Το μνημόνιο έχει στην ουσία τελειώσει από την στιγμή που δεν μπορούμε να λάβουμε άλλα χρήματα από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους, χωρίς να κατεδαφίσουμε όλα τα ασφαλιστικά. τα εργασιακά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα του Ελληνικού λαού.
Η νέα κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της χρειάζεται χρόνο και χρήματα.
Η Ευρώπη μας στερεί τον απαραίτητο χρόνο, χρησιμοποιώντας με δόλιο τρόπο την άμεση ανάγκη πρόσθετης χρηματοδότησης μας.
Η ΕΚΤ με μία εκβιαστική τακτική παρέπεμψε τις Ελληνικές τράπεζες στον μηχανισμό ELA, αποσύροντας την δυνατότητα των Ελληνικών τραπεζών να χρησιμοποιούν για το δανεισμό τους από την ΕΚΤ τα κρατικά ομόλογα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Με τον τρόπο αυτό μας εκβιάζει ασύστολα να ζητήσουμε την ένταξη μας σε πρόγραμμα διάσωσης.
Το πρόγραμμά διάσωσης ,που μας “προσφέρουν ” είναι ίδιο με το αποτυχημένο μνημόνιο.
Το Εurogroup , για να μας “διευκολύνει” , μας έθεσε προθεσμία για να ζητήσουμε 6μηνη παράταση του παλιού προγράμματος.
Εμείς ,για να μην τους “δυσαρεστήσουμε”, τελικά υποβάλλαμε αίτημα παράτασης για ένα πρόγραμμα ,στο οποίο δεν πιστεύουμε.
Ο κος Σόιμπλε “κατάλαβε” τις προθέσεις μας από την διατύπωση του αιτήματος και ζητάει πρόσθετες δεσμεύσεις και ρητές διευκρινήσεις.
Χαρακτήρισε το αίτημα παράτασης ως δούρειο ίππο…
‘Εχει απόλυτο δίκαιο, αλλά τα τείχη στις διαπραγματεύσεις μόνο με δούρειους ίππους πέφτουν.
Θα υποχωρήσουμε λίγο εμείς, αλλά οφείλουν να υποχωρήσουν πολύ και αυτοί.
Το πρόβλημα είναι δικό τους, γιατί εμείς τους χρωστάμε και “μπορούμε’ να μην πληρώσουμε…
Η παράταση από μόνη της δεν λύνει κανένα πρόβλημα της Ελλάδας.
Η Ελλάδα χρειάζεται άμεση χρηματοδότηση ή χρήση των υφιστάμενων κονδυλίων του ΤΧΣ, χωρίς όμως πρόσθετες υποχρεώσεις.
Το δανειακό πρόγραμμα που μας πρόσφεραν δεν ήταν ποτέ ένας νέος δανεισμός.
Τα δάνεια τα είχαμε πάρει παλαιότερα χωρίς μνημόνια και άλλες υπέρμετρες υποχρεώσεις.
‘Οταν έληξαν ανανεώθηκαν με χρήση των κεφαλαίων του μηχανισμού διάσωσης , με αντικατάσταση των δανειστών-τραπεζών από το ΔΝΤ και τον Ευρωπαίο φορολογούμενο.
Αυτοί επέλεξαν ή “πείστηκαν” από μας να σώσουν τις ιδιωτικές τράπεζες τους με τα λεφτά του ΔΝΤ και του Ευρωπαίου φορολογούμενου.
Το ηθικό ατόπημα ήταν μόνο δικό τους.
Μπορούσαν να μας αφήσουν να χρεωκοπήσουμε και τις συνέπειες θα τις πλήρωναν μόνο αυτοί, που από απληστία μας δάνεισαν πέραν από τις δυνατότητες αποπληρωμής μας: οι αγνές και “αθώες” τράπεζες τους.
Επέλεξαν με το PSI+ το 2013 να μην πληρώσουμε και να χρεοκοπήσουμε μόνο έναντι ιδιωτών ομολογιούχων και έναντι των Ελληνικών τραπεζών.
Θα ήθελαν να μας αφήσουν σήμερα να χρεοκοπήσουμε συνολικά μόνο για 20 δις ευρώ?
Δεν νομίζω ότι τους συμφέρει.
