Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Στο άρθρο μου «Ο κ. Βούγιας προαναγγέλλει το θάνατο του εμποράκου στην οδό Μητροπόλεως» που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, μεταξύ άλλων, και στην ιστοσελίδα του Κιλκίς www.kilkisnet.gr . Κάτω από το συγκεκριμένο κείμενο απάντησε ένας αναγνώστης της ιστοσελίδας με την επωνυμία Stelios Konstant. Αναζήτησα τα στοιχεία του και εμφανίζεται ως πολιτικός μηχανικός από το Κιλκίς με εργοδότη την κυβέρνηση – και τη φωτογραφία ενός ηλικιωμένου
κυρίου. Δεν γνωρίζω εάν το εικονικό πρόσωπο αντιστοιχεί σε κάποιο πραγματικό, αλλά στη συνέχεια θα προσπαθήσω να απαντήσω, όπως θα απαντούσα σε έναν άνθρωπο που τον γνωρίζω και τον έχω απέναντί μου.
Δεν μπόρεσα να αντιληφθώ το πνεύμα του σχολίου στο σύνολό του διότι δεν ήταν σαφές. Εικάζω ότι ενόχλησε πρώτα απ΄ όλα η αναφορά μου σε «μπετατζήδες», εφόσον ο συνομιλητής μου εμφανίζεται/είναι πολιτικός μηχανικός, έχουμε δηλαδή ένα είδος επαγγελματικής αλληλεγγύης, πράγμα όλως διόλου θεμιτό και δικαιολογημένο. Μια πρώτη παρατήρηση: όσον αφορά την μελέτη για την ανάπλαση της παλιάς παραλίας της Θεσσαλονίκης αναφερόμαστε σε δύο διαφορετικά πράγματα. Ο αναγνώστης του κειμένου μου δεν αντιλήφθηκε σε αυτό το σημείο το περιεχόμενό του, προφανώς διότι ανέτρεξε στην πρόσφατη συζήτηση και κατάσταση, όπως αυτή εμφανίζεται σε διάφορα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο. Ωστόσο σε άλλα αναφερόμουν, αλλά αυτό δεν έχει τόσο σημασία.
Άλλες παρατηρήσεις του έχουν ενδιαφέρον και θα προσπαθήσω να τις παρουσιάσω κριτικά από τη δική μου σκοπιά, αλλά και από τη σκοπιά των προθέσεων και των στόχων της Δημοτικής Κίνησης Θεσσαλονίκης «Υψίπολις» και της υποψηφιότητας για το αξίωμα του δημάρχου της Θεσσαλονίκης – της σημαντικότερης αυτή την ιστορική συγκυρία πόλης του ελληνισμού- από τον Κοσμήτορα της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Γρηγόρη Ζαρωτιάδη.
Απαντάει ο αναγνώστης του κειμένου μου: «προφανώς για εσάς μετράει περισσότερο η οικονομική «ανάπτυξη» των «όχι δα και εμποράκων» της οδού Μητροπόλεως». Ανταπαντάω ευθέως: πρώτιστο μέλημα της Δημοτικής Κίνησης «Υψίπολις» είναι η οικονομική ανόρθωση της Θεσσαλονίκης, η καταπολέμηση της ανεργίας και η δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, ιδίως για τη νέα γενιά. Αναφερόμαστε σε θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν με πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής και όχι με κονδύλια του κεντρικού κράτους. Όχημά μας σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι η δημιουργική-πολιτιστική οικονομία, η «μπλε» και η «πράσινη» οικονομία. Προσωπικά εκτιμώ ότι μόνο από τη «δημιουργική οικονομία» μπορούν να δημιουργηθούν περίπου δέκα χιλιάδες θέσεις εργασίας και είναι το προεκλογικό motto του δικού μου προεκλογικού αγώνα ως υποψηφίου δημοτικού συμβούλου με την ΔΚΘ «Υψίπολις»: «Δέκα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας». Είμαστε η μοναδική αυτοδιοικητική κίνηση σε όλη την Ελλάδα που προτείνει κάτι τέτοιο και καλό είναι να παρακολουθήσουν κάποιες κινήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αθήνα και στην περιφέρεια τις αναρτήσεις μας στην ιστοσελίδα μας www.ipsipolis.gr για να «κλέψουν» μερικές ιδέες, να τις αντιγράψουν και αν μπορούν να τις βελτιώσουν. Θα συμβάλλουν και αυτές κατά τόπους στην οικονομική ανόρθωση της χώρας. Αυτά όσον αφορά τις προτεραιότητες. Ναι, προέχει η «ανάπτυξη» – και εγώ θα έβαζα τη λέξη σε εισαγωγικά, αλλά για διαφορετικούς λόγους από ό,τι ο διαδικτυακός συνομιλητής μου.
