αγαπητός, εξαίρετος στοχαστής και συνέλληνας Rick, που άρθρα του δημοσιεύονται κι εδώ στην Τρικλοποδιά, έγραψε ένα θαυμάσιο άρθρο-καταπέλτη με τίτλο «Ένα… «δωράκι» στην κ.Μεκρελ, με την ελπίδα να την βοηθήσει να εξιχνιάσει την υπόθεση δηλητηρίασης του Ναβάλνι» για την κλίκα της Δύσης (ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) σχετικά με την υπόθεση Ναβάλνι που «συγκλονίζει» τη Γερμανία. Με πολλά που αναφέρει, δεν θα συμφωνήσω. Θα συμφωνήσω όμως απόλυτα σε τρία σημεία: Το ένα είναι ότι υπάρχουν χώρες που δεν θέλουν την Ελλάδα να έχει υπεροπλία στο Αιγαίο και δεν είναι μόνο οι Τούρκοι, το δεύτερο ότι πράγματι η Δύση προσπαθεί με την προσφιλή της μέθοδο της συνομωσίας να αποδομήσει τον Πούτιν και το τρίτο ότι σε μια γεωπολιτική ζούγκλα, με άγρια θηρία να την ορίζουν, δεν επιβιώνουν οι αντιλόπες και ότι όλοι οι ισχυροί (υπονοώντας εμμέσως τον Βλαδίμηρο) έχουν τις…αστοχίες τους (υπονοώντας την λυκοφιλία μεταξύ Πούτιν και Ερτογάν).
Δεν πρόλαβε καν να περάσει ένα 48ωρο από το τελευταίο άρθρο μου στην Τρικλοποδιά «
Το «ξανθό» (και κατάπτυστο) γένος μας εμπαίζει θρασύτατα» και η δικαίωση για την άποψή μου ήρθε σαν …κεραυνός εν αιθρία! Η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, σε ανάρτησή της στην επίσημη σελίδα της στο Facebook, δημοσιεύει δήλωση της εκπροσώπου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μαρίας Ζαχάροβα σχετικά με τη θέση της Μόσχας για τα…χωρικά ύδατα! Εντελώς ξαφνικά και …εντελώς απρόοπτα!
Εντελώς απρόοπτα;
Ασφαλώς και όχι!
Το χειρότερο δεν είναι ότι το κείμενο εμπεριέχει μια…τουλάχιστον περίεργη δήλωση. Το χειρότερο είναι ότι η δήλωση εμπεριέχει…απειλή!
Παραθέτω εδώ την επίμαχη ανάρτηση:
Για όσους δεν γνωρίζουν καλά αγγλικά, το κείμενο λέει:
«
Η Ρωσία υπέγραψε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και η θέση της βασίζεται σε διεθνή νομικά πρότυπα που περιλαμβάνονται σε αυτό το έγγραφο. Συγκεκριμένα, το άρθρο 3 της Σύμβασης προβλέπει ότι κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίζει το εύρος των χωρικών του υδάτων έως όριο που δεν υπερβαίνει τα 12 ναυτικά μίλια, μετρούμενο από γραμμές βάσης που καθορίζονται σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση.
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, χώρες, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, καθορίζουν μια στενότερη χωρική θάλασσα. Προχωρούμε με την υπόθεση ότι σε αυτό το ζήτημα τα κράτη καθοδηγούνται από την κοινή λογική και λαμβάνουν υπόψη τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες μιας περιοχής. Σε περιπτώσεις όπου μια χωρική θάλασσα πρέπει να οριοθετηθεί μεταξύ γειτονικών κρατών, αυτό το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Η ηγεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας γνωρίζει καλά τη γνώμη της Ρωσίας σχετικά με αυτό το θέμα.
Όταν πρόκειται για καταστάσεις όπου επηρεάζονται άμεσα τα ρωσικά συμφέροντα, θα το αντιμετωπίσουμε κατά περίπτωση. Μέχρι στιγμής όμως, δεν βλέπουμε να υπάρχει λόγος γι’ αυτό.»
