Υπήρξαν αρκετοί ανώνυμοι ήρωες, αγωνιστές που πολέμησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1974, κατά τη διάρκεια της βάρβαρης εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο. Παρόλο που ήταν σχεδόν όλα προδομένα από την χούντα των Αθηνών και από τους εδώ συνεργάτες της, έδωσαν σκληρές μάχες για να σώσουν αυτά τα Ιερά χώματα. Έδωσαν ηρωικές μάχες έχοντας στην κατοχή τους λιγοστό οπλισμό παλαιάς τεχνολογίας σε σύγκριση με τον πολυάριθμο Τουρκικό στρατό ο οποίος ήταν εξοπλισμένος με υπερσύγχρονο οπλισμό. Με λυπεί και έμενα το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί από αυτούς τους αφανείς ήρωες που έχουν περιθωριοποιηθεί από τους εκάστοτε κυβερνώντες, δεν αναγνωρίστηκε και αγνοήθηκε η προσφορά τους, καθώς τις πλείστες φορές πολεμήθηκαν από τη γραφειοκρατία αυτού του τόπου.
Μεταξύ αυτών είναι και ένας αγωνιστής, ο Γαβριήλ Ιωακείμ, ο οποίος ήταν άριστα εκπαιδευμένος στην ειδικότητα «Παρατηρητής». Παρατηρητής είναι μία ειδικότητα που απαιτεί αφάνεια και μυστικότητα. Ο Παρατηρητής εντοπίζει τους εχθρικούς στόχους, διαβιβάζει τις πληροφορίες δίνοντας συντεταγμένες στο Διοικητή βολής, ώστε με ακρίβεια τα πυροβόλα να καταστρέψουν τους εχθρικούς στόχους.
Ο Γαβριήλ Ιωακείμ με αυτοθυσία πολέμησε και αυτός ηρωικά για την προάσπιση της Πατρίδας του. Ήταν ένας νέος μόλις 22 χρονών με όνειρα και ελπίδες για τη ζωή που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε τι θα πει πόλεμος. Υπηρετούσε έφεδρος στη Μοίρα 187Μ.Π.Π. όταν πήγε και αυτός να πολεμήσει τον εχθρό. Στο κάλεσμα της Πατρίδας έτρεξε να δώσει το παρόν του, παρόλο που δεν γνώριζε τι θα αντιμετώπιζε. Όταν άκουσε και ο Γαβριήλ Ιωακείμ από το ραδιόφωνο ότι ξεκίνησε η εισβολή από τους Τούρκους και πρέπει να καταταγούν οι έφεδροι στις μονάδες τους, αποχαιρέτησε στα γρήγορα την οικογένεια του, παρόλο που γνώριζε και αυτός ότι υπάρχει μεγάλη προδοσία. Όταν πήγε στο στρατόπεδο να παραλάβει τον ατομικό οπλισμό, ο τότε Αξιωματικός από την Ελλάδα που έκανε τις χρεώσεις του οπλισμού δεν έδωσε σφαίρες στους έφεδρους, με την πρόφαση ότι δεν υπήρχαν καθόλου σφαίρες… γιατί άραγε; η μόνη απάντηση που πήραν όταν τον ρώτησαν ήταν όπου θέλετε πηγαίνετε… Επίσης ο Διοικητής της μονάδας ήταν Ελληνικής καταγωγής.
