ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΝΟΥ
άρθρο του Χαράλαμπου Σαραφόπουλου
Ένα γερασμένο άνθρωπο με νοητική ανία θα χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τη πολιτική ζωή του τόπου μας. Έναν άνθρωπο, που έχει διανύσει το προσδόκιμο της ζωής του και εκτός από τις
σωματικές του δυνάμεις τον εγκαταλείπουν και οι νοητικές. Βρίσκεται μέσα στο τέλος του αλλά για λόγους υστεροφημίας προσπαθεί να κρατηθεί με παραπλανητικές και ψεύτικες συμπεριφορές στην επιφάνεια. Μοιάζει με βράχο στη μέση του ποταμού που με περίσσιο θράσος εμποδίζει το ρεύμα του ποταμού να πάρει το δρόμο του. Νομίζει ότι είναι αρχή και τέλμα δίχως να δεχθεί ότι τερματίζει το ”Εγώ” μόνο όταν αρχίζει το ”Εσύ”!
Το βουλευτικό μας σώμα δε μπορεί να θεωρηθεί ηλικιακά γερασμένο. Τα τελευταία χρόνια κυρίως, ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει σημαντικά! Αυτό όμως που προκαλεί στεναχώρια είναι πως, καθώς κανείς θα περίμενε οι νέοι άνθρωποι να κουβαλούν στο προσωπικό τους ιδεολογικό αμάξωμα ιδέες φιλόδοξες, πρωτοποριακές, καινοτόμες και αποκολλημένες από κάθε είδους απαρχαιωμένο ιδεολογικό ανδρείκελο, αντιθέτως βλέπουμε το αντίθετο! Βλέπουμε δηλαδή οι νέοι βουλευτές να αγκαλιάζουν τις απαρχαιωμένες πολιτικές αντί να τις παραγκωνίζουν!
Αυτό μπορεί να συμβαίνει για δύο λόγους: είτε η νέα βουλευτική γενιά είναι ιδεολογικά κενή με αποτέλεσμα να ενστερνίζεται υπάρχουσες αποτυχημένες πολιτικές ιδεολογίες και μεθόδους, είτε ο μόνος σκοπός ένταξης της στη πολιτική σκηνή είναι διάφορος της προσφοράς και συνώνυμος της εξουσιαστικής της φύσης! Είτε το πρώτο συμβαίνει είτε το δεύτερο, το σίγουρο είναι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι! Σίγουρα, για να μη φανώ μηδενιστής, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αυτού του είδους οι πολιτικοί, δεν είναι απλά μειοψηφία αλλά είδος προς εξαφάνιση.
Η είσοδος στο ελληνικό κοινοβούλιο ανθρώπων ”άσχετων” με την άσκηση πολιτικής είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία, είναι καλό να υπάρχουν άνθρωποι της τέχνης ή αθλητές ως εκπρόσωποι των πολιτών αλλά από την άλλη, μια ουσιώδης παιδεία, μόρφωση είναι απαραίτητη για να ασκήσεις καθήκοντα βουλευτού. Και αυτό γιατί θα πρέπει να διαχειριστείς ουσιαστικά και πολύ σοβαρά εθνικά θέματα. Αν π.χ. δεν έχεις ακούσει ξανά τους όρους μακροοικονομία, πρωτογενές έλλειμμα, ισοζύγιο πληρωμών και γενικότερα, αν δεν έχεις στοιχειώδεις βάσεις οικονομίας, πως είσαι σε θέση να διαβάσεις, να κατανοήσεις και εν συνεχεία να υπογράψεις ένα μνημόνιο και να γνωρίζεις ότι αυτό που υπογράφεις είναι το σωστό για τη χώρα σου και τους πολίτες που αντιπροσωπεύεις; Με την ίδια λογική, θα μπορώ και εγώ να εγχειρήσω ένα συνάνθρωπό μου χωρίς να έχω τη παραμικρή γνώση ιατρικής; Τώρα βέβαια ο αντίλογος είναι ισχυρός και με αποστομώνει: Είδαμε και τους μορφωμένος πως τα κατάφεραν τόσα χρόνια…
