Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα αντί η Ελλάδα να ευημερεί και να ευδαιμονεί υφίσταται το διασυρμό, την κακοδαιμονία και τη καταστροφή, εξαιτίας των φαύλων αρχόντων που την κυβερνούν. Τα τελευταία χρόνια το κακό έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις, εξαιτίας του πολιτικού Συστήματος που είναι ίσως το σαθρότερο όλων των εποχών.
Η σοφή παροιμία «ιχθύς εκ της κεφαλής όζειν άρχεται (το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι)» μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της χρηστής διοίκησης για την ευμάρεια και την πρόοδο του λαού. Πράγματι, όταν οι άρχοντες είναι πονηροί, διεφθαρμένοι και ανάξιοι τότε η ηθική τους σήψη που αναδίδει δυσώδη οσμή μεταδίδεται και στους αρχόμενους.
Όμως, δεν φταίνε μόνον οι εξουσιαστές, αλλά και οι εξουσιαζόμενοι.
Ο προφήτης Ιερεμίας έλεγε (γ’ 15) «θα σας δώσω άρχοντας συμφώνως προς τας καρδίας σας».
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρηση ή και βούληση του Θεού σε ανάξιο λαό εξαιτίας αυτής της αναξιότητας των. Δηλαδή, ο Θεός παραδίδει τους λαούς σε τέτοιους φοβερούς τυράννους εξαιτίας των ανομιών τους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ερμηνεύοντας χωρία της Αγίας Γραφής, εξέθεσε σε κείμενά του τις απόψεις του για τους πολιτικούς άρχοντες.
Ο Άγιος Ιεράρχης εξήγησε γιατί είναι αναγκαίο να υπάρχουν άρχοντες και αρχόμενοι. Διότι σε διαφορετική περίπτωση θα κατέτρωγε ο ένας τον άλλο, όπως κάνουν τα ψάρια.
«Για να υπάρχει τάξη και ασφάλεια στις ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει αφενός να υπάρχουν άρχοντες που να αγαπούν τους πολίτες τους και αφετέρου οι πολίτες να υπακούουν στους άρχοντές τους.
Επίσης, οι άρχοντες οφείλουν να εμπνέουν το σεβασμό, αλλά και τον φόβο και να τιμωρούν τους παραβάτες και τους παράνομους.
Οι άρχοντες υποχρεούνται να αποκόπτουν από το κοινωνικό σώμα τους κακούς καί τους επιζήμιους για το καλό των πολλών καθώς επίσης και να προωθούν τους τίμιους και αγαθούς.
Και για το ότι υπάρχουν άρχοντες και το ότι υπάρχουν δικαστές, πρέπει να αναπέμπουμε στο Θεό μεγάλες ευχαριστίες. Γιατί ο Θεός, φροντίζοντας για την ευταξία μεταξύ των ανθρώπων και για να μη συμπεριφέρονται οι πολλοί πιο παράλογα και από τα άλογα και άγρια θηρία, μας χάρισε τις πολιτικές εξουσίες και τους πολιτικούς, που είναι παρόμοια με την τέχνη του ηνιόχου και τον κυβερνήτη του πλοίου.
Όταν όμως οι άρχοντες στερούνται της πολιτικής αρετής και δεν ελέγχονται, τότε καθίστανται οι ίδιοι πρόξενοι ανωμαλίας και κοινωνικής καταστροφής. Όταν οι άρχοντες είναι ηθικά ασθενείς, τότε και ο λαός τους μιμείται στο κακό και στο άδικο. Γιατί, όταν το κεφάλι δεν είναι υγιές, πως είναι δυνατόν να παραμένει εύρωστο το υπόλοιπο σώμα;
Είναι μεγάλη η έπαρση και η αλαζονεία των κακών και αναξίων που βρίσκονται στην πολιτική εξουσία, που δεν ταπεινώνονται ούτε και με τις μεγαλύτερες συμφορές τους.
Ο άριστος πολιτικός άρχοντας οφείλει να αναζωογονεί αυτούς πού έχουν καταπονηθεί και να διορθώνει τα κακώς έχοντα, να τιμωρεί την αδικία και να μην επιτρέπει να διώκεται το δίκαιο από την αλαζονική εξουσία.
Ο πολιτικός ἄρχοντας ὀφείλει να προνοεί για τους υπηκόους του, να ενδιαφέρεται και να φροντίζει για την ευημερία τους.
Επιπλέον πρέπει να διακρίνεται ο άρχοντας ως αδιάβλητος, εγκρατής, σεμνός, φιλόξενος, δάσκαλος και καθοδηγητής του λαού.
Ο άρχοντας δεν πρέπει να υπερέχει από τους αρχομένους στις τιμές, αλλά στις αρετές».
