Έχουμε δειλούς πολιτικούς, που υπακούνε στις διαταγές των ξένων αφεντικών τους. Δυστυχώς μεταξύ άλλων έχουμε και αρκετούς δειλούς ιερείς, που για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους, ευλογούν τους ντόπιους και αλλοδαπούς
Είναι βέβαια αστείο να αποκαλούνται “πολίτες” όλα αυτά τα απαίδευτα και ανήθικα άτομα που ψηφίζουν, χωρίς καμια παιδεία, και “εκλέγουν” προδότες και ανθέλληνες, αντίχριστους. Δυστυχώς τα Μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά και δημογραφικά αλλά και ψυχολογικά, τους κατοίκους.
Το φαινόμενο παρέμεινε εξίσου ισχυρό, κατά το διάστημα που κυβερνούσαν οι Σύριζα-Ανέλ, καθώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων, που αφαίρεσαν την ζωή τους, παρέμεινε ο ίδιος.
Βέβαια όλα αυτά δεν θα γινόταν εάν οι Έλληνες είχαν κρατήσει τις παραδοσιακές τους αξίες (Αρχαία Ελληνική γραμματεία-Ορθοδοξία), και δεν είχαν γίνει τόσο μαλθακοί ψυχολογικά με συνέπεια να μην μπορούν να διαχειριστούν τις οικονομικές απώλειες που υπέστησαν λόγω των μνημονίων και κυρίως της μεγάλης καθίζησης του βιοτικού τους επιπέδου. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5 εώς 10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας.”
Βλασφημεί ; “Ράπισον αυτού την όψιν, αγίασον σου την χείρα”, “Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον”. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Και αν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας).
Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του “Πόλεμος κατά τής βλασφημίας”, μας αναφέρει κάποια φοβερά περιστατικά, τά οποία αξίζουν, την προσοχή όλων των Χριστιανών.
Γράφει σχετικά ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος
Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό Πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν. «Πέθανε εδώ καί δυό μέρες. Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια. “ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ”.
Eνδεικτικό περιστατικό περί βλασφημίας, ήταν και αυτό που έγινε, στον επικό πόλεμο του 1940, όπου ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβειά του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικές εξαιρέσεις.
Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων.
Γεννήθηκε στην Aνάληψη Τριχωνίδος, από ευσεβείς γονείς. Ο Πατέρας Χαράλαμπος, επιθυμούσε μία καλύτερη και δίκαιη-Χριστιανική κοινωνία, η οποία θα στηριχθεί μόνον στην διδασκαλία του Χριστού και στις Ελληνικές αξίες. Για αυτό αποφασίζει να γίνει ιεροκήρυκας. Με τα φλογερά κηρύγματα αγγίζει τις ψυχές των πιστών. Έπειτα εισέρχεται στον ιερὸ κλήρο. Ο Αρχιμανδρίτης κατά την διάρκεια, της ιεροσύνης του, διαπίστωσε πολὺ γρήγορα ότι λειτουργεί ένας νεοταξικός-μηχανισμὸς, ποὺ αποσκοπεί, με προπαγάνδες και αντίχριστες αιρέσεις, να διαβρώσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική κοινωνία. Βλέπει ότι οι αιρέσεις αυτὲς είναι καταστροφικές για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση τον έκανε να ιδρύσει την “Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση” (Π.Ο.Ε.), ένα, σωματείο, με πλούσια Χριστιανική και αντινεοταξική δράση. Μεταξύ άλλων τότε ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει και καταγγέλλει τις αιρέσεις και όλα τα νεοταξικά κυκλώματα, που κρύβονται πίσω από αυτές. Ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν Έλληνας, πατριώτης, και όχι απόλεμος ραγιάς, σαν εκείνους που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες. Για αυτό υπηρέτησε και πολέμησε, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Στο μεγάλο αυτό έπος παίρνει μέρος ως υπαξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με αφορμή την θητεία του, και την συμμετοχή του, στο αθάνατο εθνικό έπος, έγραψε το βιβλίο με τίτλο : “Το θαύμα των Ελλήνων του 1940 “. Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό “‘Όχι”. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς).
Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες, που κάνουν κάθε είδους σεξουαλική παρά φύσιν πράξη, που ακολουθούν πιστά την εωσφορική μόδα, και μεταξύ άλλων κάνουν γιόγκα, ανατολικές μαχητικές τέχνες, και ότι άλλο υποδείξουν οι νεοταξίτες, Αυτές οι τραγικές μορφές ζωής, έχουν και την απαίτηση, να ευεργετηθούν από τον Θεό, και να γίνουν “Βυζαντινοί” και να ηγηθούν στην νέα αυτοκρατορία”. Στον επικό πόλεμο του 1940, o Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι θλιβερές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης : “Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρίδας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. “Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πάρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώτες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κοπεί εντελώς. “Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόηθα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.
Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυτόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πετάξε δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κατάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξανά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέτρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά. Τότε κατάλαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άταφο και έφυγαν. Φόβος και τρόμος κατέλαβε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει, και για τους απόλεμους ψευδοπροφήτες. Ούτε η Ορθοδοξία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η γη θα τους δεχτεί.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Είη το κράτος της Βασιλείας σου, σε ευλογημένον, και ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις, και η δόξα.
Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον καθέ άπιστο.
Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.
Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη.
Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.
Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό συναίσθημα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Πριν από την την δημιουργία του σύμπαντος θα μας πει ο μέγας διδάσκαλος, όλα τα πράγματα βρισκόταν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς μέτρο. Όταν όμως άρχισε να δημιουργείται το σύμπαν, τότε κατά πρώτον το πυρ, το ύδωρ, η γη και ο αέρας, βρισκόταν σε ασύμμετρη κατάσταση. Από αυτά τα τέσσερα πήρε ο θεός αρχίζοντας να κάνει το σύμπαν, τους έδωσε σχήμα και αριθμούς τακτοποιώντας άριστα τα πάντα.Τα σώματα αυτά το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αέρας έχουν βάθος το οποίο περιλαμβάνει την επιφάνεια των σωμάτων, η επιφάνεια αυτή για κάθε σώμα συνίσταται από τρίγωνα. Όλα τα τρίγωνα προέρχονται από άλλα δύο τρίγωνα, που το καθένα τους έχει μια γωνία ορθή και δύο οξείες. Το ένα από αυτά τα τρίγωνα από τα δύο του μέρη έχει το ένα μέρος της ορθής γωνίας να περικλείεται υπό ίσων πλευρών. Το ισοσκελές τρίγωνο και το άλλο έχουν άνισα μέρη ορθής γωνίας, περικλειομένης από άνισες πλευρές, του σκαληνού. Αυτή είναι η αρχή του πυρός και των άλλων σωμάτων, τις δε αρχές που είναι ανώτερες από αυτές της γνωρίζει μόνον ο Θεός-δημιουργός και οποίος από τους ανθρώπους είναι φίλος του θεού. Ας πάρουμε θα πει ο μέγας δάσκαλος τα δυο τρίγωνα από τα οποία κατασκευάστηκαν τα σώματα του πυρός και των άλλων στοιχείων από αυτά τα δύο τρίγωνα, το ένα είναι ισοσκελές που είπαμε ήδη,το άλλο όμως έχει πάντοτε το τετράγωνον της μεγαλύτερης του πλευράς τριπλάσιο από το τετράγωνο της μικρότερης του πλευράς.Ξαναρχίζοντας από το πρώτο στοιχείο που είναι και το μικρότερο από τα τέσσερα, θα δούμε ότι το τρίγωνο αυτό έχει την υποτείνουσα διπλάσια κατά μήκος από την μικρότερη πλευρά. Όταν συνδεθούν τα τρίγωνα αυτά ανά δύο και αυτό το πράγμα επαναληφθεί τρεις φορές ώστε να στηρίξουμε τις διαγωνίους και τις μικρές πλευρές εις ένα κοινόν σημείον ως κέντρο, τότε τα εξ αυτά τρίγωνα γίνονται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, μαζί με άλλα τέσσερα τα οποία όταν ενωθούν σε τρεις επίπεδες γωνίες κάνουν μια στερεά γωνία η οποία είναι εφεξής (γωνία που έχει κοινή κορυφή, μια πλευρά κοινή, και τις άλλες δύο πλευρές από το ένα μέρος και το άλλο της κοινής), της αμβλύτερης γωνίας από τις επίπεδες γωνίες. Όταν αυτό το πράγμα γίνει τέσσερις φορές σχηματίζεται το πρώτο είδος του στερεού (πυρ) το οποίο διαχωρίζει ολόκληρη την περιφέρεια μέσα στην οποία βρίσκεται, σε ίσα και όμοια μέρη. Το δεύτερο είδος στερεού γίνεται από τα ίδια τρίγωνα, όταν συνενωθούν οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τεσσάρων επιπέδων. Άμα αυτό το πράγμα επαναληφθεί έξι φορές τελειοποιείται και το δεύτερο σώμα (αέρας).