Μα φυσικά!
Τώρα βγαίνει πλέον νόημα όχι απλά για την λυκοφιλία Πούτιν-Ερτογάν, αλλά και γενικότερα για την…περίεργη συμπεριφορά της Ρωσίας, σχετικά με τις πειρατείες Ερτογάν, τόσο στη Λιβύη, όσο και στο Αιγαίο.
Ώστε λοιπόν…η φίλτατη και ομόδοξη Ρωσία, ΑΝΗΣΥΧΕΙ για την επέκταση των μιλίων από 6 στα 12 στο Αιγαίο, το οποίο αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας με βάση την UNCLOS και το Διεθνές Δίκαιο, επειδή ακριβώς η Ρωσία το έχει υπογράψει και αν εκφράσει αντιρρήσεις δημοσίως, θα…εκτεθεί!
Εμένα τώρα, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ ΑΥΤΟ;
Και όπου φυσικά, η Ρωσία αναφέρεται σε …αντιμετώπιση προβλημάτων, αυτό σημαίνει…ξεκαθάρισμα λογαριασμών άπαξ και δια παντός. Το απέδειξε πολλές φορές στη μακρόχρονη Ιστορία της, το αποδεικνύει και στα χρόνια μας, τόσο με την επιθετική διπλωματία όσον αφορά τις επεμβάσεις της σε Συρία και Λιβύη, όσο και με την συμπεριφορά του υποκόσμου της, δηλαδή της ρώσικης μαφίας οπουδήποτε στον πλανήτη.
Η Ρωσία δεν ανέχεται «γόρδιους δεσμούς». Πολύ περισσότερο, όταν έχει στο τιμόνι της έναν ηγέτη, τον οποίο τρέμει σύμπασα η υφήλιος.
Η δήλωση της Ζαχάροβα, δεν είναι μια απλή και συνήθη δήλωση. Είναι ένα έμμεσο μήνυμα ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ.
Προς ποιούς;
Μα φυσικά το…ΝΑΤΟ πρωτίστως και δευτερευόντως την Ελλάδα!
Όλα αυτά τα χρόνια, όπου επικρατούσε μιας μορφής «ισορροπία», με τη συνθήκη του Μοντρέ να καθορίζει τόσο τα Στενά, όσο και γενικότερα τη θαλάσσια δίοδο προς τη Μεσόγειο, η Μόσχα είχε ήσυχο το κεφάλι της. Ειδικά για το Αιγαίο, το Casus Belli των Τούρκων την βόλευε αφάνταστα. Η Ελλάδα δεν επέκτεινε τα μίλια της υπό την τουρκική πίεση, η οποία εμπεριείχε και σιγοντάρισμα αμερικανικό, δεν είχε κανένα λόγο να φοβάται.
Τώρα όμως, έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί.
Ο πρώτος και καλύτερος, έχει να κάνει με την απόλυτη «παράδοση» της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ στις ΗΠΑ, η οποία έδωσε «γην και ύδωρ» στην υπερδύναμη (χωρίς ουσιαστικά κανενός είδους αντάλλαγμα) ελπίζοντας πως αυτή, μέσω του ΝΑΤΟ, θα θωρακίσει την Ελλάδα και θα την κάνει να αλλάξει στάση απέναντι στην Τουρκία, αναβαθμίζοντας τον στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας. Πράγματι, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε σημαντικότατες αναβαθμίσεις τόσο της βάσεως της Σούδας, όσο και στο…καπέλωμα του λιμένος της Αλεξανδρούπολης, που τόσα χρόνια και τόσο πολύ ορέγονταν. Από την εποχή μάλιστα του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν υποβάλει αιτήματα για…αξιοποίηση του στρατηγικού αυτού λιμένος, αλλά τότε είχαν εισπράξει ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι».
