Η τουρκική εισβολή στην Συρία και η παρούσα γεωπολιτική συγκυρία, με την εξόφθαλμα άδικη στάση των εμπλεκομένων κρατών έναντι του κουρδικού λαού, αβίαστα φέρνει στην μνήμη μας την στάση των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι της ελληνικής Επανάστασης κατά του Οθωμανικού ζυγού. Οι παραλληλισμοί που προκύπτουν, οδηγούν από μόνοι τους σε συμπεράσματα για το τι μέλλει γενέσθαι στο Κουρδικό ζήτημα. Αν μη τι άλλο, η τουρκική εισβολή και η εκτυλισσόμενη ακραία αδικία, με τη συνεπακόλουθη διεθνή λαϊκή κατακραυγή, μετέτρεψαν το Κουρδικό ζήτημα, από ένα στενά εσωτερικό “πρόβλημα” της Τουρκίας, σε ένα παγκόσμιας εμβέλειας ζήτημα. Πλέον οι Κούρδοι, με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς που θυσίασαν στον πόλεμο έναντι του ISIS, και τις διαχρονικά ψευδείς υποσχέσεις των Αμερικανών -οι οποίοι αφού απαίτησαν την καθαίρεση των κουρδικών οχυρωματικών/αμυντικών έργων που επί μια δεκαπενταετία κοπιωδώς ανήγειραν οι Κούρδοι, στη συνέχεια αποχώρησαν- αφήνοντάς τους έκθετους στην τουρκική γενοκτονία και μαζική θηριωδία, διεκδικούν επάξια την ανεξαρτησία τους.
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται, αποτελούν τους πόνους της γέννας ενός νέου κράτους που πρόκειται σύντομα να εγκαθιδρυθεί… Του Κουρδιστάν! Η παρακάτω σύντομη ανασκόπηση (με πληροφορίες από το tovima.gr) στην στάση των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση του 1821 είναι ενδεικτική, και ως ισχυρό και αδιάψευστο ιστορικό ανάλογο, επικροτεί την άποψη αυτή.
Τον φόβο για πιθανή ρωσική επέκταση στον Νότο συμμεριζόταν ομοίως και η Αυστρία. Ακόμη και το 1825, όταν η Βιέννη υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει την ελληνική ανεξαρτησία, ο κύριος λόγος ήταν η εξουδετέρωση της ρωσικής επιρροής και όχι τα φιλελληνικά αισθήματα. H απομάκρυνση του Καποδίστρια από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας, υποκινήθηκε από τον Μέτερνιχ, που διευκόλυνε τα τουρκικά συμφέροντα, κίνηση που αναγνωρίστηκε και από την Υψηλή Πύλη. Σε συνομιλία του Χοσρέφ πασά με τον πρεσβευτή της Αυστρίας Franz Xavier Freiherr von Otenfels-Gswind διερμηνευόταν η ευγνωμοσύνη του σουλτάνου για τη συγκεκριμένη αλλά και άλλες σημαντικές εκδουλεύσεις της αυστριακής αυτοκρατορικής αυλής προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία (αναφορά προς Μέτερνιχ, 10 Μαΐου 1823 στο έργο Philip Argenti, Diplomatic Archive of Chios 1577-1841, Cambridge 1954, τ. A´, σ. 449).