Το τρίτο σώμα (ύδωρ),γίνεται από εκατόν είκοσι στοιχεία, τα οποία είναι τρίγωνα ενωμένα, από δώδεκα στερεές γωνίες. Κάθε μια γωνία περικλείεται από πέντε επίπεδα ισόπλευρα τρίγωνα. Το ένα είδος των τριγώνων το σκαληνό όταν δημιούργησε τα πρώτα τρία σώματα σταμάτησε και έρχεται ένα νέο άλλο τρίγωνο το ισοσκελές που δημιούργησε το τέταρτο σώμα, με την ένωση ισοσκελών τριγώνων ανά- τέσσερα. Δηλαδή ενώθηκαν οι ορθές αυτές γωνίες των τεσσάρων αυτών τριγώνων, στο κέντρο σχηματίζεται λοιπόν ένα ισόπλευρο τετράγωνο. Όταν ενωθούν έξι τέτοια τετράγωνα κάνουν οκτώ στερεές γωνίες από τις οποίες η κάθε μια αποτελείται από τρεις επίπεδες ορθές. Το σχήμα του νεοσχηματισθέντος αυτού σχήματος είναι κυβικό που έχει έξι επίπεδες τετράγωνες, ισόπλευρες βάσεις. Επειδή όμως είναι δυνατόν να γίνει και μια ακόμη δημιουργία τριγώνων όταν ο Θεός αποφάσισε να κάνει το σύμπαν χρησιμοποίησε τελικά και αυτόν τον συνδύασμό, με το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που αντιπροσωπεύει τον αιθέρα.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεους”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φάνερο ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Πατρίδα- Ελλάδα είναι το πιό ιερό, το πιο πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο, και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους, δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο φιλοσόφο.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς πιστούς του δωδεκαθέου, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία. Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας δίδαξε κάθε τι ωραίο, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών συνηδειτά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα, ο οποίος άλλα δίδαξε και άλλα ζητούσε να κάνουν στην συνέχεια οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος. Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς, ποιο είναι το δικό του παιδί. Με όλα αυτά που αναφέρει, ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών. Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους.
Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων δωδεκαθειστών (Φοίνικες). Για αυτό ο Αριστοκλής πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες, με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό μας, και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση – παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να τα διδάσκει όλα αυτά ξαφνικά και χωρίς σοβαρό λόγο ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του. Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του, οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του. Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους, Πρωταγόρας και Ιππίας η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές). Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα δίδαξε όλα αυτά, με μοναδικό σκοπό να αποδείξει, ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους, από τα “δημοκρατικά” Σημιτικά ιερατεία του Δωδεκαθέου. Την λατρεία του δωδεκαθέου έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Κάδμος. Η πρώτη πόλη η οποία λάτρεψε τους Ολύμπιους Θεούς από την Αίγυπτο, ήταν η αρχαία Θήβα. Η λατρεία των δαιμόνων από την Αίγυπτο, στα αρχαία χρόνια, επιβλήθηκε αρχικά από τα τυραννικά καθεστώτα, ενώ καθιερώθηκε και έγινε κυρίαρχος- ακατάλυτος θεσμός, από την αρχαία “δημοκρατική” Αθήνα. Την Ιουδαϊκή “δημοκρατία”, την επέβαλαν τα σκοτεινά Φοινικικά (Σημιτικά) ιερατεία του δωδεκαθέου, με μοναδικό κίνητρο, την παρεκτροπή των απαίδευτων-εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, τις ηθικές παρεκτροπές, με απώτερο σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική κατάπτωση, και πάνω από όλα να μην αναζητούν την ελευθερία τους.
Τα αρχαία χρόνια, ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, άλλαξαν και έγιναν Εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Κανένα άλλο έθνος, δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο, και αφοσίωση στον άρχοντα του σκότους, πλην των Σημιτών. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στον σατανισμό-παγανισμό από τους Αιγύπτιους, και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. ‘Ένα μέρος των Σημιτών που τελούσε υπό αιχμαλωσία, κατά την έξοδο από την Αίγυτπτο, δεν ακολούθησε τον Μωυσή στο Ισραήλ, αλλά ήρθε στην αρχαία Ελλάδα.
Ανατρέχοντας στους ιερούς αρχαίους Έλληνες στον Εκαταίο τον Μιλήσιο (Στραβων 7, 321), στον Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), στον Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 – 58, Ιστορία, Β Βιβλίο Ευτέρπη), στον Ισοκράτη (Παναθηναικός, Ελένης Εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός), τον Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, απόσπασμα 3), στον ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή (Μενέξενος, 245c-d) , θα διαπιστώσουμε, ότι όλοι οι σοφοί μας αναφέρουν ακριβώς τα ίδια, σχετικά με τους Φοίνικες και τους άλλους αλλοδαπούς, οι οποίοι εισέβαλαν στην Ελλάδα.
Πριν από τον Τρωικό πόλεμο το 1519 π.Χ. Στην Αίγυπτο ξεσπούν ασθένειες. Οι ντόπιοι τις αποδίδουν, στους ασεβείς Εβραίους αλλόφυλους. Οι Εβραίοι για να αποφύγουν τους εξαγριωμένους Αιγύπτιους, εγκαταλείπουν την Αίγυπτο.
Ένα τμήμα του Εβραϊκού λαού, με αρχηγό τον Μωυσή, κατευθύνθηκε δια ξηράς στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι-Δαναοί με πλοία και με αρχηγό τον Δαναό, πήγαν αρχικά στην Ρόδο, και εν συνεχεία στο Άργος της Πελοπονήσου.
Εντούτοις ο βασιλιάς των Αργείων, ο Γελάνωρ, δεν είχε στρατηγικές ικανότητες για να νικήσει τους Δαναούς. Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, οι Αργείοι, προσκάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση, ώστε να γίνει κοινός βασιλιάς, Ελλήνων και Εβραίων, στην πόλη του Άργους.Αυτός ήταν και ο λόγος, που οι κάτοικοι του Άργους, ονομάζονταν Αχαιοί και Δαναοί. Τα ίδια ακριβώς μας αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας, οποίος επέτυχε, να μην υποστεί τις διώξεις, οι οποίες έγιναν εις βάρος των άλλων του Σωκράτη του Αναξαγόρα και άλλων φιλοσόφων.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Η ΤΡΟΙΑ . ΜΙΑ ΙΟΥΔΑΙΟΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ – ΑΡΧΑΙΑ …
Το πραγματικό τέλος της αρχαίας Ελλάδας – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΑΔΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΟΟΔΕ
Δωδεκάθεο: Η Πατρώα Θρησκεία των Αιγυπτίων… Οι 12 “θεοί ..
