PROJECT COVID – 19
(Ver. 08/2021)
Μέρος 10ο
Το Μετά – Επίλογος
Μια δυναμική συλλογή πηγών και στοιχείων που δεν βρήκαν τον δρόμο της δημοσιότητας.
Ένας προβληματισμός για τα παρελθόντα, τα τεκταινόμενα και τα μελλούμενα της υπόθεσης Covid.
Διάρκεια Μελέτης (90h)
Το Μετά
Και πως θα μας βρει το Μετά από την υπόθεση Covid; Μόνο εικασίες μπορεί να γίνουν. Ένα σενάριο είναι απλά να συνεχίσουν οι εμβολιασμοί (lin2), (link2), σε αυτούς που φοβούνται/συμφωνούν/δεν έχουν ενημερωθεί και το επίπεδο θανάτων και παρενεργειών να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, που θα αγγίζει τα όρια της γενοκτονίας ή και θα τα ξεπερνά (link2). Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τέλος Ιουλίου του ‘21, αριθμούνται 20.000 νεκροί και 1.500.000 άνθρωποι με σοβαρές παρενέργειες, μόνο στην Ευρώπη (των 27), άμεσα σχετιζόμενους με τα εμβόλια. Και δεν αναφερόμαστε καν σε μεσομακροπρόθεσμο διάστημα. Και που σταματά αυτό; Με την εξαφάνιση της ασθένειας; Ίσως το πιο αισιόδοξο σενάριο. Σενάριο που μέχρι τώρα δεν επαληθεύεται, αν έχουν δίκιο ορισμένοι επιστήμονες που λένε ότι οι εμβολιασμοί δημιουργούν τις μεταλλάξεις, οι απόψεις των οποίων αναγράφονται σε προηγούμενο κεφάλαιο. Τα δεδομένα από το Ισραήλ, τη Βρετανία και άλλες χώρες, πρωτοπόρους στον εμβολιασμό, δεν είναι καθόλου αισιόδοξα και επιβεβαιώνουν τους «άλλους» επιστήμονες. Ξανά μάσκες, ξανά κλεισίματα και προσκλήσεις για τρίτη δόση, με συνεχιζόμενους και ολοένα σκληρότερους εκβιασμούς.
Ένα άλλο σενάριο είναι να αντιδράσει μαζικά ο κόσμος και να καταπέσει το σύστημα ειδικοί-ΜΜΕ-πολιτικοί που απαιτούν μια συγκεκριμένη «μεθοδολογία», που μάλλον αποδεικνύεται λανθασμένη. Αυτό μπορεί να προκύψει με ένταξη όλο και περισσότερων ανθρώπων στην ισορροπημένη ενημέρωση. Αυτή τη στιγμή ο περισσότερος κόσμος ακούει τηλεόραση ή διαβάζει ειδήσεις από το διαδίκτυο των πρώτων 10 σελίδων στην λίστα google. Εκτός όμως από την σταδιακή μετάβαση σε πιο σφαιρική ενημέρωση, μπορεί η υπόθεση covid να λήξει από κάποιο πιο σοβαρό συμβάν. Προφανώς εξίσου ή και μεγαλύτερων διαστάσεων. Από εκεί και πέρα αντίδραση μπορεί να προκύψει και με κάποιο έναυσμα, ένα σκάνδαλο, μια δημοσιευμένη έρευνα για την επικινδυνότητα των εμβολίων, ή και πολιτική διαφθορά…
Το μεγάλο ερώτημα είναι, αν συνέβαινε το τελευταίο, τι θα μπορούσε κάποιος να περιμένει; Πως θα έβρισκε το δίκιο του εκατομμύρια κόσμος; Που θα βοηθήσει αν απλά πάρουν πίσω τις άδειες χρήσης των εμβολίων, όπως έκαναν και προσφάτως με τα τεστ rt–PCR ως μη κατάλληλα (link2); Που θα βοηθήσει αν χρεωκοπήσει η Pfizer και η Moderna; Που θα βοηθήσει αν ο κόσμος βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για την καταστροφή; Που θα βοηθήσει αν οι πολιτικοί πάρουν ελικόπτερα και φύγουν; Που θα βοηθήσει αν τα συστημικά ΜΜΕ παρουσιάζουν με στόμφο τις αποκαλύψεις, παριστάνοντας ότι δεν συμμετείχαν σε όλο αυτό; Που θα βοηθήσει αν ο κάθε άνθρωπος ζητήσει ευθύνες από τον γιατρό του, που του το σύστησε;
