1. Η ουσία του παρόντος σημειώματος είναι ότι η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου εφαρμόζεται στον άνθρωπο μετά την πτώση του Αδάμ και για το λόγο αυτό έχουμε πολλά είδη homo. Αντίθετα δεν έχει καμία εφαρμογή στον Αδάμ πριν την πτώση: ο άνθρωπος δεν προέρχεται από τα ζώα. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΑ. ΕΝΤΟΎΤΟΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ. ===
2. Ο Αδάμ έζησε – σύμφωνα με την ερμηνεία της Αγίας Γραφής που θα δώσουμε – πριν από 3.620.000 έτη, χρονολογία που συμβαδίζει με την ανακάλυψη λίθινων εργαλείων ηλικίας 3.300.000 ετών [BBC news, Oldest stone tools pre-date earliest humans, 20 May 2015, www.bbc.com/news/science-environment-32804177], ενώ υπάρχουν και ενδείξεις ηλικίας 3.390.000 ετών όσον αφορά τη χρήση εργαλείων.
Κανένα σύγχρονο ζώο δεν μπορεί να κατασκευάσει τέτοια εργαλεία και δεν υπάρχει κανένας λόγος να δεχθούμε ότι μπορούσαν να το κάνουν στο παρελθόν. Ενδιάμεση κατηγορία μεταξύ ζώου και ανθρώπου, από θεολογική σκοπιά δεν υπάρχει, διότι ο άνθρωπος έχει ψυχή ενώ τα ζώα δεν έχουν ψυχή. Επομένως τα εργαλεία αυτά κατασκευάστηκαν από ανθρώπους έστω κι αν είχαν κάπως διαφορετική σωματική διάπλαση από τη δική μας και κάπως διαφορετικό DNA, θέματα ασήμαντα μπροστά στην ουσία ότι είχαν ψυχή. ===
3. Η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είναι θεολογικά επιτρεπτή όσον αφορά τα ζώα – αυτό είναι ασήμαντο θέμα – αλλά όχι όσον αφορά την προέλευση του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος προέρχεται εξελικτικά από τα ζώα τότε δεν θα μπορούσε να έχει ψυχή αφού τα ζώα δεν έχουν ψυχή.
Το πρόβλημα μοιάζει να παρακάμπτεται αν θεωρήσουμε ότι ο Θεός εμφύτευσε ψυχή σε ένα ζώο. Ωστόσο η θεώρηση αυτή δεν είναι ορθή διότι ο προπτωτικός Αδάμ – δηλαδή ο Αδάμ πριν την διάπραξη της αμαρτίας και την πτώση – είχε ιδιότητες που δεν έχουν τα ζώα. Δεν κουραζόταν, δεν πονούσε, δεν πεινούσε, δεν διψούσε κτλ. Μάλιστα είχε και την κορυφαία ιδιότητα της αθανασίας. Αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά των ζώων. Τα ζώα είχαν πάντα φυσικές ανάγκες και πέθαιναν ακόμα και πριν την πτώση του Αδάμ.
Κατά τον άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη «Στον παράδεισο πριν την πτώση τα ζώα ήταν αγαπημένοι φίλοι με τον άνθρωπο. Ο Αδάμ είχε προορατικό χάρισμα – πνευματική τηλεόραση. Κι έβλεπε τις ανάγκες των ζώων και τα βοηθούσε. Ο αετός ήταν φτιαγμένος να τρώει μόνο νεκρά ζώα. Μετά αγρίεψε και τρώει και ζωντανά. Όλα τα ζώα ήταν ήρεμα και αγρίεψαν μετά την πτώση» [Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο γέροντας Παΐσιος, Β΄ έκδοση, Κόνιτσα, 1995, σ. 159].
