Σάββας Καλεντερίδης
Το μεταναστευτικό έχει πάρει διαστάσεις που οι περισσότεροι Έλληνες πλέον δέχονται ότι ως φαινόμενο απειλεί σοβαρά την Ελλάδα ως κράτος και ως οργανωμένη κοινωνία. Εκείνοι που επιμένουν στην πολιτική των ανοικτών συνόρων, που από το 2015 έχει μετατρέψει το πρόβλημα σε μείζονα εθνική απειλή, είναι οι ιδεοληπτικοί που δεν πιστεύουν στην έννοια του εθνικού κράτους, εκείνοι που έχουν οικονομικά συμφέροντα και όσοι εργάζονται για λογαριασμό ξένων δυνάμεων και χωρών.
Ενώ λοιπόν η απειλή δεν είναι προ αλλά ήδη εντός των θυρών, οι προαναφερθέντες έχουν κατορθώσει να επιβάλουν στην κοινή γνώμη, μέσω της επιρροής που ασκούν στα ΜΜΕ και των κεφαλαίων που διαχειρίζονται ένιοι εξ αυτών, ορισμένες απόψεις που αντί να βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος, το καθιστούν ακόμα πιο βαρύ και δυσεπίλυτο για την πατρίδα μας, οδηγώντας αυτό που γνωρίζαμε ως Ελλάδα και ελληνικό έθνος στην καταστροφή.
Θα παραθέσουμε ορισμένες από τις απόψεις αυτές:
«Ακόμα και να μην υπήρχε η Τουρκία θα έπρεπε να την εφεύρουμε, γιατί έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα και σηκώνει μεγάλο βάρος με τα τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες που φιλοξενεί στο έδαφός της.»
Παραπλανητική αναφορά, γιατί με βάση τα στοιχεία που δίνει ο Σύλλογος Προσφύγων, στην Τουρκία κατοικούν 3.682.434 Σύροι πρόσφυγες, από τους οποίους οι 450.000 είναι μικρά παιδιά που γεννήθηκαν στην Τουρκία. Από δε τα 3.682.434 άτομα, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια ζουν σε νομούς της Τουρκίας με πληθυσμό αραβικής καταγωγής, ήτοι: Gaziantep 452.500, Hatay 440.628, Şanlıurfa 429.888, Adana 240.310, Mersin 205.360, Kilis 115.941, Mardin 87.983, Osmaniye 50.821.
Σημειωτέον ότι η Τουρκία εγκατέστησε τους πληθυσμούς αυτούς στους συγκεκριμένους νομούς με στόχο τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού και τη μείωση του ποσοστού των Κούρδων, οι οποίοι δια των συγκεκριμένων νομών έχουν ως στόχο να αποκτήσουν πρόσβαση στη Μεσόγειο θάλασσα. Άρα, η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες εκ Συρίας για να εξυπηρετήσει δικούς της εθνικούς σκοπούς και να αλλάξει την παραμετροποίηση του κουρδικού προβλήματος σε συγκεκριμένους νομούς.
Όσον αφορά εκείνους που κατοικούν σε καταυλισμούς, με στοιχεία της 7ης Νοεμβρίου 2019 ο αριθμός τους ανέρχεται στα 62.492 άτομα. Δηλαδή, λιγότεροι από εκείνους που διαβιούν σε καταυλισμούς στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, σε σχέση με την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων.
Και μια που κάναμε τον ανωτέρω συσχετισμό, να σημειώσουμε ότι ο Λίβανος των έξι εκατομμυρίων κατοίκων φιλοξενεί στο έδαφός του πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία και άλλους τόσους και περισσότερους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Δηλαδή, ο ένας στους τρεις κατοίκους του Λιβάνου είναι πρόσφυγας, σε σχέση με την Τουρκία που είναι περίπου ο ένας στους τριάντα.
Και δεν άκουσα τον πρόεδρο ή τον πρωθυπουργό του Λιβάνου να εκβιάζει άλλη χώρα ή την Ευρώπη ότι θα ανοίξει τις «κάνουλες» και θα την πλημμυρίσει με πρόσφυγες, όπως κάνει ο Ερντογάν, τη μια για να ζητήσει δισεκατομμύρια ευρώ και την άλλη για να μην χαρακτηρίζει η Ευρώπη την αιματηρή εισβολή του τουρκικού στρατού στη Ροζάβα, στη Β. Συρία, η οποία, σημειωτέον, προκάλεσε εκτός από εκατοντάδες νεκρούς, και 200.000 Κούρδους πρόσφυγες. Όμως είπαμε, οι Κούρδοι δεν έχουν ψυχή, αφού είναι κατώτερο είδος ανθρώπων κατά τη ναζιστική ιδεολογία του Ερντογάν, που τώρα θέλει να την επιβάλει και στο ΝΑΤΟ. Τέτοια αθλιότητα, τόση υποκρισία.
Αυτά για τους πληρωμένους από την τουρκική πρεσβεία δημοσιογράφους που επισκέφθηκαν τους καταυλισμούς στην Τουρκία τις μέρες που ήταν σε εξέλιξη η εισβολή στη Συρία, και επιστρέφοντας μας είπαν ότι «ντρέπονται που είναι Έλληνες και Ελληνίδες».
Μια άλλη άποψη που έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη, την οποία όμως καλλιεργεί και η κυβέρνηση και αντιπολίτευση για να κρύψουν τις ευθύνες τους, είναι ότι «για όλα φταίει η Ευρώπη».
Ένα άλλο επιχείρημα είναι το εξής: «Οι χώρες της Ευρώπης έκλεισαν τα σύνορά τους και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών».
Τα επιχειρήματα είναι πολλά και δεν είναι εφεύρεση του ενός και του άλλου, αλλά πολύ καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα από επαγγελματίες του είδους και από κέντρα που έχουν τους δικούς τους σκοπούς και ξοδεύουν διαπιστωμένα δισεκατομμύρια για να τους πετύχουν.
Τα σύνορα και στον Έβρο και στο Αιγαίο μπορούν να περιφρουρηθούν, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση. Η Ελλάδα μπορεί να τηρεί με ευλάβεια τις υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις, και από το Διεθνές Δίκαιο, και ταυτοχρόνως να επιτηρεί και να προστατεύει τα σύνορά της. Μια ματιά στη γειτονική Βουλγαρία, που έχει και χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, θα πείσει τον κάθε καλόπιστο.
Τέλος, να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι το πρόβλημα δεν είναι πλέον προσφυγικό αλλά μεταναστευτικό, το οποίο αποτελεί 100% δημιούργημα του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους, που ευνοεί την είσοδο Αφρικανών και Ασιατών στην Τουρκία για να τους χρησιμοποιεί στη συνέχεια ως «υπερόπλο» εναντίον της Ελλάδας και της ΕΕ.