Ο Χριστός λέει ξεκάθαρα ότι Εγώ ενώνω εσείς δεν πρέπει να το χωρίζετε. Τα δεσμά του γάμου στο μυστήριο που συμβαίνει μέσα στο ναό, και είναι ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας, έχουν ημερομηνία λήξης τον επίγειο θάνατο.
Είπε ο Κύριος: Εγώ όμως σας λέγω ότι όποιος χωρίσει την γυναίκα του χωρίς την αιτίαν της μοιχείας, την σπρώχνει στην μοιχεία, (διότι μοιχεία είναι κάθε σχέση με άλλον άνδρα και πλέον, εάν αυτή έλθει σε νέο γάμο, εφ΄όσον ζει ο πρώτος της άνδρας). Και εκείνος που θα λάβει ως σύζυγον διεζευγμένη γυναίκα διαπράττει μοιχεία. Ματθ. 5,32.
Ο Χριστός δίνει το δικαίωμα και όχι την εντολή να χωρίσει ένα από τα δύο μέλη μόνο σε περίπτωση μοιχείας, αλλά δεν λέει πουθενά ότι μπορεί αυτό το μέλος να κάνει δεύτερο γάμο. Γιατί θα αναιρούσε τα ίδια του τα λόγια, «ο ουν ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω. Ματθ. 19,6».
Και εκείνος που θα συζευχθεί διαζευγμένη, λέει ο Χριστός γίνεται μοιχός, εννοεί αυτός που για πρώτη φορά παίρνει σύζυγο, που άφησε τον σύζυγό της, ή την έδιωξε ο σύζυγος της.
Με την Εκκλησιαστική συγκαταβατική πράξη του δεύτερου και πολύ χειρότερα του τρίτου γάμου, έχουμε παράβαση εντολών του Θεού. Και διερωτώμαι, όταν ένας έρχεται για πρώτη φορά σε κοινωνία γάμου και το άλλος μέλος σε δεύτερη, ποιες ευχές θα διαβάσει ο Ιερέας, του μοναδικού γάμου, ή τις συγκαταβατικές ευχές του άλλου, που είναι πένθιμες;
Τα παιδιά που θα υπάρχουν από τη σχέση του ενός από τους δύο, ή και από τους δύο, δεν θα μπορέσουν να αποδεχτούν ποτέ μέσα τους, τον δεύτερο πατέρα ή μητέρα γιατί ένας πατέρας τους έφερε στη ζωή και μία μητέρα. Και ναι φυσικά θα μας πει η Εκκλησία ευλογούμε τον δεύτερο γάμο για να μην είναι παράνομη η σαρκική σχέση.
Πως ευλογούνε όμως χωρίς την ευλογία του Θεού;
Μετά εάν το ένα μέλος που μοίχευσε και αποσκίρτησε από την ουράνια ζεύξη μετανοήσει και θέλει να επιστρέψει στον ή στην νόμιμη σύζυγό, πως θα επιστρέψει, αφού θα συζεί με τον-την δεύτερο σύζυγο που θα έχει ενωθεί πολύ πιθανόν το άλλο μέλος;
Γιατί η Εκκλησία συνεργεί σε μια χαώδη κατάσταση στον Ιερότερο χώρο που είναι η πυρήνας και δομή ενός κράτους; Και γιατί ευλογεί τον χωρισμό και την διαίρεση, ενώ ο Χριστός είπε τα αντίθετα; Οι Εκκλησιαστικοί υπεύθυνοι-ανεύθυνοι νομοθέτησαν 11 λόγους για διαζύγια και ο Σωτήρας μας έχυσε όλο το αίμα Του για να είμαστε εμείς αγαπημένοι.
Λέει ο Απόστολος Παύλος: Σε εκείνους που είναι έγγαμοι δίνω εντολή, όχι εγώ αλλά ο Κύριος, η γυναίκα να μη χωριστεί από τον άνδρα της. Εάν όμως συμβεί να χωριστεί, ας μένει άγαμη. Ή εάν δεν μπορεί να ζήσει μόνη της, ας συμφιλιωθεί με τον άνδρα της. Αλλά κι ο άνδρας να μην αφήνει τη γυναίκα του…..Α Κορινθ. 7, 10-11.
Υπάρχει ένα σχέδιο διάλυσης της Ελληνικής οικογένειας μέσα από τον καθ΄εαυτού χώρο της ενότητας, και της αγάπης.
Στους κόπτες χριστιανούς της Αιγύπτου, άλλοτε Ορθόδοξους, δεν υπάρχει δεύτερος γάμος, αυτοί κράτησαν την ακρίβεια των λόγων του Χριστού, γιατί έτσι συνέβαινε σε όλη την Ορθοδοξία παγκοσμίως.
