Πάντα πονώ όταν ακούω για κάποιον ασθενή, ειδικά δε τους καρκινοπαθείς κι ακόμα περισσότερο αν είναι παιδάκια. Έτσι συγκλονίστηκα με ενημέρωσαν για ένα αγοράκι με καλπάζοντα καρκίνο στον εγκέφαλο, ζητώντας μου να προσευχηθώ κι όπου μπορώ να ζητήσω το ίδιο. Κάνοντας υπακοή ζητώ από όσους μπορούν να προσευχηθούν όχι μόνο για το συγκεκριμένο αγοράκι αλλά για κάθε αγγελάκι απανταχού της γης.
Βρίσκω όμως ευκαιρία να θέσω το θέμα “τι να προσευχηθούμε;”. Ασφαλώς όλοι μας σαν άνθρωποι σκεπτόμαστε υπέρ αναρρώσεως. “Γειά σου” λέμε όταν συναντάμε τον οποιονδήποτε. “Στην υγεία σου!!!” Εκεί πατάει και η ιεραρχία τα τελευταία δυο χρόνια (μπορεί και πολύ παλαιότερα BAS_4 : ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ “ΕΡΩΤΑΣ” ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ-ΕΜΒΟΛΙΩΝ). Είναι όμως έτσι;
Όταν ήμουν περίπου 20 χρονών πήγα στην κηδεία μιας κοπέλας λίγο νεαρότερης, που είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Ξέραμε οικογενειακά τους γονείς κι ομολογώ ότι τους θεωρούσαμε κάπως “βαρεμένους”. Επιστρέφοντας από την κηδεία έλεγα στους γονείς μου ότι αυτοί ευγνωμονούσαν τον Θεό, που πήρε το παιδί και το έκανε αγγελάκι. “Ε! το έκαψαν τελείως!” είπαμε οικογενειακά. Έπρεπε να περάσουν κάμποσα χρόνια για να καταλάβω ότι ο “βαρεμένος” ήμουν εγώ.
Οι βουλές του Θεού είναι άγνωστες. Από όσα μας έχουν πει πατέρες της Εκκλησίας, Άγιοι ακόμα και Άγγελοι ή και η ίδια η Θεοτόκος, η ασθένεια ή θάνατος κάποιου μπορεί να παραχωρείται από τον Κύριον για διάφορους λόγους, πχ μπορεί ο Κύριος να :
● μας εξετάζει σε διάφορα επίπεδα, ώστε να παιδαγωγηθούμε
● κάνει κάποιο θαύμα θεραπεύοντας, ώστε να μας ενδυναμώσει την Πίστη
● γνωρίζει με την Παντογνωσία Του, ότι αυτό το παιδάκι (ή κι ενήλικος) αργότερα στην ζωή του θα εκτραπεί από τον δρόμον Του και αποφασίζει να το πάρει τώρα, αναπληρώνοντας τα εκπεσόντα τάγματα των αγγέλων.
Υπάρχουν πάμπολλοι ακόμα λόγοι, που έχουμε πληροφορηθεί αλλά κι άπειροι, που δεν γνωρίζουμε αφού ο Θεός είναι ανερμήνευτος εν τη Αγάπη Του προς το πλάσμα Του.
Ασφαλώς σε μας υπάρχει πόνος, αφού μόνον χοϊκά-ανθρώπινα έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε κι αδυνατούμε να σκεφθούμε, όπως ο Χριστός μας έταξε “κατ’εικόνα και ομοίωσιν Του”. Ειδικά στις μέρες μας, όπου ήδη πολλοί έχουν αυτοκτονήσει, μη αντέχοντας την γήινη πραγματικότητα, και πολλοί περισσότεροι θα τους μιμηθούν με τα επερχόμενα, φαντάζει “θεϊκό” το να γίνεις αγγελάκι από παιδί, χωρίς να δοκιμαστείς στο στάδιο της επίγειας ζωής.
“Μα τι λες;” θα πείτε αρκετοί, “εδώ χάνεται ένα παιδί και συ φιλοσοφείς;”.
Δεν φιλοσοφώ αλλά γράφω αυτά που μας παρέδωσε η Εκκλησία αλλά η πλειοψηφία της ιεραρχίας δεν διδάσκει. Ο άνθρωπος πονά για τον δικό του άνθρωπο, που νοιώθει να χάνει, αλλά σκεπτόμενος το καλό του μέσα από το εγώ του. Ποιός ξέρει το μέλλον, ποιός ξέρει τι χρειάζεται ο δικός του άνθρωπος, εκτός από τον Πλάστη Δημιουργό; Αν πάτε να προσευχηθείτε στην Παναγία, μπορεί να σας θυμίσει ότι οι άγιοι γονείς της έκαναν 80 χρόνια να αποκτήσουν παιδί και το χάρηκαν μόνο 3 χρόνια, πριν το παραδώσουν οικειοθελώς στον Κύριο! Η ίδια η Παναγία να σας θυμίζει ότι κατέστη η Δέσποινα του Κόσμου με την “θεϊκή” της απάντηση στον Αρχάγγελο «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ.α’38), “εισερχόμενη στην Λογικήν” του Κυρίου. Αλλά κι ο ίδιος ο Κύριος ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει το μανάκριβό του, που κι αυτός χρειάστηκε 80 χρόνια να αποκτήσει παιδί. Άσχετα αν ο Κύριος θέλησε απλά να δοκιμάσει την Πίστη του κι απέτρεψε την θυσία, ας θαυμάσουμε την υπακοή του Αβραάμ στο Θείο Θέλημα. Αυτού του ίδιου του Αβραάμ, που στις κηδείες και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους ευχόμαστε «ἐν κόλποις Ἀβραάμ ἀναπαύσαι»!
