Είναι γνωστό πως ο διάβολος ακατάπαυστα προσπαθεί να καταστρέψει το αγαπημένο πλάσμα του Θεού, τον άνθρωπο. Ας δούμε με ποιούς τρόπους :
1ον με κακούς λογισμούς, με κακές σκέψεις δηλαδή, που εμφυτεύει στον νου του ανθρώπου και ειδικά σε όσους δεν μπορούν να κρατήσουν τον νουν τους “σφραγισμένο”,
2ον με τις διαβολιές, διαβάλοντας τους ανθρώπους του Θεού και
3ον με τους “δικούς του” ανθρώπους, αυτούς δηλαδή που τους τάζει χρήμα, εξουσία και μεγαλεία και τον υπηρετούν για τις εγκόσμιες σατανικές εργασίες. Αυτά βεβαίως αλληλοϋποβλέπονται διότι στο καθένα έχει τάξει ο διάβολος τόσα, που είναι αδύνατον όλα να εκπληρωθούν. Άλλωστε ο διάβολος δεν δίνει απλά δανείζει. Μόνον ο Χριστός χαρίζει.
Ο Χριστός πως αντιδρά σε αυτές τις διαβολιές; Ασφαλώς σαν Πανάγαθος δεν θα κατεύφευγε σε χαμερπείς ενέργειες σαν του διαβόλου. Η Μεγαλοπρέπειά του δεν Του το επιτρέπει.
Σαν Αλήθεια όμως, μπορεί κάλλιστα να τροφοδοτεί με δόσεις αληθείας (“τόσον όσον”) τα τσιράκια του διαβόλου, ώστε να βλέπουν την αλληλοϋποβολήν μεταξύ τους και να αλληλοεξοντώνονται, όπως τόσες φορές έχει γίνει.
Όλα αυτά περιμένοντας τον άνθρωπο να “ωριμάσει” και να κερδίσει μόνος του το μέγιστο δώρο που ο Θεός του έταξε, την θέωση :