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει ότι «αληθής άρχων είναι εκείνος ο οποίος είναι άρχων της αρετής μάλλον παρά της εξουσίας», ώστε με σύνεση να επιλέγει το ορθόν και με ανδρεία να επιβάλει το πρέπον.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί «εκείνοι που δεν ημπορούν να κυβερνήσουν τους εαυτούς τους, πως ημπορούν να οδηγούν άλλους να φυλάττουν τους νόμους;» (MPG 47,388).
«Εκείνος λοιπόν που έχει τη δύναμη να ρυθμίσει τη ψυχή του και τη συμπεριφορά του και είναι σε θέση να άρχει και να άρχεται, αυτός θα μπορέσει να κυβερνήσει και την οικογένειά του. Εκείνος που μπορεί να κυβερνήσει το σπίτι του, θα μπορέσει να κυβερνήσει και Πόλη και κράτος και όλη την Οικουμένη. Αν όμως δεν είναι σε θέση να ρυθμίσει τον ψυχικό του κόσμο, πως θα μπορέσει να κυβερνήσει την Πολιτεία;
Πες μου, ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του άρχοντος; Δεν είναι το να ωφελεί και να ευεργετεί αυτούς που κυβερνά ; Πως όμως θα ωφελήσει άλλους, αυτός που δε μπόρεσε να ωφελήσει τον εαυτό του; Εκείνος που έχει στην ψυχή του αμέτρητα τυραννικά πάθη, πως θα μπορέσει να αποκόψει τα τυραννικά πάθη των άλλων;
Είναι ανάξιοι και λίαν υποκριτές εκείνοι οι πολιτικοί άρχοντες, που από το ένα μέρος απαιτούν από τους άλλους ακρίβεια βίου και από το άλλο μέρος επιτρέπουν για τον εαυτό τους την μεγαλύτερη ελευθερία που φθάνει μέχρι την ασυδοσία. Πράττουν δηλαδή το αντίθετο από εκείνο που πρέπει να εφαρμόζει ο άριστος άρχων, να είναι δηλαδή αδυσώπητος και αυστηρός δικαστής για τον εαυτό του και τις πράξεις του, ενώ συγχωρητικός και ήμερος για τις πράξεις και ενέργειες των αρχομένων.
Ο άρχων πρέπει να είναι λαμπρότερος από κάθε λαμπτήρα και να έχει βίο ακηλίδωτο, ώστε να τον έχουν όλοι ως παράδειγμα για να συγκρίνουν και να συμμορφώνουν τη ζωή τους προς τη δική του ζωή. Ούτε εκείνος που ασκεί την πολιτική εξουσία, ούτε εκείνος που ασκεί την πνευματική, θα μπορέσουν να τις διαχειρισθούν δίκαια, εάν προηγουμένως δεν κυβερνήσουν τον εαυτό τους όπως πρέπει και εάν δεν τηρήσουν με μεγάλη ακρίβεια και τους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς νόμους της Πολιτείας.
Δεν υπάρχει τίποτε αθλιότερο από τον άρχοντα εκείνο, που δεν ωφελεί καθόλου και σε τίποτα αυτούς που κυβερνά. Είναι σημάδι πάρα πολύ μεγάλης αρρώστιας και δείγμα διαστροφής το να ενθαρρύνουν οι γιατροί τις αρρώστιες. Γιατί έργο των αρχόντων είναι να αναχαιτίζουν τις αταξίες του λαού, να τον κατευθύνουν προς το ορθό και να κάνουν τους πολίτες να είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί στο νόμο. Όταν όμως αυτοί πρώτοι (οι πολιτικοί άρχοντες) παραβαίνουν το νόμο, πως θα μπορούσαν να γίνουν δάσκαλοι στους άλλους; Εάν λοιπόν η ρίζα είναι σάπια, τι καλό είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος από τα κλαδιά ;
Εκείνοι που δεν έχουν άρχοντα, τότε στερούνται απλώς εκείνον που θα τους οδηγήσει στο ορθό. Εκείνοι όμως που έχουν κακό άρχοντα, έχουν εκείνον που τους οδηγεί στους γκρεμούς και στους βούρκους.
Ίσως μου πει κάποιος, ότι υπάρχει και άλλο κακό, που δεν είναι άλλο από το να είναι κακός ο ίδιος ο πολιτικός άρχων. Το ξέρω και εγώ. Δεν είναι μικρό το κακό αυτό, αλλά είναι πολύ χειρότερο και από την αναρχία, επειδή είναι προτιμότερο να μη διοικείται ένας λαός από κανένα άρχοντα, παρά να διοικείται από κακό και τρισάθλιο πολιτικό ηγέτη.