Στην Ελληνική αρχαιότητα υπήρχε το ρητό «ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος» (Μένανδρος). Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι, ας μην τους επικαλούμαστε μόνον όπου μας συμφέρει κοσμικά.
Κάποτε δυο γονείς έχασαν το μικρότερο από δυο αδελφάκια. Στην κηδεία ο πατέρας ήταν σαν τους προαναφερθέντες, έλεγε ότι το μωρό του αφού του το εμπιστεύθηκε ο Κύριος 4 χρόνια, του το ζήτησε πίσω για αναπλήρωση των εκπεσόντων αγγέλων. Η μάνα, αν κι ορθοδοξοφανής, του το φύλαξε. Τι έκανε; Εξαφανίστηκε από το σπίτι τις καθημερινές (πλην ΣαβΚυρ), δουλεύοντας σε άλλη πόλη κι αφήνοντας το λίγο μεγαλύτερο παιδάκι επί πέντε ολόκληρα χρόνια να μεγαλώνει με τον πατέρα και βιώνοντας την έλλεψη της μάνας. Το φυσιολογικό θα ήταν να “κολλήσει” με το δύστυχο παιδάκι, που εντελώς παράδοξα(;) το έκανε όταν “έφυγε” ο πατέρας για το υπόλοιπο της ζωής του, δεσμεύοντας το μέλλον του και καταπατώντας το αυτεξούσιό του. Είχε και το θράσος να το διαλαλεί. Μα είστε καλά; Εδώ θυμάμαι καθηγητές να παροτρύνουν γονείς να αφήσουν ελεύθερα τα παιδιά τους να κάνουν τα όνειρά τους και συ παίρνεις το παιδί σου στα κτερίσμάτά σου;
ΤΟ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ;
Ο Θεός εμφυσά την ψυχήν κατά την σύλληψη και περιμένει να μας βαθμολογήσει, πως θα τα αναθρέψουμε στον δρόμον Του κι αλλίμονο αν κάποιος εμποδίσει την όποια πρόταση ευλογία του Θεού προς το παιδί του! Αλί και τρις αλί!
“Μάααλιστα ωραίες θεωρητικούρες όσα μας έγραψες, στο δια ταύτα, τι προτείνεις;” θα πουν κάποιοι.
Η πρότασή μου : Πείτε “Μεγαλοδύναμε και Παντογνώστη Θεέ, ευλογημένο το Θέλημά σου και κάνε το καλύτερο (που μόνο Συ μπορείς) για το κάθε ασθενές αγγελούδι”. Γιατί αυτό είναι Πίστη και Μετάνοια μαζί, ότι τα πάντα από Εκείνον εξαρτώνται και καθοδηγούνται με γνώμονα την Αγάπη Του. Τον Δημιουργόν της Ζωής και καταπατητήν του θανάτου. Έχουμε την δύναμη να το ζητήσουμε, μηδενίζοντας το εγώ μας; Αν δεν την έχουμε, ας την ζητήσουμε κι αυτήν πάλι από τον Κύριο >
Ο Χριστός μας κάλεσε να γίνουμε σαν παιδιά, ώστε να κερδίσουμε την Αιώνια Ζωή και το κάθε “κεκοιμημένο” παιδάκι αυτόματα εισέρχεται στον Παράδεισο, χωρίς καν να δοκιμαστεί στο επίγειο κολαστήριο, ενώ οι λοιποί συνεχίζουμε το μαρτύριο μέχρι να βρεί ο Θεός την κατάλληλη στιγμή να μας πάρει. Ως τότε βιώνουμε δοκιμασίες, μήπως κάποια στιγμή βρούμε τον δρόμο του Κυρίου!
ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ ΘΕΕ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ (ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ) ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΣ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ.
ΥΓ- Διευκρίνηση στο προηγούμενο άρθρο μου (BAS_4 : Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ…) :
Ο Θεός επεμβαίνει, αλλά μόνον όπου το έχει προαναγγείλει μέσω προφητειών. Απόδειξη ότι γνώριζε αλλά για τους δικούς του ανερμήνευτους λόγους άφηνε να εξελιχθούν οι πιέσεις προς την ανθρωπότητα. Άλλωστε αυτές του οι επεμβάσεις έχουν άμεση σχέση με το «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
Ευχαριστώ την εν Χριστώ αδελφή μου Βασιλική, που με ενημέρωσε για το αγοράκι, γιατί πάντα μου προσφέρει σημαντικά με τα λεγόμενά της και της εύχομαι ολόψυχα ο Μέγας Άγιός της να την καθοδηγεί πάντοτε!
Η φωτογραφία του άρθρου δεν είναι του συγκεκριμένου αγοριού αλλά άσχετη, με συγκίνησε όμως το παραδείσιο βλέμμα μιας ολοκάθαρης αγγελικής ψυχούλας, όπως αυτής που μας καλεί να παραδώσουμε ο Κύριος. Την παραθέτω στο τέλος για όσους την θέλουν.
Επειδή όμως είμαστε χοϊκοί άνθρωποι ας δούμε κάτι από ένα πιο σκανταλιάρικο αγοράκι >
https://www.brighteon.com/ca166e78-28c7-4377-b869-c2fd5b0b107b