Η οδός Μητροπόλεως είναι όντως μια με τα πιο ακριβά ενοίκια στην Θεσσαλονίκη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι έμποροι σε αυτήν είναι πάμπλουτοι. Υπάρχουν και «εμποράκοι»,αλλά πέραν τούτου η αναφορά μου στον προαναγγελθέντα «θάνατο του εμποράκου», αφορά την διαφαινόμενη υποβάθμιση της εμπορικής λειτουργίας της πόλης. Και εδώ μας χωρίζει αβυσσαλέο χάσμα από τις προτάσεις του κ. Βούγια και των άλλων «μπετατζήδων που προτείνουν νέες «τσιμεντοποιήσεις» και άλλα «εγκληματικά», π.χ. ουρανοξύστες: εμείς θέλουμε να αναβαθμίσουμε το συνολικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπως γράφω και στο άρθρο μου, και να το μετατρέψουμε σε σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της νοτιανατολικής Ευρώπης. Υπό αυτό το πρίσμα θέλουμε να καταστήσουμε και τις κεντρικές οδούς του από τις πιο ακριβοπληρωμένες στην Ευρώπη. Αν το πετύχουμε αυτό θα έχουμε κάνει ένα άλμα. Και με βάση την οικονομική αύξηση κάποιων μεγεθών θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και σε «κατασκευές» διαφόρων τύπων. Πρώτα έρχεται η οικονομική «ανάπτυξη» και μετά ακολουθούν τα έργα εξωραϊσμού και αναπλάσεων: θα ήμουν παράλογος εάν δεν έβλεπα το ρόλο που διαδραματίζει ο κατασκευαστικός τομέας στην οικονομική άνθιση μιας περιοχής. Αλλά υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι να χρησιμοποιηθούν οι κατασκευές για την οικονομική άνοδο μιας περιοχής: σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτοί που χρησιμοποιεί το «λόμπι των μπετατζήδων» στην Θεσσαλονίκη και αλλού.
Ο αναγνώστης μου ειρωνεύεται την αναφορά μου στους περιπατητές του κέντρου της Θεσσαλονίκης και την αστική λειτουργία του: «Οι περιπατητές αντί να θαυμάζουν το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, ας «χαζεύουν» τις βιτρίνες καταστημάτων με είδη που ελάχιστοι από αυτούς έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουνε. Η ελευθερία της αγοράς πάνω από την ομορφιά του τοπίου!». Εδώ ο αναγνώστης και επικριτής μου συγχέει δύο διαφορετικά πράγματα και την πολιτική προτεραιότητα που προκύπτει από αυτά.
Και πάλι θέλω να είμαι ευθύς. Όταν αναφέρομαι στη μετατροπή του κέντρου της Θεσσαλονίκης σε σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της νοτιανατολικής Ευρώπης, είναι φανερό ότι αυτό σημαίνει πως θα γίνει ένα ακριβό κέντρο και όχι προσιτό για όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Αλλά και σήμερα δεν είναι όλα τα καταστήματα προσιτά σε όλα τα βαλάντια. Η μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει η ανάλογη εμπορική κίνηση και οι ευεργετικές συνέπειές της για την όλη οικονομία της πόλης. Η Θεσσαλονίκη μπορεί και πρέπει να γίνει και εμπορικός προορισμός για ισχυρά βαλάντια. Αν αυτό το συνοδεύσουμε με στοιχεία της «δημιουργικής οικονομίας» θα έχουμε πολλαπλά οφέλη για όλη την μακεδονική ενδοχώρα και πρωτίστως για την περιοχή του Κιλκίς, για λόγους που δεν μπορώ εδώ να αναλύσω.
Οι Θεσσαλονικείς και οι επισκέπτες της πόλης έχουν όλη την ευκαιρία να απολαύσουν τα όντως υπέροχα ηλιοβασιλέματα από τη Νέα Παραλία, πάνω από τα Κάστρα και άλλα σημεία της πόλης: είναι δουλειά της δημοτικής αρχής και των επαγγελματιών της πόλης να τη συστήσουν στους επισκέπτες και τους πολίτες της. Ακόμη και αυτά τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα μπορούν να γίνουν μέρος της «δημιουργικής οικονομίας» και να «πουληθούν» πανάκριβα με ένα συστηματικό selling the city.
Εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε ανοικτά και όχι να ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο της νέας «τσιμεντοποίησης» της πόλης… Κάτι τέτοιο είναι ασύμφορο οικονομικά και καταστροφικό από οικολογική και αισθητική άποψη…
Υ.Γ.: Δεν σχολιάζω την αιχμή για το «χάζι» των περιπατητών στις βιτρίνες. Θα μας πήγαινε πίσω στον Μποντλέρ και στα εξαιρετικά κείμενα του Μπένγιαμιν, αλλά και στην κοινωνιολογία της πόλης του Ζίμελ. Θα μας πήγαινε δηλαδή σε πολύ βαθειά νερά για τις λειτουργίες της μεγαλούπολης και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της.
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι υποψήφιος με την ΔΚΘ «Υψίπολις»
και υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης το Γρηγόρη Ζαρωτιάδη