Γιατί αναλόγως του επιπέδου του λαού εκλέγονται και οι άξιοι ή ανάξιοι άρχοντες».
Ή όπως λέγει ο λαός μας «κατά τον λαό και οι άρχοντες».
«Αλλά και από την άλλη πλευρά και αν ακόμη είναι ο πολιτικός άρχων πάρα πολύ ενάρετος, μόνη η δικαιοσύνη και η αρετή του δεν θα μπορέσει να σκεπάσει τα αμέτρητα παραπτώματα των υπηκόων».
Όσον αφορά την υπακοή του λαού προς τους άρχοντες ο Άγιος Ιεράρχης δίδασκε : «Να υπακούετε στους πολιτικούς άρχοντες, ώστε να εκτελούν το έργο τους με χαρά και όχι με στενοχώρια. Διότι το να δυσφορούν και να στενάζουν οι προεστοί σας, είναι ασύμφορο για εσάς τους ίδιους (το λαό). Εάν περιφρονείται και καταφρονείται ο πολιτικός, τότε αδρανεί και αδιαφορεί για το καθήκον και την αποστολή του.
Συνεπώς, ο λογικός λαός τιμώντας τους άρχοντές του, στο τέλος δέχεται την τιμή και το ώφελος από την προσφορά και το έργο των αρχόντων του. Η σχέση είναι αμφίδρομη και ο λαός έχει την ανάγκη της διοικήσεως από τους άρχοντές του, αλλά και οι άρχοντες υφίστανται και δικαιολογούν την ύπαρξή τους χάριν του λαού, που οφείλουν να διακονούν».
Ο κοσμοκαλόγερος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο μεγάλος αυτός Έλληνας λογοτέχνης έλεγε : «Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενία. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε τη πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου, τότε και τώρα, πάντοτε καυτή…».
Ο Μακρυγιάννης στ’ απομνημονεύματά του, με απλά λόγια περιέγραψε την ασύλληπτη αθλιότητα των πολιτικών : «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες σπορά της Εβραιουργίας, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα για τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιοψάθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν».
«Όμως… του κάκου κοπιάζει η Ευρώπη… όσο να καταστρέψη την αρετή, δεν σώνεται· ότι χωρίς αρετή και θρησκεία δεν σκηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειον. Και πράμα τζιβαϊρικὸν πολυτίμητο, οπού το βαστήξαμεν εις την τυραγνία του Τούρκου, δεν το δίνομεν τώρα, ούτε το καταφρονούμεν οι Έλληνες»
Πόσο επίκαιρα είναι τα σοφά και άγια λόγια του άγιου αγωνιστή της ελευθερίας μας, σήμερα που ανόσιοι, ανίεροι, βδελυροί, ανθέλληνες πολιτικοί νομοθέτησαν αντίχριστους νόμους, υπέγραψαν όλα όσα τους επέβαλαν οι πάτρωνές τους, οι τοκογλύφοι τραπεζίτες, οι δυτικοί πολιτικοί των λεσχών και της παγκοσμιοποίησης και οι άρπαγες αόρατοι κυβερνήτες του κόσμου !
Η Ελλάδα μας εξαιτίας των προδοτικών χειρισμών ελληνόφωνων ανθελλήνων πολιτικών νάνων εντάχθηκε στην Λευκή Δαιμονία την άθεη Διεθνιστική Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το ανίερο γέννημα των Σιωνιστών, η δαιμονική Ε.Ε. υιοθετώντας τις επιταγές των σιωνοκίνητων παγκοσμιοποιητών επέτρεψε και ενεθάρρυνε την εισβολή των λαθροαλλοεθνών του Ισλάμ στο έδαφός της. Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της μεθοδευμένης και ανεξέλεγκτης εισβολής λαθρομεταναστών, είναι δυστυχώς η αγιοτόκος και ηρωοτόκος Πατρίδα μας.
Ένας μεγάλος σύγχρονος Σέρβος Άγιος, ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς είχε προειδοποιήσει τους ομοεθνείς του για τους κινδύνους από την εξάπλωση των διεθνιστικών ιδεοληψιών.
Τους έλεγε : “Κάνε πρώτα το καλό στα αδέρφια σου, σ’ αυτούς που έχουν την ίδια πίστη με σένα, στη συνέχεια στους συγγενείς, μετά στους γείτονες και μετά στους ανθρώπους που είναι μακριά από εσένα, όσον αφορά την πίστη και το αίμα, και μετά στους ανθρώπους που ζουν στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου. Ας μην είμαστε, όπως εκείνοι, που ονομάζονται διεθνιστές και είναι έτοιμοι να κάνουν το καλό σ’ εκείνους που είναι πιο μακριά, ενώ τα αδέρφια μας, τα πλησιέστερα στο αίμα και την πίστη, τα αφήνουν αβοήθητα, να ταλαιπωρούνται και να πεθαίνουν”.
Στην ένδοξη Πατρίδα μας δυστυχώς όλες οι μεταπολιτευτικές Κυβερνήσεις υπακούοντας τυφλά στα κελεύσματα των μαμωνολατρών δυτικών, καταδίκασαν τον Ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.
Όλοι αυτοί οι ανθέλληνες πολιτικοί νάνοι επέτρεψαν και ενεθάρρυναν την ανεξέλεγκτη εισροή μωαμεθανών λαθρομεταναστών με απώτερο σκοπό την μετατροπή της πατρίδος μας σε μια ισλαμική χώρα ή μια άθεη υλιστική πολυθρησκευτική χοάνη.
Με τους αντιχριστιανικούς νόμους (π.χ. ρατσιστικός κατά των Ελλήνων αντιρατσιστικός νόμος, νόμος για τις θρησκευτικές κοινότητες) που θεσμοθέτησαν μας αφαίρεσαν το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τη χριστιανική πίστη μας και τη πατρίδα μας, αντίθετα με τους λαθρομετανάστες, που έχουν μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση.
Οι αντιδρώντες με δημόσιο τρόπο κατά του αφανισμού της Ορθόδοξης Πίστης και του Έθνους μας, θεωρούνται βάσει του τερατουργηματικού “αντιρατσιστικού” νόμου, ρατσιστές, φασίστες και υποκινητές σε πράξεις που «μπορεί να προκαλέσουν μίσος κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, εθνική καταγωγή και κατά τρόπο που ενέχουν απειλή για την ελευθερία και τη σωματική ακεραιότητα άλλου ή εκθέτουνι σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη».
Στην προς Ρωμαίους ιγ’ επιστολή του ο Άγιος Απόστολος Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς να υποτάσσονται στις εξουσίες.
«Θεού γαρ διάκονός εστί σοι εις το αγαθόν. Εάν δε το κακόν ποιής, φοβού· ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι» (επειδή, (ο άρχοντας) είναι υπηρέτης τού Θεού σε σένα για το καλό. Αν, όμως, κάνεις το κακό, να φοβάσαι· για τον λόγο ότι, δεν φοράει μάταια τη μάχαιρα· επειδή, είναι υπηρέτης του Θεού, εκδικητής, για (να εκτελεί) την οργή ενάντια σ’ εκείνον που κάνει το κακό).
Σε μια φιλόθεη και ευνομούμενη Πολιτεία θα οφείλαμε να υποταχθούμε μετά χαράς στην Εξουσία. Τώρα όμως που την Ελλάδα μας κυβερνούν οι χριστομάχοι, εθνοκτόνοι και καταπατητές των εντολών του Αγίου Τριαδικού Θεού και του Συντάγματος (στο προοίμιο του οποίου γίνεται επίκληση στο όνομα της θεμελιώδους υπερδικανικής και υπερσυνταγματικής αρχής, στο όνομα της Αγίας Τριάδος) υποχρεούμαστε να ακολουθήσουμε το ιερό μας καθήκον : «Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι». Όταν οι άρχοντες είναι φαύλοι και αντίχριστοι τότε οι αρχόμενοι, στη προκειμένη περίπτωση όλοι εμείς ενωμένοι σε ένα απέραντο «λαϊκό δικαστήριο» αποκτάμε τη δικαιοδοσία από το Κύριο να τιμωρήσουμε αντ’ Αυτού τους το κακό πράσσοντας.
Ας έχουμε όλοι στο νου μας ότι το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος έχει ήδη ενεργοποιηθεί :
«O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Κοντολογίς λοιπόν είναι ιερό καθήκον όλων μας να μην υπακούσουμε σε αντίθεους και αντισυνταγματικούς νόμους και να αγωνισθούμε κατά Χριστόν εναντίον όλων αυτών των νεογενίτσαρων γραικύλων που μας υποδούλωσαν στη Σιωνιστική Ευρωπαϊκή Φυλακή.
Ο αγώνας που θα διεξαγάγουμε θα είναι και πάλι για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία. Θα είναι εθνικοαπελευθερωτικός όχι εναντίον των Τούρκων αυτή τη φορά, αλλά κατά του καθεστώτος των ελληνόφωνων αριστεροδεξιών μισελλήνων.
Κρίτων Δ. Ιακώβου, δρ φαρμακοποιός του Υ.Υ. σε δυνητική αργία λόγω δήθεν ρατσιστικής, σεξιστικής και ανάρμοστης συμπεριφοράς, από τους αντίχριστους Συριζοναζί και τους ΝουΔούλους συμμάχους τους.