ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
(συνέχεια από www.triklopodia.gr/bas_4-κοσμοκαλογεροσ-1-απλός-συγκλονιστι/ )
– Θαυμάζω την παραβολική σου ικανότητα, παππού.
– Μην θαυμάζεις τίποτα αγόρι μου. Αυτά μου τα έμαθε η συγχωρεμένη σύζυγός μου. Χρόνια μου τα έλεγε, όχι πολύ πιεστικά αλλά υπομονετικά και με τακτ, όμως ζούσα την έπαρση της δουλειάς μου και νοιώθωντας πολύ πιο σπουδασμένος από εκείνη δεν άκουγα. Έκανα ευγενικά ότι την πρόσεχα, γιατί την αγαπούσα και δεν ήθελα να την στενοχωρήσω, αλλά μπαινάκης-βγαινάκης. Ώσπου κάποτε ο Παντοδύναμος μου έδωσε την ευκαιρία να “στρίψει η βίδα μου” και να επεξεργαστώ αυτά που τόσο πολύ υπομονετικά μου έλεγε.
– Αν επιτρέπεται, πως συνέβη αυτό;
– Δούλευα στο CERN, σαν πυρηνικός φυσικός και με ιδιαίτερες γνώσεις σε άλλα συναφή φυσικά πεδία, απ’ όπου και η τότε επιστημονική έπαρσή μου. Τα ξέραμε όλα … σχεδόν. Είμασταν από τις κορυφαίες βιτρίνες της Επιστήμης. Πολύ καβάλημα, κάτι σαν μικροί θεοί. Κάποια στιγμή διάβασα ένα βιβλίο του Werner Heisenberg.
– Αυτός δεν πήρε το Νόμπελ Φυσικής κάποτε;
– Ναι αγόρι μου, το 1932. Υπήρξε ο θεμελιωτής της Κβαντομηχανικής και ήταν ένας ήρωας για μας τους επιστήμονες εκεί. Ενώ λοιπόν κατάπινα αχόρταγα τα επιστημονικά συγγράμματά του, κάποια στιγμή διάβασα και κάποια πιο “light”, που είχε γράψει, όπως «πίνοντας το ποτήρι της γνώσης η πρώτη γουλιά σε κάνει άθεον αλλά στον πάτο του ποτηριού, στην τελευταία σταγόνα κρύβεται ο Θεός. Η Επιστήμη, ένα σκαλοπατάκι της γνώσης, είναι δρόμος ολισθηρός … δίνει δύναμη και δομεί ΕΓΩ, δίνει όπλα καταστροφής, σκλαβιάς, δίνει χρήμα … γλυστράς στο ΕΓΩ και τσακίζεσαι … Γι αυτό στην ακμή μας η γνώση είχε κριτήριο έσω ΚΑΘΑΡΣΗ». Εεε, εκεί σοκαρίστηκα κι αποφάσισα να εσωΚΑΘΑΡΙΣΤΩ!
– Πως το μεθόδευσες;
– Άρχισα να ακούω την γυναίκα μου. Σκέφθηκα για να μου την “δώσει” ο Θεός κάτι πρόβλεψε για μένα κι αποφάσισα να το αξιοποιήσω. Κάποιοι βέβαια γελούν με το “άρχισα να ακούω την γυναίκα μου” αλλά το θέμα ήταν ότι εγώ ασχολιόμουν με το φίδι (~CERN), τον ουροβόρον όφιν, και κείνη προσπαθούσε να με απεμπλέξει. Δεν ήταν αυτή η Εύα αλλά εγώ ο Εύος, που φούσκωνε το ΕΓΩ μου από περηφάνεια για την κοσμική γνώση, που μου πρόσφερε το φίδι. Αναρωτήθηκα κάποια στιγμή μήπως και ο Heisenberg είχε μια άξια σύζυγο κι άλλαξε ρότα (γέλια). Άρχισα να συνειδητοποιώ την επικινδυνότητα των πειραμάτων εκεί κι αποφάσισα να απομακρυνθώ άμεσα.
– Τι επικίνδυνα πειράματα γίνονταν εκεί;
– Δεν θα σου πω, όχι γιατί μου απαγορεύεται (άλλωστε τώρα πια δεν φοβάμαι τίποτα) αλλά το να ξέρεις σε βάζει σε επικίνδυνη κατάσταση. Έτσι κι αλλιώς μετά την τελευταία τους “αποτυχία” δεν θα κάνουν τίποτα τουλάχιστον για καμμιά 20ετία, πρακτικά ποτέ, γιατί θα αλλάξουν τα πράγματα.
– Η αποτυχία πότε συνέβη;
– Όταν τους επισκέφθηκε “κάποιος” πολύ μεγάλος (σημ. 19 Σεπ2008).
– Επιστήμονας;
– Βοηθός του μόνου Επιστήμονα! Μετά που επισκέφθηκε ο Αρχάγγελος τον επιστημονικόν οίκον ανοχής με “ένα κατσαβίδι, που έστριψε μια βίδα” κι αυτοί ακόμα ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή όλο το τούνελ των 27km ερευνώντας για φαντάσματα. Γελώ που το σκέπτομαι, δεν καταστράφηκε τίποτα αλλά και δεν λειτουργεί ουσιαστικά τίποτα, τόσο θεϊκά τέλειο το “σαμποτάζ”. Ούτε που θα πάει το μυαλό κανενός εκεί, εκτός κι αν τα ξηλώσουν όλα και το χτίσουν εξ αρχής.