Επομένως δεν θα ήταν αρκετό ο Θεός να δώσει ανθρώπινη ψυχή σε ένα επιλεγμένο ζώο αλλά θα έπρεπε και να του αφαιρέσει την ικανότητα του πόνου, της πείνας, του θανάτου κτλ. Εκλείπει έτσι η ανάγκη να αναζητήσει ο Θεός κάποιο ζώο για να το μετατρέψει σε άνθρωπο αφού η θαυματουργική παρέμβασή του – την οποία ακριβώς προσπαθούμε να αποφύγουμε δεχόμενοι την εκ των ζώων προέλευση του ανθρώπου – είναι τόσο ισχυρή που καταλύεται η εξελικτική διαδικασία. Εξάλλου η ομοιότητα του ανθρώπου με τα άλλα ζώα αυτού του είδους θα ήταν πλήρης. Η Αγία Γραφή όμως λέει ότι όταν ο Θεός έδειξε στον Αδάμ τα ζώα, δεν ευρέθη όμοιο ζώο προς τον Αδάμ (Γέν., κεφ. Β, στίχ. 20). ===
4. Το σώμα του ανθρώπου πλάσθηκε από χώμα. Δεν υπήρχε καμία ανάγκη να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό κάποιο ζώο. Ο Αδάμ δεν προέρχεται από καμία προηγούμενη γενεαλογία ζώων. ===
5. Ωστόσο το θέμα της σχέσης του ανθρώπου με τη θεωρία της εξέλιξης δεν σταματά εδώ. Ο πρώτος άνθρωπος – ο Αδάμ – αμάρτησε. Κι έχασε όλα τα προπτωτικά χαρίσματα που είχε. Κατά τούτο εξομοιώθηκε με τα ζώα. Πάντως λόγω της ανθρώπινης ψυχής του ο Αδάμ εξακολούθησε να διακρίνεται από τα ζώα. Ο Αδάμ άρχισε να κουράζεται, να πονά, να πεινά, να διψά, όπως συμβαίνει στα ζώα. Μετά την πτώση οι νόμοι του ζωικού βασιλείου τέθηκαν σε εφαρμογή σε ένα ον – τον άνθρωπο – για το οποίο δεν είχαν αρχικά σχεδιασθεί.
Στους νόμους αυτούς περιλαμβάνεται και ο «νόμος» της εξέλιξης. Μετά την πτώση η εξέλιξη των ειδών έγινε πραγματικότητα και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν προήλθε μεν από τα ζώα, αλλά μετά την πτώση του Αδάμ το ανθρώπινο γένος διασπάστηκε, μέσω της δαρβινικής εξέλιξης, σε πολλά ανθρώπινα είδη (homo habilis, homo erectus, homo Νεάντερταλ κτλ και φυσικά homo sapiens που είμαστε εμείς). ===
6. Η θεώρηση αυτή των διαφόρων homo ως ανθρώπων θέτει το ζήτημα της χρονολόγησης του ανθρώπου. Κανένας εκκλησιαστικός συγγραφέας δεν αναφέρει χρονολογίες εκατομμυρίων ετών για το ανθρώπινο γένος. Διότι κανένας δεν θα τους πίστευε στην εποχή τους αν μιλούσαν για εκατομμύρια έτη. Ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης αναφέρει: «οι Άγιοί μας, ο Μέγας Βασίλειος, που έγραψε για την δημιουργία, όλοι αυτοί, με την Χάρη του Θεού γνώριζαν τα πάντα για την δημιουργία του κόσμου από τον Θεό. […] Οι άγιοι όμως μίλαγαν στους ανθρώπους σύμφωνα με τις γνώσεις της κάθε εποχής» [Ιερομονάχου Χριστοδούλου αγιορείτου, Σκεύος εκλογής, Γέρων Παΐσιος 1924-1994, τόμος Β΄, έκδοση ιερού γυναικείου ησυχαστηρίου Παναγία, η φοβερά προστασία, 2000, σ. 142].
