Μέγα τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος
Ὅλοι θὰ μαζευτεῖτε κοντά Μου ἐσεῖς τὰ παιδιά Μου. Ὅπως ὁ πατέρας ὁ καλὸς τὰ παιδιά του τὰ κρατᾶ κοντά του καὶ τὰ φροντίζει, ἔτσι καὶ ὁ Οὐράνιος Πατέρας ὁ Μεγάλος, ὁ τῶν ὅλων Πατέρας καλός, δὲν ἀφήνει τὰ τεκνία Του οὔτε στιγμὴ νὰ ἀπομακρυνθοῦνε καὶ νὰ ζημιωθοῦνε.
Τὰ κρατᾶ ἐκεῖ στὴν ἀγκαλιά Του τὴ ζεστὴ μὲ ἀγάπη πολύ, μὲ τρυφερότητα καὶ γλυκάδα, γλυκάδα ὡσὰν τὸ μέλι τὸ ἁγνό, τὸ γλυκύτατο αὐτό. Ὤ τὶ εὐλογία εἶναι αὐτὴ νὰ ἔχετε ἐμένα τὸν
Γλυκαντζή, τὸν Προστάτη τὸν Καλὸν ἀλλὰ καὶ τὸν Στιβαρὸν ποὺ δὲν ἐπιτρέπει οὔτε ἕνα λεπτὸ τὰ παιδιά Του νὰ ἀφεθοῦνε καὶ κακὸ νὰ δοῦνε.
Μαζὶ καὶ ἡ Μητέρα ἡ Παναγία αὐτὴ ἡ Ὑπεραγία βοηθᾶ, συμπονᾶ, ἀγκαλιάζει τὸ κάθε παιδὶ καὶ τοῦ δίνει στοργή. Εἴμαστε λοιπὸν Ὅλοι Ἐμεῖς, ἡ Τριάδα ἡ Ἁγία, ἡ Ἁγία ἡ Παναγία καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, Ὅσιοι καὶ λοιποὶ ποὺ θὰ σᾶς προστατεύουμε παντοῦ στὸ κάθε σας βῆμα, τὴν κάθε στιγμή, στὴν κάθε σας πνοή. Μὴν ἀνησυχεῖτε, ἐσεῖς κοντά Μας νὰ ’ρθεῖτε καὶ Ἐμεῖς μεριμνοῦμε καὶ τὰ πάντα ποιοῦμε.
Ἡ πόλις ἡ ξακουστή, ἡ Κωνσταντινούπολις, ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ ἡ ἐκλεκτή, Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ γενεῖ ἀλλὰ καὶ Κέντρο Πολιτισμοῦ Ὀρθοῦ, Πολιτισμοῦ Ἐκείνου ποὺ ἐπιθυμοῦμε Ἐμεῖς ἡ Τριάδα ἡ Ἁγία καὶ ὄχι Κέντρο Πολιτιστικὸ ψεύτικο καὶ ἀπατηλό, ἀπεχθὲς πρὸς τῶν ἀνθρώπων τὶς καρδιὲς καὶ μὴ καταπραϋντικό, ἀλλὰ πράγματι Πολιτιστικό, Ἑλληνιστικό, μὲ γράμματα καὶ τέχνας μὲ ρίζας Ἑλληνικὰς καὶ Βυζαντινάς. Ἐκεῖ καὶ πάλι θὰ ἀναστηθεῖ ὅτι ἔχει χαθεῖ, ὅτι ἔχει καταποντιστεῖ, ἀλλὰ ὅμως δὲν ἔχει ἐξαφανιστεῖ.
Ὑπάρχει ἐντὸς τῶν ψυχῶν, τῶν καρδιῶν τῶν Ἑλληνικῶν, ἐκεῖ στὶς ρίζες τῆς Ἐλιὰς καὶ τῆς Ἀμυγδαλιάς, ἐκεῖ στὸ Ἀκρογιάλι, ἐκεῖ στοῦ Χριστοῦ τὴν Ἀγκάλη, ἐκεῖ στὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας στὸ Ἐκκλησάκι τὸ μικρὸ πάνω στὸ βράχο καὶ λευκό.
Ὢ τὶ μεγαλεῖο Χριστιανικό, ὢ τὶ δημιούργημα ποιητικό, ὡσὰν ποίημα ἀπὸ τὸν Πρῶτο Ποιητὴ καὶ τὸν Δημιουργὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Θὰ ἀνθίσει καὶ πάλι ἡ Μυρτιά, θὰ ἀνθίσει ἡ Λεμονιά, θὰ ἀνθίσει ἡ Ἀμυγδαλιά, στὴν φύση τὴν καθαρὴ αὐτὴν ποὺ δημιούργησε ὁ Ποιητὴς καὶ ὄχι σὲ αὐτὴ ποὺ μετέβαλε ὁ παγκοσμιοποιητής.