Eτοιμάζονται να τυπώσουν 1,04 τρις ευρώ και να αγοράσουν κρατικό χρέος όλων των χωρών, εκτός από την Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΚΤ και με βάση την ποσοστιαία συμμετοχή της στο κεφάλαιο της ΕΚΤ δικαιούται να λάβει περίπου 20 δισ ευρώ από αυτά τα χρήματα.
Δεν της επιτρέπουν όμως ούτε να εκδόσει νέα ομόλογα για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της, ούτε να εκδόσει έντοκα γραμμάτια για να καλύψει τις δόσεις των ομολόγων της και τις υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ, που λήγουν μέσα στο 2015.
Οι οφειλές αυτές θα πρέπει να καλυφθούν με νέους φόρους από τον Ελληνικό λαό και από το αντίτιμο πώλησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Αυτά προβλέπει το παλαιό πρόγραμμα “σωτηρίας”…
Ο κος Σόιμπλε προχωράει στις απαιτήσεις του ακόμα κατά ένα βήμα.
Ζητάει να επιστραφούν στους δανειστές τα κεφάλαια του ΤΧΣ, που δεν χρησιμοποιήθηκαν ακόμα για την ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών.
Τα χρήματα αυτά όμως έχουν δανεισθεί στην Ελλάδα και φαντάζομαι ότι δεν πρόκειται να τα αφαιρέσει από το χρέος της.
Αν σχεδιάζει κάτι τέτοιο , γιατί δεν τα δίνει στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ για τις υποχρεώσεις μας που λήγουν το 2015?
Aν το τελικό σχέδιο του είναι αυτό, γιατί μας ζητάει να αιτηθούμε παράταση του υφιστάμενου προγράμματος?
Για να υποστούμε οικονομική ταλαιπωρία σαν χώρα ή για να μας δεσμεύσει σε αδιέξοδες πολιτικές υπερφορολόγησης και μείωσης κοινωνικών δαπανών?
Tην απάντηση γνωρίζει μόνο ο ίδιος και ο ψυχίατρος του…
Η Ελλάδα ζήτησε παράταση για 6 μήνες.
Αν δεν θέλουν να την δώσουν , δεν πειράζει.
Υπάρχουν και άλλες δυνατότητες για την χώρα μας:
1. Μπορούμε να δανεισθούμε από το εσωτερικό της χώρας μας.
‘Οπως όλοι γνωρίζουμε ,υπάρχουν στα σεντούκια και στα στρώματα της Ελλάδας πάνω από 50 δισ ευρώ, που έχουν φύγει από τις τράπεζες.
Από αυτά 40 δισ ευρώ έχουν φύγει από το 2010 και όλο αυτό τον καιρό ήταν άτοκα.
Η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να εκδόσει ένα πενταετές ομόλογο με ετήσιο επιτόκιο 3% με ονομαστική αξία 20 δισ ευρώ ,
Το κύριο χαρακτηριστικό του θα είναι ότι η απόδοση του θα είναι αφορολόγητη και ο τόκος θα προκαταβάλλεται φέτος και για τα 5 έτη.
Το κόστος του μόνο 3 δισ ευρώ (=20*5*0,03).
‘Ετσι θα αντληθούν καθαρά 17 δισ ευρώ.
Σκοπός εκδόσεως του ομολόγου θα είναι να αποζημιώσει τους καταθέτες σήμερα για τους τόκους, που έχασαν τα τελευταία 5 χρόνια.
Eπιπλέον αυτά τα 3 δισ ευρώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς έλεγχο πόθεν έσχες για κατανάλωση ή αγορές περιουσιακών στοιχείων , που έγιναν πάμφθηνα λόγω μνημονίου.
Τα 3 δισ ευρώ θα ενισχύσουν τα φετεινά εισοδήματα των Ελλήνων κατόχων τους και όχι τους Ευρωπαίους “σωτήρες”.
Το ομόλογο θα αγοράζεται μόνο με ρευστά διαθέσιμα ή με εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό και όχι με ανάληψη από λογαριασμούς τραπεζών.
Αν χρειασθεί, θα μπορεί να ενεχυριασθεί για την λήψη δανείου από τις τράπεζες με επιτόκιο δανεισμού 3% και για 5 έτη.
