Την δευτέρα Κυριακή του Μαϊου έχει καθιερωθεί ως η Εορτή της Μητέρας. Αυτός ο ορισμός είναι καθαρά νεοταξικός, διαβολοκαθιερωμένος δηλαδή από τα αντιτιθέμενα κέντρα την Βασιλείαν του Θεού και απεργαζόμενα την απώλειαν του ανθρώπου.
Ο σκοπός μου δεν είναι να τιμήσω την νεοταξικήν αυτήν εορτήν, της οποίας άλλωστε η επέτειος φέτος αν δεν είναι η τελευταία, θα είναι η πρότελευταία, δεδομένου ότι για τους Ορθοδόξους η εορτή της Μητέρας είναι η ημέρα της Υπαπαντής, 2 Φεβρουαρίου εκάστου έτους. Τότε η νέα Μητέρα των ανθρώπων, η νέα Εύα, η Θεοτόκος, προσήγαγε τον Υιόν του Ανθρώπου, τον οποίον εγέννησε, όπως λάβει την ευλογίαν του Πατρός, δια του ιερέως Αυτού Συμεώνος.
Ο Τριαδικός Θεός, ευθύς με την Πλάσιν των ανθρώπων και ευλογήσας αυτούς έδωσε την εντολήν «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς…» (Γεν.α’28). Πόσοι ασχολήθηκαν με το “αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε”, δυο ομοίους εντολάς κατά τους περισσοτέρους; Όμως ενώ το “πληθύνεσθε” αναφέρεται εις την αριθμητικήν αύξησιν, το “αυξάνεσθε” αφορά την πνευματικήν ανάπτυξιν, ώστε δι αυτής να γνωρίσομεν την σοφίαν της Δημιουργίας, να αναλάβομεν την κυριαρχίαν της γης (του κόσμου) από τον Εωσφόρον και να οδηγηθούμεν εις την θέωσιν, τον σκοπόν πλάσεως των ανθρώπων. Κάθε τι αντιτιθέμενον εις το Σχέδιον Δημιουργίας του Τριαδικού Θεού, εκκινεί εκ του αντικειμένου και εκμέσεται εκ του Θεού.
Θεόδοτος λοιπόν η εντολή “αυξήσεως και πληθύνσεως” του ανθρώπου, με δυο σκέλη : πρώτον την αριθμητικήν αύξησιν και δεύτερον την πνευματικήν ανύψωσιν.
Είναι συγκλονιστικόν ότι ο Δημιουργός παρέδωσεν την αποκλειστικήν δυνατότητα “πληθύνσεως” των ανθρώπων, εις τον άνθρωπον. Όταν ο ίδιος ο Λόγος του Θεού θέλησε να ενανθρωπισθεί, δεν έπλασε σώμα ανθρώπινο, όπως σαφέστατα είχε την δυνατότητα και σεβόμενος την παραδοθείσα δυνατότητα δημιουργίας ανθρώπου στον άνθρωπον, κατέφυγεν εις την Θεοτόκον. Δια τούτο και τιμάται η Θεοτόκος τόσον από όλους, Θεόν, Αγγέλους και ανθρώπους, διότι “έδωσε” Σώμα εις τον Χριστόν. Ποιός όμως τιμά την αρχοντιά του Παντοδύναμου, να σέβεται απόλυτα τον Λόγον του και να μην παραβαίνει ή ανακαλεί τις δωρεές του; [παρόμοιος είναι ο αποδεικνυόμενος σεβασμός Του εις άλλα παραχωρούμενα Δώρα προς τους ανθρώπους, όπως το Βάπτισμα, την Ιερωσύνην ή το αγγελικό σχήμα των μοναχών, τα οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανακαλεί, ό,τι κι αν πράξουν οι λαβόντες τας δωρεάς!!!].
Οι τιμώντες λοιπόν γονείς την εντολήν «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε», αναδεικνύονται αντάξιοι της Ζωοδόχου Πηγής, της Θεοτόκου δηλαδή, η οποία όχι μόνον έδωσε το Σώμα του Ενανθρωπισθέντος Λόγου αλλά και φρόντισε εις την πνευματικήν “αύξησιν” αυτού, με την δια της Υπαπαντής Ευλογίαν του Πατρός Θεού και απόδοσιν της πρέπουσας τιμής προς τον Μοναδικόν Δημιουργόν. Δια τούτο την Υπαπαντήν εορτάζεται η Ορθόδοξος πραγματική Ημέρα της Μητέρας και όχι η δευτέρα Κυριακή του Μαϊου, η οποία καθιερώθηκε από όσους προωθούν το δικαίωμα των αμβλώσεων κατά την βούλησιν της μητρός και την πλήρη αντίθεσιν προς το Θέλημα του Τριαδικού Θεού.
[Ευκαιριακώς το 2022, η β’ Κυριακή του Μαϊου (8 Μαϊου), εορτάζεται ως η Ορθόδοξος Ημέρα της Γυναίκας, δεδομένου ότι είναι η Κυριακή των Μυροφόρων.]
