“Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο”
Μετά τα ανωτέρω και για να κλείσω το παρών κείμενο, θα κάνω μια ακόμη και τελευταία οβδιακή μεταπήδηση και πάλι πίσω στο χρόνο και θα βρεθώ συγγραφικά στην αποφράδα μέρα για την Ελληνική Ρωμανία-Βυζάντιο: Στις 29 Μαίου 1453.
Ο λόγος που γυρίζω ξανά και πάλι στη Νέα Ρώμη είναι απλός. Διότι από εκείνο το σημείο Ορθοδόξου αναφοράς, γεωγραφική χωρική ενότητα και χρονική φάση και όριο θα ξεκινήσει ο νέος κόσμος που έρχεται.
Από την Θεοφύλακτη Πόλη και διοικητική έδρα του, θα αρχίσει το παγκόσμιο έργο του ο προφητευμένος και αναμενόμενος Άγιος Βασιλέας Ιωάννης.
Από την αγία Βασιλεύουσα Πόλη θα δοθεί το σύνθημα, η κατεύθυνση, ο ιεραποστολικός αγώνας και η πνευματική προσπάθεια για να διδαχθεί το Άγιο Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Από την εκλαμπρότατη Βασιλίδα των Πόλεων θα παίρνουν εντολή και κατευθυντήριες οδηγίες Έλληνες και μη για να μιλήσουν στους πολίτες της οικουμένης για την Αγία Τριάδα, τον Κύριο, την Κυρία των Ουρανών, τους Αποστόλους, κλπ.
Από την Επτάλοφη Πόλη θα έρθει ανά την υφήλιο η λάμψη και ο παγκόσμιος δοξασμός της Ορθοδοξίας.
Από την Αγία Κωνσταντίνου Πόλη θα ξεκινήσει ο προφητευμένος και επερχόμενος θρίαμβος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Μετά από αυτά, πάρα πολύ εύκολα εξηγείται και το γεγονός γιατί μέχρι και σήμερα αισθανόμαστε, νοιώθουμε και καταλαβαίνουμε μέσα στα σωθηκά μας, άκρως πονετικά, αναδρομικά, και σαν να ήταν μόλις χθες, τον απερίγραπτο πόνο και τον γιγάντιο θρήνο των απανταχού Ελλήνων που, ανάμεσα στα άλλα, εκφράζει το διάσημο Ποντιακό παραδοσιακό τραγούδι «Πάρθεν η Ρωμανία».
Πρόκειται για έναν φοβερό θρήνο, για έναν δακρύβρεχτο καημό αιώνων, για έναν άχρονο εσωτερικό οδυρμό και μια Θεία, ευλογημένη και γλυκιά αναμονή.
Πρόκειται για μια γλυκιά εθνική προσδοκία, δωρηματικό θρύλο και Άνωθεν άγραφη υπόσχεση.
Διότι, μέσα από αυτόν τον μέγα πόνο, την θλίψη και τον απερίγραπτο θρήνο και οδυρμό των απανταχού Ελλήνων-Ρωμηών βγαίνει ένα μοναδικό οικουμενικό προμύνημα, ένα πανανθρώπινο σημάδι Ορθοδόξου ελπίδας, ένας οιωνός ευλογημένης και δικαιολογημένης αισιοδοξίας, ένας υπερκόσμιος πνευματικός δείκτης και μια ένδειξη και σημείο Άνωθεν βεβαιότητας.
Είναι, δηλαδή, αυτό που όλοι οι Ορθόδοξοι πιστοί αναμένουμε ως εξ Ύψους ευλογία και κυλιόμενα μέσα στους αιώνες:
Την Αναλαμπή της Αγίας Ορθοδοξίας και τον παγκόσμιο Θρίαμβό της όσο, ομοίως, και τον δοξασμό της Ορθοδόξου Ελλάδας ή του Νέου Ισραήλ.
Με Άνωθεν επιλεγμένο ηγέτη, εν Κυρίω ταγό και αναστημένο πρωτεργάτη όλων αυτών
τον Άγιο Βασιλέα Ιωάννη τον εκ Πενίας ή τον Ελεήμονα.
Άγιε Βασιλέα Ιωάννη: Έρχου, Ανδρίζου και Βασίλευε!.
Γιατί όντως, ναι, και πράγματι, «Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο!»:
Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλην,
ουδέ ’ς σ’ αμπέλα ’κόνεψεν, ουδέ ’ς σα περιβόλα,
επήγεν και ν’ εκόνεψεν ’ς σ’ Αγιά Σοφιάς την πόρταν.
Έδειξεν τ’ έναν το φτερόν ’ς σο αίμαν βουτεμένον.
Και ’ς σ’ άλλο το φτερόν αθε, χαρτίν βαστά γραμμένον.
Ατό κανείς ’κι αναγνώθ’, κανείς ’κι ξέρ’ ντο λέγει,
μηδέ κι ο Πατριάρχης μου με όλους τους παπάδες.
Κι έναν παιδίν, καλόν παιδίν, πάει και αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθει, σίτα κλαίει, σίτα κρούει την καρδίαν:
Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς, ’πάρθεν η Ρωμανία.
– Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄ κι ελλάεν Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγ’νε τα μαναστήρα
κι Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει και δερνοκοπάται.
Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν η Ρωμανία ΄πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο..
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας
===
ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ:
“Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ”
Εκδόσεις Αγαθός Λόγος
Μάιος 2022