Στην παραπάνω συλλογή πηγών ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατήρησε πως αναγράφεται η λέξη ασθένεια, χωρίς να προσδιορίζεται τις περισσότερες φορές με κάποιο συγκεκριμένο όνομα. Αυτό έγινε γιατί η φύση της ασθένειας δεν είναι 100% προσδιορισμένη. Η αρχική εκτίμηση, η οποία παρουσιαζόταν ως βεβαιότητα, ήταν ότι έχει προκύψει φυσικά, μάλιστα το αποδείκνυε και μια μελέτη που συμμετείχε ο κ. Τσιόδρας, το οποίο αποτελούσε και το επίσημο αφήγημα1. Οποιοσδήποτε έλεγε κάτι διαφορετικό λογοκρινόταν (link2), είτε το εξέφραζε ως άποψη (link2), είτε ως έρευνα (link2). Οι χαρακτηρισμοί, οι ταμπέλες πήγαιναν και έρχονταν (link2). Ένα χρόνο μετά, το επίσημο αφήγημα άλλαξε, για λόγους που δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει, και το σενάριο του τεχνητού ιού προβαλλόταν από συστημικά μέσα (link2), (link2), (link2) και οι «ελεγκτές αλήθειας», έβλεπαν μια άλλη αλήθεια (link2). Έρευνες προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση υπήρχαν πάντα (link2). Όπως και για τα εμβόλια… Το θέμα είναι ποια υιοθετείται από το επίσημο αφήγημα…
Αν όμως επαληθευτεί το σενάριο τεχνητού ιού (link2), (link2), (link2), θα μπορούσε άραγε να υποθέσει κάποιος ταυτόχρονα και φούσκωμα αριθμών και τρομολαγνεία σχετικά με την ασθένεια; Η απάντηση είναι καταφατική. Πρώτα από όλα, γιατί πολύ δύσκολα κάτι μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολύ μεταδοτικό και θανατηφόρο (μπορείς να σκοτώσεις με θεραπείες, πρωτόκολλα και να πληγούν οι ανοσοκατασταλμένοι συνάνθρωποί μας, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με την θνητότητα του ίδιου του ιού). Γιατί απλά αν ο ιός είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος (π.χ. Έμπολα), ο ξενιστής πεθαίνει και μειώνεται το εύρος μετάδοσης. Μπορεί λοιπόν να ισχύουν ταυτόχρονα και οι δύο εκδοχές. Και της χειραγώγησης και του εργαστηριακού ιού.
Και κάτι ακόμα. Αν τελικά τον πλανήτη δεν τον έκλεισε ο κακός παγκολίνος που ερωτοτροπούσε με την νυχτερίδα, ο προβληματισμός είναι ο εξής: Αυτός που έχει τη δύναμη να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο «πόλεμο» με μια όχι και τόσο ισχυρή αφορμή, δεν έχει και τη δύναμη να τον συνεχίσει και να τον κλιμακώσει; Στην ενότητα «το Πως», σκιαγραφείται μια τέτοια πιθανότητα. Και σύμφωνα με τις αρχές της οικονομικής επιστήμης, μια επιχείρηση μπορεί να στηθεί αρκεί να υπάρχουν 3 προϋποθέσεις: Εργασία, Κεφάλαιο, Έδαφος. Δηλαδή οργάνωση, χρήμα και διεφθαρμένες συνειδήσεις…
Επίλογος
Στον όλο προβληματισμό που καταγράφεται με στοιχεία, τα οποία δεν είχαν την προβολή που τους έπρεπε, δεν υπάρχει απάντηση στο Γιατί. Αφήνεται στην διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη να συμπληρώσει τις δικές του απόψεις για τον λόγο για τον οποίο συνέβη όλη αυτή η υπερβολή, αν τελικά συμμερίζεται τον όρο υπερβολή, και την εμμονή για εμβολιασμό, αν τελικά συμμερίζεται τον όρο εμμονή. Για τον αναγνώστη ο οποίος, είτε από την δική του πρωτοβουλία είχε ήδη αναζητήσει εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης, είτε μελετώντας το παρόν έγγραφο διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει καλά με την επίσημη αφήγηση. Η οποία αφήγηση δεν ήθελε πάση θυσία να ακουστεί οτιδήποτε άλλο και φρόντιζε με τα τεχνάσματα που αναγράφονται στην παράγραφο «Το πώς», να φιμώνει οτιδήποτε διαφορετικό.