Ποιος φταίει όμως και αυτοί οι ”ακατάλληλοι” είναι στη βουλή; Σίγουρα αυτοί που τους συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια και εμείς που τους ψηφίζουμε! Προσέξτε όμως τώρα κάτι: ο πρόεδρος του εκάστοτε πολιτικού σχεδιασμού, φροντίζει, και κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό, να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο ανθρώπους γνωστούς με κοινωνική απήχηση από τραγουδιστές μέχρι κομμωτές αδιαφορώντας για το μορφωτικό επίπεδο των εκλεγμένων στελεχών του. Έχει φροντίσει και έχει διατηρήσει ένα σκληρό πυρήνα πολιτικών παλαιάς κοπής και επάνω σε αυτό το κορμό στηρίζει τη πολιτική του! Αυτοί όμως οι ”ακατάλληλοι”, μπορεί να μην ασκούν πολιτική μέσω κάποιου υπουργείου, στηρίζουν όμως και υποστηρίζουν προϋπολογισμούς και νομοσχέδια! Το χαμηλό λοιπόν πολιτικό τους επίπεδο, επηρεάζει άμεσα τη κοινωνία με την οδηγία τους να ακολουθούν τη κομματική γραμμή. Και επειδή δεν έχουν εκείνο το πολιτικό ανάστημα για να μπορέσουν να αντισταθούν στη πολιτική γραμμή, άθελα ή ηθελημένα, μεταμορφώνονται σε υποχείρια του πολιτικού τους αρχηγού. Το παράδειγμα της ομιλίας της βουλευτού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θεοδώρας Τζάκρη στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ψήφισης των νέων μέτρων, νομίζω πως τα λέει όλα
Η πολιτική μας σκηνή, μπορεί πια να απαρτίζεται από πολιτικά νέες προσωπικότητες αλλά αντιπροσωπεύει παλαιές και αποτυχημένες πολιτικές! Και αυτό γιατί, τους μορφωμένους και άξιους, έχουμε φροντίσει, με την αδιαφορία μας και την ανικανότητα μας να τους απορροφήσουμε είτε στη πολιτική είτε στην επιχειρηματική ζωή της χώρας μας, να τους μεταναστεύσουμε και να στελεχώσουμε αλλοδαπά κράτη και εταιρείες! Ίσως, το να συγκαταλέγει ένα κόμμα προσωπικότητες εύπλαστες και πολιτικά αδύναμες να είναι και μια στρατηγική που ακολουθείται για πιο εύκολη ”καθοδήγηση” εκ μέρους του αρχηγού. Μια συμφωνία του τύπου: μου δίνεις ψήφους σου δίνω έδρα και αίγλη / κύρος αλλά θα υπακούς αυστηρά στη κομματική μας γραμμή.
Ακούω συχνά πολλούς να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα πάσχει από ηγέτες. Φρονώ όμως ότι και να υπήρχε ένας κατάλληλος άνθρωπος να ηγηθεί μιας νέας εθνικής προσπάθειας, θα ήμασταν άραγε εμείς σε θέση να τον αναγνωρίσουμε; Θα τον άφηναν τα γκαιμπελικά μας ΜΜΕ να παρουσιαστεί και να εκφράσει τις απόψεις του; Είμαστε εμείς σε θέση να αποδεχτούμε κάποιον πολιτικό που να μη κατάγεται από τα γνωστά τζάκια; Το 41% των τελευταίων εκλογών μάλλον για το αντίθετο μας πείθει!
Η Ελλάδα πάσχει πολιτικά γιατί πάσχουν οι άνθρωποι που εκλέγουν αυτούς τους πολιτικούς! Η αρρώστια έκανε μετάσταση από το δικό μας σπίτι στο ελληνικό κοινοβούλιο! Εμείς μολύναμε έμμεσα το ναό της δημοκρατίας! Και πραγματικά είναι πολύ αποκρουστικό να βλέπεις ένα νέο ηλικιακά πρόσωπο και να ακούς ένα πολιτικό ραμολί…
Χαράλαμπος Σαραφόπουλος
19/11/2012
Εικόνα: “Η ημέρα της νεκρής νύφης”, έργο του William Webb από το FineArtAmerica