Η ξένη προέλευση τών αρχαιοελληνικών “θεών” κατά τον …
Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Στην χώρα ετούτη κατοικούμε, χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Για αυτό μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Έχουμε δειλούς πολιτικούς, που υπακούνε στις διαταγές των ξένων αφεντικών τους. Δυστυχώς μεταξύ άλλων έχουμε και αρκετούς δειλούς ιερείς, που για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους, ευλογούν τους ντόπιους και αλλοδαπούς
Είναι βέβαια αστείο να αποκαλούνται “πολίτες” όλα αυτά τα απαίδευτα και ανήθικα άτομα που ψηφίζουν, χωρίς καμια παιδεία, και “εκλέγουν” προδότες και ανθέλληνες, αντίχριστους. Δυστυχώς τα Μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά και δημογραφικά αλλά και ψυχολογικά, τους κατοίκους.
Το φαινόμενο παρέμεινε εξίσου ισχυρό, κατά το διάστημα που κυβερνούσαν οι Σύριζα-Ανέλ, καθώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων, που αφαίρεσαν την ζωή τους, παρέμεινε ο ίδιος.
Βέβαια όλα αυτά δεν θα γινόταν εάν οι Έλληνες είχαν κρατήσει τις παραδοσιακές τους αξίες (Αρχαία Ελληνική γραμματεία-Ορθοδοξία), και δεν είχαν γίνει τόσο μαλθακοί ψυχολογικά με συνέπεια να μην μπορούν να διαχειριστούν τις οικονομικές απώλειες που υπέστησαν λόγω των μνημονίων και κυρίως της μεγάλης καθίζησης του βιοτικού τους επιπέδου. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5 εώς 10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας.”
Βλασφημεί ; “Ράπισον αυτού την όψιν, αγίασον σου την χείρα”, “Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον”. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Και αν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας).
Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του “Πόλεμος κατά τής βλασφημίας”, μας αναφέρει κάποια φοβερά περιστατικά, τά οποία αξίζουν, την προσοχή όλων των Χριστιανών.
Γράφει σχετικά ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος
Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό Πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν. «Πέθανε εδώ καί δυό μέρες. Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια. “ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ”.
Eνδεικτικό περιστατικό περί βλασφημίας, ήταν και αυτό που έγινε, στον επικό πόλεμο του 1940, όπου ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβειά του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικές εξαιρέσεις.
Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων.
Γεννήθηκε στην Aνάληψη Τριχωνίδος, από ευσεβείς γονείς. Ο Πατέρας Χαράλαμπος, επιθυμούσε μία καλύτερη και δίκαιη-Χριστιανική κοινωνία, η οποία θα στηριχθεί μόνον στην διδασκαλία του Χριστού και στις Ελληνικές αξίες. Για αυτό αποφασίζει να γίνει ιεροκήρυκας. Με τα φλογερά κηρύγματα αγγίζει τις ψυχές των πιστών. Έπειτα εισέρχεται στον ιερὸ κλήρο. Ο Αρχιμανδρίτης κατά την διάρκεια, της ιεροσύνης του, διαπίστωσε πολὺ γρήγορα ότι λειτουργεί ένας νεοταξικός-μηχανισμὸς, ποὺ αποσκοπεί, με προπαγάνδες και αντίχριστες αιρέσεις, να διαβρώσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική κοινωνία. Βλέπει ότι οι αιρέσεις αυτὲς είναι καταστροφικές για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση τον έκανε να ιδρύσει την “Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση” (Π.Ο.Ε.), ένα, σωματείο, με πλούσια Χριστιανική και αντινεοταξική δράση. Μεταξύ άλλων τότε ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει και καταγγέλλει τις αιρέσεις και όλα τα νεοταξικά κυκλώματα, που κρύβονται πίσω από αυτές. Ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν Έλληνας, πατριώτης, και όχι απόλεμος ραγιάς, σαν εκείνους που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες. Για αυτό υπηρέτησε και πολέμησε, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Στο μεγάλο αυτό έπος παίρνει μέρος ως υπαξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με αφορμή την θητεία του, και την συμμετοχή του, στο αθάνατο εθνικό έπος, έγραψε το βιβλίο με τίτλο : “Το θαύμα των Ελλήνων του 1940 “. Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό “‘Όχι”. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς).
Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες, που κάνουν κάθε είδους σεξουαλική παρά φύσιν πράξη, που ακολουθούν πιστά την εωσφορική μόδα, και μεταξύ άλλων κάνουν γιόγκα, ανατολικές μαχητικές τέχνες, και ότι άλλο υποδείξουν οι νεοταξίτες, Αυτές οι τραγικές μορφές ζωής, έχουν και την απαίτηση, να ευεργετηθούν από τον Θεό, και να γίνουν “Βυζαντινοί” και να ηγηθούν στην νέα αυτοκρατορία”. Στον επικό πόλεμο του 1940, o Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι θλιβερές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης : “Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρίδας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. “Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πάρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώτες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κοπεί εντελώς. “Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόηθα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.
Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυτόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πετάξε δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κατάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξανά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέτρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά. Τότε κατάλαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άταφο και έφυγαν. Φόβος και τρόμος κατέλαβε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει, και για τους απόλεμους ψευδοπροφήτες. Ούτε η Ορθοδοξία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η γη θα τους δεχτεί.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Είη το κράτος της Βασιλείας σου, σε ευλογημένον, και ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις, και η δόξα.
Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον καθέ άπιστο.
Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.
Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη.
Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.
Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό συναίσθημα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Πριν από την την δημιουργία του σύμπαντος θα μας πει ο μέγας διδάσκαλος, όλα τα πράγματα βρισκόταν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς μέτρο. Όταν όμως άρχισε να δημιουργείται το σύμπαν, τότε κατά πρώτον το πυρ, το ύδωρ, η γη και ο αέρας, βρισκόταν σε ασύμμετρη κατάσταση. Από αυτά τα τέσσερα πήρε ο θεός αρχίζοντας να κάνει το σύμπαν, τους έδωσε σχήμα και αριθμούς τακτοποιώντας άριστα τα πάντα.Τα σώματα αυτά το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αέρας έχουν βάθος το οποίο περιλαμβάνει την επιφάνεια των σωμάτων, η επιφάνεια αυτή για κάθε σώμα συνίσταται από τρίγωνα. Όλα τα τρίγωνα προέρχονται από άλλα δύο τρίγωνα, που το καθένα τους έχει μια γωνία ορθή και δύο οξείες. Το ένα από αυτά τα τρίγωνα από τα δύο του μέρη έχει το ένα μέρος της ορθής γωνίας να περικλείεται υπό ίσων πλευρών. Το ισοσκελές τρίγωνο και το άλλο έχουν άνισα μέρη ορθής γωνίας, περικλειομένης από άνισες πλευρές, του σκαληνού. Αυτή είναι η αρχή του πυρός και των άλλων σωμάτων, τις δε αρχές που είναι ανώτερες από αυτές της γνωρίζει μόνον ο Θεός-δημιουργός και οποίος από τους ανθρώπους είναι φίλος του θεού. Ας πάρουμε θα πει ο μέγας δάσκαλος τα δυο τρίγωνα από τα οποία κατασκευάστηκαν τα σώματα του πυρός και των άλλων στοιχείων από αυτά τα δύο τρίγωνα, το ένα είναι ισοσκελές που είπαμε ήδη,το άλλο όμως έχει πάντοτε το τετράγωνον της μεγαλύτερης του πλευράς τριπλάσιο από το τετράγωνο της μικρότερης του πλευράς.Ξαναρχίζοντας από το πρώτο στοιχείο που είναι και το μικρότερο από τα τέσσερα, θα δούμε ότι το τρίγωνο αυτό έχει την υποτείνουσα διπλάσια κατά μήκος από την μικρότερη πλευρά. Όταν συνδεθούν τα τρίγωνα αυτά ανά δύο και αυτό το πράγμα επαναληφθεί τρεις φορές ώστε να στηρίξουμε τις διαγωνίους και τις μικρές πλευρές εις ένα κοινόν σημείον ως κέντρο, τότε τα εξ αυτά τρίγωνα γίνονται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, μαζί με άλλα τέσσερα τα οποία όταν ενωθούν σε τρεις επίπεδες γωνίες κάνουν μια στερεά γωνία η οποία είναι εφεξής (γωνία που έχει κοινή κορυφή, μια πλευρά κοινή, και τις άλλες δύο πλευρές από το ένα μέρος και το άλλο της κοινής), της αμβλύτερης γωνίας από τις επίπεδες γωνίες. Όταν αυτό το πράγμα γίνει τέσσερις φορές σχηματίζεται το πρώτο είδος του στερεού (πυρ) το οποίο διαχωρίζει ολόκληρη την περιφέρεια μέσα στην οποία βρίσκεται, σε ίσα και όμοια μέρη. Το δεύτερο είδος στερεού γίνεται από τα ίδια τρίγωνα, όταν συνενωθούν οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τεσσάρων επιπέδων. Άμα αυτό το πράγμα επαναληφθεί έξι φορές τελειοποιείται και το δεύτερο σώμα (αέρας).
