Χαίρεται
Ο δικός μας Απόστολος ,των Εθνών κρύβει Θησαυρούς
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την “Επιστολή πρός Ρωμαίους ” ,σε κάθε σημείο τους ,κρύβουν έναν υπερπολύτιμο πνευματικό θησαυρό και φάρμακο για πάσα νόσο .
Αν ξέραμε , αποδεχόμασταν ότι κάθε τι ,μα κάθε τι που μας συμβαίνει ,με υπομονή θα μας οδηγήσει το τέλος κάπου όμορφα και όχι απλά όμορφα αλλά “τέλεια” ; και μάλιστα για πάντα ,θα ήταν χρήσιμο;
“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”
Η λέξη ” χρηστός” υποδηλώνει το χρήσιμος σε κάθε περίπτωση ,ο οποίος όμως και διαμορφώνεται συνεχώς ώστε να είναι συνεχώς χρήσιμος” .
Κάτι που για κάποιον είναι χρήσιμο ,για κάποιον είναι άχρηστο .Η “Χρηστότητα” είναι μία κατάσταση που Διαφοροποιήται κατά περίπτωση
Αυτό συμβαίνει και στον χρόνο , δεν είναι όλα για όλες τις στιγμές ,το κάθε πράγμα στην ώρα του ,έχει και η χρονική στιγμή συνεπώς “χρηστότητα”
“Χρηστότης”
Αυτή είναι μία ιδιότητα και “καρπός” του Αγίου Πνεύματος ,ότι διαφοροποιήται ώστε να είναι “χρηστό ” κατά περίπτωση ,με έναν τελικό σκοπό ,αλλά πολλά “μονοπάτια” ,πολλούς διαφορετικούς τρόπους .
Με σκοπό την διόρθωση του ανθρώπου ,την “μετάνοια ” αλλά στην “χρηστή ” ώρα και με “χρηστό” τρόπο που εμείς κατ ουσίαν διαφοροποιούμαι και αναγκάζουμε τον Θεό ,να αλλάζει τον τρόπο που θα ευδοκήσει κάποια στιγμή ή όχι πάνω μας το “Θέλημα “του ,θέτοντας εμείς τα κατά καιρούς εμπόδια .
Τα άχρηστα μας ανακυκλώνονται μέσα το “χρηστόν” του Θεού
Ποιος όμως γνωρίζει πότε ,που και πως θα χρησιμοποιήσει και θα θέσει το κάθε τι ,ώστε με βάση τα άσχημα δεδομένα που η πτωτική φύση μας έχει δημιουργήσει ,κατά την διάρκεια της ζωής μας να παράγει το “καλό” ; .
Ποιος είναι “χρηστός ” και έχει αυτή την ανίκητη “χρηστότητα “ώστε να παίρνει τα άχρηστα πικρά και δηλητηριώδη αποτελέσματα που εμείς παράγουμε ,να τα “ανακυκλώνει” και να οδηγεί στον δρόμο της “μετάνοιας” τον δρόμο της σωτηρίας το πλάσμα του .
Η ελπίδα μας στην “χρηστότητα” του Θεού
Ότι και να έχω κάνει στην ζωή μου ,είναι δεδομένο ότι είναι περισσότερα και αμέτρητα τα “άχρηστα” και δηλητηριώδη για την ψυχή μου από τα ωφέλιμα και μάλιστα τόσο που ως κάδος δεν κλείνει το καπάκι..
Ο Θεός αν του το ζητήσω με όση ειλικρίνεια μπορώ να έχω απέναντι του ,ακόμα και την αίσθηση ότι δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής αλλά μόνο υποκριτής ,ο Θεός την εκλαμβάνει ως ειλικρινή δήλωση αδυναμίας .
παίρνει τα “απορρίμματα ” που είναι γεμάτη η “ψυχή” μου και με κάποιο τρόπο με κάνει να το καταλάβω
Με κάποιον “χρηστό ” τρόπο ,τα χρησιμοποιεί και βγάζει το επιθυμητό αποτέλεσμα για την σωτηρία μου.
Όποιος καεί στο πιλάφι φυσά και το γιαούρτι ..
Είναι πάμπολλες οι φορές στην ζωή μας ,που μας χτυπάνε “καμπανάκια “, μην το κάνεις αυτό ,αλλά επιμένουμε και πέφτουμε ,αλλά ευτυχώς ο Θεός το “προγνωρίζει ” και μας αφήνει γιατί δεν γίνεται διαφορετικά .
Αν δεν ακουμπήσουμε το “μάτι ” της κουζίνας όταν είναι αναμμένο ,δεν θα μάθουμε ποτέ ότι καίει ..τότε αν τον αφήσουμε έρχεται σαν μάνα σαν πατέρας, μας δένει το έγκαυμα ,μας θεραπεύει και μας ησυχάζει στην αγκαλιά του ,γιατί το έγκαυμα μέχρι να επουλωθεί πονά…
Όταν λοιπόν λέμε καμία φορά ότι ο Θεός από το “πικρό παράγει γλυκό”
Είναι γιατί η “Χρηστότητα” του Θεού ,μόνο γλυκό μπορεί να παράγει, από οποιαδήποτε κατάσταση ,αλλά και όπου να οδηγήσουμε εμείς την κατάσταση ,αρκεί κάποια στιγμή να τον αφήσουμε να μας σώσει…
Η αγάπη του Θεού ,μόνο πρός το καλό μας αποβλέπει ..
“ Ἥμαρτες; Ἡσύχασον ,ότι χρηστός ο Κύριος και το χρηστὸν τοῦ….εἰς μετάνοιάν σε άγει “