Τα πυροβόλα ήταν εκτός του στρατοπέδου χωρίς να γνωρίζουν οι έφεδροι που ήταν. Η Διοίκηση της Μονάδας έδωσε οδηγίες να τον βρουν άμεσα λόγω της εμπειρίας που είχε στα καθήκοντα του Παρατηρητή. Η Μοίρα είχε πληροφορίες ότι οι Τούρκοι θα έκαναν επίθεση εναντίον της ΕΛΔΥΚ και της κατάληψης του αεροδρομίου της Λευκωσίας. Οι Τουρκικές δυνάμεις μεταξύ άλλων είχαν στη διάθεση τους περίπου 50 άρματα μάχης. Ο Γαβριήλ Ιωακείμ είδε από πολύ κοντά τα άρματα μάχης άλλα δεν φοβήθηκε, δεν τρόμαξε, δεν πτοήθηκε ούτε για μια στιγμή. Μίλησε με τον Αξιωματικό, έδωσε τις ορθές συντεταγμένες στους πυροβολητές και ότι άλλο χρειαζόταν ώστε να μπορέσουν να κτυπήσουν με επιτυχία τον εχθρό. Τα πυροβόλα που είχε η Μοίρα ήταν τα Ρωσικά των 100 χιλιοστών. Στις 14/08/1974 από η ώρα 5:00 το πρωί τα Τουρκικά άρματα ξεκίνησαν επίθεση εναντίον της ΕΛΔΥΚ και της κατάληψης του αεροδρομίου. Πήρε Διαταγές η Μοίρα να έχουν έτοιμα τα πυροβόλα για την αποστολή τους. Μόλις ξεκίνησαν επίθεση τα Τουρκικά άρματα, με την καθοδήγηση του Γαβριήλ Ιωακείμ δόθηκαν οδηγίες να χτυπηθούν από το “οδηγό” πυροβόλο, το οποίο με επιτυχία κατάφερε και βρήκε στόχο το Τουρκικό άρμα. Τότε αμέσως δόθηκαν οδηγίες να χτυπήσουν τα πυροβόλα με δραστική βολή (δηλαδή όλα τα πυροβόλα να ρίξουν ταυτόχρονα πυρ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταστρέψουν 5-6 άρματα μάχης των Τούρκων κάνοντας τους να υποχωρήσουν. Στις 15/08/1974 το πρωί άρματα και πεζικό των Τούρκων ξεκίνησαν επίθεση και προχωρούσαν. Συνάντησαν σοβαρή αντίσταση από τη Μοίρα μέχρι το απόγευμα. Πριν να νυχτώσει έκαναν εφοδιαστική επίθεση οι Τούρκοι και εκεί μεταξύ άλλων τραυματίστηκε ένας έφεδρος αξιωματικός που ήταν μαζί με τον Γαβριήλ Ιωακείμ. Ο Γαβριήλ Ιωακείμ φρόντισε να τον πάρει έγκαιρα στο γιατρό για περίθαλψη και να επιστρέψει ξανά πίσω στη θέση του όπου και συνέχισε μόνος του να δίνει τις ορθές συντεταγμένες στα πυροβόλα. Οι μάχες συνεχίστηκαν μέχρι και τις 17/08/1974.
Θυμάται ότι από την πρώτη μέρα που παρουσιάστηκε στη Μονάδα, χάραξε σε μια πέτρα το σύμβολο του Σταυρού και παρακαλούσε την Παναγία να τον βοηθήσει αυτόν και την Πατρίδα του. Θέλει και ελπίζει πως αυτός ο πονεμένος λαός δεν θα ζήσει ξανά ένα νέο 1974. Εύχεται να μην δει άλλους νεκρούς, αγνοούμενους, αιχμαλώτους, προσφυγιά και σε καμιά περίπτωση ξανά προδοσία…
Νιώθει περήφανος και ήσυχος με τη συνείδηση του που έπραξε το καθήκον του προς την Πατρίδα του. Η οικογένεια του επίσης είναι περήφανη για την προσφορά του. Ο απλός κόσμος εκτίμησε την πρόσφορα του προς την Πατρίδα, σε αντίθεση με τη στάση του Κράτους που έδειξε απέναντι του πλήρη αδιαφορία. Παρόλο που πρόσφερε τόσα στην Πατρίδα δεν “κτύπησε” καμιά πόρτα για βοήθεια και αντάλλαγμα.
Μπορεί να υπάρχει μεγάλη απογοήτευση από τον ίδιο από τη στάση του Κράτους και της κοινωνίας, όμως εάν γύριζε ο χρόνος πίσω θα πολεμούσε ξανά για την Πατρίδα του! για την Ελευθερία του τόπου μας! για τη Θρησκεία μας! Οι μνήμες του πολέμου θα είναι πάντα χαραγμένες στην ψυχή και στο μυαλό του όσα χρόνια και αν περάσουν.
Η Μονάδα του η 187Μ.Π.Π, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη πρόσφορα του Γαβριήλ Ιωακείμ στον πόλεμο, πρότεινε από τις 12-11-76 να του απονεμηθεί ο Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως. Είμαστε στο 2021 και ακόμα το Κράτος, η Πολιτεία αυτού του τόπου αδιαφορεί και δεν εκπλήρωσε την απονομή αυτή, που είναι το λιγότερο που δικαιούται ως Αγωνιστής. Το γιατί δεν θα το ρωτήσω…
Λευκωσία / Κύπρος