Το τρίτο σώμα (ύδωρ),γίνεται από εκατόν είκοσι στοιχεία, τα οποία είναι τρίγωνα ενωμένα, από δώδεκα στερεές γωνίες. Κάθε μια γωνία περικλείεται από πέντε επίπεδα ισόπλευρα τρίγωνα. Το ένα είδος των τριγώνων το σκαληνό όταν δημιούργησε τα πρώτα τρία σώματα σταμάτησε και έρχεται ένα νέο άλλο τρίγωνο το ισοσκελές που δημιούργησε το τέταρτο σώμα, με την ένωση ισοσκελών τριγώνων ανά- τέσσερα. Δηλαδή ενώθηκαν οι ορθές αυτές γωνίες των τεσσάρων αυτών τριγώνων, στο κέντρο σχηματίζεται λοιπόν ένα ισόπλευρο τετράγωνο. Όταν ενωθούν έξι τέτοια τετράγωνα κάνουν οκτώ στερεές γωνίες από τις οποίες η κάθε μια αποτελείται από τρεις επίπεδες ορθές. Το σχήμα του νεοσχηματισθέντος αυτού σχήματος είναι κυβικό που έχει έξι επίπεδες τετράγωνες, ισόπλευρες βάσεις. Επειδή όμως είναι δυνατόν να γίνει και μια ακόμη δημιουργία τριγώνων όταν ο Θεός αποφάσισε να κάνει το σύμπαν χρησιμοποίησε τελικά και αυτόν τον συνδύασμό, με το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που αντιπροσωπεύει τον αιθέρα.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεους”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φάνερο ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Πατρίδα- Ελλάδα είναι το πιό ιερό, το πιο πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο, και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους, δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο φιλοσόφο.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς πιστούς του δωδεκαθέου, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία. Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας δίδαξε κάθε τι ωραίο, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών συνηδειτά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα, ο οποίος άλλα δίδαξε και άλλα ζητούσε να κάνουν στην συνέχεια οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος. Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς, ποιο είναι το δικό του παιδί. Με όλα αυτά που αναφέρει, ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών. Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους.
Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων δωδεκαθειστών (Φοίνικες). Για αυτό ο Αριστοκλής πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες, με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό μας, και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση – παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να τα διδάσκει όλα αυτά ξαφνικά και χωρίς σοβαρό λόγο ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του. Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του, οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του. Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους, Πρωταγόρας και Ιππίας η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές). Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα δίδαξε όλα αυτά, με μοναδικό σκοπό να αποδείξει, ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους, από τα “δημοκρατικά” Σημιτικά ιερατεία του Δωδεκαθέου. Την λατρεία του δωδεκαθέου έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Κάδμος. Η πρώτη πόλη η οποία λάτρεψε τους Ολύμπιους Θεούς από την Αίγυπτο, ήταν η αρχαία Θήβα. Η λατρεία των δαιμόνων από την Αίγυπτο, στα αρχαία χρόνια, επιβλήθηκε αρχικά από τα τυραννικά καθεστώτα, ενώ καθιερώθηκε και έγινε κυρίαρχος- ακατάλυτος θεσμός, από την αρχαία “δημοκρατική” Αθήνα. Την Ιουδαϊκή “δημοκρατία”, την επέβαλαν τα σκοτεινά Φοινικικά (Σημιτικά) ιερατεία του δωδεκαθέου, με μοναδικό κίνητρο, την παρεκτροπή των απαίδευτων-εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, τις ηθικές παρεκτροπές, με απώτερο σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική κατάπτωση, και πάνω από όλα να μην αναζητούν την ελευθερία τους.
Τα αρχαία χρόνια, ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, άλλαξαν και έγιναν Εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Κανένα άλλο έθνος, δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο, και αφοσίωση στον άρχοντα του σκότους, πλην των Σημιτών. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στον σατανισμό-παγανισμό από τους Αιγύπτιους, και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. ‘Ένα μέρος των Σημιτών που τελούσε υπό αιχμαλωσία, κατά την έξοδο από την Αίγυτπτο, δεν ακολούθησε τον Μωυσή στο Ισραήλ, αλλά ήρθε στην αρχαία Ελλάδα.
Ανατρέχοντας στους ιερούς αρχαίους Έλληνες στον Εκαταίο τον Μιλήσιο (Στραβων 7, 321), στον Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), στον Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 – 58, Ιστορία, Β Βιβλίο Ευτέρπη), στον Ισοκράτη (Παναθηναικός, Ελένης Εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός), τον Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, απόσπασμα 3), στον ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή (Μενέξενος, 245c-d) , θα διαπιστώσουμε, ότι όλοι οι σοφοί μας αναφέρουν ακριβώς τα ίδια, σχετικά με τους Φοίνικες και τους άλλους αλλοδαπούς, οι οποίοι εισέβαλαν στην Ελλάδα.
Πριν από τον Τρωικό πόλεμο το 1519 π.Χ. Στην Αίγυπτο ξεσπούν ασθένειες. Οι ντόπιοι τις αποδίδουν, στους ασεβείς Εβραίους αλλόφυλους. Οι Εβραίοι για να αποφύγουν τους εξαγριωμένους Αιγύπτιους, εγκαταλείπουν την Αίγυπτο.
Ένα τμήμα του Εβραϊκού λαού, με αρχηγό τον Μωυσή, κατευθύνθηκε δια ξηράς στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι-Δαναοί με πλοία και με αρχηγό τον Δαναό, πήγαν αρχικά στην Ρόδο, και εν συνεχεία στο Άργος της Πελοπονήσου.
Εντούτοις ο βασιλιάς των Αργείων, ο Γελάνωρ, δεν είχε στρατηγικές ικανότητες για να νικήσει τους Δαναούς. Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, οι Αργείοι, προσκάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση, ώστε να γίνει κοινός βασιλιάς, Ελλήνων και Εβραίων, στην πόλη του Άργους.Αυτός ήταν και ο λόγος, που οι κάτοικοι του Άργους, ονομάζονταν Αχαιοί και Δαναοί. Τα ίδια ακριβώς μας αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας, οποίος επέτυχε, να μην υποστεί τις διώξεις, οι οποίες έγιναν εις βάρος των άλλων του Σωκράτη του Αναξαγόρα και άλλων φιλοσόφων.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Η ΤΡΟΙΑ . ΜΙΑ ΙΟΥΔΑΙΟΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ – ΑΡΧΑΙΑ …
Το πραγματικό τέλος της αρχαίας Ελλάδας – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΑΔΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΟΟΔΕ
Δωδεκάθεο: Η Πατρώα Θρησκεία των Αιγυπτίων… Οι 12 “θεοί ..
Η ξένη προέλευση τών αρχαιοελληνικών “θεών” κατά τον …
Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Στην χώρα ετούτη κατοικούμε, χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Για αυτό μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Έχουμε δειλούς πολιτικούς, που υπακούνε στις διαταγές των ξένων αφεντικών τους. Δυστυχώς μεταξύ άλλων έχουμε και αρκετούς δειλούς ιερείς, που για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους, ευλογούν τους ντόπιους και αλλοδαπούς
Είναι βέβαια αστείο να αποκαλούνται “πολίτες” όλα αυτά τα απαίδευτα και ανήθικα άτομα που ψηφίζουν, χωρίς καμια παιδεία, και “εκλέγουν” προδότες και ανθέλληνες, αντίχριστους. Δυστυχώς τα Μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά και δημογραφικά αλλά και ψυχολογικά, τους κατοίκους.