Ὢ τὶ εὐλογία ἔρχεται ἀπὸ τὴν Τριάδα τὴν Ἁγία, ὢ τὶ εὐωδία, ὢ τὶ μοσχοβολιὰ στὴ φύση τοῦ πλανήτη αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ στὶς ψυχές σας, στὶς ψυχὲς τοῦ δημιουργήματος αὐτοῦ ποὺ δὲν ἀνήκουν πουθενὰ ἀλλοῦ ἀλλὰ μόνον στὸν Ἕνα καὶ Ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό. Σὲ αὐτὸν ἀνήκουν ὄλες οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων στὴ γῆ καὶ μόνο σὲ Αὐτόν. Πάει καὶ τὶς κλέβει ὁ πονηρός, τὶς μαγεύει ὡς μάγος μαῦρος καὶ μοχθηρός, κακὸς καὶ ἐλεεινός, τὶς μαγεύει μὲ τὴν σάρκα, τὴν ἀχαριστία καὶ τὴν τυπολατρία.
Φτάνει πιὰ παιδιά Μου φτάνει πιά, εἶστε παιδιά Μου, εἶστε δικά Μου παιδιά, Ἐμοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Ἀνασκουμπωθεῖτε, ξυπνῆστε, ἀφυπνιστεῖτε ἀπὸ τὸν ὕπνο τὸν βαρὺ καὶ τρέξτε κοντά Μου στὴν ἀγκαλιά Μου, στὴν ζεστασιά Μου νὰ σᾶς ξαλαφρώσω καὶ τὶς ψυχές σας νὰ σώσω. Νὰ σᾶς εὐφράνω, νὰ σᾶς γλυκάνω καὶ κυρίως νὰ σᾶς γιάνω.
Νὰ ἰάσω τὶς ψυχές σας ποὺ ποδοπατούνται ἀπὸ τὸν πονηρὸ αὐτὸν τὸν σιχαμερό, νὰ γιατρέψω τὶς πληγὲς ποὺ χάραξε σὲ αὐτές, νὰ τοὺς βάλω βάλσαμο γλυκὸ καὶ νὰ τὶς μετατρέψω σὲ εὐωδία, φωνάζει καὶ τὸ ζητάει ἔντονα ἡ Μητέρα Μου ἡ Ὑπεραγία Παναγία. Πονεῖ πολὺ γιὰ ἐσᾶς γιὰ τὰ παιδιά Της, γιὰ τὰ σπλάχνα Της αὐτά, τὰ τέκνα τοῦ Υἱοῦ Της τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τοῦ Εὐωδιαστοῦ.
Ἦρθε ἡ ὥρα παιδιά Μου σηκωθεῖτε καὶ σταθεῖτε ὄρθιοι, σταθεροὶ στὴν πίστη πρὸς τὸν Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν Ἐσταυρωμένο, πετάξτε, διῶξτε τὸν καταραμένο καὶ βαδίσετε τὸν δρόμο Μου τὸν στενωπὸ ἀλλὰ αὐτὸν ποὺ ὁδηγεῖ στὴν καλὴ ἐλευθερία καὶ ὄχι στὴν ἀσυδοσία.
Καλεῖτε κάθε λεπτὸ Ἐμᾶς τὴν Τριάδα τὴν Ἁγία, τὴν Ἅγια Μητέρα τὴν Παναγία, τοὺς Ἁγίους Μας, Ὁσίους Μας, Ἀγγέλους, Ἀρχαγγέλους καὶ ὅλο τὸν Στρατό Μας τὸν Χερουβικὸ νὰ σᾶς βοηθοῦν καὶ γιὰ ἐσᾶς νὰ μεριμνοῦν. Καλεῖτε Μας συνεχῶς ἡ γραμμὴ ποτὲ δὲν εἶναι κατειλημμένη ἀλλὰ πάντα ἀπαντᾶ μὲ ἀγάπη πολὺ καὶ γλύκα σταλμένη ἀπὸ τὸν Ποιητή. Μὴν ξεχνάτε νὰ Μᾶς καλεῖτε καὶ Ἐμεῖς ἀμέσως ἐνεργοῦμε καὶ τὰ πάντα τακτοποιοῦμε. Τὰ βάζουμε σὲ τάξη καλή, σωστή, μὲ ἰσορροπία, γι’ αὐτὰ φροντίζει ἡ Τριάδα ἡ Ἁγία.
Αὐτὰ ποὺ ἐγράφησαν ἐδῶ, νὰ διαβαστοῦνε καὶ νὰ μοιραστοῦνε, νὰ διασκορπιστοῦνε ὅπου εἶ δυνατόν, γιὰ νὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι – τὰ παιδιά Μου – ὅτι Ὑπάρχω καὶ Ζῶ καὶ Ἐνεργῶ καὶ τὰ πάντα Ποιῶ. Φυσικὰ γιὰ τὸ ΚΑΛΟ καὶ τὸ ΑΓΑΘΟ.
Ἀμὴν Ἀμὴν Ἀμὴν καὶ τῷ Θεῷ Δόξα.
Ερημίτης