Δεύτερος γάμος λοιπόν δεν υφίσταται, σύμφωνα με την Κ. Διαθήκη.
Η Εκκλησία θεσμοθέτησε τον δεύτερο γάμο, περί το ένατο αιώνα επί Αυτοκράτορος Λέοντος του Σοφού, ο οποίος δέσμευσε ετσιθελικά έναν Ιερέα για τον δικό του δεύτερο γάμο και σιγά-σιγά επιβλήθηκε στον λαό.
Το παράδοξο με την Εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις είναι, ότι καταργεί μέσα στον μέλλοντα χρόνο αποφάσεις που πήρε αιώνες πριν, γεγονός που δεν ταιριάζει με την διαχρονικότητα της εγκυρότητας των λόγων του Χριστού.
Όμως όταν κοιμηθεί ένα από τα δύο μέλη, φύγει απ΄αυτή την ζωή, εάν θέλει το άλλο έχει το κατά Θεόν δικαίωμα να λάβει άλλη-ο σύζυγο, γιατί έχει λυθεί από τα δεσμά με τον «θάνατο» του άλλου μέλους. Εννοείται ότι ο-η σύζυγος δεν θα έχει επιτελέσει άλλον γάμο.
Θα μου πείτε, μα σήμερα η Εκκλησία συγκαταβαίνει γιατί όλοι σχεδόν είναι εκτεθειμένοι στην πορνεία και στην μοιχεία. Και ερωτώ ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας; Να ενώνει ή να χωρίζει και να ξαναενώνει!
Και εάν το ευλογήσει η Εκκλησία έχει πάψει να υφίσταται η αμαρτία, δηλαδή οι σαρκικές πράξεις στον υποτιθέμενο δεύτερο γάμο! Αναρωτιέμαι τι γίνεται εδώ, αλλοπρόσαλλες καταστάσεις!
Και γιατί δεν κατηχεί το λαό με θέρμη και αγωνία, να μην αμαρτάνει με εξωσυζυγικές σχέσεις, ακόμα και να απειλήσει τους νεόνυμφους πως αν δεν μείνουν πιστοί στο στεφάνι τους, δεύτερο γάμο δεν έχει!
Άσχετα με το αν οι περισσότεροι δεν ακούν σήμερα, το χρέος της ποιο είναι! Στα παλαιότερα χρόνια, ή μοιχεία ήταν επιπλήξιμη όχι μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από την κοινωνία και τον νόμο. Και τον κατήργησαν τον νόμο, αποποινικοποίησαν την μοιχεία για να διαλυθεί η Ελληνική οικογένεια.
Βλέπετε λοιπόν πως η Εκκλησία και εδώ δεν κάνει έργο Θεού, αλλά συσχηματίζεται με τον κόσμο τούτο και το Αντίχριστο κράτος.
Γι΄αυτό αδερφοί μου, άλλο Χριστός και άλλο Εκκλησία. Η Εκκλησία των Ιερατείων και των μασόνων δεν είναι ούτε Θεόπνευστη ούτε αλάνθαστη. Και επειδή από τα χρόνια των Αποστόλων πάντοτε οι Αντίχριστοι εισέρχονταν σε αυτή, ας ξεχωρίζουμε την αλήθεια από τα ψεύδη της Εκκλησίας των ανθρώπων.
Και επειδή αυτή η κατάσταση με τις πορνομοιχείες στην Ελλάδα είναι χαοτική, μόνο με μάχαιρα και αίμα θα λυθεί.
Επομένως δεν θεωρούμε τίποτα πλέον, ως δεδομένο κατά Θεόν ή σωστό επειδή το λέει η εκάστοτε Εκκλησία των Ιερατείων και μάλιστα η σημερινή αιρετική των Οικουμενιστών, αλλά το ψάχνουμε!
Το λευκό νυφικό της γυναίκας συμβολίζει την αγνότητά της, την οποία βέβαια σήμερα ελαχιστότατες έχουν.
Επιτρέψτε μου κάποιες πατρικές προσωπικές συμβουλές, επειδή και εγώ, έχω ερωτηθεί πολλάκις και προσπαθώ να ενώνω και όχι να χωρίζω.
Εάν κάποιος μέλος, πήρε διαζύγιο Εκκλησιαστικό και πολιτικό (και τα δύο δεν υφίστανται ενώπιον του Θεού), εφόσον ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν συναινεί, όποιος έχει μετανιώσει, ακόμα και εάν έχει κάνει δεύτερο «γάμο», εάν έρθει σε επίγνωση πόσο έσφαλε, ας επιστρέψει στο άλλο μέλος, εφόσον το άλλο τον δεχθεί. Αυτή η επιστροφή, με μετάνοια ενώπιον του Θεού, σώζει την ψυχή του.
Εάν δεν δεχθεί, ας μετανοήσει, και να μείνει στο εξής χωρίς άλλες σαρκικές σχέσεις.