Το φαινόμενο παρέμεινε εξίσου ισχυρό, κατά το διάστημα που κυβερνούσαν οι Σύριζα-Ανέλ, καθώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων, που αφαίρεσαν την ζωή τους, παρέμεινε ο ίδιος.
Βέβαια όλα αυτά δεν θα γινόταν εάν οι Έλληνες είχαν κρατήσει τις παραδοσιακές τους αξίες (Αρχαία Ελληνική γραμματεία-Ορθοδοξία), και δεν είχαν γίνει τόσο μαλθακοί ψυχολογικά με συνέπεια να μην μπορούν να διαχειριστούν τις οικονομικές απώλειες που υπέστησαν λόγω των μνημονίων και κυρίως της μεγάλης καθίζησης του βιοτικού τους επιπέδου. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5 εώς 10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας.”
Βλασφημεί ; “Ράπισον αυτού την όψιν, αγίασον σου την χείρα”, “Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον”. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Και αν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας).
Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του “Πόλεμος κατά τής βλασφημίας”, μας αναφέρει κάποια φοβερά περιστατικά, τά οποία αξίζουν, την προσοχή όλων των Χριστιανών.
Γράφει σχετικά ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος
Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό Πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν. «Πέθανε εδώ καί δυό μέρες. Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια. “ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ”.
Eνδεικτικό περιστατικό περί βλασφημίας, ήταν και αυτό που έγινε, στον επικό πόλεμο του 1940, όπου ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβειά του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικές εξαιρέσεις.
Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων.
Γεννήθηκε στην Aνάληψη Τριχωνίδος, από ευσεβείς γονείς. Ο Πατέρας Χαράλαμπος, επιθυμούσε μία καλύτερη και δίκαιη-Χριστιανική κοινωνία, η οποία θα στηριχθεί μόνον στην διδασκαλία του Χριστού και στις Ελληνικές αξίες. Για αυτό αποφασίζει να γίνει ιεροκήρυκας. Με τα φλογερά κηρύγματα αγγίζει τις ψυχές των πιστών. Έπειτα εισέρχεται στον ιερὸ κλήρο. Ο Αρχιμανδρίτης κατά την διάρκεια, της ιεροσύνης του, διαπίστωσε πολὺ γρήγορα ότι λειτουργεί ένας νεοταξικός-μηχανισμὸς, ποὺ αποσκοπεί, με προπαγάνδες και αντίχριστες αιρέσεις, να διαβρώσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική κοινωνία. Βλέπει ότι οι αιρέσεις αυτὲς είναι καταστροφικές για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση τον έκανε να ιδρύσει την “Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση” (Π.Ο.Ε.), ένα, σωματείο, με πλούσια Χριστιανική και αντινεοταξική δράση. Μεταξύ άλλων τότε ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει και καταγγέλλει τις αιρέσεις και όλα τα νεοταξικά κυκλώματα, που κρύβονται πίσω από αυτές. Ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν Έλληνας, πατριώτης, και όχι απόλεμος ραγιάς, σαν εκείνους που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες. Για αυτό υπηρέτησε και πολέμησε, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Στο μεγάλο αυτό έπος παίρνει μέρος ως υπαξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με αφορμή την θητεία του, και την συμμετοχή του, στο αθάνατο εθνικό έπος, έγραψε το βιβλίο με τίτλο : “Το θαύμα των Ελλήνων του 1940 “. Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό “‘Όχι”. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς).
Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες, που κάνουν κάθε είδους σεξουαλική παρά φύσιν πράξη, που ακολουθούν πιστά την εωσφορική μόδα, και μεταξύ άλλων κάνουν γιόγκα, ανατολικές μαχητικές τέχνες, και ότι άλλο υποδείξουν οι νεοταξίτες, Αυτές οι τραγικές μορφές ζωής, έχουν και την απαίτηση, να ευεργετηθούν από τον Θεό, και να γίνουν “Βυζαντινοί” και να ηγηθούν στην νέα αυτοκρατορία”. Στον επικό πόλεμο του 1940, o Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι θλιβερές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης : “Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρίδας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. “Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πάρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώτες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κοπεί εντελώς. “Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόηθα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.
Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυτόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πετάξε δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κατάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξανά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέτρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά. Τότε κατάλαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άταφο και έφυγαν. Φόβος και τρόμος κατέλαβε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει, και για τους απόλεμους ψευδοπροφήτες. Ούτε η Ορθοδοξία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η γη θα τους δεχτεί.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Είη το κράτος της Βασιλείας σου, σε ευλογημένον, και ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις, και η δόξα.
Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον καθέ άπιστο.
Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.
Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη.
Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.
Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό συναίσθημα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Πριν από την την δημιουργία του σύμπαντος θα μας πει ο μέγας διδάσκαλος, όλα τα πράγματα βρισκόταν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς μέτρο. Όταν όμως άρχισε να δημιουργείται το σύμπαν, τότε κατά πρώτον το πυρ, το ύδωρ, η γη και ο αέρας, βρισκόταν σε ασύμμετρη κατάσταση. Από αυτά τα τέσσερα πήρε ο θεός αρχίζοντας να κάνει το σύμπαν, τους έδωσε σχήμα και αριθμούς τακτοποιώντας άριστα τα πάντα.Τα σώματα αυτά το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αέρας έχουν βάθος το οποίο περιλαμβάνει την επιφάνεια των σωμάτων, η επιφάνεια αυτή για κάθε σώμα συνίσταται από τρίγωνα. Όλα τα τρίγωνα προέρχονται από άλλα δύο τρίγωνα, που το καθένα τους έχει μια γωνία ορθή και δύο οξείες. Το ένα από αυτά τα τρίγωνα από τα δύο του μέρη έχει το ένα μέρος της ορθής γωνίας να περικλείεται υπό ίσων πλευρών. Το ισοσκελές τρίγωνο και το άλλο έχουν άνισα μέρη ορθής γωνίας, περικλειομένης από άνισες πλευρές, του σκαληνού. Αυτή είναι η αρχή του πυρός και των άλλων σωμάτων, τις δε αρχές που είναι ανώτερες από αυτές της γνωρίζει μόνον ο Θεός-δημιουργός και οποίος από τους ανθρώπους είναι φίλος του θεού. Ας πάρουμε θα πει ο μέγας δάσκαλος τα δυο τρίγωνα από τα οποία κατασκευάστηκαν τα σώματα του πυρός και των άλλων στοιχείων από αυτά τα δύο τρίγωνα, το ένα είναι ισοσκελές που είπαμε ήδη,το άλλο όμως έχει πάντοτε το τετράγωνον της μεγαλύτερης του πλευράς τριπλάσιο από το τετράγωνο της μικρότερης του πλευράς.Ξαναρχίζοντας από το πρώτο στοιχείο που είναι και το μικρότερο από τα τέσσερα, θα δούμε ότι το τρίγωνο αυτό έχει την υποτείνουσα διπλάσια κατά μήκος από την μικρότερη πλευρά. Όταν συνδεθούν τα τρίγωνα αυτά ανά δύο και αυτό το πράγμα επαναληφθεί τρεις φορές ώστε να στηρίξουμε τις διαγωνίους και τις μικρές πλευρές εις ένα κοινόν σημείον ως κέντρο, τότε τα εξ αυτά τρίγωνα γίνονται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, μαζί με άλλα τέσσερα τα οποία όταν ενωθούν σε τρεις επίπεδες γωνίες κάνουν μια στερεά γωνία η οποία είναι εφεξής (γωνία που έχει κοινή κορυφή, μια πλευρά κοινή, και τις άλλες δύο πλευρές από το ένα μέρος και το άλλο της κοινής), της αμβλύτερης γωνίας από τις επίπεδες γωνίες. Όταν αυτό το πράγμα γίνει τέσσερις φορές σχηματίζεται το πρώτο είδος του στερεού (πυρ) το οποίο διαχωρίζει ολόκληρη την περιφέρεια μέσα στην οποία βρίσκεται, σε ίσα και όμοια μέρη. Το δεύτερο είδος στερεού γίνεται από τα ίδια τρίγωνα, όταν συνενωθούν οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τεσσάρων επιπέδων. Άμα αυτό το πράγμα επαναληφθεί έξι φορές τελειοποιείται και το δεύτερο σώμα (αέρας).