Σήμερα η εποχή μας έχει γίνει κατάλληλη για μια τέτοια αποκάλυψη. Όντως ο γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006) είπε το εξής: «Δυστυχώς, οι άνθρωποι κοιτάζουμε τη γη να κατακτήσουμε. Πέρασαν εκατομμύρια χρόνια και τη γη δεν την κατέκτησε κανείς. Όλοι ήρθαν, πέρασαν, έφυγαν και αφήσανε τη γη στη γη» [Ι.Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης. Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου, τόμος Β΄, εκδόσεις Ακρίτας, 2011, σ. 149]. Μιλά για εκατομμύρια χρόνια αναφερόμενος στον άνθρωπο. Αυτή είναι η πρώτη πατερική μαρτυρία για το θέμα. Αναμφίβολα θα υπάρξουν και περισσότερες στο μέλλον. ===
7. Έτσι τίθεται τώρα το ερώτημα: Περιέχει η Αγία Γραφή χρονολογήσεις της τάξεως εκατομμυρίων ετών; Όσο κι αν φανεί απίστευτο η απάντηση είναι θετική. Στη συνέχεια θα αναφερόμαστε χωρίς ειδικότερες παραπομπές στο 5ο κεφάλαιο της Γενέσεως που περιέχει τον γενεαλογικό κατάλογο που μας ενδιαφέρει – θα αγνοήσουμε έναν άλλο γενεαλογικό κατάλογο του 11ου κεφαλαίου ο οποίος επαξαύνει κατά άγνωστο χρονικό διάστημα τη διάρκεια του ανθρώπινου γένους. ===
8. Κατά την Αγία Γραφή ο Αδάμ έζησε 930 έτη: και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Αδάμ, ας εζησε, τριάκοντα και εννακόσια ετη, και απέθανεν. Παρατηρούμε μια αντιστροφή των αριθμών, δεν λέει 930 αλλά 30 και 900. Τέτοιες αντιστροφές είναι συνηθισμένες στην Παλαιά Διαθήκη αλλά όχι απαράβατος κανόνας, για παράδειγμα στον Λάμεχ έχει και την συνηθισμένη σειρά των αριθμών [«εγένοντο πάσαι αι ημέραι Λάμεχ επτακόσια καὶ πεντήκοντα τρία»]. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Αγία Γραφή αντιστρέφει σκόπιμα τη σειρά των αριθμών διότι έχει κάποιο λόγο να το κάνει. Και ποιός είναι ο λόγος; Μα θέλει να δώσει την πραγματική χρονική διάρκεια – αλλά όχι ευθέως διότι θα ήταν απίστευτη σε παλαιότερες εποχές.
Πρώτα μπαίνει το μεγάλο νούμερο και μετά το μικρό νούμερο. Το μεγάλο νούμερο είναι το 30 όχι το 900. Και τι εκφράζει το 30; Με μία λίγο διαφορετική οπτική γωνία διαβάζουμε: «πάσαι αι ημέραι […] τριάκοντα». Δηλαδή ο Αδάμ έζησε 30 ημέρες. Αυτό θα πρέπει να συνδυασθεί με τον γνωστό στίχο «μία ήμέρα παρὰ Κυρίω ως χίλια έτη» (Β Πέτρ, κεφ. γ, στ. 8). Συνεπώς ο Αδάμ έζησε όχι 30 ημέρες, αλλά 30.000 έτη. Φυσικά δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο αλλά για μια άγνωστη σε μας γενεαλογική σειρά. ===
9. Κανένας λόγος δεν υπάρχει να θεωρήσουμε ότι ο πρώτος Αδάμ ως μεμονωμένος άνθρωπος δεν έζησε 930 έτη. Θα θεωρήσουμε ότι η Παλαιά Διαθήκη παρέχει διπλή πληροφορία. Και ατομική και συλλογική. Τα ίδια ισχύουν και για τους λοιπούς προπάτορες της γενεαλογίας. Εξάλλου δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε παντού την έκφραση «αι ημέραι…» για να καταλάβουμε ότι πίσω από τις δεκάδες κρύβονται δεκάδες χιλιάδες έτη, μας αρκεί η αντιστροφή των αριθμών. Σε μερικούς προπάτορες αναφέρονται τρεις αριθμοί, οπότε επειδή τις δεκάδες (όπως το 30 στον Αδάμ) τις αποδώσαμε σε δεκάδες χιλιάδες έτη, οι μονάδες που προηγούνται θα πρέπει να έχουν ακόμη μεγαλύτερη αριθμητική αξία, προφανώς εκατοντάδες χιλιάδες έτη. ===
10. Το βιβλικό κείμενο δίνει τρεις αριθμούς για κάθε προπάτορα: πόσο έζησε μέχρι τη γέννηση του υιού του, πόσο έζησε μετά τη γέννηση του υιού του και πόσο έζησε συνολικά. Η άθροιση είναι εύκολη και επαληθεύεται ακόμη και όταν αποδώσουμε την αξία των χιλιάδων ετών που είπαμε. Με τρεις εξαιρέσεις: τον Ενώς, τον Καϊνάν, τον Λάμεχ. Στον Ενώς η άθροιση επαληθεύεται εφόσον το «πεντεκαίδεκα» διαβαστεί ως «πεντε» και «δεκα». Στον Καϊνάν και στον Λάμεχ η επαλήθευση της άθροισης είναι πιο δύσκολη και το βιβλίο της Γενέσεως μοιάζει να μας προειδοποιεί στο κεφ. 4, στ. 24 ότι θα συναντήσουμε κάποιο πρόβλημα σε αυτούς: «ότι επτάκις εκδεδίκηται εκ Κάϊν, εκ δὲ Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά».
