Ο Ένας αγέννητος Θεός, ο μοναδικός Αγαθός, ο Θεός των όλων, δεν έχει όνομα. Όπως γράφει ο Άγιος Αντώνιος :
«Το όνομα είναι η σημασία του ενός από τα πολλά. Οπότε είναι ανόητο να νομίζεις ότι ο Θεός που ένας και μόνος ότι έχει κάποιο άλλο όνομα. Γιατί αυτό το Θεός Εκείνον σημαίνει τον Άναρχο, που κατασκεύασε τα πάντα για τον άνθρωπο.» ¨Όνομα εστί σημασία ενός των πολλών. Όθεν ανόητον εστί το νομίζειν τον Θεόν, ένα όντα και μόνον, άλλον έχει όνομα. Το γαρ Θεός τούτο σημαίνει, τον Αναρχον, τον τα πάντα ποιήσαντα διά τον άνθρωπον¨. (Φιλοκαλία, Αγίου Αντωνίου,ρξβ΄)
Η άποψη των Εβραίων χριστιανών δεν συμφωνεί με την λογική του Αγίου Αντωνίου, όταν θεωρούν τον Χριστό Γιο του επονομαζομένου με το ιερό τετραγράμματο των Εβραίων ¨ιεοβά¨ γιαχβε (Εξ.ΣΤ,3).
Σύμφωνα με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, Τον Θεό δεν τον έχει δει μάτι ανθρώπου, αλλά ούτε την φωνή του έχει ακούσει κανένας.
Η Ορθόδοξη θεολογία θεωρεί ότι ο Κύριος που εμφανίσθηκε με ανθρώπινη μορφή στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός που εμφανίσθηκε στον Αβραάμ, τον Ιακώβ και τον Μωυσή δεν είναι Ο Πατέρας θεός αλλά ο Λόγος του Θεού, δηλαδή ο ίδιος Ο Χριστός.
Ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι θεός ζηλότυπος, σύμφωνα με τις γραφές και πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να τον εξοργίσει. Δεν είναι δηλαδή καθόλου αγαθός, όπως Ο Θεός στον οποίο αναφερόταν Ο Χριστός.
Από την αρχή υπήρξε έντονη η προσπάθεια να ταυτιστεί Ο Πατέρας Του Χριστού με τον εθνικό θεό των Εβραίων, που είχε το όνομα Ιεχωβά , γιαχβε, κι εμφανίσθηκε με τη μορφή του «παλαιού των ημερών».
Οι εμφανίσεις του θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι εμφανίσεις ενός ανθρώπου. Η πρωτόγονος και πρωτόκτιστος του θεού σοφία και αυτός ο προϋπάρχων Λόγος, ενεφανίζετο όχι κατ’ άλλον τρόπον παρά δι’ ανθρωπίνης μορφής, γράφει στο δεύτερο κεφάλαιο της εκκλησιαστικής ιστορίας ο φίλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Ευσέβιος Καισαρείας.
Λέγεται ότι Ο Κύριος Ο Θεός έχει φανεί σαν κοινός άνθρωπος εις τον Αβραάμ καθήμενος πλησίον της δρυός του Μαμβρή. (Γεν, 18,25) Ο Ιακώβ είδε τον θεό με σχήμα ανδρός, και πάλεψε μαζί του μάλιστα σε ένα μέρος που το ονόμασε «Θέα θεού» λέγοντας, «γιατί είδα τον θεό πρόσωπο με πρόσωπο». (Γεν.32,28) ο Ιακώβ διανυκτερεύει σε μια σπηλιά όπου όμως δέχεται την επίθεση κάποιου αγνώστου. Η μάχη είναι σώμα με σώμα και κρατάει ώς το χάραμα. Τότε, ο λαβωμένος στον μηρό Ιακώβ συνειδητοποιεί ότι ο σκοτεινός αυτός άγνωστος είναι ο ίδιος ο Θεός («είδον γαρ Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον, και εσώθη μου η ψυχή», 32:29-30).
Και του Μωυσέως ο διάδοχος ο Ιησους του Ναυή που είδε αυτόν τον θεόν όχι με άλλο τρόπον, παρά με την μορφήν και σχήμα ανθρώπου, τον ονομάζει αρχιστράτηγο της δυνάμεως του Κυρίου, ως ηγέτην των ουρανίων αγγέλων. (Ιησου του Ναυή 5.13) (Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική ιστορία Α.2.21)
Υπάρχει και η άλλη παράδοση, η οποία ενώ δεν έχει κανένα στήριγμα στα χριστιανικά κείμενα, προωθείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η οποία υποστηρίζει ότι ο Θεός των Εβραίων, ο καλούμενος με το όνομα Γιαχβέ είναι ο Θεός των χριστιανών.
Πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν θα δεις το όνομα Γιαχβε ή το όνομα του Σαβαώθ. Είναι μάλιστα φανερό ότι ο Χριστός περιφρονεί τα έθιμα των Ιουδαίων, το Σάββατο και την νίψη των χεριών. Κάποιοι χριστιανοί ενώ κατά παράδοση δεν ακολουθούν τα έθιμα των Ιουδαίων, την περιτομή και τον άζυμο άρτο, θεωρούν τον θεό των Ιουδαίων που επέβαλε αυτά τα έθιμα, ως Πατέρα Του Χριστού. Αυτή η παράδοση βρήκε ισχυρή αντίδραση από όλους τους χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους ισχυρίστηκαν μάλιστα ότι ο Θεός των Εβραίων ήταν ο κακός Θεός και ο εχθρός του Χριστού.
Διότι εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος ανταποδίδων τις αμαρτίες των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με. (Εξοδος κ.5) Πολύ συχνά ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης τονίζει ότι είναι είναι θεός ζηλότυπος και αλοίμονο σε όποιον τον εξοργίσει, διότι δε θέλει και πολύ να οργιστεί !!
Τα επιχειρήματα αυτών που θέλουν τον θεό των Εβραίων να είναι ο κακός θεός είναι πολλά. Πρώτα απ όλα ισχυρίζονται ότι ο θεός αυτός δεν ήθελε ο άνθρωπος να κερδίσει την γνώση του καλού και του κακού. Αρα ο θεός αυτός είναι ένας εχθρός των ανθρώπων και μάλιστα εχθρός του Χριστού, ο οποίος ήρθε για να σώσει τους ανθρώπους από αυτόν ακριβώς τον θεό και να τους χαρίσει ξανά την αθανασία.
Μεγαλύτερο όμως εμπόδιο για την απόδειξη της πατρότητας του Γιαχβέ είναι η εθνικιστική στάση του συγκεκριμένου θεού. Ο Γιαχβέ αναφέρεται άπειρες φορές στην Παλαιά Διαθήκη ως θεός των Εβραίων και όχι ως Θεός των όλων, όπως αναφέρεται ο Άγνωστος Θεός του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο επίσκοπος Λυών Ειρηναίος αναφέρει τους αιρετικούς που «Τον Πατέρα ασώματον και άμορφον υπέθετον, θεωρώντας ότι εμφανίστηκε σαν άνθρωπος. Και ισχυρίζονται πως ο θεός των Ιουδαίων ήταν ένας από τους αγγέλους. Επειδή ο Πατέρας ήθελε να καταλύσει όλους τους άρχοντες ήρθε ο Χριστός για να καταργήσει τον θεό των Ιουδαίων και να σώσει αυτούς που θα τον πιστέψουν. Είναι δε αυτοί που έχουν τον σπινθήρα της ζωής μέσα τους.»
Ο Ευσέβιος αναφέρει τον Κέδρωνα που δίδασκε στην Ρώμη, ότι ο θεός που κυρήχτηκε από τους προφήτες των Ιουδαίων δεν είναι ο Πατέρας του Χριστού, γιατί αυτός είναι γνωστός, ενώ ο αληθινός θεός είναι άγνωστος……..ο αληθινός μοναδικός θεός είναι αγαθός.
ο υπό του νόμου και των προφητών κεκηρυγμένος θεός δεν είναι ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού, τον μεν γαρ γνωρίζεσθαι, τον δε αγνώτα είναι, και τον μεν δίκαιον, τον δε αγαθόν υπάρχοντα¨.
Στην επιστολή του Ευγνώστου, ένα κείμενο που βρέθηκε στις ανασκαφές του Ναγκ Χαμμάντι γράφει: « Ο Υπάρχων δεν μπορεί να περιγραφεί. Είναι αθάνατος, αιώνιος και αγέννητος. Δεν τον έχει δημιουργήσει κανείς και δεν έχει αρχή. Πάνω από αυτόν δεν υπάρχει άλλος Κύριος. Δεν έχει όνομα, αφού όποιος έχει όνομα, είναι δημιούργημα κάποιου άλλου. Είναι δίχως όνομα και δίχως μορφή. Όποιος έχει μορφή είναι δημιούργημα κάποιου άλλου»