Έχοντας βρεθεί για πολλά χρόνια «στους δρόμους», στα πλαίσια του αγώνα μας «για Ελλάδα και Ορθοδοξία», μάθαμε να διακρίνουμε και να εκτιμάμε τους αληθινούς αγωνιστές, όχι με βάση τον λόγο και τη ρητορική τους ικανότητα, αλλά με βάση τι έμπρακτα αποδεικνύουν ότι είναι.
Διαπιστώσαμε ότι ένας τέτοιος ιερέας, αληθινό ΠΑΛΙΚΑΡΙ, παράδειγμα συνέπειας ήθους και έργων, ήταν ο πάτερ-Κλεομένης.
Ζούσε στην Αθήνα, στην κορυφή ενός βουνού, σε έναν στάβλο (κυριολεκτικά στάβλο, όχι μεταφορικά), εκεί εργαζόταν για να μπορεί να φιλοξενείται, χωρίς ρεύμα, δίπλα από μια κολόνα υψηλής ισχύος, κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, χωρίς προϊόντα που σημαδεύτηκαν με barcode. Με πείνα και στερήσεις, κρύο το χειμώνα, αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι, ψύλλους, χωρίς φάρμακα, αλλά πάντα ΟΡΘΙΟΣ και ΠΙΣΤΟΣ στις αρχές και τις αξίες του.
Το βραχώδες μέρος θύμιζε έντονα κρυψώνα κλεφτών και αρματολών.
Εκεί δίπλα στο παρεκκλήσι του, τον Προφήτη Ηλία στεκόταν ΟΡΘΙΟΣ και ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ μαζί με αφοσιωμένα πνευματικά του παιδιά. Όλα τους εξίσου άξια τιμής και θαυμασμού.
Για να αποκτήσεις γενναίο φρόνημα, για να πετάξεις ψηλά όπως ο αετός, πρέπει να απομακρυνθείς από τα πάθη, να αφήσεις στη γη, ότι υλικό και ταπεινό. Αυτό εφάρμοσε ο άξιος αυτός πατέρας.
(είναι ιερέας που χειροτονήθηκε από Σύνοδο του Πατρίου και δεν είναι απλός μοναχός ούτε «αυτοαποκαλείται πάτερ Κλεομένης» όπως ψευδώς γράφουν ένα σωρό άσχετοι δημοσιογράφοι)
Διαβάστε τη συνέχεια στο https://ierosloxos2012.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html