Ο Παπανδρέου, «γάτα» σε κάτι τέτοια, τον … «φύλαγε» για αργότερα τον άσσο αυτόν για να τον πετάξει στο τραπέζι όταν και εφ’ όσον έφταναν τα πράγματα στο απροχώρητο με την Τουρκία. Και δεν μιλάμε για την ελληνοτουρκική κρίση του 1987, αλλά για κάτι πολύ πιο προχωρημένο. Μέχρι τότε αλλά και στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν, η Ρωσία δεν είχε καμμιά ανησυχία με το Αιγαίο. Πιο πολύ «ανησυχούσε» για τα Στενά παρά για το Αιγαίο. Όταν όμως, με την κρίση στην Ουκρανία και τον ρόλο που έπαιξε το ΝΑΤΟ σε αυτήν, τα «τέλια» είχαν αρχίσει να χτυπάνε δυνατά για τον Πούτιν. Γι αυτόν τον λόγο αλλά και για άλλους λόγους επίσης, έκανε και εκείνη την περιβόητη επίσκεψη στο Άγιο Όρος το 2016, λίγους μήνες πριν τα…βρεί σε όλα με τον Ερτογάν! Επειδή ΗΞΕΡΕ για τα σχέδια των Ελλήνων σχετικά με την Αλεξανδρούπολη αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, επειδή η Τουρκία τότε, βρισκόταν σε τρομερά δύσκολη θέση εξ αιτίας των ρωσικών κυρώσεων και στριμωγμένη στη γωνία, δεν το είχαν σε τίποτε οι ΝΑΤΟϊκοί να της κλείσουν ολότελα την πρόσβαση στη Συρία όπου οι επεμβάσεις της Μόσχας ήταν…φωτιά! Και με δεδομένο το γεγονός της πρόσφατης προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσική επικράτεια και την ήττα που «έφαγε» η Δύση, η κατάσταση για τη Ρωσία ήταν επικίνδυνη. Η επίσκεψη στο Άγιο Όρος ήταν ένα σαφέστατο μήνυμα της Ρωσίας προς την Ελλάδα, στο να αγνοήσει τις παραινέσεις του αμερικανού πρέσβη Πάϊατ, που πίεζε ασφυκτικά την πολιτικοοικονομική ελίτ στο να ενδώσει για να εξασφαλίσει τόσο τα σύνορα της, όσο και την επικράτεια της μετατρεπόμενη σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ. Όλα αυτά πρίν την …τραμπική επέλαση στον Λευκό Οίκο. Όταν ο Τράμπ έκανε…. «κατοχή» στο Αμερικανικό Παλάτι, τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Η Αλεξανδρούπολη έγινε μεν το ΝΑΤΟικό κάστρο, αλλά ο Τράμπ μας βγήκε…φιλαράκι με τον Ταγίπ! Και όχι μόνο ο Τράμπ, αλλά και – κυρίως αυτό – ο …ίδιος ο Πούτιν, ο οποίος μέχρι πρότινος, απειλούσε τον Ερτογάν σχεδόν με πόλεμο, περνώντας τις φρεγάτες του από τα Στενά με οπλισμένα τα πολυβόλα και τα πυροβόλα! Και έτσι, το Αιγαίο, όχι μόνο δεν πειράχτηκε καθόλου, αλλά ούτε καν υπήρχε ως ατζέντα η σκέψη για επέκταση των μιλίων.
Τώρα όμως; Που τα πράγματα είναι οριακά και στο παιχνίδι έχει μπεί για τα καλά η Γαλλία, η οποία και δηλώνει πως ό,τι και να γίνει, θα είναι…παρούσα;
Ήδη η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε την επέκταση των μιλίων από 6 στα 12 στο Ιόνιο και Μυρτώο Πέλαγος! Με …οψιόν να το κάνει και στο Αιγαίο, αν οι Τούρκοι δεν υποχωρήσουν στις διεκδικήσεις τους!