Πηγή: i-epikaira
I have no words to write to this tweet as I speechless after receiving this video from Syria 😔 pic.twitter.com/JKUrbNW6fh
— Mutlu Civiroglu (@mutludc) 12 Οκτωβρίου 2019
Σημαντικότατο ρόλο στις εξελίξεις πρόκειται να παίξει ο παράγοντας Ρωσία. Ας επισημανθεί ότι οι κινήσεις του Ερντογάν στην Β. Συρία παρακολουθούνται πολύ στενά από το Κρεμλίνο. Στις 03/10/2019 ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ ανέφερε ότι: “Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η Τουρκία έχει το νόμιμο δικαίωμα να προστατεύει τα εδάφη της από τα τρομοκρατικά στοιχεία”. Με άλλα λόγια η Ρωσία ένιπτε τα χείρας της, κλείνοντας τα μάτια στην μεγίστη αδικία εις βάρος του κουρδικού λαού. Ταυτόχρονα όμως, ο Βλ. Πούτιν κάλεσε όλες τις χώρες που διατηρούν στρατεύματα στη Συρία χωρίς τη συγκατάθεση της Δαμασκού, να τα αποσύρουν. Επίσης εξασφάλισε ως διαμεσολαβητής, μια συμφωνία μεταξύ του Άσαντ και των Κούρδων -αυτούς δηλαδή που χαρακτήριζε στις 3 Οκτωβρίου “τρομοκρατικά στοιχεία”-, η οποία φημολογείται ότι προέβλεπε εκτός των άλλων και την παραχώρηση της αυτονομίας στους Κούρδους, διασφαλισμένη από το Σύνταγμα της Συρίας.Με την διφορούμενη στάση αυτή, τα δεδομένα παραμένουν πολύ ρευστά και δεν είναι διόλου πιθανό η εύθραυστη ρωσοτουρκική συμμαχία να καταποντιστεί στο βάραθρο της Συρίας, ειδικά αν ο Ρ.Τ. Ερντογάν επιχειρήσει να καρπωθεί τα μέγιστα από τις κατακτήσεις του εκεί. Σε αυτό το πιθανό σενάριο, και αφού προηγουμένως έχει βαλτώσει για τα καλά σε ένα θέατρο επιχειρήσεων με ένα απρόβλεπτο και αταπείνωτο εχθρό όπως τους Κούρδους, τότε εν συνεχεία μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσει και τους Ρώσους… Εν τοιαύτη περιπτώσει, το σενάριο μιας ταπεινωτικής τουρκικής ήττας, θα είναι πολύ πιο πιθανό και νομοτελειακά θα επιφέρει κοσμογονικές εξελίξεις στο Κουρδικό ζήτημα!
Αντί επιλόγου
Το αποτέλεσμα της στάσης των Μεγάλων δυνάμεων έναντι των Ελλήνων το γνωρίζουμε. Δεν είναι απίθανο να έχουμε παρόμοια εξέλιξη και με τον Κουρδικό έθνος, διότι η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται. Η γεωπολιτική διελκυστίνδα ήδη τείνει να το επιβεβαιώσει με την έμπρακτη υποστήριξη των δυνάμεων του Άσαντ, των Αρμενίων, Σουνιτών Αράβων, Ασσυρίων, Τουρκμένων και Καυκάσιων πολιτοφυλάκων καθώς και των Ισραηλινών -με τους οποίους οι Κούρδοι έχουν μακροχρόνια στρατηγική συμμαχία όπως αναφέραμε σε προηγούμενη ανάλυσή μας-. Ταυτόχρονα, πληθαίνουν οι αναλυτές που μιλάνε ξεκάθαρα για διαφαινόμενο τουρκικό Βατερλώ (ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ) στην Βόρεια Συρία, διότι οι Κούρδοι γνωρίζουν πολύ καλά την τακτική του ανταρτοπόλεμου -άρα έχουν το πλεονέκτημα- και είναι αποφασισμένοι αυτήν την φορά να τα δώσουν όλα… Κούρδισσα που ζει στην Ελλάδα δήλωσε σε γνωστή ηλεκτρονική εφημερίδα: “Ο λαός μου και εγώ, μαζί αγαπάμε τόσο την ελευθερία που είμαστε ικανοί να δώσουμε και την ίδια μας την ζωή γι’ αυτήν!“. Παρόμοιες διακηρύξεις χάρισαν στην Ελλάδα την ελευθερία της, και αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα για την γέννηση του κράτους του Κουρδιστάν. Ενόσω ο Ερντογάν -λαβωμένος πλέον- θα αναζητά εναλλακτικές επεκτατικές πολιτικές προς δυσμάς και εις βάρος μας για να ικανοποιήσει τις αχόρταγες νεοθωμανικές του βλέψεις…