Οἱ ἀντιφάσεις τῶν Εὐαγγελίων ὡς πρός τήν ἡμερομηνία γέννησης τοῦ Ἰησοῦ.
Ἡ ἀνθρωπότητα γιορτάζει κι ἐφέτος τά Χριστούγεννα, τήν μεγαλύτερη
γιορτή τῆς Χριστιανοσύνης, κατά τήν σταθερή ἡμερομηνία τῆς 25ης
Δεκεμβρίου, ἀνεξαρτήτως χριστιανικοῦ δόγματος. Τζίρος δισεκατομμυρίων
εὐρώ γίνεται τίς λίγες ἡμέρες τοῦ Δεκεμβρίου, σέ μία ἒξαρση χαρᾶς γιά
τό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, μέ ἀφετηρία τό
ὁποῖο προσμετρᾶται ὁ χρόνος μέ θετικό και ἀρνητικό πρόσημο.
Πότε ὃμως γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς;
Ἡ καλλίτερη πηγή θά πρέπει νά ἦταν τά Εὐαγγέλια (λέξη, σημειωτέον
ὁμηρική, Ὀδ. ξ, 152, 166). Ὃμως καί σ᾽ αὐτά τά ἱερά βιβλία ὑπάρχουν
ἀντιφάσεις, ὃπως τίς ἐπεσήμανε ὁ Γάλλος συγγραφέας Ρομπέρ Ἀμπελέν στό
βιβλίο του <Ἰησούς>.
Κατά τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο λοιπόν, ὁ Ἰησούς γεννήθηκε τόν καιρό τοῦ
βασιλιᾶ Ἡρώδη τοῦ Μεγάλου. Ἂς κάνουμε λοιπόν μερικές συσχετίσεις μέ
ἱστορικό ὑπόβαθρο. Ὁ Ἡρώδης πέθανε τό ἒτος 4 π.Χ. Συνεπῶς, ὁ Ἰησούς
γεννήθηκε στίς ἡμέρες τοῦ Ἡρώδη. Δηλαδή γεννήθηκε ἓνα χρόνο πρίν τόν
θάνατο τοῦ Ἡρώδη, ἢτοι τό 5 π.Χ. Ἂς δοῦμε τώρα τίς ἐκπλήξεις πού μᾶς
ἐπιφυλάσσει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκάς:
<Ἐγένετο δέ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος
Αὐγούστου ἀπογραφέσθαι πᾶσαν τήν οἶκουμένην. Αὓτη δέ ἡ ἀπογραφή πρώτη
ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. Καί ἐπορεύοντο πάντες ἐκ
πόλεως Ναζαρέτ εἰς τήν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυίδ, ἣτις καλεῖται
Βηθλεέμ, διά τό εἶναι αὐτόν ἐξ οἲκου καί πατριᾶς Δαυίδ ἀπογράψασθαι
σύν Μαριάμ τῆ μνηστευμένη αὐτῶ γυναικί οὒση ἐγκύω. Ἐγένετο δέ τό εἶναι
αὐτούς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν καί ἒτεκε τόν υἱόν
αὐτῆς τόν πρωτότοκον, καί ἐσπαργάνωσεν αὐτόν καί ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν τῆ
φάτνη, διότι οὐκ ἢν αὐτοῖς τόπος ἐν τῶ καταλύματι> (κατά Λουκάν,
Β´1-7).
Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν περικοπή αὐτή, ὁ Ἰησούς γεννήθηκε στήν Βηθλεέμ,
τήν χρονιά πού ὁ Κυρήνιος, διοικητής τῆς Συρίας, πραγματοποίησε τήν
ἀπογραφή κατά διαταγή τοῦ αὐτοκράτορος Αὐγούστου. Αὐτή ἡ ἀπογραφή
εἶναι ἓνα πραγματικό καί ἀναντίρρητο γεγονός, πού τοποθετεῖται
ἱστορικά μέ σίγουρη καί ἀκριβῆ χρονολογία. Ἒγινε μετά τήν καθαίρεση
τοῦ Ἀρχελάου, γιοῦ τοῦ Ἡρώδη, βασιλιᾶ τῆς Ἰουδαίας, πού ἐξορίσθηκε
στήν Βιέννα τῆς Γαλατίας μέσα στήν κοιλάδα τοῦ Ρήνου, ὃπως γράφει ὁ
Φλάβιος Ἰωσήφ στό βιβλίο του <Ἰουδαϊκές Ἀρχαιότητες>. Καί ἒτσι εἲμαστε
σίγουροι γιά τήν χρονολογία τῆς ἀπογραφῆς, γιατί ὃπως γράφει ὁ ἲδιος
συγγραφέας στό βιβλίο του <Πόλεμοι τῆς Ἰουδαίας>, κατά τό 9ο ἒτος τῆς
βασιλείας του, ὁ Ἀρχέλαος ἐκλήθη ἀπό τόν Καίσαρα στήν Ρώμη καί
καθαιρέθηκε. Ὁ Ἡρώδης ὁ Μεγάλος πέθανε τό 4 π.Χ. Ἂν προσθέσουμε ἐννέα
χρόνια, βρίσκουμε ὃτι ὁ Ἀρχέλαος καθαιρέθηκε τό 4 ἢ 5 ἒτος μ.Χ. Ἒτσι ὁ
Ἰησοῦς τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου εἶναι ἢδη 11 ἐτῶν, ὃταν γεννιέται,
κάτω ἀπό τίς ἲδιες συνθῆκες καί τό ἲδιο μέρος ὁ Ἰησοῦς τοῦ κατά Λουκάν
Εὐγγελίου.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ἀλλά ὑπάρχει καί μία τρίτη ἀπροσδόκητη μαρτυρία, ἐκείνη τοῦ Ἁγίου
Εἰρηναίου, ὁ ὁποῖος στήν νεανική του ἡλικία, ἦταν μαθητής τοῦ Ἁγίου
Πολυκάρπου, ἑνός δηλαδή ἀπό τούς τέσσερις <Ἀποστολικούς Πατέρες>,
δηλαδή ἐκείνους πού εἶχαν γνωρίσει τούς Ἀποστόλους. Καί τί μᾶς λέει ὁ
Ἃγιος Εἰρηναῖος, ὁ ὁποῖος ἦταν πολύ κοντά στά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ
Ἰησοῦ;
Μᾶς πληροφορεῖ, μέ βάση τίς μαρτυρίες τόσο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου ὃσο
καί τῶν πρώτων 70 μαθητῶν πού χειροτονήθηκαν ἀπό τούς ἲδιους τούς
Ἀποστόλους καί ἀποκαλοῦνται <Πρεσβύτεροι>, ὃτι ὁ Ἰησούς ἦταν πάνω ἀπό
50 ἐτῶν ὃταν διδάσκει καί ὃτι θανατώθηκε πάνω ἀπό τά 50 του χρόνια,
πλησιάζοντας πιά τό γῆρας. Ἡ ἀπροσδόκητη αὐτή πληροφορία ἀπομακρύνει
κατά πολύ τίς ἡμερομηνίες γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ, πού ἀναφέρονται ἀπό τόν
Ματθαῖο καί τόν Λουκᾶ, ἀφοῦ ὁ Ἰησούς φέρεται νά ἒχη γεννηθῆ τό 16 ἢ τό
17 π.Χ.
Ἐξ ἂλλου εἶναι γνωστό ὃτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί δέν γιόρταζαν πάντα τήν
γέννηση τοῦ Ἰησοῦ στίς 25 Δελεμβρίου. Ἂλλες πληροφορίες ἀναφέρουν ὃτι
φέρεται νά ἒχη γεννηθῆ στίς 28 Μαρτίου, ἂλλες στίς 25 Μαρτίου, ἂλλες
στίς 2 Ἀπριλίου ἢ στίς 2 Ἰανουαρίου (Ἱππόλυτος). Ἀλλά ὁ ἲδιος ἂρχισε
ἐκ νέου τούς ὑπολογισμούς του καί κατέληξε σέ τελείως διαφορετική
ἡμερομηνία, τήν 25ην Δεκεμβρίου.
Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ
Τό κομφούζιο ὃμως μέ τίς ἡμερομηνίες συνεχίζεται ἀναφορικά μέ τά ἂλλα
γεγονότα πού ἀναγράφονται στά Εὐαγγέλια. Ἓνα ἀπό αὐτά τά γεγονότα ἢ
τίς φῆμες εἶναι ἡ σφαγή τῶν 4.000 νηπίων ἀπό τόν Ἡρώδη, πού ἀκράδαντα
πιστεύει ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα.
Ὁ Λουκάς δέν ἀναφέρει καθόλου τό γεγονός, ἀφοῦ τοποθετεῖ τήν γέννηση
τοῦ Ἰησοῦ στήν ἐποχή τῆς ἀπογραφῆς, δηλαδή 12 χρόνια ἀργότερα, μή
μορῶντας ἒτσι νά φορτώση τό στυγερό ἒγκλημα στόν ἢδη πεθαμένο ἡγεμόνα.
Ὁ Μάρκος καί ὁ Ἰωάννης δέν ἀναφέρουν τίποτε σχετικό, γιατί ἀρχίζουν
τήν διήγησή τους ἀπό τίς πρῶτες ἡμέρες δράσεως τοῦ Μεσία, ὃταν πιά ὁ
Ἰησούς ἦταν ἐνήλικος. Ὁ μόνος πού ἀναφέρει τό περιστατικό τῆς σφγαγῆς
τῶν τεσσάρων χιλιάδων ἀθώων νηπίων εἶναι ὁ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος, ὃπως
εἲδαμε, τοποθετεῖ τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ στίς ἡμέρες τῆς βασιλείας τοῦ
Ἡρώδη. Γράφει:
<Τότε Ἡρώδης ἰδών ὃτι ἐνεπαίχθη ὑπό τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καί
ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τούς παίδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί ἐν πάση τοῖς
ὁρίοις αὐτῆς ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω, κατά τόν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε
παρά τῶν μάγων. Τότε ἐπληρώθη τό ρηθέν ὑπό Ἱερεμίου τοῦ προφήτου
λέγοντος φωνή ἐν Ραμᾶ ἠκούσθη θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς.
Ραχιήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς καί οὐκ ἢθελε παρακλιθῆναι, ὃτι οὐκ
εἰσίν>.(Κατά Ματθ. Β´16-18).
Ἀπό τήν περικοπή αὐτή βεβαιωνόμαστε ὃτι ὁ Ἡρώδης γνωρίζει τήν
ἡμερομηνία γέννησης ἀπό τούς μάγους:
<Κατά τόν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρά τῶν μάγων>.
Οἱ μάγοι ἒφθασαν στήν Βηθλεέμ ὁδηγούμενοι ἀπό ἓνα μυστηριῶδες ἂστρο,
πού οἱ ἐπιστήμονες σήμερα ἰσχυρίζονται ὃτι ἐπρόκειτο περί συζυγίας
πλανητῶν. Παρευρέθησαν λοιπόν στήν Θεία Γέννηση. Τότε λοιπόν γιατί ὁ
῾Ηρώδης διέταξε τήν σφαγή νηπίων μέχρι δύο ἐτῶν; Θά ἦταν ἀρκετή ἡ
ἡλικία τῶν δύο ἢ τριῶν μηνῶν τό πολύ. Αὐτό θά μποροῦσε νά δημιουργήση
τήν ἐντύπωση, ὃτι πέρασαν δύο χρόνια ἀπό τότε πού οἱ μάγοι
ἐπισκέφθηκαν τόν Ἡρώδη καί ἀνεχώρησαν ἀπό τήν περιοχή. Δέν θά περίμενε
δηλαδή ὁ Ἡρώδης δύο ὁλόκληρα χρόνια ἀναμένοντας τήν ἐπανάκαμψη τῶν
μάγων στό παλάτι γιά νά καταλάβη ὃτι ἐμπαίχθηκε ἀπό αὐτούς. Μία ὡς
τρεῖς ἑβδομάδες ἦσαν ἀρκετές γιά νά ἐντοπίσουν οἱ μάγοι τόν Ἰησοῦ, νά
προσκυνήσουν καί ν᾽ ἀναχωρήσουν στήν Περσία.