– Αυτό δεν ήταν προφητευμένο;
– Ναι, ο γ.Πορφύριος εκ της Λειμωνίου (σημερινό Κουζεστάν) το 1888 είχε πει : «Κρύο το χνώτο του θεριού στον κύκλο ελλοχεύει, στην χώρα εκεί των Ελβετών, σφαιρίδιον ζητούσαν. Το του Θεού μυστήριον το μέγα ελογίσθησαν άνομα και ανίερα, λεοντόμορφα θηρία. Του Κύριου τη βούληση άγγελος εστολίσθη και με ρομφαίαν πύρινην τον κύκλον εδιαίρει. Αλλοίμονο εις τον βρωτόν που έφαγεν τη γνώση εκ της αβύσσου του κερνού (CERN) του κύκλου και εγνώσθη». Όπως είπαν κάποιοι τα “λεοντόμορφα θηρία” που φύλαγαν τον επιταχυντή και οι σωλήνες με το κρύο ψυκτικό υγρό δεν είχαν καμία ελπίδα. Άλλοι έχασαν τα χέρια τους, άλλοι τα πόδια τους κι άλλοι τα κεφάλια τους αλλά πού να βάλουν μυαλό!
– Συγκλονιστικό!!! αλλά πες μου την άποψή σου για την επιστήμη.
– Μια πνευματική παγίδα είναι, κάτι σαν ναρκωτικό, εθιστικό. Σε βάζει όλο να ψάχνεις βαθύτερα και στο τέλος να καταλαβαίνεις ότι έκανες μια τρύπα στο νερό. Ο Werner Heisenberg τα είπε τι μόνο μπορείς να αποκομίσεις «… στον πάτο του ποτηριού, στην τελευταία σταγόνα κρύβεται ο Θεός. Η Επιστήμη, ένα σκαλοπατάκι της γνώσης, είναι δρόμος ολισθηρός … δίνει δύναμη και δομεί ΕΓΩ, δίνει όπλα καταστροφής, σκλαβιάς, δίνει χρήμα … γλυστράς στο ΕΓΩ και τσακίζεσαι…». Μόνον ο Θεός σου μένει, εκτός κι αν είσαι ηλιθιωδώς επίμονος να σπας το κεφάλι σου. Έχεις προσέξει ότι κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνουν νέες θεωρίες περί δημιουργίας του κόσμου, που κάθε μια αναιρεί τις προηγούμενες; Όπως σου είπα, νοιώθεις ότι πριν κάναμε μια τρύπα στο νερό, ουσιαστικά ομολογούμε ότι όλη η προηγούμενη προσπάθειά μας ήταν άχρηστη αφού πετάμε τα πάντα αλλά ποτέ δεν το ομολογούμε ευθέως, παρότι λέμε ξεκάθαρα ότι “τώρα επιτέλους βρήκαμε τον σωστό δρόμο” άρα πριν είμασταν λάθος και πάλι λάθος και πάλι λάθος. Όλα αυτά για να παραπλανηθεί ο κόσμος, να νοιώσει ότι δεν χρειάζεται ο Θεός αφού έχουμε την γνώση. Τι σου θυμίζει αυτό;
– Τί, παππού;
– Μα το προπατορικό αμάρτημα! Τι έταξε ο πονηρός στους Πρωτόπλαστους; Την γνώση, ώστε δεν τους χρειαζόταν πια ο Θεός! Εεε, 7500 χρόνια και ακόμα να καταλάβουμε. Σκάβουμε, σκάβουμε, σκάβουμε στα έγκατα της γνώσης και κάθε φορά σπάμε τα μούτρα μας. Κι έχεις κάτι γεροντάδες, που με την ευχούλα πετάνε από το ένα μέρος της γης στο άλλο και σου δίνουν απαντήσεις απίστευτες ενώ μπορεί ούτε στο δημοτικό να μην πήγαν.
(συνεχίζεται σε επόμενο, όπου ο κοσμοκαλόγερος μας αποκαλύπτει πως βλέπει τις εξελίξεις και επαναλαβάνει την τρομερή του πρόβλεψη)
[Να διευκρινίσω ότι η συζήτησις έγινε στα τέλη του περασμένου χρόνου. Δεν μαγνητοφωνώ τις συζητήσεις για να είναι πιο αυθόρμητες κι από σεβασμό στον άνθρωπο. Είχα κάποια κενά μετά στα τόσα πολλά που μου είπε, που σε κάποια χρειάστηκα να μου τα επαναλάβει. Μεσολάβησε χρόνος μέχρι να τον ξαναδώ, δεδομένης κάποιας μακράς ασθενείας του, που ευτυχώς πέρασε]
ΥΓ – Κάτι πιο τρυφερό σήμερα >
https://www.brighteon.com/1e4fafd6-ab0d-4acc-a9db-285a71ff8cf2