Το ομόλογο αυτό με βάση τις παραπάνω προδιαγραφές είναι ισοδύναμο με ρευστό χρήμα και μάλιστα , αν χρησιμοποιηθεί ως τραπεζικό ενέχυρο , λειτουργεί σαν να έχει αξία 34 δισ ευρώ.
2.Αναζήτηση δανείου από άλλη χώρα, όπως πχ η Ρωσία, η Κίνα κ.α.
Στο σημείο αυτό υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί από όρους του μνημονίου.
Το δάνειο δεν μπορεί να υπερβαίνει σε διάρκεια τα 9 έτη, γιατί θα επηρεάζει την βιωσιμότητα του χρέους μετά το 2024.
Δεν μπορεί να είναι ενυπόθηκο, γιατί τότε θα γίνουν αυτόματα όλα τα δάνεια της τρόικας ενυπόθηκα.
Επίσης χρειάζεται για τη σύναψη των δανείων η έγκριση των δανειστών και το επιτόκιο δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3,5%.
Για τη σύναψη ενός παρόμοιου δανείου μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι αγορές και η διεθνής διπλωματία.
Η μορφή του δανείου θα μπορούσε να είναι το leasing και το αντικείμενο του leasing ένα αποστρατικοποιημένο νησί του Ιονίου ή κάποια έκταση προς εκμετάλλευση πχ ένα λιμάνι, ένας χώρος για δημιουργία αποθηκευτικών χώρων ή κάποια βιομηχανική ζώνη ή ναυπηγείο.
Με την χρήση του leasing αξιοποιούμε μία διαδικασία ιδιωτικοποίησης με ανάποδη φορά, καθώς στο τέλος της σύμβασης έχουμε τη δυνατότητα επανάκτησης ολόκληρου του περιουσιακού στοιχείου ή κάποιου αξιοποιημένου τμήματος του.
3.Μπορούμε να δημιουργήσουμε άυλο χρήμα με την χρήση μίας νέας τράπεζας ή με τη χρήση ενός μηχανισμού συμψηφισμού δανεισμού ή απαιτήσεων τραπεζών.
Στο ενεργητικό αυτής της τράπεζας θα μπορούσαν να εισφερθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές φορολογουμένων, που βρίσκονται σε ρύθμιση ή απαιτήσεις τραπεζών για κοινούς οφειλέτες , που εισφέρονται για ενιαία διαχείριση σε μία bad bank ή κάποια επιλεγμένα δάνεια συστημικών τραπεζών , με συμβατικό επιτόκιο ιδιαίτερα χαμηλό.
Μέτοχος αυτής της τράπεζας θα μπορούσε να είναι μία ή περισσότερες συστημικές τράπεζες και το κράτος.
Η τράπεζα αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει εντός Ελλάδος σαν εταιρεία ειδικού σκοπού , θα κάνει τιτλοποιήσεις και μεταβιβάσεις επιχειρήσεων και θα παρέχει μικροδάνεια ή προκαταβολές σε νεοιδρυόμενες Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή επαγγελματίες.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 67 δισ ευρώ σε ληξιπρόθεσμες οφειλές Ελλήνων, από τις οποίες τουλάχιστον 20 δισ ευρώ θα μπορούσαν να εισπραχθούν μέσω τιτλοποίησης ή να αξιοποιηθούν για τη λήψη δανείων.
4.Θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε τα έντοκα γραμμάτια , που κατέχουν οι Ελληνικές συστημικές τράπεζες σε ομόλογα διάρκειας 9 ετών.
Στη συνέχεια θα τα μεταβιβάσουμε στην ΤτΕ μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης του κου Draghi.
Mε τον τρόπο αυτό οι τράπεζες θα μείωναν την χρήση του μηχανισμού ELA ή θα αποκτούσαν ρευστότητα τουλάχιστον 15 δισ ευρώ, ενώ όταν τα παραχωρούν σαν ενέχυρο παίρνουν ρευστότητα μόνο 9,75 δισ ευρώ (=15*0,6).
Η λύση αυτή ίσως γινόταν δεκτή από τον κο Draghi, αν οι συστημικές τράπεζες του παραχωρούσαν έναντι των 9,75 δισ ευρώ αντίστοιχα ομόλογα EFSF, που διατηρούν στο χαρτοφυλάκιο τους από την ανακεφαλαιοποίηση τους. Τα ομόloγα αυτά θα ήταν άχρηστα στις συστημικές τράπεζες σε περίπτωση Grexit και επικίνδυνα για το EFSF και τους Ευρωπαίους, που τα εγγυήθηκαν.