Ακόμα όμως και αν ο αναγνώστης έπειτα από την, πολύωρη ομολογουμένως, αυτή μελέτη δεν έχει δει τίποτα περίεργο και δεν συμφωνεί με τους δεκάδες «άλλους» επιστήμονες, και δεδομένα, μπορεί να συμφωνήσει κατ’ ελάχιστον στα εξής: Όφειλε η ενημέρωση προς το κοινό, η επιστημονική τεκμηρίωση και η τηλεοπτική και διαδικτυακή κάλυψη να τους περιλαμβάνει και αυτούς. Οφείλει ο αναγνώστης να παραδεχτεί το έλλειμμα δημοκρατίας που σημειώθηκε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αν δεν είχε πονηρευτεί τουλάχιστον γι’ αυτό τα προηγούμενα χρόνια. Οφείλει ο αναγνώστης να απαιτήσει από την εκάστοτε πολιτική εξουσία, αξιοπιστία στην ενημέρωση και τεκμηρίωση για αποφάσεις που επηρεάζουν την ίδια του τη ζωή και το μέλλον των παιδιών του. Οφείλει ο αναγνώστης να παραδεχτεί πως δεν μπορεί τυχοδιώκτες εκατομμυριούχοι «ελεγκτές της αλήθειας» να αναλαμβάνουν τον ρόλο της δικαιοσύνης, που η διάκριση αυτής, είναι βασικός πυλώνας της δημοκρατίας.
Οφείλει ο αναγνώστης να ταχθεί ενάντια στην υποχρεωτικότητα των ιατρικών πράξεων που ανοίγει το δρόμο για μια δυστοπική κοινωνία στην οποία κανείς δεν θα έχει λόγο για την ίδια του την ύπαρξη. Ακόμα κι αν ο αναγνώστης ζύγισε τα υπέρ και κατά και έκανε το εμβόλιο ακόμα και αν ετοιμάζεται να κάνει και την τρίτη δόση, οφείλει να αντισταθεί στις υποχρεωτικότητες, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το Σύνταγμα (link2), (link2), (link2) και την κοινή λογική (π.χ. εμβολιασμός παιδιών).
Οφείλει να παραδεχτεί πως είναι ανήθικη η διαπόμπευση σε τηλεοπτικά πάνελ της άλλης άποψης, χωρίς πολλές φορές την φυσική παρουσία των εκφραστών της. Οφείλει ο αναγνώστης να απαιτήσει την δημόσια συγγνώμη των πολιτικών ταγών του που εν καιρώ, φαινομενικής τουλάχιστον, ειρήνης ενορχηστρώνουν αυτή την διαπόμπευση, βαφτίζουν με ταμπέλες, διώκουν με όλα τα μέσα την αντίθετη άποψη και επιδοτούν αδρά το επίσημο αφήγημα.
Αφήγημα που δεν αφορά την ασθένεια, που είναι υπαρκτή, αλλά την μεθόδευση και ποικιλότροπη εργαλειοποίηση που περιλαμβάνει εργασιακά δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα, χειραγώγηση οικονομίας, καταστροφή του συστήματος υγείας, της παιδείας κ.ο.κ. Το θέμα covid-19 παρόλα αυτά δεν κλείνει εδώ. Όπως υποδηλώνει ο υπότιτλος αυτής της συλλογής πηγών, είναι δυναμική. Θα υπάρξουν δηλαδή κι άλλες εκδόσεις, όπου θα εμπλουτίζεται η συλλογή με νέα στοιχεία και θα καταγράφονται οι φωνές που δεν βρίσκουν διέξοδο στα φουσκωμένα με κρατικό χρήμα ΜΜΕ και στα λογοκριμένα κοινωνικά δίκτυα. Το χρωστάμε στην αξιοπρέπειά μας…