Οι σκιές που πέφτουν επάνω στους ώμους του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του βασικού συναυτουργού του Γιώργου Παπανδρέου στη διάλυση της χώρας, δεν είναι απλώς εντυπώσεις. Ούτε δημιουργήθηκαν λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων. Είναι απτά γεγονότα, αποδείξιμα. Οι «συμπτώσεις»
της… παράλειψης ονομάτων συγγενικών του προσώπων από την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ» είναι πολλές. Γι’ αυτό και τα εισαγωγικά στη λέξη «συμπτώσεις».
Ο βίος και η πολιτεία αυτού του κεντρικού πρωταγωνιστή του ελληνικού δράματος έχουν κατ επανάληψη αναδειχθεί στις σελίδες της εφημερίδας μας. Στις πολλαπλές αποκαλύψεις για τον σκοτεινό ρόλο του πρέπει να προστεθούν και εκείνες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για τα αίτια της σχεδόν ενστικτώδους απαρέσκειας του λαού προς το πρόσωπό του.
Λίγη σημασία έχει ποιοι είναι οι σχεδιασμοί των κεντρικών «παικτών» και τα αναφυόμενα ψευδοδιλήμματα για τον πολιτικό χειρισμό της «υπόθεσης Παπακωνσταντίνου».
Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές στους αρμοδίους είναι πως ο ασκός του Αιόλου δεν άνοιξε τώρα, αλλά την αποφράδα ημέρα της υπαγωγής της Ελλάδας στη δικαιοδοσία των δάνειων δυνάμεων. Η κύρωση της σχετικής συμφωνίας δανειοδότησης ήταν η αρχή του τέλους για το καθεστώς που διαμοίρασε τα ιμάτια του έθνους στους πλιατσικολόγους του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Η μοναδική οδός που μπορεί να ακολουθήσει η κοινωνία μας για να βγει από τον λαβύρινθο της κρίσης, της υποτέλειας, της αναξιοπρέπειας και της μαζικής κατάθλιψης είναι η ευθεία. Η αναμέτρηση με τις σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος αποτελεί το αντίδοτο για την ασθένεια που κατατρώγει τις σάρκες της πατρίδας.
Η τιμωρία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου για το… κουκούλωμα της «λίστας Λαγκάρντ» και των συγγενικών προσώπων του τα οποία περιλάμβανε είναι μια καλή έναρξη για τον κύκλο της Νεμέσεως που θα πλήξει όσους θυματοποίησαν τη χώρα και τον λαό μας.
Τίποτε και κανείς δεν πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο. Οι νόμιμες διαδικασίες πρέπει να ακολουθηθούν μέχρι τέλους και η πύρινη ρομφαία της Δικαιοσύνης να καυτηριάσει τις πληγές.