Η συντρόφισσα κυρία Ρένα Δούρου ανήκει στους; λεγόμενους “μύθους” του συριζα, όπως παραδείγματος χάριν οι σύντροφοι κ.κ. Καρανίκας και Φλαμπουράρης.
Τη μυθική της υπόσταση στο πάνθεον των εκ γενετής συριζαίων την απόχτησε όταν έγινε η πρώτη συριζαία που κατόρθωσε να κερδίσει εκλογική νίκη στις τελευταίες “αυτοδιοικητικές” εκλογές, κερδίζοντας ταυτόχρονα και τον τίτλο της “πρώτης φοράς αριστερά” στα ρετιρέ της καθεστωτικής εξουσίας.
Είναι σαν να λέμε η γυναίκα που πρώτη εγκαινίασε τη νέα ιστορική πορεία της αριστεράς, ως κόμματος εξουσίας.
Από κει και πέρα οι πύλες των θαλάμων, των προθαλάμων των παραθαλάμων, των υπόγειων, των ανώγειων και των κατώγειων της εξουσίας, άνοιξαν διάπλατα για τη ροζ πολιτική συμμορία, που πέπρωται να ξεπουλήσει τη μισή Ελλάδα [την άλλη μισή θα την ξεπουλήσει η γαλάζια πολιτικη συμμορια…]
Κατόπιν τούτου και επειδή ο μέσος αριστερός είναι κατεξοχήν ο άνθρωπος που βιώνει τον μύθο του και όχι την πραγματικότητα, η συντρόφισσα κυρία θα είναι η τελευταία που θα ξωπετάξει ο κάπο ντι τούτι κάπι των ροζ πολιτικών συμμοριών, ο “μόλις 44χρονος” Τσιπρουλίξ.
Ο ήρωας των πάσης φύσεως δημοσιοβολεμένων, που φαντασιώνονται ότι από τη συνδικαλιστική, δημοσιοϋπαλληλική, υπουργική ή πρωθυπουργική τους καρεκλάρα, κάμουν ότι έκαμαν και οι συμπαθέστατοι ήρωες του μικρού γαλατικού χωριού, κάπου στα βάθη της Ρωμαϊκής Γαλατίας.
Εναντιώνονται στον Καίσαρα των φαντασιώσεων τους…
Διότι κακά τα ψέμματα, ούτε η Ρώμη υπάρχει πια, ούτε και γαλατικά χωριά που να αντιστέκονται, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των κατασκοπευτικών δορυφόρων, των πάσης φύσεως πλαστικών καρτών, του ΑΜΚΑ, των ψηφιακών ταυτοτήτων και των διαδικτυακών ρουφιάνων, που γνωρίζουν ακόμα και τι νούμερο σλιπάκι φοράει ο καθένας μας.
Και οι Αστερίξ των καιρών μας, δεν είναι τίποτα παραπάνω από πολιτικοί απατεώνες, που προσπαθούν να ψήσουν τον κοσμάκη, ότι το να κλείνεις πολιτικά συμβόλαια με τους πρώην “φονιάδες των λαών” αποτελεί πράξη αντίστασης, ίσια κι όμοια με τις σφαλιάρες του Οβελίξ στους κακόμοιρους τους “Ρωμαίους”.
Ούτε Καίσαρες το λοιπόν, ούτε Αντώνιοι, ούτε Κλεοπάτρες, ούτε Αστερίξ, ούτε Οβελίξ, ούτε Δρυίδες και μαγικά φίλτρα.
Το πολύ να μιλάμε για Τσιπρουλίξ και Κλεοκάφτρες, με τον Φλαμπουραρίξ στον ρόλο του Δρυίδη και τον Κοτζιαλίξ στον ρόλο του Οβελιξ [που ‘σαι ρε Ζεραρ Ντεπαρντιε, να φριξεις…]
Αειντε και τον Ψινακιους στον ρολο του bοn vineur Λουκουλου…
Ουσιαστικά η πρώτη φορά αριστερά είναι η, εκ Θεού και κοινωνίας, τιμωρία των ονειροπόλων, των αλαφροίσκιωτων και των αλλοπαρμένων.
Δεν χρειάστηκαν παρά 3 χρονάκια ώστε η πρώτη φορά αριστερά να ξεφτιλίσει τον όποιο μύθο της αριστεράς, για έναν τάχα μου καλύτερο κόσμο. Κι εκεί που οι τελευταίοι ονειροπόλοι του “εμπρός της γης οι κολασμένοι”, του Μαγιακόφσκι, του Αντρέ Μπρετόν και της Ροζας Λούξεμπουργκ, πιπίλιζαν τα τελευταία ξεφτίδια της παλιάς φαντασίωσης, ότι τάχα μου θα έρχονταν η ώρα όπου θα κατερρεε το βασίλειο της αναγκαιότητας και στη θέση του θα χτιζονταν το βασιλειο της ελευθερίας, τους προέκυψαν ο καρανίκας και η νοτοπούλου…
Ήταν δηλαδή να μην γίνει η στραβή στη βάρδια τους. Και πηγε κι εσκασε ρε πούστη μου στη βαρδια της Κλεοκαφτρας και του Τσιπρουλιξ.
Κι αντί οι αριστερές ορδές να ξεκινήσουν για μια νέα έφοδο στον Ουρανό, ξεκίνησαν να ροκανίζουν τα μιστά του δημοσίου, φτάνοντας μαλιστα με περισση αναιδεια να ταζουν στους καμμενους, οτι θα τους διορισουν στο δημοσιο για να μασησουν και του λογου τους!
Τοση ξεφτιλα για τους ονειροπολους που εθεταν τελος στην εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο [και το γυρισανε στην εκμεταλλευση του ανθρωπου απο το δημοσιο…]
Και να σας πω και κατι ακομα, ρε παιδια;
Τουλαχιστον ο Αστεριξ, ο Οβελιξ και η Κλεοπατρα εκαμαν οτι εκαμαν για το καλο του χωριου τους και της πατριδας τους, απεναντι στους νεοταξιτες της εποχης τους, τους τοτε παγκοσμιους κοσμοκρατορες Ρωμαιους…
Ενω ο Τσιπρουλιξ και η Κλεοκαφτρα καμουν οτι καμουν, προς οφελος ακριβως των σημερνων νεοταξιτων, των παγκόσμιων νονών της πλανητικης διακυβερνησης.
Δεν χρειαζόταν δηλαδη να τους κατσει η στραβη στη βαρδια τους, για να βανουμε μπροστα να τους ξωπεταξουμε απο την εξουσια.
Νομιζω;
Σημείωσις
Η ιδέα του τίτλου και τα φωτομοντάζ, είναι του φίλου και συνεργατη Αυτόλυκου…