Το τρίτο σώμα (ύδωρ),γίνεται από εκατόν είκοσι στοιχεία, τα οποία είναι τρίγωνα ενωμένα, από δώδεκα στερεές γωνίες. Κάθε μια γωνία περικλείεται από πέντε επίπεδα ισόπλευρα τρίγωνα. Το ένα είδος των τριγώνων το σκαληνό όταν δημιούργησε τα πρώτα τρία σώματα σταμάτησε και έρχεται ένα νέο άλλο τρίγωνο το ισοσκελές που δημιούργησε το τέταρτο σώμα, με την ένωση ισοσκελών τριγώνων ανά- τέσσερα. Δηλαδή ενώθηκαν οι ορθές αυτές γωνίες των τεσσάρων αυτών τριγώνων, στο κέντρο σχηματίζεται λοιπόν ένα ισόπλευρο τετράγωνο. Όταν ενωθούν έξι τέτοια τετράγωνα κάνουν οκτώ στερεές γωνίες από τις οποίες η κάθε μια αποτελείται από τρεις επίπεδες ορθές. Το σχήμα του νεοσχηματισθέντος αυτού σχήματος είναι κυβικό που έχει έξι επίπεδες τετράγωνες, ισόπλευρες βάσεις. Επειδή όμως είναι δυνατόν να γίνει και μια ακόμη δημιουργία τριγώνων όταν ο Θεός αποφάσισε να κάνει το σύμπαν χρησιμοποίησε τελικά και αυτόν τον συνδύασμό, με το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που αντιπροσωπεύει τον αιθέρα.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεους”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φάνερο ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Πατρίδα- Ελλάδα είναι το πιό ιερό, το πιο πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο, και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους, δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο φιλοσόφο.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς πιστούς του δωδεκαθέου, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία. Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας δίδαξε κάθε τι ωραίο, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών συνηδειτά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα, ο οποίος άλλα δίδαξε και άλλα ζητούσε να κάνουν στην συνέχεια οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος. Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς, ποιο είναι το δικό του παιδί. Με όλα αυτά που αναφέρει, ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών. Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους.
Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων δωδεκαθειστών (Φοίνικες). Για αυτό ο Αριστοκλής πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες, με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό μας, και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση – παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να τα διδάσκει όλα αυτά ξαφνικά και χωρίς σοβαρό λόγο ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του. Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του, οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του. Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους, Πρωταγόρας και Ιππίας η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές). Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα δίδαξε όλα αυτά, με μοναδικό σκοπό να αποδείξει, ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους, από τα “δημοκρατικά” Σημιτικά ιερατεία του Δωδεκαθέου. Την λατρεία του δωδεκαθέου έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Κάδμος. Η πρώτη πόλη η οποία λάτρεψε τους Ολύμπιους Θεούς από την Αίγυπτο, ήταν η αρχαία Θήβα. Η λατρεία των δαιμόνων από την Αίγυπτο, στα αρχαία χρόνια, επιβλήθηκε αρχικά από τα τυραννικά καθεστώτα, ενώ καθιερώθηκε και έγινε κυρίαρχος- ακατάλυτος θεσμός, από την αρχαία “δημοκρατική” Αθήνα. Την Ιουδαϊκή “δημοκρατία”, την επέβαλαν τα σκοτεινά Φοινικικά (Σημιτικά) ιερατεία του δωδεκαθέου, με μοναδικό κίνητρο, την παρεκτροπή των απαίδευτων-εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, τις ηθικές παρεκτροπές, με απώτερο σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική κατάπτωση, και πάνω από όλα να μην αναζητούν την ελευθερία τους.
Τα αρχαία χρόνια, ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, άλλαξαν και έγιναν Εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Κανένα άλλο έθνος, δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο, και αφοσίωση στον άρχοντα του σκότους, πλην των Σημιτών. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στον σατανισμό-παγανισμό από τους Αιγύπτιους, και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. ‘Ένα μέρος των Σημιτών που τελούσε υπό αιχμαλωσία, κατά την έξοδο από την Αίγυτπτο, δεν ακολούθησε τον Μωυσή στο Ισραήλ, αλλά ήρθε στην αρχαία Ελλάδα.
Ανατρέχοντας στους ιερούς αρχαίους Έλληνες στον Εκαταίο τον Μιλήσιο (Στραβων 7, 321), στον Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), στον Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 – 58, Ιστορία, Β Βιβλίο Ευτέρπη), στον Ισοκράτη (Παναθηναικός, Ελένης Εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός), τον Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, απόσπασμα 3), στον ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή (Μενέξενος, 245c-d) , θα διαπιστώσουμε, ότι όλοι οι σοφοί μας αναφέρουν ακριβώς τα ίδια, σχετικά με τους Φοίνικες και τους άλλους αλλοδαπούς, οι οποίοι εισέβαλαν στην Ελλάδα.
Πριν από τον Τρωικό πόλεμο το 1519 π.Χ. Στην Αίγυπτο ξεσπούν ασθένειες. Οι ντόπιοι τις αποδίδουν, στους ασεβείς Εβραίους αλλόφυλους. Οι Εβραίοι για να αποφύγουν τους εξαγριωμένους Αιγύπτιους, εγκαταλείπουν την Αίγυπτο.
Ένα τμήμα του Εβραϊκού λαού, με αρχηγό τον Μωυσή, κατευθύνθηκε δια ξηράς στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι-Δαναοί με πλοία και με αρχηγό τον Δαναό, πήγαν αρχικά στην Ρόδο, και εν συνεχεία στο Άργος της Πελοπονήσου.
Εντούτοις ο βασιλιάς των Αργείων, ο Γελάνωρ, δεν είχε στρατηγικές ικανότητες για να νικήσει τους Δαναούς. Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, οι Αργείοι, προσκάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση, ώστε να γίνει κοινός βασιλιάς, Ελλήνων και Εβραίων, στην πόλη του Άργους.Αυτός ήταν και ο λόγος, που οι κάτοικοι του Άργους, ονομάζονταν Αχαιοί και Δαναοί. Τα ίδια ακριβώς μας αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας, οποίος επέτυχε, να μην υποστεί τις διώξεις, οι οποίες έγιναν εις βάρος των άλλων του Σωκράτη του Αναξαγόρα και άλλων φιλοσόφων.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Η ΤΡΟΙΑ . ΜΙΑ ΙΟΥΔΑΙΟΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ – ΑΡΧΑΙΑ …
Το πραγματικό τέλος της αρχαίας Ελλάδας – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΑΔΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΟΟΔΕ
Δωδεκάθεο: Η Πατρώα Θρησκεία των Αιγυπτίων… Οι 12 “θεοί ..
Η ξένη προέλευση τών αρχαιοελληνικών “θεών” κατά τον …
Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Στην χώρα ετούτη κατοικούμε, χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Για αυτό μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Έχουμε δειλούς πολιτικούς, που υπακούνε στις διαταγές των ξένων αφεντικών τους. Δυστυχώς μεταξύ άλλων έχουμε και αρκετούς δειλούς ιερείς, που για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους, ευλογούν τους ντόπιους και αλλοδαπούς
Είναι βέβαια αστείο να αποκαλούνται “πολίτες” όλα αυτά τα απαίδευτα και ανήθικα άτομα που ψηφίζουν, χωρίς καμια παιδεία, και “εκλέγουν” προδότες και ανθέλληνες, αντίχριστους. Δυστυχώς τα Μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά και δημογραφικά αλλά και ψυχολογικά, τους κατοίκους.