5.Θα μπορούσαμε να εκφράσουμε σε κάποια μορφή χρεωστικών τίτλων σε ευρώ τις οφειλές του Ελληνικού δημοσίου προς τους προμηθευτές του
Στη συνέχεια θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε την χρήση τους για πληρωμή οφειλόμενων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
Οι τίτλοι αυτοί θα λειτουργούσαν σαν ένα είδος άυλου χρήματος, θα μείωναν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των επιχειρήσεων και θα διευκόλυναν τις πληρωμές μισθών και συντάξεων. Μία επιχείρηση , που της οφείλει σήμερα το κράτος, διατηρεί εξ ανάγκης ισόποσες οφειλές προς άλλους φορείς του κράτους ή προμξθευτές της. Αυτού του είδους η πιστωτική ασφυξία με την χρήση αυτών των τίτλων θα εκλείψει.
Λύσεις όπως βλέπετε υπάρχουν.
Θα ανέφερα και άλλες, αν ήμουν σίγουρος ότι η κυβέρνηση ψάχνει για λύσεις και δεν “διαπραγματευέται” απλά.
Θα επιθυμούσα να την πληροφορήσω ότι πρέπει να βιαστεί και να αποκτήσει σχέδιο B.
H διαπραγμάτευση “του τρελού” δεν αποδίδει , όταν ο τρελός φαίνεται ότι τα έχει 400.
Ο κος Σόιμπλε δεν επιθυμεί την παράταση του προγράμματος, αλλά τον τορπιλισμό του προγράμματος.
Το πρόγραμμά λιτότητας της Γερμανίας οδήγησε την σχέση USD/EUR από to 0,72410 την 29 Απριλίου του 2014 στο 0,87858 την 15 Φεβρουαρίου 2015.
Αν κάνετε την διαίρεση , θα δείτε ότι η αξία του ευρώ σε σχέση με το δολάριο έπεσε κατά 17,6% σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Η τιμή του πετρελαίου τιμολογημένη σε ευρώ έπεσε κατά την διάρκεια του ίδιου διαστήματος κατά 36,6%.
Ο μέσος Ευρωπαίος δεν έχει καταλάβει ότι η αξία του μισθού του και των αποταμιεύσεων του έπεσε σημαντικά τον τελευταίο χρόνο.
Η πολιτική λιτότητας της Μέρκελ καταστρέφει συνολικά την Ευρώπη, αλλά αυτό δεν γίνεται αντιληπτό , γιατί το πετρέλαιο πέφτει εντονότερα.
Οι ΗΠΑ έχουν ένα τεράστιο δημοσιονομικό χρέος, που εκφρασμένο σε ευρώ αυξάνεται με τρομακτικούς ρυθμούς.
Αυτή η κατάσταση είναι ανώμαλη και δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ καιρό ακόμα.
Το δολάριο συμπεριφέρεται σαν να έχουν γίνει ήδη μεγάλες αυξήσεις στο επιτόκιο του, ενώ αντίθετα το επιτόκιο του ευρώ μειώνεται σταθερά και η αξία του πέφτει.
Αν αυτή η κατάσταση από μόνη της στο κοντινό μέλλον δεν προκαλέσει τεράστια φυγή κεφαλαίων από την ΕΕ, σίγουρα προμηνύει μία επικείμενη τεράστια καταστροφή κεφαλαίων στην Αμερική.
Η αιτία της θα είναι η μία μεγάλη εφάπαξ υποτίμηση του δολαρίου σε σχέση με τα άλλα νομίσματα ή μία χρηματιστηριακή κατάρρευση από ξαφνική μεγάλη άνοδο των επιτοκίων ή κάποιος πόλεμος στην Ευρώπη.
Η απότομη άνοδος της ισοτιμίας USD/EUR χρονικά συμπίπτει με την κρίση στην Ουκρανία τον Απρίλιο του 2014…
Απλά δείτε το παρακάτω διάγραμμα και θα καταλάβετε.
Η ιστορία μάλλον θα επαναληφθεί προσεχώς…