Η σκακιέρα άλλαξε και τα πιόνια «κουνήθηκαν» από τις θέσεις τους.
Και η Ρωσία, ανησύχησε πραγματικά.
Στο προηγούμενο άρθρο μου, είχα αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία του Πούτιν, παίζει το «βρώμικο» παιχνίδι της. Εισέπραξα (ως συνήθως) τα …συνήθη «χλευαστικά» σχόλια αρκετών φανατικών οπαδών του Προέδρου. Κι όμως, είναι τόσο απλό και τόσο κατανοητό το παιχνίδι αυτό, που τουλάχιστον οι νοήμονες, αντιλαμβάνοται τόσο τις επιδιώξεις της Μόσχας, όσο και τα αποτελέσματά τους.
Η Ρωσία ανέκαθεν, τόσο ως τσαρική, όσο και ως Σοβιετική, είχε πάντα έναν…αιώνιο βραχνά: Τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου και τον ασφαλή διάπλου του Αιγαίου για να μπορεί να έχει πρόσβαση στην Μεσόγειο. Δεν είναι δικό μου συμπέρασμα αυτο. Είναι η ίδια η Ιστορία που μας το διδάσκει. Όσο τα Στενά και το Αιγαίο ήσαν υπό βυζαντινή κυριαρχία, η πρώτη Ρωσία του Κιέβου δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Όταν όμως τα Στενά και το Αιγαίο πέρασαν στην οθωμανική κυριαρχία, τα πράγματα άλλαξαν. Σχεδόν οι περισσότερες αιματηρές συρράξεις μεταξύ Τούρκων και Ρώσων, είχαν ως αφορμή τόσο τα Στενά, όσο και το Αιγαίο. Οι Ρώσοι στα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας των Οθωμανών, έβλεπαν με σκεπτικισμό τις κινήσεις των Δυτικών (κυρίως των Βενετών) που προσπαθούσαν να διασπάσουν αυτή την κυριαρχία (Ναυμαχία Ναυπάκτου, προσωρινή απελευθέρωση της Πελοποννήσου κλπ) και αποφάσισαν να κινηθούν εκείνοι με τη σειρά τους, τόσο με τα Ορλωφικά, όσο και αργότερα, όταν και μπήκαν ενεργά πλέον στο θέμα της Ελληνικής Επανάστασης. Κι έτσι, μπήκαν σφήνα μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας κι έγιναν κι αυτοί…προστάτιδα δύναμη, έχοντας πλέον λόγο στις θαλάσσιες διόδους του Αιγαίου, αφού είχαν εξασφαλίσει και τις …υπογραφές του Σουλτάνου για την ομαλή διέλευση των πλοίων τους στην ταπεινωτική συνθήκη που υποχρεώθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει, αυτή του Αγίου Στεφάνου.
Εν κατακλείδι, για να συνοψίσουμε, η Μόσχα αυτή τη στιγμή έχει σημαντικά συμφέροντα να υπερασπιστεί. Και ο Ερτογάν της τα εξασφαλίζει προσώρας μέσω αυτής της …λυκοφιλίας. Ο Πούτιν, δεν θα επιτρέψει σε καμμιά περίπτωση την αλλαγή του στάτους στο Αιγαίο. Τουλάχιστον όχι χωρίς να ερωτηθεί η Μόσχα προηγουμένως και δεν εξασφαλίσει γραπτώς τα συμφέροντα της.
Όλα αυτά όμως, δεν μπορούν να γίνουν αναίμακτα. Δεν γίνονται χωρίς ντουφεκιές και κανονιές. Το Αιγαίο, δεν είναι απλά μια ελληνική θάλασσα, η οποία φέρει κα την …υπογραφή ενός μεγαλειώδους πολιτισμού, όπως ο ελληνικός. Είναι μια ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΟΔΟΣ, η οποία πάντοτε θα αποτελεί το μήλον της έριδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις.