Το φαινόμενο παρέμεινε εξίσου ισχυρό, κατά το διάστημα που κυβερνούσαν οι Σύριζα-Ανέλ, καθώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων, που αφαίρεσαν την ζωή τους, παρέμεινε ο ίδιος.
Βέβαια όλα αυτά δεν θα γινόταν εάν οι Έλληνες είχαν κρατήσει τις παραδοσιακές τους αξίες (Αρχαία Ελληνική γραμματεία-Ορθοδοξία), και δεν είχαν γίνει τόσο μαλθακοί ψυχολογικά με συνέπεια να μην μπορούν να διαχειριστούν τις οικονομικές απώλειες που υπέστησαν λόγω των μνημονίων και κυρίως της μεγάλης καθίζησης του βιοτικού τους επιπέδου. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5 εώς 10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας.”
Βλασφημεί ; “Ράπισον αυτού την όψιν, αγίασον σου την χείρα”, “Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον”. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Και αν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας).
Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του “Πόλεμος κατά τής βλασφημίας”, μας αναφέρει κάποια φοβερά περιστατικά, τά οποία αξίζουν, την προσοχή όλων των Χριστιανών.
Γράφει σχετικά ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος
Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό Πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν. «Πέθανε εδώ καί δυό μέρες. Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια. “ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ”.
Eνδεικτικό περιστατικό περί βλασφημίας, ήταν και αυτό που έγινε, στον επικό πόλεμο του 1940, όπου ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβειά του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικές εξαιρέσεις.
Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων.
Γεννήθηκε στην Aνάληψη Τριχωνίδος, από ευσεβείς γονείς. Ο Πατέρας Χαράλαμπος, επιθυμούσε μία καλύτερη και δίκαιη-Χριστιανική κοινωνία, η οποία θα στηριχθεί μόνον στην διδασκαλία του Χριστού και στις Ελληνικές αξίες. Για αυτό αποφασίζει να γίνει ιεροκήρυκας. Με τα φλογερά κηρύγματα αγγίζει τις ψυχές των πιστών. Έπειτα εισέρχεται στον ιερὸ κλήρο. Ο Αρχιμανδρίτης κατά την διάρκεια, της ιεροσύνης του, διαπίστωσε πολὺ γρήγορα ότι λειτουργεί ένας νεοταξικός-μηχανισμὸς, ποὺ αποσκοπεί, με προπαγάνδες και αντίχριστες αιρέσεις, να διαβρώσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική κοινωνία. Βλέπει ότι οι αιρέσεις αυτὲς είναι καταστροφικές για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση τον έκανε να ιδρύσει την “Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση” (Π.Ο.Ε.), ένα, σωματείο, με πλούσια Χριστιανική και αντινεοταξική δράση. Μεταξύ άλλων τότε ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει και καταγγέλλει τις αιρέσεις και όλα τα νεοταξικά κυκλώματα, που κρύβονται πίσω από αυτές. Ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν Έλληνας, πατριώτης, και όχι απόλεμος ραγιάς, σαν εκείνους που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες. Για αυτό υπηρέτησε και πολέμησε, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Στο μεγάλο αυτό έπος παίρνει μέρος ως υπαξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με αφορμή την θητεία του, και την συμμετοχή του, στο αθάνατο εθνικό έπος, έγραψε το βιβλίο με τίτλο : “Το θαύμα των Ελλήνων του 1940 “. Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό “‘Όχι”. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς).
Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες, που κάνουν κάθε είδους σεξουαλική παρά φύσιν πράξη, που ακολουθούν πιστά την εωσφορική μόδα, και μεταξύ άλλων κάνουν γιόγκα, ανατολικές μαχητικές τέχνες, και ότι άλλο υποδείξουν οι νεοταξίτες, Αυτές οι τραγικές μορφές ζωής, έχουν και την απαίτηση, να ευεργετηθούν από τον Θεό, και να γίνουν “Βυζαντινοί” και να ηγηθούν στην νέα αυτοκρατορία”. Στον επικό πόλεμο του 1940, o Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι θλιβερές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπηρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης : “Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρίδας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. “Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πάρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώτες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κοπεί εντελώς. “Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόηθα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.
Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυτόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πετάξε δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κατάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξανά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέτρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά. Τότε κατάλαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άταφο και έφυγαν. Φόβος και τρόμος κατέλαβε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει, και για τους απόλεμους ψευδοπροφήτες. Ούτε η Ορθοδοξία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η γη θα τους δεχτεί.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Είη το κράτος της Βασιλείας σου, σε ευλογημένον, και ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις, και η δόξα.
Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον καθέ άπιστο.
Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.
Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη.
Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό.
Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό συναίσθημα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”.
Πριν από την την δημιουργία του σύμπαντος θα μας πει ο μέγας διδάσκαλος, όλα τα πράγματα βρισκόταν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς μέτρο. Όταν όμως άρχισε να δημιουργείται το σύμπαν, τότε κατά πρώτον το πυρ, το ύδωρ, η γη και ο αέρας, βρισκόταν σε ασύμμετρη κατάσταση. Από αυτά τα τέσσερα πήρε ο θεός αρχίζοντας να κάνει το σύμπαν, τους έδωσε σχήμα και αριθμούς τακτοποιώντας άριστα τα πάντα.Τα σώματα αυτά το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αέρας έχουν βάθος το οποίο περιλαμβάνει την επιφάνεια των σωμάτων, η επιφάνεια αυτή για κάθε σώμα συνίσταται από τρίγωνα. Όλα τα τρίγωνα προέρχονται από άλλα δύο τρίγωνα, που το καθένα τους έχει μια γωνία ορθή και δύο οξείες. Το ένα από αυτά τα τρίγωνα από τα δύο του μέρη έχει το ένα μέρος της ορθής γωνίας να περικλείεται υπό ίσων πλευρών. Το ισοσκελές τρίγωνο και το άλλο έχουν άνισα μέρη ορθής γωνίας, περικλειομένης από άνισες πλευρές, του σκαληνού. Αυτή είναι η αρχή του πυρός και των άλλων σωμάτων, τις δε αρχές που είναι ανώτερες από αυτές της γνωρίζει μόνον ο Θεός-δημιουργός και οποίος από τους ανθρώπους είναι φίλος του θεού. Ας πάρουμε θα πει ο μέγας δάσκαλος τα δυο τρίγωνα από τα οποία κατασκευάστηκαν τα σώματα του πυρός και των άλλων στοιχείων από αυτά τα δύο τρίγωνα, το ένα είναι ισοσκελές που είπαμε ήδη,το άλλο όμως έχει πάντοτε το τετράγωνον της μεγαλύτερης του πλευράς τριπλάσιο από το τετράγωνο της μικρότερης του πλευράς.Ξαναρχίζοντας από το πρώτο στοιχείο που είναι και το μικρότερο από τα τέσσερα, θα δούμε ότι το τρίγωνο αυτό έχει την υποτείνουσα διπλάσια κατά μήκος από την μικρότερη πλευρά. Όταν συνδεθούν τα τρίγωνα αυτά ανά δύο και αυτό το πράγμα επαναληφθεί τρεις φορές ώστε να στηρίξουμε τις διαγωνίους και τις μικρές πλευρές εις ένα κοινόν σημείον ως κέντρο, τότε τα εξ αυτά τρίγωνα γίνονται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, μαζί με άλλα τέσσερα τα οποία όταν ενωθούν σε τρεις επίπεδες γωνίες κάνουν μια στερεά γωνία η οποία είναι εφεξής (γωνία που έχει κοινή κορυφή, μια πλευρά κοινή, και τις άλλες δύο πλευρές από το ένα μέρος και το άλλο της κοινής), της αμβλύτερης γωνίας από τις επίπεδες γωνίες. Όταν αυτό το πράγμα γίνει τέσσερις φορές σχηματίζεται το πρώτο είδος του στερεού (πυρ) το οποίο διαχωρίζει ολόκληρη την περιφέρεια μέσα στην οποία βρίσκεται, σε ίσα και όμοια μέρη. Το δεύτερο είδος στερεού γίνεται από τα ίδια τρίγωνα, όταν συνενωθούν οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τεσσάρων επιπέδων. Άμα αυτό το πράγμα επαναληφθεί έξι φορές τελειοποιείται και το δεύτερο σώμα (αέρας).