Η μικρή διαφορά στο όνομα Κάϊν και Καϊνάν είναι αυτή μας θα μας δώσει τη λύση. Στην άθροιση θα πρέπει να ενσωματώσουμε τα δύο τελευταία γράμματα του ονόματος του Καϊνάν, υπό την προϋπόθεση ότι το όνομα – και επομένως τα δύο τελευταία του γράμματα – βρίσκονται αμέσως πριν τους αριθμούς, ώστε να «δικαιούνται» να αποκοπούν από το όνομα και να συμμετάσχουν στην άθροιση. Το « α » έχει την αξία της μονάδας, ενώ το « ν » εκφράζει το 50. Ωστόσο επειδή το « α » βρίσκεται πριν το « ν » θα θεωρήσουμε ότι έχει αξία τέτοια που να ξεπερνά το « ν » – αυτή η λογική διατρέχει όλη την ανάλυση που κάνουμε. Δηλαδή το « α » θα πρέπει να εκφράζει εκατοντάδες, αφού το « ν » εκφράζει δεκάδες, το 50. Άρα το « α » ισούται με 100, δεδομένου ότι έχει καταρχήν την αξία της μονάδας. Έτσι η άθροιση βγαίνει σωστή. Την περίπτωση του Λάμεχ δεν θα την εξετάσουμε. ===
11. Αθροίζοντας το πόσο έζησε ο κάθε προπάτορας μέχρι την γέννηση του υιού του στο πλαίσιο των χιλιάδων ετών όπως εξηγήσαμε προκύπτει 30.000 + 500.000 + 70.000 + 560.000 + 260.000 + 560.000 + 760.000 + 880.000 = 3.620.000 έτη. === 12. Υπάρχει ένα τελευταίο ερώτημα. Αν ο άνθρωπος δεν προήλθε από τα ζώα τότε γιατί υπάρχουν απολιθώματα ζώων τα οποία μοιάζει να ταιριάζουν στην εξέλιξη του ανθρώπου σαν να προήλθε ο άνθρωπος από αυτά; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η φαινομενική γενεαλογική προέλευση χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση του Ιησού Χριστού, του δεύτερου Αδάμ όπως συχνά αποκαλείται. Η αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς ήταν υιός του Ιωσήφ «ως ενομίζετο» (Λουκ., κεφ. γ΄, στ. 23) και δίνει τον γενεαλογικό κατάλογο του Ιωσήφ! Με τον ίδιο τρόπο ο Θεός θέλησε να κρύψει την αληθινή προέλευση του -πρώτου- Αδάμ, επιτρέποντας να ζήσουν την εποχή της εμφάνισής του – πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια – κάποια πιθηκοειδή ζώα από τα οποία ΜΟΙΑΖΕΙ να προήλθε ο άνθρωπος/Αδάμ, χωρίς αυτό να συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Όπως ο Θεός άφησε το θέμα της προέλευσης του δεύτερου Αδάμ – του Ιησού Χριστού – στην πίστη του ανθρώπου, έτσι έκανε και στην περίπτωση του πρώτου Αδάμ.
Δημήτρης Αλιπράντης