Ας δούμε τώρα διάφορα στάδια και τα αντίστοιχα ανομήματα, τα οποία διαπτάττονται από τους γονείς, όσον αφορά την γέννησιν και τον περαιτέρω βίον των παιδιών :
1 – Η ανθρώπινη ύπαρξις ξεκινά άμα της συλλήψει του εμβρύου, κατά τον Θεόν. Δεν είναι η ώρα γονιμοποιήσεως του ωαρίου από το σπερματοζωάριον. ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΕΜΦΥΣΑ ΠΝΟΗΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ και δίνει την άμεσον εντολήν γονιμοποιήσεως του ωαρίου. Τα πάντα από Εκείνον εκκινούν, είναι η αρχή των πάντων κι όποιος δεν το σέβεται θα λάβει κάποια στιγμή το ουράνιο μάθημά του. [Αντιστοίχως και ο θάνατος του ανθρώπου συμβαίνει με την ανάλογην εντολήν του Θεού www.triklopodia.gr/κυανουσ-ουρανοσ-πωσ-και-ποτε-πεθαινει/ ]. Η έκτρωσις λοιπόν του εμβρύου ισοδυναμεί με δολοφονία, αφού το έμβρυον είναι άνθρωπος και η συγκεκριμένη μητέρα είναι φόνισσα (και αντιστοίχως ο πατέρας αν συμμετέχει). Δεν νοούνται δικαιολογίες όπως “δεν έχουμε την δυνατότητα να το μεγαλώσουμε”. Αφού το έδωσε ο Θεός καταφεύγεις σε Αυτόν προσευχόμενος και ζητάς βοήθεια και Εκείνος ανταποκρίνεται ανάλογα. Τι νομίζεις; ότι δεν γνωρίζει; αφού είναι Παντογνώστης. Εσύ δοκιμάζεσαι απλά για την πίστιν προς Εκείνον.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ : το συλληφθέν έμβρυον οφείλεις να το γεννήσεις, ώστε να επιτελεσθεί το «πληθύνεσθε». Οποιαδήποτε εκτροπή από την Θεϊκήν εντολήν είναι αντιτιθέμενη στην Δημιουργίαν Του και κολάσιμος και η μάνα κινδυνεύει ως φόνισσα (ομοίως και ο πατέρας).
2 – Με την γέννησιν του παιδιού και την υλοποίησιν του «πληθύνεσθε» έρχεται η σειρά του «αὐξάνεσθε». Η μόνη δυνατότητα «αὐξάνεσθε» είναι δια του Θεού. Το παιδί πρέπει να βαπτισθεί, ώστε να καθαρισθεί από το προπατορικόν αμάρτημα και να χρισθεί με Σφραγίδα Δωρεάς Αγίου Πνεύματος. Χωρίς Άγιον Πνεύμα δεν ζει άνθρωπος κατά Θεόν, ούτε υπάρχει δυνατότητα θεώσεως την 8η Ημέρα. Όμως το «αὐξάνεσθε» οφείλεται να τηρείται συνεχώς μέχριν την ενηλικίωσιν του παιδιού και ο μόνος δυνατός τρόπος είναι η διδασκαλία και υπακοή των Θείων νόμων. Η οποιαδήποτε παρέκκλισις από τις Θείες εντολές ενέχει κίνδυνον πνευματικού θανάτου!!! Άρα η αντίστοιχη μητέρα κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί φόνισσα για πνευματικόν θάνατον του παιδιού της (κι αντιστοίχως ο πατέρας).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Θεός μετά την πλάσιν των ανθρώπων και την εντολήν να μην φάγουν από το δένδρον της γνώσεως είπε : «ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν.β’17). Αυτό το «θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» σε τι αναφερόταν; σε σωματικόν θάνατον; Αφού δεν είχε “εφευρεθεί” ως τότε! Ασφαλώς ο Θεός ως Παντογνώστης γνώριζε τι θα γίνει και ότι θα δημιουργούσε την φθοράν και τον σωματικόν θάνατον αργότερα αλλά οι πρωτόπλαστοι δεν γνώριχαν τι θα πει σωματικός θάνατος. ΜΗΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;
Ο Θεός λοιπόν πάντοτε νοιάζεται για την αποφυγήν του πνευματικού θανάτου του ανθρώπου και κολάζει την δολοφονίαν (σωματικόν θάνατον) επειδή εμποδίζει χρονικά την πνευματικήν τελείωσιν του ανθρώπου. Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος, μη αντιλαμβανόμενος αυτό, νοιάζεται μόνον για την βιοτήν κι όχι για την Αιώνιον Ζωή, φοβούμενος τον σωματικόν θάνατον κι αμελών τον πνευματικόν (https://oimos-athina.blogspot.com/2021/05/blog-post_181.html ).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ : το γεννηθέν τέκνον οφείλεις να το μεγαλώσεις, ώστε να επιτελεσθεί το «αὐξάνεσθε». Οποιαδήποτε εκτροπή από την Θεϊκήν εντολήν είναι αντιτιθέμενη στην Δημιουργίαν Του και κολάσιμος και η μάνα κινδυνεύει ως φόνισσα (ομοίως και ο πατέρας).
Ενώ όμως οι υποχρεώσεις των γονέων έναντι των Θείων εντολών τερματίζονται με την ενηλικίωσιν των τέκνων (ασφαλώς εξαιρούνται τέκνα γεννημένα ή με επίκτητον πνευματικήν αναπηρίαν) υπάρχουν άνομες ενέργειες γονέων πέραν της ενηλικιώσεως, με δραματικές επιπτώσεις, τις οποίες όμως θα αναπτύξω σε επόμενον άρθρον.
Ως τότε, μάνα συλλογίσου : ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ή ΦΟΝΙΣΣΑ;