Πέρασαν τόσα χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο. Πέρασαν τα χρόνια και έχουν γίνει σαράντα επτά χρόνια μέχρι στιγμής. Λένε πως ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος για να ξεχάσεις και να συμβιβαστείς με μια κατάσταση κτλ. Όμως στην περίπτωση της Κύπρου σίγουρα δεν είναι έτσι, και δεν πρέπει να είναι αφού η κατοχή είναι στην ίδια την Πατρίδα μας, αφού οι συνέπειες, οι πληγές είναι ακόμα ανοικτές, αφού κανένας δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματα που προκάλεσε στην Κύπρο. Η Τουρκία θέλει να πάρει και την υπόλοιπη Κύπρο. Ο Κατοχικός στρατός είναι πλήρως εξοπλισμένος και το ποσοστό πληρότητας του Τούρκικου στρατού είναι 107%. Υπάρχει η ευχέρεια σε λίγα λεπτά να έρθουν τα Τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα για να βοηθήσουν τις κατοχικές δυνάμεις.
Μεταξύ άλλων μια ανοικτή πληγή είναι και ο Προσφυγικός κόσμος· έγιναν πρόσφυγες στην ίδια την Πατρίδα τους μέσα σε λίγες μέρες λόγω του πόλεμου. 200.000 χιλιάδες ψυχές αναγκαστήκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα χωριά τους, την ίδια τη γη τους που μεγάλωσαν, τις εκκλησίες τους, τις ρίζες τους. Δεν είχαν άλλη επιλογή, άλλη λύση αφού εάν έμεναν υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για την ίδια τη Ζωή τους. Αφού όλα ήταν Προδομένα· το παιγνίδι ήταν καλά Στημένο. Μετά από 47 χρόνια και κανένας πρόσφυγας δεν γύρισε πίσω στο σπίτι του· υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που τα σπίτια των προσφύγων είναι μόνον πέντε λεπτά με το όχημα τους από τις ελεύθερες περιοχές, όμως μπορούν να πάνε μόνο σαν επισκέπτες γιατί υπάρχει η πράσινη γραμμή, ο κατοχικός στρατός.
Μετά την προσφυγιά η κυβέρνηση έκτισε συνοικισμούς. Παρόλα αυτά δεν μερίμνησε να εγκατασταθούν στους ίδιους συνοικισμούς οι χωριανοί που από το πλείστον είναι και μεταξύ τους συγγενείς. Αντιθέτως σκορπίστηκαν σε όλη την υπόλοιπη Κύπρο με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν και να αποξενωθούν μεταξύ τους. Δεν γίνεται στις ελεύθερες περιοχές σε ένα συνοικισμό π.χ. να υπάρχουν πρόσφυγες από 100+ κατεχόμενα χωριά. Οι πρόσφυγες “έχασαν” τους συγγενείς, τους φίλους, τους χωριανούς. Όλα αυτά μεταξύ άλλων είχε ως επακόλουθο να απομακρυνθούν από την παράδοση, από τις συνήθειες και από τα ήθη και τα έθιμά τους. Αρκετοί κατάντησαν να συναντούν τους χωριανούς τους μόνον στους γάμους, στις συνεστιάσεις, στις εκδηλώσεις. Η νέα γενιά δεν γνωρίζει καν τους χωριανούς της. Μετά από την προσφυγιά αρκετοί αναγκάστηκαν να πάνε στο εξωτερικό για εργασία ώστε να μπορέσουν να συντηρήσουν τις οικογένειες τους.
Η όμορφη Αμμόχωστος έχει χαρακτηριστεί η πόλη-φάντασμα, αφού από τις 14 Αυγούστου του 1974 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοί της έχουν εκδιωχθεί, και από τότε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης παραμένει κλειστό και ερημωμένο. Η Τουρκία για να ασκήσει πίεση προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά απειλεί με εποικισμό της Αμμοχώστου. Ακόμα μια απόδειξη ότι δεν θέλει Λύση του Κυπριακού προβλήματος.
Μερικοί στίχοι από τον Έλληνα ποιητή Γιώργο Σεφέρη που μεταξύ άλλων έγραψε το ποίημα “Τελευταίος Σταθμός” είναι «Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις φίλε. Όμως τη σκέψη του
πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμάλωτου τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.»
Η ανάλυση του ποιήματος: «Ο Σεφέρης αναγνωρίζει πως οι διαπιστώσεις του για το αδύναμο και το διεφθαρμένο της ανθρώπινης φύσης ακούγονται κάπως κοινότοπες και προλαβαίνει τις πιθανές αντιρρήσεις του φίλου του, που είναι ο αποδέκτης αυτών των λόγων (Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις φίλε). Κι όμως, δηλώνει ο ποιητής, όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να αλλάξει τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που έφυγαν χωρίς να το θέλουν από την πατρίδα τους, τη σκέψη εκείνων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι κι εκείνων που ένιωσαν την πλήρη εξαθλίωση, σαν να είναι απλά αντικείμενα, θα διαπιστώσει πως είναι αδύνατο. Οι άνθρωποι που βιώνουν τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου, επιστρέφουν στον ίδιο βασικό τρόπο σκέψης, στην ανάγκη της επιβίωσης και συνάμα εκείνοι που βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα τους στην ανάγκη της επιστροφής στον τόπο του.»
Ο Ελληνισμός έζησε και έμαθε τι σημαίνει προσφυγιά ξεριζωμός εδώ και χρόνια … Ο Αγώνας συνεχίζεται· δεν υπάρχει άλλη επιλογή… εάν ξεχάσουμε ή με την Υπογραφή μας δεχτούμε ότι τα Ιερά Χώματα δεν είναι δικά μας, τότε σίγουρα θα δώσουμε και άλλα δικαιώματα, με τις ευλογίες μας να χάσουμε και άλλες χαμένες Πατρίδες.
——————————–
Λευκωσία / Κύπρος