Το τρίτο σώμα (ύδωρ),γίνεται από εκατόν είκοσι στοιχεία, τα οποία είναι τρίγωνα ενωμένα, από δώδεκα στερεές γωνίες. Κάθε μια γωνία περικλείεται από πέντε επίπεδα ισόπλευρα τρίγωνα. Το ένα είδος των τριγώνων το σκαληνό όταν δημιούργησε τα πρώτα τρία σώματα σταμάτησε και έρχεται ένα νέο άλλο τρίγωνο το ισοσκελές που δημιούργησε το τέταρτο σώμα, με την ένωση ισοσκελών τριγώνων ανά- τέσσερα. Δηλαδή ενώθηκαν οι ορθές αυτές γωνίες των τεσσάρων αυτών τριγώνων, στο κέντρο σχηματίζεται λοιπόν ένα ισόπλευρο τετράγωνο. Όταν ενωθούν έξι τέτοια τετράγωνα κάνουν οκτώ στερεές γωνίες από τις οποίες η κάθε μια αποτελείται από τρεις επίπεδες ορθές. Το σχήμα του νεοσχηματισθέντος αυτού σχήματος είναι κυβικό που έχει έξι επίπεδες τετράγωνες, ισόπλευρες βάσεις. Επειδή όμως είναι δυνατόν να γίνει και μια ακόμη δημιουργία τριγώνων όταν ο Θεός αποφάσισε να κάνει το σύμπαν χρησιμοποίησε τελικά και αυτόν τον συνδύασμό, με το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που αντιπροσωπεύει τον αιθέρα.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεους”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φάνερο ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
O κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών μας δίδαξε το πρώτο Ελληνικό-εθνικιστικό αξίωμα. Ο Αριστοκλής δίδαξε τα πάντα για να επιβιώσει το έθνος. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πάει ενάντια στις ηθικές-φιλοσοφικές του αρχές, με μοναδικό σκοπό την εθνική μας επιβίωση. Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία το έκανε αυτό κάποιος άλλος Έλληνας φιλόσοφος, σοφιστής, ρήτορας, ιστορικός, ποιητής, γιά να προστατέψει την πατρίδα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Πατρίδα- Ελλάδα είναι το πιό ιερό, το πιο πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο, και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους, δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο φιλοσόφο.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς πιστούς του δωδεκαθέου, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία. Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας δίδαξε κάθε τι ωραίο, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών συνηδειτά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα, ο οποίος άλλα δίδαξε και άλλα ζητούσε να κάνουν στην συνέχεια οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος. Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς, ποιο είναι το δικό του παιδί. Με όλα αυτά που αναφέρει, ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών. Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους.
Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων δωδεκαθειστών (Φοίνικες). Για αυτό ο Αριστοκλής πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες, με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό μας, και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση – παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να τα διδάσκει όλα αυτά ξαφνικά και χωρίς σοβαρό λόγο ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του. Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του, οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του. Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους, Πρωταγόρας και Ιππίας η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές). Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα δίδαξε όλα αυτά, με μοναδικό σκοπό να αποδείξει, ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους, από τα “δημοκρατικά” Σημιτικά ιερατεία του Δωδεκαθέου. Την λατρεία του δωδεκαθέου έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Κάδμος. Η πρώτη πόλη η οποία λάτρεψε τους Ολύμπιους Θεούς από την Αίγυπτο, ήταν η αρχαία Θήβα. Η λατρεία των δαιμόνων από την Αίγυπτο, στα αρχαία χρόνια, επιβλήθηκε αρχικά από τα τυραννικά καθεστώτα, ενώ καθιερώθηκε και έγινε κυρίαρχος- ακατάλυτος θεσμός, από την αρχαία “δημοκρατική” Αθήνα. Την Ιουδαϊκή “δημοκρατία”, την επέβαλαν τα σκοτεινά Φοινικικά (Σημιτικά) ιερατεία του δωδεκαθέου, με μοναδικό κίνητρο, την παρεκτροπή των απαίδευτων-εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, τις ηθικές παρεκτροπές, με απώτερο σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική κατάπτωση, και πάνω από όλα να μην αναζητούν την ελευθερία τους.
Τα αρχαία χρόνια, ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, άλλαξαν και έγιναν Εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Κανένα άλλο έθνος, δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο, και αφοσίωση στον άρχοντα του σκότους, πλην των Σημιτών. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στον σατανισμό-παγανισμό από τους Αιγύπτιους, και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. ‘Ένα μέρος των Σημιτών που τελούσε υπό αιχμαλωσία, κατά την έξοδο από την Αίγυτπτο, δεν ακολούθησε τον Μωυσή στο Ισραήλ, αλλά ήρθε στην αρχαία Ελλάδα.
Ανατρέχοντας στους ιερούς αρχαίους Έλληνες στον Εκαταίο τον Μιλήσιο (Στραβων 7, 321), στον Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), στον Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 – 58, Ιστορία, Β Βιβλίο Ευτέρπη), στον Ισοκράτη (Παναθηναικός, Ελένης Εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός), τον Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, απόσπασμα 3), στον ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή (Μενέξενος, 245c-d) , θα διαπιστώσουμε, ότι όλοι οι σοφοί μας αναφέρουν ακριβώς τα ίδια, σχετικά με τους Φοίνικες και τους άλλους αλλοδαπούς, οι οποίοι εισέβαλαν στην Ελλάδα.
Πριν από τον Τρωικό πόλεμο το 1519 π.Χ. Στην Αίγυπτο ξεσπούν ασθένειες. Οι ντόπιοι τις αποδίδουν, στους ασεβείς Εβραίους αλλόφυλους. Οι Εβραίοι για να αποφύγουν τους εξαγριωμένους Αιγύπτιους, εγκαταλείπουν την Αίγυπτο.
Ένα τμήμα του Εβραϊκού λαού, με αρχηγό τον Μωυσή, κατευθύνθηκε δια ξηράς στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι-Δαναοί με πλοία και με αρχηγό τον Δαναό, πήγαν αρχικά στην Ρόδο, και εν συνεχεία στο Άργος της Πελοπονήσου.
Εντούτοις ο βασιλιάς των Αργείων, ο Γελάνωρ, δεν είχε στρατηγικές ικανότητες για να νικήσει τους Δαναούς. Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, οι Αργείοι, προσκάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση, ώστε να γίνει κοινός βασιλιάς, Ελλήνων και Εβραίων, στην πόλη του Άργους.Αυτός ήταν και ο λόγος, που οι κάτοικοι του Άργους, ονομάζονταν Αχαιοί και Δαναοί. Τα ίδια ακριβώς μας αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας, οποίος επέτυχε, να μην υποστεί τις διώξεις, οι οποίες έγιναν εις βάρος των άλλων του Σωκράτη του Αναξαγόρα και άλλων φιλοσόφων.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Η ΤΡΟΙΑ . ΜΙΑ ΙΟΥΔΑΙΟΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ – ΑΡΧΑΙΑ …
Το πραγματικό τέλος της αρχαίας Ελλάδας – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΑΔΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΟΟΔΕ
Δωδεκάθεο: Η Πατρώα Θρησκεία των Αιγυπτίων… Οι 12 “θεοί ..
Η ξένη προέλευση τών αρχαιοελληνικών “θεών” κατά τον …
Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Στην χώρα ετούτη κατοικούμε, χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Για αυτό μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα.