την 15χρονη κόρη της και “κολλάει” μαζί της, ώστε ούτε να την αφήσει να σπουδάσει ιατρική στην Θεσσαλονίκη, που άλλα παιδιά ονειρεύονται αλλά δεν μπορούν. Η μάνα πάντως κάνει την ζωούλα της στα μουλωχτά αλλά τιμώντας στα λόγια τον εκλιπόντα, όμως η κόρη έλεγε και με καμάρι περισσό “κολλήσαμε με την μάνα μου από τότε” και ο περίγυρος θαύμαζε : “τι αγάπη μάνας κόρης!”. Μόνο που ο θυμόσοφος λαός γνωρίζει αλλιώς το τραγούδι του γάμου, που λέει «σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη» κι όταν παντρεύεται η κόρη της “μπαστακώνεται” στο σπίτι και δεν την αφήνει ούτε να μαγειρέψει για τον σύζυγο και τα παιδιά τους. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια σύζυγος και τέκνα δεν έφαγαν από τα χεράκια της μάνας. Αναρωτιέμαι το ρητό “ο έρωτας περνά από το στομάχι” δεν το έλαβαν υπόψιν; Και εδώ δραματικά, έφυγε ο σύζυγος, που αν υπήρξε συν+ζυγός με την κόρη κολλημένη με την μάνα, συζητείται. Πάντως ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος έδινε εντελώς διαφορετική προτροπή : “Αυτό θα πει μητέρα γεμάτη αγάπη και στοργή για το παιδί της, το να παροτρύνει το παιδί της και να το απομακρύνει από το σπίτι, όταν το καλεί το καθήκον, και να υπομένει ήρεμα τον αποχωρισμό και να το ευγνωμονεί για την αποδημία του.” Αυτό το οποίον γνωρίζουν να κάνουν τα ζώα αλλά πολλά “έλλογα” ζώα αγνοούν.
■ Μάνα, η οποία δεν φρόντισε να αποκτήσει η τότε 35χρονη κόρη της την απαιτούμενην υπευθυνότητα, την ανέχεται να έχει σχέσιν με τον νυμφευμένον εργοδότην της, ο οποίος είναι άνω των 20 ετών μεγαλύτερος με την δικαιολογίαν ότι υπάρχει έρωτας, τυφλός βέβαια, όπως πάντα (μάλλον γκαβός). Τι πρωτότυπο; Κι εδώ η (ψευδο)”ελευθερία” στα καλύτερά της! Έρωτας λέει… μόνο, που όταν περάσει ο έρωτας αρχίζουν τα δύσκολα και ήρθε ο θάνατος. Αχχ αυτός ο πνευματικός νόμος…
■ Μάνα 50χρονης κόρης, χήρας με ενήλικα παιδιά, δεν επιτρέπει στην κόρη να παντρευτεί άνδρα, παρότι διαλαλούσε προς κάθε κατεύθυνσιν ότι υπερεκτιμούσε. Η ψευτοδικαιολογία ότι δήθεν γάμος απαιτείται όταν είναι για το «πληθύνεσθε» καταρρίπτεται από τον υπερβάλλοντα θαυμασμόν προς τον σύζυγόν της, ο οποίος είχε φέρει εις γάμου κοινωνίαν αντίστοιχης ηλικίας ζεύγος. Χώρια που διέσυρε την κατηγορηματικώς δηλούμενην ορθοδοξίαν της (αλλά στα δικά της μέτρα) εμποδίζουσα το «αὐξάνεσθε» της κόρης της με την παραμονή της σε εκτός Θείου Νόμου σχέσιν και εμμέσως δηλώνουσα στον υποψήφιον σύζυγον “κάνεις για να ικανοποιείς τις ορμές, αλλά μέχρις εκεί”. Που να το έλεγε αυτός σε γυναίκα τι θα άκουγε… Όπως μου εκμυστηρεύτηκα με πόνο : “ξέρεις τι είναι να βλέπει όλος ο κόσμος την εντυπωσιακήν εμφανισιακήν “νεκρανάστασιν” της κοπέλας και να το αποδίδουν στο “πλι” σου;” Και εδώ άπλετος ο θαυμασμός του περίγυρου προς τις πρωταγωνίστριες.
Όλα τα περιοδικά και η τηλεόρασις διαρκώς προβάλουν φανταχτερούς έρωτες που χάνονται σε μια κοινωνία, η οποία βουλιάζει στον βούρκον. Όλοι ξέρουν ότι κάποια στιγμή ο έρωτας τελειώνει αλλά αγνοούν το γιατί. Είναι απλό : «ό,τι δεν είναι εκ Θεού φθείρεται και χάνεται». Γι αυτό ο Χριστός έρχεται και λέει : “ελάτε να σας ευλογήσω τον έρωτα για να μείνει αιώνιος, αν όμως το προσπαθείτε. Σας έδωσα το αυτεξούσιο, στο χέρι σας είναι να το κρατήσετε ή να το χάσετε. Αλλά για να το κρατήσετε θα πρέπει να «αὐξάνεσθε», ώστε να πετύχετε την θέωσιν!”.
Τι πιο απλό; Ακόμα και κοσμικώς να το αντιμετωπίσεις για να γίνεις πρωταθλητής απαιτείται διαρκής προπόνησις. Πόσο περισσότερον χρειάζεται για να γίνεις «αιώνιος πρωταθλητής»
(www.triklopodia.gr/μαθε-μπαλιτσα-ελληνα/ ).
“Είναι φανερό ότι ο Θεός μας αγαπάει περισσότερο από όσο εμείς τον εαυτό μας” (Άγ,Ιωάννης Χρυσόστομος) και γι αυτό μας έδωσε σαν μάνα την μάνα του, την Θεοτόκον. Όποιος λοιπόν έχει πρόβλημα με την μάνα του, μπορεί να επιλέξει την αυθεντική ΖΩΟΔΟΧΟΝ ΠΗΓΗΝ. Αν το «αὐξάνεσθε» κάθε ανθρώπου είναι το κατ’εικόνα και ομοίωσιν του Χριστού, το «αὐξάνεσθε» κάθε μάνας πρέπει να είναι το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν της Ζωοδόχου Πηγής, γιατί “αύριο εκεί ψηλά θα δώσει λόγον πλην του εαυτού της, αν μεγάλωσε («αύξησε») κατά Θεόν τα τέκνα Του, δεδομένου ότι δεν έχομεν τίποτα, τα τέκνα είναι δικά Του και μεις οφείλομεν να τα μεγαλώσουμε («αυξήσουμε»)
Επαναλαμβάνω λοιπόν : μάνα συλλογίσου : ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ή ΦΟΝΙΣΣΑ;
ώστε να δικαιούσαι αυτό ~