Ἀπό αὐτές καί ἂλλες ἀναφορές, πού δέν εἶναι δυνατόν νά καταχωρηθοῦν
στό ἂρθρο αὐτό, προκύπτει ὃτι ναί μέν ὁ Ἡρώδης ἦταν ἂξιος γιά τέτοιες
θηριωδίες, οἱ ὁποῖες σημειωτέον νά μή φαίνονταν ἲσως καί τόσο φρικτές
(ἐδῶ κοντεύουμε νά συνηθίσουμε τίς ἂγριες σφαγές τῶν φανατικῶν
Ἰσλαμιστῶν καί τοῦ ISIS καί τοῦ θανάτου πολλῶν νηπίων ἀπό τό ἀέριο
<Σαρίν>), ἀλλά εἶναι ἱστορικῶς καί λογικῶς ἀκατανόητο, κατά τίς
χρονολογικές ἀντιφάσεις τῶν Εὐαγγελίων, νά φορτώνεται ἓνα ἀποτρόπαιο
ἒγκλημα σέ ἓνα ἢδη νεκρό ἀπό χρόνια Ἡρώδη.
Φαίνεται λοιπόν ὃτι αὐτή ἡ πλευρά τῆς ἡμερομηνίας γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ
δέν θά φωτισθῆ ποτέ, διότι, ὃπως λέει καί ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρεύς, εἶναι
ἀστεῖο νά ἀναζητεῖται ἡ ἀκριβής ἡμερομηνία γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ, ἡ
ὁποία ὡστόσο ἀποτελεῖ ἀφετηρία καταγραφῆς τῶν ἱστορικῶν γεγονότων τῆς
ἀνθρωπότητος. Σέ τί θά μποροῦσαν ἂλλωστε νά χρησιμεύσουν ὃλοι αὐτοί οἱ
ὑπολογισμοί; Ὁποιαδήποτε κι ἂν εἶναι ἡ ἀλήθεια, μετά τόν 4ο αἰῶνα, ἡ
25η Δεκεμβρίου σταθεροποιεῖται καί καταργοῦνται οἱ ἂλλες ἡμερομηνίες,
ὃπως ἡ 6η Ἰανουαρίου, 28η Μαρτίου, 19η Ἀπριλίου ἢ 20ή Μαΐου. Ὁ χρόνος
εἶναι μία συμβατικότητα προσαρμοσμένη στίς καθημερινές ἀνάγκες τῆς
ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία γιά αἰῶνες ἀκόμη θά ἐξακολουθήση νά ψάλη τό <ἐν
τῶ σπηλαίω τίκτεται ἐν φάτνη τῶν ἀλόγων ὁ βασιλεύς τῶν οὐρανῶν καί
ποιητής τῶν ὃλων> καί τό <διά Χριστόν ὡς ἢκουσεν ὁ βασιλεύς Ἡρώδης
ἀμέσως ἐταράχθη κι ἒγινε θηριώδης>.
Ὃλες αὐτές οἱ ἀμφισβητήσεις λύθηκαν μέ τήν σύνοδο τῶν Ἁγίων Πατέρων,
πού ἒγινε στό Τρέντο τῆς Ἰταλίας τό 1546. Οἱ Ἃγιοι Πατέρες
ἀντελήφθησαν τό κομφούζιο πού ἒχει προκληθῆ ἀπό τίς Γραφές καί
ἀποφάσισαν ὁριστικά γιά τήν ἡμερομηνία γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ καί ἂλλα
ἐκκλησιαστικά γεγονότα.
Ὃσοι πιστοί δέν πείθονται ἀπό τίς ἀποφάσεις αὐτές τῆς καθολικῆς
Ἐκκλησίας, θεωροῦνται…ἀφορισμένοι. Ἒτσι λύθηκε τό πρόβλημα.