ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΓΟΝΕΙΣ), ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ, ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΄Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΝ ΄Η ΜΑΛΑΚΙΑΝ. (ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ -ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ- ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΝΟΣΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΕΝΩ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ “ΜΑΛΑΚΥΝΣΗ” ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ). ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ, ΑΝ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ 5 ΠΑΙΔΙΑ, ΕΝΩ 5 ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΝΑ ΓΗΡΟΚΟΜΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΜΑΝΑ.
ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ ΒΕΒΑΙΑ, ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ, ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΜΩΣ, ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.
ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ: Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΔΗΛΑΔΗ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ, ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΠΟΥ Ο ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΑΝΟΙΑ, ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ. ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΙ, ΟΤΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ “ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ” ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΙ, ΑΦΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ, ΝΑ ΤΙΣ ΘΥΜΗΘΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ.
ΟΜΟΙΩΣ, ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΑΝΙΑΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ ΑΥΤΗ Η ΝΕΑ “ΜΟΔΑ” ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ, ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ, ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΙ (ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΟΣΑ ΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ, ΤΡΙΣΑΓΙΑ ΚΛΠ.) ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1) ΝΑ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΕΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
2) ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ.
3) ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ… (΄Η ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ…). ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΝΝΟΟΥΝΤΑΙ. ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΔΙΠΛΟ ΚΑΛΟ: ΑΦΕΝΟΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ, ΑΦΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ:
τα λόγια του αγίου Παϊσίου, ο οποίος μας καλεί να προσευχηθούμε και να προσφέρουμε ελεημοσύνη για την ανάπαυση των ψυχών των κεκοιμημένων. Οι προσευχές και τα μνημόσυνα έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή.
-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;
-Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του. Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του;
Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τους δίνει δηλαδή ο Θεός μία ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σε αυτή τη ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήσει και να βοηθήσει έναν υπόδικο, έτσι κι αν είναι κανείς φίλος με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήσει στο Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρει τους υπόδικους από την μία φυλακή σε άλλη καλύτερη, από το ένα κρατητήριο σε ένα άλλο καλύτερο. Ή ακόμα μπορεί να τους μεταφέρει και σε ένα δωμάτιο ή σε διαμέρισμα.
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κλπ που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για τη ψυχή τους. Οι προσευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν, μέχρι να γίνει η τελική Κρίση. Μετά την δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν….
…Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στο διάβολο να πει: Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε; Όταν εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία (Α’ Κορινθ, κεφ 15, εδ 42)(δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου), λέει η Γραφή…
ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