Μη νομίζετε όμως ότι η Ρωσία, επειδή η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ μέσω της Ελλάδας θα ελέγχει το Αιγαίο πλήρως, η Μόσχα, σιγοντάροντας τον Ερτογάν, θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο του Αιγαίου η Τουρκία. Σε καμμία των περιπτώσεων δεν πρόκειται να το επιτρέψει αυτό. Ούτε η μία περίπτωση τη συμφέρει, ούτε – πολύ περισσότερο – η δεύτερη. Τι επιθυμεί; Μα φυσικά την διατήρηση του υπάρχοντος στάτους, δηλαδή 6 ν.μ. για την Ελλάδα και η υπόλοιπη θάλασσα ελεύθερη. Όμως, αυτό καθ’ αυτό το καθεστώς, έχει πλέον ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Το Αιγαίο είτε θα διχοτομηθεί, είτε θα γίνει πλήρως ελληνικό.
Το να διχοτομηθεί, σημαίνει ότι οι Τούρκοι θα έχουν «υπό τη σκιά τους» όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με επόμενη κίνηση την …προσάρτισή τους εν ευθέτω χρόνω. Στην αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να εκλείψει δια παντός από τον χάρτη η Τουρκία. Κι όλα αυτά σημαίνουν ένα μόνο πράγμα: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ!
Να λοιπόν γιατί η ελληνοτουρκική σύρραξη είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Γιατί οι λογαριασμοί, όπως έχω πεί και γράψει επανειλημμένα, που έμειναν ανοιχτοί από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την αλλαγή της στάσης των συμμάχων τότε έναντι της Τουρκίας του Κεμάλ που οδήγησαν σε μια νέα συνθήκη, αυτή της Λωζάννης, καταργώντας την προηγούμενη, αυτή των Σεβρών, δημιούργησαν μια ατζέντα ανοιχτή, η οποία ανέμενε ακριβώς έναν αιώνα για να διευθετηθεί. Αν η Τουρκία τότε παρέμεινε ως είχε, δηλαδή ένα κρατίδιο μέσα στη Μικρά Ασία, αδύναμο και πλήρως ελεγχόμενο, το γεωπολιτικό πρόβλημα θα είχε διευθετηθεί με τον καλύτερο τρόπο. Οι κοντόφθαλμοι όμως Ευρωπαίοι, δεν ήθελαν την…Ελλάδα ισχυρή. Ήθελαν την Τουρκία(!), παρ’ όλο που αυτή αποτέλεσε ως Οθωμανική Αυτοκρατορία το απόλυτο αγκάθι στα πλευρά τους και προσπαθούσαν με κάθε μέσο, «βαφτίζοντας» την κι όλας ως Μεγάλο Ασθενή και τις καταστάσεις που δημιουργούσε συνεχώς τις ονόμασαν «Ανατολικό Ζήτημα». Ούτε τότε έβαλαν μυαλό, ούτε τώρα θαρρώ ότι έχουν βάλει, αν κρίνω τόσο από τις αστόχαστες κινήσεις Στολτεμπεργκ με τα σικέ tweet και τα περίεργα…έγγραφα, όσο και από τις κινήσεις της Γερμανίας, μέσω των αξιωματούχων της αλλά και των άλλων χωρών της ΕΕ που έχουν τα ίδια συμφέροντα με αυτήν. Οι καταστάσεις όμως που θα ακολουθήσουν πολύ σύντομα, θα τους αναγκάσουν όχι μόνο να βάλουν μυαλό, αλλά να το βάλουν, χύνοντας συγχρόνως ποταμούς αίματος σε έναν πόλεμο δίχως αύριο γι αυτούς, όπως ευθέως μας λένε οι Άγιοι Γέροντες.
Ο Θεός να βοηθήσει την Ελλάδα, τη πατρίδα μας και η Παναγιά να ευλογήσει τα όπλα μας, σε αυτόν τον χαλασμό που έρχεται με σπασμένα φρένα…
Πύρινος Λόγιος