Είχα συμβουλεύσει κάποιον, που η γυναίκα του, ήθελε να τον χωρίσει, έτσι για κάποιον ασήμαντο λόγο, δεν υπήρχε μοιχεία, να μην πάρει άλλη γυναίκα, αλλά να κάνει προσευχή και να περιμένει την μετάνοια της νόμιμης συζύγου του. Δεν με άκουσε, ρώτησε τον Ιερέα εξομολόγο του, και αυτός, μπροστά στην επιμονή του, προφανώς, τον ξανανύμφευσε! Εδώ βλέπουμε και το εξής παράδοξο, οι Ιερείς να συγκαταβαίνουν εύκολα στα θελήματα των λαϊκών, και οι λαϊκοί χριστιανοί βολεύονται σε αυτούς τους Ιερείς, καυχώμενοι ενίοτε ότι έχουν και πνευματικό!
Το αποτέλεσμα, δεν ευτύχησε με την δεύτερη γυναίκα, ενώ η πρώτη είχε μετανιώσει!
Εάν δεν έχει γεννηθεί παιδί από τον δεύτερο «γάμο», και έρθουν σε επίγνωση και μετάνοια οι διαζευχθέντες, ας ξαναενωθούν, χωρίς φυσικά να επισυνάψουν άλλο γάμο, γιατί είπαμε δεν έχει διαλυθεί ο πρώτος, και ας τον διέλυσε η Εκκλησία.
Θα ακολουθήσουν βέβαια και οι τυπικές νομικές διαδικασίες.
Οι παράμετροι είναι πολλοί, από τους ελάχιστους εναπομείναντες πνευματικούς, χρειάζεται διάκριση, συμπόνοια, και πολύ προσευχή.
Που ξέρεις εσύ άνδρα μπορεί κάποτε να επιστρέψει, που ξέρεις εσύ γυναίκα μπορεί κάποτε να μετανοήσει. Αν το ένα μέλος είναι κοντά στον Θεό, με την υπομονή και την προσευχή του γίνονται θαύματα. Ο Θεός πολύ συγκινείται σε μια ισόβια υπομονή ανοχής μοιχείας του ετέρου μέλους, και χωρίς πολλές αρετές σώζει τον υπομένοντα.
Να γνωρίζετε ότι η μοιχεία είναι μεγαλύτερη αμαρτία ενώπιον του Θεού, παρά ενώπιον των συζύγων.
Ο άκρατος εγωϊσμός και η διαστροφή των γυναικών σήμερα, φτάνει στο σημείο να μην ενδιαφέρονται καθόλου για τις ψυχές των παιδιών τους, που ποτέ δεν θα συγχωρήσουν τον χωρισμό και τις μοιχείες των γονιών τους, ειδικά της μητέρας.
Μόνο αθεράπευτες πληγές αφήνει ένα διαζύγιο, σε όλα τα μέλη. Τα παιδιά διαζευγμένων γονέων κατά μεγάλο ποσοστό δεν πρόκειται να κάνουν υγιή οικογένεια ή καθόλου οικογένεια.
Πιστέψτε με αδερφοί μου, είναι πιο εύκολο να τιθασεύσει κάποιος την σάρκα του, παρά τα ψυχικά του πάθη. Χρειάζεται όμως γνώση Θεού και πίστη Θεού. Συνάμα και πνευματικό καθοδηγητή που να διαθέτει χρόνο. Εδώ έχουμε θέμα μεγάλο!
Οι Ιερείς εύκολα πανδρεύουν, εύκολα χωρίζουν.
Το διαζύγιο είναι μια αποτυχία, μια καταστροφή, φανερώνει την απουσία αγάπης και τον θρίαμβο του εγωϊσμού.
Κάποτε μία καλή χριστιανή σύζυγος, υπέστη ισχυρό ψυχικό κλονισμό όταν ο σύζυγός της την άφησε για μια άλλη. Υπέμεινε το μαρτύριο γιατί τον αγαπούσε, είχε και παιδιά. Τον συγχώρησε, προσευχόταν γι΄αυτόν. Έμαθε μια μέρα ότι αρρώστησε από καρκίνο η φιληνάδα του. Και έκανε το εξής θαυμαστό. Πήγαινε και την φρόντιζε στο αντικαρκινικό όσο υπέφερε. Αυτό συγκλόνισε και την ίδια την πάσχουσα, αλλά πολύ περισσότερο τον σύζυγό της, που δεν είχε καταλάβει τι διαμάντι είχε δίπλα του. Μετανόησε και επέστρεψε!
Αυτά προς παραδειγματισμόν. Μη παίζετε με την αιωνιότητα αδέρφια μου. Αυτός ο κόσμος γρήγορα παρέρχεται!
ta.moysis@gmail.com