Θα προσπαθήσω να είμαι εντός θέματος αλλά εκτός κλίματος κατσουφιάσματος και κρούσματος χτυπημένων.
Μήπως παίζουμε το παιχνίδι τους, άθελα μας ή σκόπιμα ή αφελώς ή από κεκτημένη ταχύτητα εναντίωσης.
Μήπως είναι τόσο χοντρό το στήσιμο του παιχνιδιού, που φαίνεται αληθινό;
Φάγαμε το παραμύθι όπως η κατσίκα τον ταραμά πριν την σαρακοστή πέρσι και φέτος πάμε για το δεύτερο πρόγραμμα.
Το ίδιο λάθος δυό φορές πάει πολύ.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Όλοι μας και εγώ μέσα ,ένα χρόνο τώρα με αυτούς τρωγόμαστε και τους κρατάμε στο προσκήνιο και την επικαιρότητα.
Άρθρα επί άρθρων, ομιλίες, επιστημονικές αναλύσεις, ιατρικές μελέτες και ανακοινώσεις, αναφορές στην ιεραρχία ,στις γραφές, στις προφητείες και σε κάθε τι σχετικό ή άσχετο, παντού στα ΜΜΕ, στον τύπο .στο διαδίκτυο ,στις συνομιλίες μας.
Βαρέθηκα, κουράστηκα, μπούχτησα, σιχάθηκα.
Θα μου πείς αυτό μας καίει που ζούμε στην καθημερινότητά μας και άλλαξε τις ζωές μας.
Σωστό αλλά τι βγαίνει; ΄
Αλλάζει τίποτε;
Είδαμε να κινείται κάτι ,κάποιος άλλος από εμάς, εκτός από τους μπάτσους;
Αν τους γράψουμε στα άγραφα και αν τους αφήσουμε να μας γράφουν, θα μας γράψουν όλους και θα περιμένουν να εισπράξουν.
Μακάρι να μας γράφουν αυτοί και να τους γράψουμε και εμείς ,ας έρθουν να κατάσχουν τι μπορούν να μας κατάσχουν
και από ποιον θα πρωτο κατασχέσουν, οι ακατάσχετοι ρουφιάνοι.
Να τους έχουμε έτσι κατασχεσμένους.
διότι
Ισχύει πάντα το αρχαίον σοφό ρητό : ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Αυτοί το βιολί τους και εμείς στην γωνία μασκοφορεμένοι πλειοψηφικά και σε λίγο μπολιασμένοι.
Όλοι στο κόλπο από ΠτΔ, Δ.Ι.Σ, κυβερνο Κουλοί, Αλεξίμυαλοι ,κομματοτσούτσουρδοι επι στόμωνες,Σάπιοι,τρύπιοι Χαβαλέδες και Αρχηγάμενοι αστεράτοι τσιγκοτενεκέδες,
Ακαβρωμαϊκοί ,ξεβρακοτέχνες και δημοσιοκάφροι.
Αυτοί καλά είναι στα ψηλά στο αφρόγαλα και καλά κάνουν ως ψελίτ της κυνο-νοίας .
Αλλά εμείς ο λαός γιατί σιγοντάρουμε και επαληθεύουμε το γνωστό <μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι>
ή εκείνο το παλιό προφητικό του Σαββόπουλου,
και μπαίνει ο μέγας τράγος , ο Κούλης
ο πρωταγωνιστής της τραγωδίας
μ’ ένα πριόνι
φοράει τενεκεδένιο στέμμα
κι ένα ζευγάρι παρωπίδες,<προσωπίδες>
ραντίζει με αίμα
τις πέτρινες κερκίδες
κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει